Monday, February 27, 2017

Ούτε το κλάμα δεν μας αξίζει

Με αφορμή το χθεσινό φρικιαστικό τροχαίο που δεν θέλει να το χωρέσει ο νους, θέλω να πω δυο λόγια - γιατί ο λόγος που γίνονται τόσα τροχαία, με τόσους αθώους νεκρούς είναι ο ίδιος λόγος που η χώρα βρίσκεται σε τέτοια κακομοιριά.
Πριν ενάμιση χρόνο περίπου είχα παρκάρει σε στενό μονόδρομο, βράδυ στα Χανιά, με την οικογένειά μου μέσα στο αμάξι. Για κάποιο λόγο τα δημοτικά φώτα στην περιοχή ήταν εκτός λειτουργίας. Χειμώνας, σκοτάδι. Από μακριά, πριν προλάβω να βγω από το αυτοκίνητο, άκουσα ένα φοβερό μαρσάρισμα και γι’ αυτό τελευταία στιγμή δεν βγήκα. Μέσα σε 2-3 δευτερόλεπτα, ένα λευκό αμάξι που πήγαινε στον μονόδρομο υπολογίζω με πάνω από 130 χιλιόμετρα, με κλειστά τα φώτα του αμαξιού, πέρασε 4 τετράγωνα χωρίς να σταματήσει σε κανένα stop. Ο οδηγός του προφανώς είχε αυτό που λέγεται “death wish” – επιθυμία να σκοτώσει ή να σκοτωθεί. Ακόμα και όταν απομακρύνθηκε και ο τρόμος ότι μπορεί να έπεφτε πάνω μας είχε περάσει, είχα παραμείνει διπλωμένος μέσα στο αυτοκίνητο, περιμένοντας ότι μπορεί να άκουγα κάποιον ανατριχιαστικό θόρυβο από το επόμενο τετράγωνο.
Πριν από πολύ περισσότερα χρόνια έγινε μπροστά μου ένα παρολίγον θανατηφόρο τροχαίο στα Χανιά, στην Ακρωτηρίου. Ένας μεθυσμένος (Σάββατο απόγευμα) νεαρός μπήκε στο αντίθετο ρεύμα, διεμβόλισε το προπορευόμενο αυτοκίνητο το οποίο άρχισε να στριφογυρίζει και έπεσε πάνω στο δικό μου. Ο νεαρός και οι συνεπιβάτες του τραυματίστηκαν ελαφρά. Ο οδηγός του μπροστινού αυτοκινήτου από θαύμα επέζησε, και έμεινε έξι μήνες μακριά από την δουλειά του. Όταν πήγα στο δικαστήριο να καταθέσω ως μάρτυρας, συγγενής του νεαρού οδηγού, που κινδύνευε να χάσει το δίπλωμά του μεταξύ άλλων, μου επιτέθηκε φραστικά επειδή κατέθεσα «ψέματα» και μου είπε πρώτα πως «υπάρχει και Θεός» (για τα ψέματά μου) και μετά με ρώτησε γιατί θέλω να κάνω ζημιά στον συγγενή του και να τιμωρηθεί.
Αντίστοιχα πράγματα θα με ρωτούσε, σίγουρα, και ο συγγενής του μακελάρη με το λευκό αμάξι, αν τον έπιανε η αστυνομία.
Στον Καναδά και στην Αυστραλία έχω πάρει κλήση επειδή ξεπέρασα το όριο ταχύτητας κατά 20 χιλιόμετρα (σε εθνική οδό) και κατά 7 χιλιόμετρα (εντός πόλεως), αντίστοιχα. Στην περίπτωση του Καναδά, η ποινή δεν ήταν μόνο χρήματα αλλά και αφαίρεση πόντων από το δίπλωμά μου. Με κάλεσαν σε ένα γραφείο και μου έκαναν δριμύτατες παρατηρήσεις ότι σε επόμενη αντίστοιχη παράβαση θα μου έπαιρναν για μήνες το δίπλωμα. Στην Αυστραλία, όχι μόνο είναι αντίστοιχη η νομοθεσία, αλλά απαγορεύεται και το κάπνισμα στο αυτοκίνητο αν είναι μέσα παιδί κάτω των 17 ετών. Για τους παραβάτες υπάρχει ένα τσουχτερότατο πρόστιμο και ξανά δριμύτατες παρατηρήσεις όταν σε πιάσουν να παραβαίνεις τον νόμο, διότι με το τσιγάρο μέσα στο αμάξι είναι σαν να αναγκάζεις το παιδί να εισπνέει καρκίνο.
Εμείς (η πλειοψηφία) στην Ελλάδα δεν θέλουμε έτσι. Έχουμε τους βουλευτές και πολιτευτές για να καθαρίζουν για τα «καημένα τα παιδιά» μας όταν κάνουν πράγματα που μπορούν να κοστίσουν την ζωή άλλων ανθρώπων, είτε αυτά είναι τροχαία, είτε καταστροφές δημόσιας περιουσίας, είτε, είτε, είτε. Ούτε στο δικαστήριο δεν φτάνουν πολλές υποθέσεις, έχουν φροντίσει «οι άνθρωποί μας» που τους ανταμείβουμε μετά με την ψήφο μας, ως γνήσιοι μαφιόζοι. Και άντε να πεις σε τόσους γονείς που έχω δει να καπνίζουν ακόμα και με κλειστά παράθυρα μέσα στο αυτοκίνητο!! με τα παιδιά τους μέσα, ότι θα φάνε πρόστιμο γι’ αυτό – γιατί να φάνε πρόστιμο θα σου πουν; Αφού δικά τους είναι τα παιδιά, τους ανήκουν, τα κάνουν ότι θέλουν.
Εδώ είναι Ελλάδα, εμείς είμαστε επαναστάτες, ελεύθερα πνεύματα, δεν θέλουμε κάμερες παντού να μας ελέγχουν ούτε σκληρές ποινές όταν κάνουμε «μια απερισκεψία, βρε αδερφέ», και τις γκαζιές μας θα τις ρίχνουμε και τους τσαμπουκάδες μας θα τους κάνουμε και βέβαια δεν θα ανεχτούμε να μας φωνάζουν και να μας κράζουν αστυνομικοί ή άλλοι δημόσιοι λειτουργοί.
Ούτε το κλάμα για τους νεκρούς μας δεν μας αξίζει.

