Συγγραφικά νέα (2)/Writing News (2)

Το δεύτερο ανακοινώσιμο ευχάριστο νέο που είχα πρόσφατα, μετά από εκείνο της έκδοσης του Baby Blue σε Αγγλία/ΗΠΑ/Αυστραλία, έρχεται μαζί με μια μικρή σχετική ιστορία.

Πριν δεκαέξι χρόνια μου ήρθε μια ιδέα για ένα μονόπρακτο θεατρικό έργο. Φαντάστηκα δυο μεσήλικες άντρες σε ένα ψυχιατρείο. Ο ένας πιστεύει πως είναι ο Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ, γι’ αυτό θέλει να τον φωνάζουν Μπόγκι, και ο άλλος είναι βέβαιος πως είναι ο Κάρι Γκραντ, αν και ο φίλος του του λέει πως δεν είναι με τα καλά του, αφού προφανώς δεν είναι ο Κάρι Γκραντ, είναι ο Κλαρκ Γκέιμπλ. Καθώς τσακώνονται γι’ αυτό και για πολλά άλλα θέματα, αρχίζουμε να καταλαβαίνουμε πως μπορεί να μην είναι τόσο τρελοί όσο μοιάζουν, αλλά και πως η κωμωδία που βγαίνει από την κουβέντα τους κρύβει έναν τεράστιο πόνο.

Ζούσα στα Χανιά όταν έγραψα το «Μπόγκι» και ψάχνοντας να δω πού θα το έστελνα, ανακάλυψα πως ένας εκδοτικός οίκος στον Καναδά εξειδικευόταν σε μονόπρακτα θεατρικά έργα. Σκέφτηκα «γιατί όχι;» και το έστειλα. Ο εκδοτικός οίκος One Act Play Depot εξέδωσε και το Μπόγκι και άλλα πέντε θεατρικά μου μονόπρακτα μέσα στα επόμενα δέκα χρόνια και σαν να μην ήταν αρκετά απίθανο αυτό από μόνο του, τα έφερε έτσι η τύχη ώστε το 2006 να πάω στον Καναδά και να ζήσω εκεί για τρία χρόνια περίπου. Το Μπόγκι το αγαπώ πολύ, ένιωσα μεγάλη χαρά όταν παίχτηκε και πήρε πολλά βραβεία σε θεατρικά φεστιβάλ στην Αγγλία και μετά ανέβηκε ξανά σε ένα θεατρικό τμήμα πανεπιστημίου των ΗΠΑ. Γι’ αυτό χάρηκα ιδιαίτερα όταν έμαθα από τον εκδοτικό μου στον Καναδά One Act Play Depot ότι στην πρώτη συλλογική έκδοση μονόπρακτων, με τίτλο: “The Best of One Act Play Depot – Volume One”, ένα από τα είκοσι μονόπρακτα της έκδοσης είναι το Μπόγκι.

Αυτό είναι το εξώφυλλο της έκδοσης και το link για το βιβλίο στο Amazon: https://www.amazon.com/Best-One-Act-Play-Depot/dp/192684968X/ref=sr_1_1?ie=UTF8&qid=1509174210&sr=8-1&keywords=twenty+one+act

The second piece of good news I received recently, after that of the publication of Baby Blue in the UK/USA/Australia, comes with a little story.

Sixteen years ago I came up with an idea for a one-act play. I imagined two middle-aged men in a psychiatric hospital. One of them thinks he's Humphrey Bogart, so he demands to be called Bogey, and the other is sure he's Cary Grant, though his friend says he's crazy, he's obviously not Cary Grant but Clark Gable. As they quarrel about this and many other issues, we begin to understand that they may not be as crazy as they seem, and that their funny dialog hides an enormous pain.

I was living in Chania (Crete, Greece) when I wrote Bogey and as I was thinking about where I should submit it, I found out that a publishing house in Canada was specializing in one-act plays. I thought "why not?" and sent it. One Act Play Depot published Bogey as well as five more of my one-act plays in the next ten years, and as if this was not quite unlikely in itself, a few years later I found myself living in Canada for about three years. I love Bogey very much, I was very happy when it was staged and won many awards at theater festivals in England and then was staged again by a Theatre department of a university in the USA. That's why I was especially pleased to hear from One Act Play Depot that Bogey is one of the twenty plays in their first collective edition of one-act plays entitled "The Best of One Act Play Depot - Volume One".

This is the cover of the collection and the link for the book at Amazon: https://www.amazon.com/Best-One-Act-Play-Depot/dp/192684968X/ref=sr_1_1?ie=UTF8&qid=1509174210&sr=8-1&keywords=twenty+one+act