O Φώτης ήταν Αστέρας (Τρίπολης) από μικρός

Σίγουρα το έχετε δει: παίρνει μεταγραφή ο Χ ποδοσφαιριστής, που μπορεί να είναι από τον Καλό Αγρό Δράμας ή από το Λουμπουμπάσι του Κογκό, για μια ομάδα Α΄Εθνικής, π.χ. τον Αστέρα Τρίπολης, και στις πρώτες του δηλώσεις λέει ο Έλληνας: «α, εγώ ήμουν με τον Αστέρα από μικρός, πάντα τον στήριζα, ήταν το όνειρό μου να παίξω εδώ» και ο ξένος: «α, εμείς στο Κογκό παρακολουθούμε φανατικά το ελληνικό πρωτάθλημα, και η αγαπημένη μου ομάδα ήταν πάντα ο Αστέρας».
Τα γράφω αυτά για να εξηγήσω, σε σας που δεν το καταλάβατε, το νόημα των δηλώσεων του Φώτη του Κουβέλη (που θυμίζω, ήταν ανάμεσα σ’ εκείνους που είχε υπερασπιστεί την δεκαετία του ’80 την «Αυριανή» όταν έβριζε εμετικά τον Μάνο Χατζιδάκι). Του Φώτη λοιπόν, που του ξέφυγε μες τον ενθουσιασμό του, προχθές, και δήλωσε πως όχι μόνο θα ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ στις επόμενες εκλογές, αλλά και πως ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του Σεπτεμβρίου, πως ψήφισε «όχι», όπως έλεγε ο ΣΥΡΙΖΑ, στο δημοψήφισμα, και (ουπς!) πως ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ και στις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015. Λεπτομέρεια: στις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015 ο Φώτης ήταν αρχηγός άλλου κόμματος, της ΔΗΜΑΡ, και είχε κατέβει υποψήφιος στις εκλογές. Δηλαδή, μας είπε ότι δεν ψήφισε ούτε τον εαυτό του (μετά διέψευσε τον εαυτό του και είπε πως δεν εννοούσε αυτό που εννοούσε). O Φώτης είπε κι άλλα, ήταν ασταμάτητος, δήλωσε πως ο λόγος που έριξε την προηγούμενη κυβέρνηση ήταν ότι ήθελε να έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, πως ο μόνος λόγος που ο ΣΥΡΙΖΑ έχει σήμερα πτώση στις δημοσκοπήσεις είναι επειδή έχει φοβερά προβλήματα να αντιμετωπίσει αλλά μπορεί να ανακάμψει, και πως δεν πειράζει καθόλου που ο ΣΥΡΙΖΑ συνεργάζεται με τους ΑΝΕΛ, αυτό δεν αλλοιώνει καθόλου την ιδεολογική και πολιτική του ταυτότητα.
Αυτό που θέλω να σας πω είναι ότι βρισκόμαστε μόνο στην αρχή. Ο Φώτης, ελπίζοντας ότι θα τον πάρουν πίσω στο κόμμα από το οποίο έφυγε βρίζοντας και βριζόμενος το 2010 και θα του δώσουν κάποιο υπουργείο, θα πει σε λίγο καιρό ότι ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ το 2012, το 2009, το 2007, το 2004, το 2000, το 1996, το 1993, το 1990, το 1989, το 1985, το 1981, το 1977, το 1974 καθώς και κάθε χρόνο, ανελλιπώς, μέσα στη χούντα, γιατί έβαζε τακτικά το αυτί του στην κοιλιά της μαμάς του Τσίπρα και ήξερε ότι σύντομα θα γεννούσε τον ΗΓΕΤΗ ΠΟΥ ΘΑ ΣΩΣΕΙ ΤΗ ΧΩΡΑ ΚΑΙ ΘΑ ΠΑΙΖΕΙ ΤΑ ΚΛΑΡΙΝΑ ΓΙΑ ΝΑ ΧΟΡΕΥΕΙ Η ΜΕΡΚΕΛ.
Βλέπετε, ο Φώτης ήταν Αστέρας (Τρίπολης) από μικρός.

Friday, February 24, 2017

Επί του πιεστηρίου, κριτική από το Booklist για το Αθηναϊκό Μπλουζ – Stop press, Booklist review of Athenian Blues

 Κι επειδή τα καλά νέα (δυστυχώς, νομίζω συμβαίνει το ίδιο και με τα κακά) πάνε πακέτο, πριν προλάβω καλά-καλά να ποστάρω τις δύο προηγούμενες κριτικές ήρθε η κριτική από το διάσημο περιοδικό Booklist, του American Library Association,
Είναι από τις κριτικές που ονειρεύεσαι ότι θα διαβάσεις για την δουλειά σου: «Ο Στράτος αφηγείται την ιστορία με γυμνή ειλικρίνεια και απρόσμενο πνεύμα, αποκαλύπτοντας την σκληρή πλευρά της Αθήνας και συστήνοντας στους αναγνώστες τους αγαπησιάρηδες και πολυμήχανους παιδικούς του φίλους. Ένα βιβλίο που μοιράζεται εξίσου σε έντονη δράση, έξυπνη ανίχνευση στοιχείων και σε μια συναρπαστική ιστορία επιβίωσης, το μυθιστόρημα αυτό στέκεται στα ίσα απέναντι στο “The Darkest Heart” του Νταν Σμιθ και στο “A Different Lie” του Ντέρεκ Χάας».
Good news comes in threes. I had just posted the two previous reviews when the review from Booklist came. It was one of those reviews that you dream of reading about your work:
“Stratos narrates with bare honesty and unexpected wit, revealing Athens’ gritty side and introducing readers to his endearing and resourceful tribe of lifelong friends. Equal parts intense action, clever detection, and a compelling survival story, this makes a great match for Dan Smith’s The Darkest Heart (2015) and Derek Haas’ A Different Lie (2015)”


Νέες κριτικές από ΗΠΑ και Αγγλία για το Αθηναϊκό Μπλουζ/New reviews (USA, UK) of Athenian Blues

Μετά την κριτική από το Publishers Weekly και το Kirkus Reviews, μόλις δημοσιεύτηκε και η κριτική από τα περιοδικά Library Journal (στις ΗΠΑ) και Crime Review (στην Αγγλία), για το Αθηναϊκό Μπλουζ. Το Library Journal γράφει ότι αυτό το σκοτεινό μυθιστόρημα θα τραβήξει τους οπαδούς της διεθνούς αστυνομικής λογοτεχνίας και το Crime Review ότι η μοναδική επιφύλαξη που έχει είναι ότι οι χαρακτήρες είναι πολύ συναρπαστικοί! Όλες οι κριτικές για το βιβλίο μέχρι σήμερα βρίσκονται στο website του εκδότη μου στην Αγγλία, Bitter Lemon Press: https://www.bitterlemonpress.com/blogs/press-reviews/athenian-blues-reviews
After the reviews by Publishers Weekly and Kirkus Reviews, another two reviews of Athenian Blues have just been published, by Library Journal in the USA and by Crime Review in the UK. Library Journal writes that “with a narrator on the wrong side of the law who admires film noir, this dark novel will attract fans of international crime fiction with an edge” and the reviewer of Crime Review writes that: “My only reservation is that the characters are a bit too exciting”.
All the reviews of Athenian Blues can be found in the website of my publisher, Bitter Lemon Press:

Thursday, February 23, 2017

Η δεύτερη ευκαιρία - Φεβρουάριος 2017

Όπως είχα γράψει εδώ: (http://polyk.blogspot.com.au/2016/10/blog-post_26.html) αποφάσισα, 16 χρόνια μετά την πρώτη μου ποιητική συλλογή που είχε τίτλο «Ο Μυθοποιός», να δημοσιεύσω την 2η ποιητική μου συλλογή στο πολύ φιλόξενο λογοτεχνικό περιοδικό Fractal.
Τα ποιήματα δημοσιεύονται σε τετράδες, και η τετράδα των ποιημάτων του Φεβρουαρίου δημοσιεύτηκε πριν λίγες μέρες, εδώ: http://fractalart.gr/tessera-poiimata-tou-polichroni-koutsaki/
Για όσους θέλουν να διαβάσουν τα ποιήματα των προηγούμενων μηνών, τα links ακολουθούν.

Wednesday, February 22, 2017

Δηλαδή, τι καλύτερο να περιμένει κανείς από την Φώφη;

Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι η έκπληξη διαφόρων ανθρώπων από την δήλωση της Φώφης Γεννηματά: "Εμάς μας συμφέρει. Τη χώρα ίσως δεν θα συμφέρει. Δεν μπορεί όμως να είμαστε μονίμως εμείς η υπεύθυνη δύναμη, αυτοί που βάζουν το εθνικό συμφέρον πάνω από το παραταξιακό". Την δήλωση την έκανε σχολιάζοντας ότι αν οι εκλογές δεν βγάλουν αυτοδυναμία, εκείνη θα αρνηθεί να κάνει κυβέρνηση μόνο με την ΝΔ, και θα επιμείνει να μπει μέσα και ο ΣΥΡΙΖΑ – κι αν δεν τα βρουν, όπως είναι βέβαιο, ας γίνουν νέες εκλογές με απλή αναλογική, η οποία συμφέρει το κόμμα της, κι ας μην συμφέρει τη χώρα.
Ξαναλέω, λοιπόν: πού είναι το περίεργο; Μιλάμε για μία αρχηγό κόμματος η οποία μόλις τελείωσε το πανεπιστήμιο προσελήφθη στην Εθνική Τράπεζα, στα 22 της, η οποία είναι παιδί του κομματικού σωλήνα στον οποίο προχώρησε λόγω του επωνύμου του πατέρα της και η οποία μας κοροϊδεύει κανονικά: συνταξιοδοτήθηκε από την Εθνική λόγω του σημαντικού προβλήματος που πέρασε με την υγεία της (ο λόγος που δεν πληρώνεται την σύνταξη είναι επειδή πληρώνεται ως βουλευτής) αλλά ξαφνικά μπορεί μια χαρά να δουλεύει όλη μέρα ως αρχηγός κόμματος, ενώ στην Εθνική δεν μπορούσε να δουλεύει. Προσοχή, δεν λέω ότι κακώς συνταξιοδοτούνται όσοι έχουν σοβαρά προβλήματα υγείας, λέω ότι αν με το καλό ξεπέρασε το πρόβλημά της θα μπορούσε μια χαρά να επιστρέψει στην δουλειά της, η οποία σίγουρα είχε λιγότερες απαιτήσεις από την δουλειά του αρχηγού κοινοβουλευτικού κόμματος.
Με όλα τα παραπάνω δεδομένα, η δήλωσή της ότι είναι πρόθυμη να στείλει τη χώρα σε νέες εκλογές, αφού συμφέρει το κόμμα, είναι απολύτως αναμενόμενη.
Όπως είχε γράψει ο Μανόλης Αναγνωστάκης: "Δεν έφταιγεν ο ίδιος. Τόσος ήτανε".

Monday, February 20, 2017

Μόνο σεξ, όχι Μαθηματικά – ο Κώστας ξέρει

Όσα θα διαβάσετε παρακάτω ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ κάποιου είδους «πειραγμένη» πλάκα που αποφάσισα να σας κάνω. Είναι αλήθεια.
Νομίζατε ότι είναι νωρίς να μάθουν για τις έμφυλες ταυτότητες τα παιδιά στα Γυμνάσια, συζητώντας με τους καθηγητές τους για γκέι, τρανσέξουαλ, και για ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες στα 12 ή στα 13 τους;
Νομίζατε λάθος. Διότι τα παιδιά είναι έτοιμα να συζητήσουν για τα θέματα αυτά σε ηλικία 5 και 6 ετών. Διότι η κυβέρνηση, με τον Κώστα τον Γαβρόγλου υπουργό Παιδείας, φέρνει ίδιας λογικής προγράμματα στα παιδιά του νηπιαγωγείου και της πρώτης δημοτικού. Και, ακριβώς όπως και στα γυμνάσια, υπεύθυνοι για να διδάξουν τα θέματα αυτά στα παιδιά είναι οι νηπιαγωγοί και οι δάσκαλοί τους – οι οποίοι δεν έχουν εκπαιδευτεί πουθενά για να εφαρμόζουν τέτοια προγράμματα, πόσο μάλλον σε τόσο τρυφερές ηλικίες, αλλά μην κολλάτε σε λεπτομέρειες. 
Λοιπόν, στα πλαίσια του νέου προγράμματος τα παιδιά των 5 και 6 ετών θα μιλάνε με τους νηπιαγωγούς και τους δασκάλους τους για την διαφορά του βιολογικού φύλου (sex) από το κοινωνικό φύλο (gender), ότι δηλαδή μπορεί να είσαι αγόρι αλλά να συμπεριφέρεσαι κοριτσίστικα, ή να είσαι κορίτσι αλλά να συμπεριφέρεσαι σαν αγόρι. Τα παιδιά των 5 και 6 ετών θα μιλάνε με τους νηπιαγωγούς και τους δασκάλους τους για την αναπαραγωγή, θα διδαχθούν από τους νηπιαγωγούς και τους δασκάλους τους την ονομασία των γεννητικών οργάνων (φανταστείτε τον χαβαλέ των 5χρονων και 6χρονων που θα ξεγυμνώνονται μετά το μάθημα για να δείχνουν στο διάλειμμα ο ένας στον άλλο τα γεννητικά του όργανα). Τα παιδιά των 5 και 6 ετών θα διδαχθούν από τους νηπιαγωγούς και τους δασκάλους τους πώς να φροντίζουν τα γεννητικά τους όργανα. Άλλωστε, όπως γράφει το εκτενές κείμενο του φωτισμένου προγράμματος του υπουργείου Παιδείας: «Τώρα μπορεί να ξεκινήσει μια σταδιακή διαφώτιση του παιδιού μέσα σ’ ένα όμορφο και υγιές κλίμα ερωτικής αγωγής στο σπίτι ή στο σχολείο». Τι καλύτερο από μια όμορφη ερωτική αγωγή στο 5χρονο παιδί σου από έναν νηπιαγωγό ή δάσκαλο που έτυχε να το αναλάβει.
Τα παιδιά των 5 και 6 ετών θα πρέπει να μιλούν στους νηπιαγωγούς και τους δασκάλους τους για την οικογένειά τους και για τις σχέσεις μέσα στην οικογένειά τους. Τα παιδιά των 5 και 6 ετών θα μάθουν από τους νηπιαγωγούς και τους δασκάλους τους (λες και οι άνθρωποι είναι ειδικοί) το ποια είναι η έννοια του «διαδικτυακού χώρου».
Πόσο χρόνο θα έχουν για να τα διδαχθούν όλα αυτά; Εδώ είναι που η παράνοια συναντά την γελοιότητα και κάνουν απίθανη παρέα. Όλα όσα σας ανέφερα παραπάνω, και πολλά ακόμα, θα τα μάθουν τα παιδιά από τους νηπιαγωγούς και τους δασκάλους τους κάνοντας μάθημα δύο ώρες κάθε μήνα!! Δηλαδή μέσα σε 7-8 μαθήματα τα έχουμε ξεπετάξει τα εύκολα θεματάκια αυτά.
Το πρόγραμμα αυτό έχει ήδη ξεκινήσει δειλά, μέσα στο 2016, σε κάποια σχολεία, επί υπουργίας Νίκου Φίλη – ναι, μιλάμε για τον άνθρωπο που κατάργησε από τα δημοτικά ώρες Πληροφορικής, Μαθηματικών και δημιουργικής δραστηριότητας, αλλά βρήκε ώρες και λεφτά για να διδάσκουν οι δάσκαλοι τα 5χρονα και τα 6χρονα πώς θα φροντίζουν τα γεννητικά τους όργανα. Και τώρα, επί υπουργίας Κώστα Γαβρόγλου, το πρόγραμμα μεγαλώνει, αναπτύσσεται, βγάζει φτερά.
Θα μου πείτε, «αφού έχει ήδη ξεκινήσει σε κάποια σχολεία το πρόγραμμα, γιατί δεν έχει ξεσηκωθεί το σύμπαν;». Η απάντηση, όπως σε πολλά πράγματα σε αυτή τη ζωή, είναι στο μάρκετινγκ. Ενώ στο πρόγραμμα για τα Γυμνάσια δεν υπήρξε καλό μάρκετινγκ, στα δημοτικά το μάρκετινγκ ήταν εξαιρετικό. Το πρόγραμμα «πουλήθηκε» στους δασκάλους και στους νηπιαγωγούς ως πρόγραμμα για την πρόληψη της σεξουαλικής κακοποίησης. Ποιος εκπαιδευτικός θα πει πως δεν θέλει να βοηθήσει στην πρόληψη της σεξουαλικής κακοποίησης των παιδιών; Ειδικά από τη στιγμή που, πολύ ευγενικά, το υπουργείο και οι υπεύθυνοι του προγράμματος ενημερώνουν τους δασκάλους πως θα τους κάνουν κάποια σεμινάρια για να το εφαρμόσουν το πρόγραμμα. Τα σεμινάρια γίνονται για να εμπεδώσεις γνώσεις που έχεις ή να χτίσεις πάνω σε ήδη υπάρχουσες γνώσεις, όχι για να μάθεις από το μηδέν πράγματα που δεν ξέρεις!!! Πόση κοροϊδία πια σε αυτή τη χώρα, εις βάρος των πιο αδύναμων. Άντε, με το καλό κι όποιος θέλει να γίνει γιατρός να πάει να κάνει 2-3 σεμινάρια και να αρχίσει τις εγχειρήσεις, τι χρειάζονται οι σπουδές και η εξειδίκευση;
Αφήστε που το πρόγραμμα ΔΕΝ επικεντρώνεται στην πρόληψη της σεξουαλικής κακοποίησης (να μάθει δηλαδή το παιδί ότι το σώμα του του ανήκει, να καταλάβει τη διαφορά μεταξύ καλού και κακού μυστικού), αφού αυτό το θέμα είναι μόλις η τελευταία ενότητα του προγράμματος και βέβαια μέσα σε δυο ωρίτσες θα το ξεπετάξουμε και αυτό, αφού πρώτα έχουμε διδάξει στα παιδιά όλα όσα ανέφερα παραπάνω.
Για όσους εξακολουθούν να μην με πιστεύουν, ορίστε το link για την πρώτη συνάντηση που έγινε για το πρόγραμμα αυτό στην Παλιόχωρα πριν λίγες μέρες, (http://flashnews.gr/post/302085/synanthsh-gonewn-sthn-palaioxwra-gia-th-seksoyalikh-agwgh-se-mikroys-mathhtes) και να η σελίδα για ολόκληρο το πρόγραμμα, που έχει τον πολύ κατάλληλο τίτλο «Παίζω με τον Φρίξο», αφού όταν το διαβάσετε θα φρίξετε: http://frixos.weebly.com
Να κλείσω λέγοντας δύο πράγματα: το πρώτο είναι ότι αντίστοιχα προγράμματα, από ειδικά εκπαιδευμένους ανθρώπους, έχουν ξεκινήσει να γίνονται πιλοτικά, μετά από σχεδιασμό πολλών ετών, σε κάποιες χώρες του δυτικού κόσμου. Για παράδειγμα, στην Αυστραλία υπάρχει ο εξειδικευμένος οργανισμός “Sex Education Australiao οποίος παρέχει αντίστοιχα μαθήματα σε σχολεία. Όσα σχολεία επιλέγουν να συνεργαστούν με τους ειδικευμένους ανθρώπους του οργανισμού συνήθως οργανώνουν μαθήματα για την πέμπτη και την έκτη δημοτικού, ενώ ο οργανισμός δηλώνει πως δυνητικά θα μπορούσε να προσφέρει μαθήματα και σε τρίτη/τετάρτη δημοτικού. Παράλληλα, υπάρχει online βιβλιοθήκη για την διαρκή ενημέρωση των εξειδικευμένων στην σεξουαλική εκπαίδευση δασκάλων. Στην Αγγλία επίσης το βάρος της σεξουαλικής εκπαίδευσης στο δημοτικό πέφτει στην πέμπτη δημοτικού, όπου τα παιδιά μαθαίνουν για τις αλλαγές που θα γίνουν στο σώμα τους πολύ σύντομα, στην εφηβεία, καθώς και για την διαδικασία της αναπαραγωγής. Στην Ελλάδα, χωρίς να έχουμε εξειδικευμένους δασκάλους, θα ξεκινήσουμε την σεξουαλική εκπαίδευση των παιδιών πέντε χρόνια νωρίτερα από τις χώρες αυτές, γιατί είμαστε πρωτοπόροι.
Το δεύτερο είναι ότι πρέπει να ξεκουμπιστεί αυτή η κυβέρνηση αύριο το πρωί. Ότι δεν μπορεί να το επιτρέπει ούτε το μυαλό μας ούτε η καρδιά μας να είναι υπουργοί Παιδείας ο Φίλης και ο Γαβρόγλου, που επιβάλλουν αυτά τα προγράμματα στα νηπιαγωγεία, τα δημοτικά και τα γυμνάσια με λογική «τσάτρα-πάτρα, κάντε το και ότι βγει» - και διατάζουν κι από πάνω (Γαβρόγλου, για τα γυμνάσια) ότι απαγορεύεται ο γονιός να αποσύρει το παιδί του από τα προγράμματα αυτά.
Τα πράγματα είναι πολύ κρίσιμα, και ποτέ ξανά δεν ήταν τόσο επιτακτική η ανάγκη μαζικής αντίδρασης από τους γονείς. Να μην στείλουν τα παιδιά τους στα σχολεία όταν υλοποιούνται αυτά τα προγράμματα – να δούμε τι ποινές σκοπεύει ο κύριος Γαβρόγλου να επιβάλλει στα παιδιά και στους γονείς για την απουσία. Σαν να μην έφτανε η τεράστια ζημιά που έχουν κάνει στην οικονομία, οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ έχουν βάλει στόχο τα παιδιά της χώρας και βαράνε σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης με κάθε τρόπο.  


Thursday, February 16, 2017

Να ξέρουμε γιατί τον αγαπάμε

Πριν λίγες μέρες ήρθε στο email μου μια από τις πιο τιμητικές επιστολές που έχω λάβει στη ζωή μου. Με την επιστολή αυτή, μου ανακοινώθηκε ότι το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών και Μελετών «Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος» αποφάσισε ομόφωνα να με αναγορεύσει σε εταίρο του ιδρύματος, στις 18 Μαρτίου, την ημέρα που συμπληρώνονται 81 χρόνια από τον θάνατο του Ελευθέριου Βενιζέλου. Αυτή είναι η ανώτατη τιμητική διάκριση που απονέμει το ίδρυμα, και η τιμή είναι εξίσου μεγάλη με την ευθύνη.
Με αφορμή λοιπόν αυτή την μεγάλη τιμή που μου γίνεται, θέλω να πω τα εξής, τα οποία φυσικά είναι η δική μου και μόνο άποψη, δεν εκφράζουν το ίδρυμα: σε όλη την Ελλάδα, και στην Κρήτη ένα παραπάνω, έχει τύχει να συναντήσω ανθρώπους που δηλώνουν πως αγαπούν πολύ τον Βενιζέλο και πως θα ήθελαν πολύ να υπάρχει σήμερα ένας τέτοιος πολιτικός. Έλα όμως που κάποιοι εξ αυτών δηλώνουν ταυτόχρονα πόσο αντιπαθούν την Ευρώπη, πόσο θέλουν να «απελευθερωθούμε» από την Ευρωπαϊκή Ένωση και να είμαστε μόνοι μας.
Να εξηγήσω κάτι, για όσους δεν το γνωρίζουν. Τον Βενιζέλο οι πολιτικοί του αντίπαλοι μια ζωή τον φώναζαν προδότη. Και όσο περισσότερο δικαιωνόταν από τις επιλογές του, τόσο περισσότερο λυσσούσαν. Μεγάλωνε την Ελλάδα- τον φώναζαν προδότη. Έσωζε περισσότερα απ’ ότι περίμενε κανείς ποτέ να σωθούν στην Λωζάννη, τον φώναζαν προδότη. Έκανε μια καταπληκτική τελευταία τετραετία παρά τα συντρίμμια της χώρας, το 1928-1932, τον φώναζαν προδότη. Τι είχαν να του προσάψουν; Ότι ο Βενιζέλος δεν ήθελε ΠΟΤΕ να τα σπάσει με τις μεγάλες δυνάμεις της Ευρώπης. Και γιατί δεν ήθελε να τα σπάσει; Επειδή κατανοούσε τα τεράστια προβλήματα της πατρίδας του και το μικρό της μέγεθος, το οποίο ο ίδιος ήθελε να μεγαλώσει. Ακόμα και ως επαναστάτης στην Κρήτη, πάντα διαπραγματευόταν στο παρασκήνιο με τους Ευρωπαίους μια καλύτερη συμφωνία για την πατρίδα του. Μια συμφωνία στα πλαίσια της οποίας θα ξανασυνεργαζόταν με τους ισχυρούς, αντί να θέλει την απομόνωση. Μετά, ως πρωθυπουργός της Ελλάδας, κατηγορήθηκε πάρα πολύ για τις στενές του φιλικές σχέσεις με τους αρχηγούς των κρατών της Αντάντ. Αυτές τις σχέσεις δηλαδή, που μαζί με την προσωπική του πειθώ, διορατικότητα, τρομερή προετοιμασία αλλά και ρίσκο οδηγούσαν στο να μεγαλώνει διαρκώς την Ελλάδα.
Εσείς που δηλώνετε ότι τον αγαπάτε, δεν μπορείτε λοιπόν σήμερα να θέλετε να τα «σπάσει» η Ελλάδα με την Ευρώπη.
Ναι, οι πολιτικοί που δηλώνουν υπέρ της Ευρώπης δεν σας γεμίζουν το μάτι (ούτε και μένα, οι περισσότεροι). Αλλά έλλειμμα σπουδαίων πολιτικών υπάρχει στις μέρες μας παγκοσμίως, και έλλειμμα πολιτικών υπήρχε και όταν ανέλαβε ο Βενιζέλος – είχε τότε την τύχη η Ελλάδα να υπάρχει αυτός ο άνθρωπος στην Κρήτη και να μην έχει αναμιχθεί στην ελληνική πολιτική σκηνή, οπότε να μην τον σιχαίνεται ο λαός όπως σιχαινόταν τους παλιούς πολιτικούς.
Ναι, η Ευρώπη σήμερα είναι ιδιαίτερα προβληματική, λόγω του τρόπου που ασκούν εξουσία οι ισχυροί της ηπείρου μας. Αλλά αυτό, όσο αληθινό κι αν είναι, ακούγεται αστείο για όποιον γνωρίζει την Ιστορία. Πριν 100 χρόνια, την εποχή του Βενιζέλου, οι συμπεριφορές των ισχυρών ήταν απείρως χειρότερες, τα παιχνίδια πολύ πιο κυνικά.
Οπότε, όποιος τον αγαπάει και τον θαυμάζει, θέλει να μείνουμε οπωσδήποτε στην Ευρώπη – και να βρούμε τους ανθρώπους, μέσα στην χώρα μας, που θα αλλάξουν τις ισορροπίες εντός και εκτός Ελλάδος ώστε η χώρα να φύγει προς τα μπροστά.
Οι κραυγές ενάντια στην Ευρώπη, αν οδηγήσουν κάποια στιγμή στην ρήξη, το μόνο που μπορούν να καταφέρουν είναι αυτό που κατάφεραν και εκατό χρόνια πριν: μια τεράστια καταστροφή.

Monday, February 13, 2017

Με λένε Κώστα Γαβρόγλου και το παιδί σου μου ανήκει

Εσύ που διαβάζεις αυτό το κείμενο, μάθε το: το παιδί σου δεν σου ανήκει. Θυμάσαι που ο πατέρας του Καζαντζάκη είχε πει στον δάσκαλο: «το κρέας δικό σου, τα κόκαλα δικά μου;». Ε, τώρα πια δεν σου ανήκουν ούτε τα κόκαλα του παιδιού σου, με την έννοια του εσωτερικού κόσμου του παιδιού. Το παιδί σου ανήκει απολύτως και ολοκληρωτικά στον Κώστα τον Γαβρόγλου. Τον υπουργό Παιδείας μας, ντε. Που ΔΕΝ εξελέγη με ψήφο – εξελέγη χαριστικά, όπως όλοι οι βουλευτές Επικρατείας. Και έγινε υπουργός σε μια κυβέρνηση που αντιστοιχεί στο 20% του ελληνικού λαού (40% πήραν οι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ στις εκλογές, και ψήφισαν οι μισοί Έλληνες). Όμως τα παραπάνω δεν τον εμποδίζουν να αισθάνεται παντοδύναμος, ώστε να εφαρμόσει στα Γυμνάσια της χώρας την θεματική εβδομάδα για τις έμφυλες ταυτότητες. Για την οποία νίπτει τας χείρας του από τη μια μεριά, αφού δηλώνει πως «το πρόγραμμα το είχε επεξεργαστεί η προηγούμενη ηγεσία» αλλά ταυτόχρονα λέει πως ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ οποιοσδήποτε γονιός να αποσύρει το παιδί του, ακόμα κι αν ο γονιός κρίνει ότι το 12χρονο ή 13χρονο παιδί δεν είναι έτοιμο να συζητήσει για γκέι και τρανσέξουαλ ταυτότητες ή ακόμα και για ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες με τον καθηγητή του ο οποίος ΔΕΝ είναι εξειδικευμένος για αυτή τη συζήτηση. «Κανένας γονέας δεν θα μπορεί να αποσύρει τα παιδιά του», δήλωσε στη Βουλή ο υπουργός, γιατί εξουσία είναι αυτή κι όταν την πάρεις στα χέρια σου αρχίζεις να διατάζεις. Κι όσο για την έλλειψη εξειδίκευσης στους εκπαιδευτικούς όλης της χώρας (φανταστείτε αυτή τη συζήτηση για τις έμφυλες ταυτότητες μεταξύ καθηγητών και παιδιών σε κάθε πόλη, κωμόπολη και χωριό) ο κύριος Γαβρόγλου δήλωσε το εξής αμίμητο: «Έχουμε εξαιρετικές ενδείξεις από τους εκπαιδευτικούς που έχουν πάρει το πρόγραμμα στην πλάτη τους».
Ε τότε, εντάξει, βρε, γιατί δεν μας το έλεγες τόση ώρα; Αφού έχετε εξαιρετικές ενδείξεις (ούτε καν αποδείξεις, αφού δεν έχουν γίνει πιλοτικές εφαρμογές του προγράμματος) από κάποιους λίγους εκπαιδευτικούς, τότε δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Άντε, ορμήστε στα παιδιά όλης της χώρας, να δούμε αν το πείραμά σας θα πετύχει. Εξάλλου, τα παιδιά μας σας ανήκουν κύριε υπουργέ, πάρτε τα, κάντε τα ότι γουστάρετε.
Στην ίδια ομιλία του, ο υπουργός δήλωσε πως θα καταργηθούν οι πανελλήνιες και πως πρέπει «να δούμε πώς σιγά - σιγά θα εισάγονται οι φοιτητές στα Πανεπιστήμια με το βαθμό του Απολυτηρίου». Παρόλο που όντως οι πανελλήνιες πρέπει να καταργηθούν, αυτό που πάει να εφαρμόσει ο Γαβρόγλου, συνεχίζοντας το έργο του Φίλη, είναι ένα έγκλημα που κάνει την θεματική εβδομάδα να μοιάζει με παρανυχίδα. Όπως είχα γράψει και εδώ, όταν το ανακοίνωσε ο Φίλης (http://polyk.blogspot.com.au/2016/10/blog-post_6.html) αυτό σημαίνει ότι πλέον οι καθηγητές του λυκείου, είτε το θέλουν οι ίδιοι είτε όχι, αποκτούν απόλυτη εξουσία πάνω στα παιδιά μας. Από τον προφορικό βαθμό που θα τους βάζουν και θα έχει βάρος περίπου 10% για να μπουν στο πανεπιστήμιο, θα εξαρτάται το αν θα μπαίνει το παιδί στην σχολή που θέλει ή όχι. Βέβαια ο Γαβρόγλου λέει πως θέλει να κρατήσει το αδιάβλητο της διαδικασίας, μόνο που ξεχνάει να αναφέρει έστω και μία ιδέα για το πώς είναι δυνατόν να το πετύχει αυτό.
Θα μου πείτε, τι τον νοιάζει; Οι αλλαγές που προανήγγειλε για τις πανελλήνιες – χωρίς να έχει πετύχει συμφωνία με την αντιπολίτευση γι’ αυτές – υποτίθεται ότι θα εφαρμοστούν από το 2020. Σιγά μην είναι ο ίδιος υπουργός Παιδείας μέχρι τότε – οπότε, ας κάνει το κομμάτι του, τρελαίνοντας με τις αλλαγές παιδιά και γονείς που θα ζουν μέσα στην ανασφάλεια, και βλέπουμε η επόμενη κυβέρνηση και ο επόμενος υπουργός τι θα αποφασίσει.
Υπουργοί Παιδείας του ΣΥΡΙΖΑ, στα δύο χρόνια εξουσίας: Μπαλτάς, Φίλης, Γαβρόγλου. Αδύνατον να αποφασίσεις ποιος ήταν χειρότερος από τον άλλο. Αδύνατον να πιστέψεις πόσο αυτή η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη, με κάθε τρόπο, να τσακίσει την ήδη καταπληγωμένη (όταν ανέλαβε την εξουσία) Παιδεία της χώρας.

Tuesday, February 07, 2017

Κριτική του Publishers Weekly για το Αθηναϊκό Μπλουζ - Review of Athenian Blues by Publishers Weekly

Μετά την κριτική από το Kirkus Reviews, μόλις δημοσιεύτηκε και η κριτική από το Publishers Weekly, για το Αθηναϊκό Μπλουζ, που εκδίδεται σε δύο μήνες στις ΗΠΑ (και κυκλοφορεί ήδη στην Αγγλία). Το Publishers Weekly εκδίδεται από το 1872, και είναι ίσως το γνωστότερο εβδομαδιαίο περιοδικό λογοτεχνίας που απευθύνεται σε εκδότες, ατζέντηδες βιβλίων, βιβλιοθηκονόμους, συγγραφείς και εστιάζει σε κριτικές βιβλίων. Και τα δύο περιοδικά (Publishers Weekly και Kirkus Reviews) τα διάβαζα επί χρόνια, για να ενημερώνομαι για τα νέα βιβλία που κυκλοφορούν στην Αμερική. Είναι ιδιαίτερα τιμητικό να βλέπω το βιβλίο μου σε αυτά, και βέβαια ακόμα πιο τιμητικό το να διαβάζω τόσο καλά λόγια όπως αυτά που μόλις έγραψε το Publishers Weekly, που καταλήγει γράφοντας ότι οι φίλοι των νουάρ μυθιστορημάτων θα ανυπομονούν για το 2ο βιβλίο της σειράς.
After being reviewed from Kirkus Reviews, Athenian Blues has now also been reviewed by Publishers Weekly, the American news magazine for publishers, literary agents, librarians and authors that has been in circulation since 1872. I had been reading both magazines for years, to find out about the new books that were about to be published, so it is truly an honor to see my book reviewed by them, and even more to read such a nice review as the one that Publishers Weekly wrote:

Monday, February 06, 2017

H ευγένεια στον άνθρωπο είναι μεγάλο πράγμα

Ο Νίκος ο Φίλης στο υπουργείο Παιδείας ήταν ένας προφανής στόχος. Ένας άνθρωπος που ήταν αστοιχείωτος εντελώς – όχι μόνο λόγω έλλειψης πανεπιστημιακής μόρφωσης αλλά και λόγω έλλειψης γνώσεων περί εκπαίδευσης – και είχε και το θράσος να ξεστομίζει τερατώδη πράγματα, όπως π.χ. ότι κόβει ώρες διδασκαλίας από τα δημοτικά σχολεία της χώρας επειδή «τα κουράζουμε τα παιδιά» - με συνέπεια τα παιδιά στην Ελλάδα, σήμερα, να κάνουν λιγότερες ώρες μάθημα από οποιαδήποτε χώρα στον κόσμο, συμπεριλαμβανόμενων των χωρών της Αφρικής. Ή ότι η διδασκαλία των Αρχαίων στα σχολεία είναι «παρά φύσιν». Στην πραγματικότητα, τις περισσότερες αποφάσεις τις έπαιρνε όπως έχω ξαναγράψει ο Αντώνης Λιάκος και η παρέα του, που πιστεύουν στην εξαφάνιση κάθε εθνικής ταυτότητας στην Ελλάδα, και ο Φίλης απλώς τις εφάρμοζε εμφανίζοντάς τις ως δικές του. Το θράσος και η άγνοια έκαναν τον Φίλη στόχο, και ο μάστορας στα επικοινωνιακά παιχνίδια (και σε τίποτα άλλο, απολύτως) αιώνιος συνδικαλιστής και πρωθυπουργός της χώρας Αλέξης Τσίπρας τον αντικατέστησε με έναν ευγενικό, χαμογελαστό, μορφωμένο καθηγητή πανεπιστημίου, τον Κώστα Γαβρόγλου.
Και τι άλλαξε επί της ουσίας; Μήπως αυξήθηκαν οι ώρες διδασκαλίας στο δημοτικό, ή αποφασίστηκε να μην μειωθούν οι ώρες των Αρχαίων; Τίποτα δεν άλλαξε εκτός από την εικόνα του υπουργού, που έχει ένα προσεκτικό στιλ ακαδημαϊκού ώστε να μην προσφέρεται για μαζική επίθεση, όπως ο Φίλης. Όλα τα άλλα έμειναν ακριβώς τα ίδια. Το πρόγραμμα που είχε ορίσει ο Λιάκος με τον Φίλη συνεχίζεται κανονικότατα – μόνο το κόψιμο της Αντιγόνης από τα σχολεία μάλλον δεν θα γίνει, λόγω του κραξίματος που έφαγαν. Και, σε αντίθεση με το θράσος του Φίλη, έρχεται ο νέος υπουργός πολύ πιο ευγενικά και χαμογελαστά και μας εξηγεί ότι όσα απίστευτα εφαρμόζουν είναι πολύ-πολύ λογικά.
Μας εξήγησε, για παράδειγμα, με πολύ καλλιεργημένο τρόπο, ότι η θεματική εβδομάδα για τις έμφυλες ταυτότητες θα γίνει στα Γυμνάσια επειδή υπάρχουν πολλές εγκυμοσύνες 4-5 χρόνια μετά, στην 3η Λυκείου!!! (http://www.alfavita.gr/arthron/koinonia/gavrogloy-ehoyme-para-polles-egkymosynes-meta-tis-penthimeres-ekdromes).
Και μας εξήγησε ακόμα, χωρίς να κοκκινίσει, ότι «Πρέπει πια να αρχίσουμε να αποδραματοποιούμε το θέμα των πανελληνίων εξετάσεων. Δεν θεωρώ ότι προκαλείται κάποιο σοβαρό πρόβλημα»
Ίσως να έχει παρατηρήσει ο κ. Γαβρόγλου, αν ζει σε αυτή τη χώρα και σε αυτόν τον πλανήτη, ότι οι πανελλήνιες βιάζουν εδώ και 4 δεκαετίες τους εφήβους της χώρας. Τους στερούν την παιδική/εφηβική τους ηλικία, τους γεμίζουν άγχη και κόμπλεξ τα οποία τα βγάζουν όταν μπαίνουν στο πανεπιστήμιο – και πάρα πολλοί φοιτητές χάνουν την μπάλα εκεί, διότι το μόνο που θέλουν είναι να ξεσπάσουν, τώρα που ζουν μόνοι τους, από την καταπίεση τόσων χρόνων. Και ξέρει, και ο υπουργός και όλο το παρεάκι του – όπως και τα παρεάκια όλων των προηγούμενων υπουργών, άλλων κομμάτων, ότι η μόνη λύση για τις πανελλήνιες είναι να καταργηθούν εντελώς (να πώς μπορεί να γίνει αυτό: http://polyk.blogspot.com.au/2015/09/2.html), να παίρνουν τα παιδιά απολυτήριο Λυκείου και να πηγαίνουν οι υποψήφιοι φοιτητές να εξετάζονται σε όποιο πανεπιστημιακό τμήμα θέλουν να μπουν, από το ίδιο το πανεπιστήμιο.
Όμως αυτό θα σημαίνει αυτονόμηση των πανεπιστημίων – κάτι που το υπουργείο δεν θέλει με τίποτα, γιατί θα χάσει εξουσία – καθώς και κλείσιμο όσων πανεπιστημιακών τμημάτων δεν έχουν ζήτηση, κάτι που επίσης το υπουργείο δεν θέλει, γιατί φοβάται το πολιτικό κόστος από όσους θα χάσουν ενοίκια, όταν μειωθούν οι φοιτητές στην πόλη τους. Οπότε, ας συνεχίσουμε να βιάζουμε τους εφήβους. Ας «αποδραματοποιήσουμε» όπως μας λέει ο υπουργός το θέμα των πανελληνίων εξετάσεων. Δεν είναι δα και τίποτα σπουδαίο.
Α, και ας φερόμαστε με το γάντι στον καινούργιο υπουργό, που είναι ακαδημαϊκός, και καλλιεργημένος, άρα πρέπει να τον σεβόμαστε περισσότερο, έτσι δεν είναι; Όλοι οι ακαδημαϊκοί χρήζουν ιδιαίτερου σεβασμού, άλλωστε, μόνο και μόνο επειδή είναι ακαδημαϊκοί. Έχουν και το κατάλληλο στιλ ώστε να τους σεβόμαστε.


Wednesday, February 01, 2017

Η αλήθεια που απελευθερώνει

Είμαι ανάμεσα σ’ εκείνους που πιστεύουν πως όσο σπουδαία ήταν η ένταξη της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, τόσο λάθος ήταν η ένταξή της στο ευρώ – όχι επειδή η ένταξη στο ευρώ ήταν κάτι κακό από μόνη της, αλλά γιατί μια χώρα σαν την Ελλάδα, με τους συγκεκριμένους πολιτικούς και την συγκεκριμένη κουλτούρα ψηφοφόρων που είχε καλλιεργηθεί επί δεκαετίες, ήταν λογικό να οδηγηθεί εντός ευρώ στην καταστροφή.
Είναι άλλο όμως το να αναγνωρίζουμε το λάθος που έγινε πριν 17 χρόνια, και άλλο το να λέμε να πάμε στην δραχμή σήμερα, όπως πολύ εύκολα ακούω κατά διαστήματα από γνωστούς και φίλους – μάλιστα είδα σε πρόσφατη δημοσκόπηση ότι οι υπέρμαχοι της δραχμής είναι στο 31%.
Για το θέμα αυτό τοποθετήθηκαν τις τελευταίες δύο μόλις μέρες τρεις γνωστοί άνθρωποι και πρόσφατα ένας τέταρτος, που ο καθένας έχει διαφορετική γνώμη από τους υπόλοιπους για το αν πρέπει ή όχι να μείνει η χώρα στο ευρώ. Και επειδή και οι τέσσερις ήταν ειλικρινείς, παρά τις διαφορετικές τους απόψεις, είπαν με τον τρόπο τους όλοι το ίδιο: το πώς δηλαδή θα είναι η χώρα αν βγει από το ευρώ.
Είπε, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Ξυδάκης (που θέλει να ανοίξει η συζήτηση για την δραχμή): «είχαμε δραχμή και πριν το ευρώ… Το 1910, το 1912, 1930, το 1960 κάτι έκανε μια χώρα, κάπως ζούσαμε, ζούσαμε και σε άλλες περιόδους».
Είπε, ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρης Σεβαστάκης (που δεν θέλει ούτε να ακούει για δραχμή): «η βίαιη υποτίμηση της οικονομικής σου ταυτότητας, θα είναι καταστροφή και η χώρα, ούσα τόσα χρόνια μέσα στην ΕΕ, δεν έχει κανένα μηχανισμό διαφορετικής μηχανικής άρθρωσης από αυτόν που συναρτάται με την ΕΕ. Τελεία και παύλα. Δεν έχουμε διατροφική αυτάρκεια, δεν έχουμε κανένα μηχανισμό οργάνωσης συναλλαγματικών ισοτιμιών, η οικονομία μας είναι βαθιά συνδεδεμένη με την οικονομία της Ευρωζώνης».
Έγραψε, μεταξύ άλλων, ο Χάρρυ Κλυνν, που είναι φανατικά υπέρ της επιστροφής στην δραχμή:
«Θα σταματήσουμε να εισάγουμε αυτοκίνητα, γάλα, τυριά και βούτυρο, κινητά, τηλεοράσεις, υπολογιστές και τα χίλια δυο ηλίθια γκάτζετ που στραβώνουν τον κόσμο, κονσέρβες, κέικ, ζαμπονάκια, εκατοντάδες είδη καπνού, πούρων και άλλων δηλητηρίων, εκατοντάδες είδη από οινοπνευματώδη ποτά, θα σταματήσουμε να εισάγουμε τα δεκάδες είδη ξένων γλυκών και σοκολατοειδών που στέλνουν τα λεφτά μας στο εξωτερικό και την χοληστερίνη στα ύψη, θα σταματήσουμε να εισάγουμε ρούχα, παπούτσια, παιχνίδια, και πληθώρα από άχρηστα είδη για το σπίτι.Ας επιστρέψουμε στην εποχή του ’60. Ας περπατήσουμε και πάλι ήσυχοι στον άδειο δρόμο. Ας κοιμηθούμε το βράδυ χωρίς να ξυπνάμε από τον κάθε αργόσχολο ηλίθιο που τριγυρνάει με το αμάξι ακούγοντας τουρκογύφτικα καψουρολαϊκά ή χαζά ραπ στην διαπασών. Ας φάμε λιγότερο και ας χάσουμε το υπέρβαρο λίπος μας. Ας κάνουμε πάλι γιορτές-ρεφενέ. Ας ξανακάνουμε αληθινούς φίλους, αντί για τους ηλεκτρονικούς που έχουμε σήμερα».
Έγραψε μεταξύ άλλων, ο εξαιρετικός δημοσιογράφος Γιώργος Παπαδόπουλος-Τετράδης (ο «Καιρός» της παλιάς Ελευθεροτυπίας, για όσους την θυμούνται), το εξής, σε επιστολή του προς τον Νίκο Ξυδάκη:
«Η μετάβαση σε εθνικό νόμισμα έχει συγκεκριμένες βαρύτατες επιπτώσεις στο λαό αποκλειστικά και μάλιστα στα πιο ασθενή του στρώματα. Τα οποία θα άξιζε ΙΣΩΣ τον κόπο να τα υποστεί για να βγει πιο σύντομα στην επιφάνεια υπό μερικές προϋποθέσεις: Να έχει προετοιμαστεί με εξονυχιστική πληροφόρηση για το τι θα τραβήξει για τουλάχιστον τρία με τέσσερα χρόνια. Να έχει συμφωνήσει για την Κατοχική πείνα που θα περάσει. Να ξέρει ότι το χρέος του που είναι σε ευρώ θα το πληρώνει σε δραχμές επί 200 χρόνια, ακόμα κι αν κάνει στάση πληρωμών! Να στηρίξουν τη δραχμή οι δανειστές του Ευρωπαίοι και Αμερικανοί!! Όλα τα νομίσματα κάπου εντάσσονται.
Αλλά, είναι έτοιμος να τρέφεται με κουπόνια, να ψάχνει τη βενζίνη και το πετρέλαιο με μπιτόνια σε ουρές χιλιομέτρων, να ξανανάψει ξυλόσομπα και να γυρίσει στα χωράφια των παππούδων του για να παράξει προϊόντα, αν δεν βρει δουλειά στις ξένες και ελληνικές εταιρίες με δουλειά 12ωρο για λίγες δραχμές και χωρίς κανένα δικαίωμα, α λα δεκαετία του ’50 και να είναι η όποια περιουσία του σε δραχμές ενώ των Βούλγαρων πχ σε ευρώ; Και να το κάνει για λίγα χρόνια; Η απάντηση είναι ΟΧΙ Νίκο. Ο λαός δεν είναι προετοιμασμένος από κανέναν γι αυτό. Και δεν το θέλει κιόλας».
Ανεξάρτητα με την άποψη του καθενός από τους τέσσερις, ένα πράγμα είναι πεντακάθαρο, σε ένα συμφωνούν και οι τέσσερις – το λένε άλλωστε και όλοι οι οικονομολόγοι που δεν έχουν ιδεολογικές παρωπίδες: επιστροφή στην δραχμή για την Ελλάδα σημαίνει επιστροφή 60, 70 ή και 100 χρόνια πίσω. Χωρίς ούτε τα στοιχειώδη – με το ζόρι θα επιβιώσουν, όσοι τα καταφέρουν, σε συνθήκες που έζησαν μόνο οι σημερινοί 80άρηδες, μετά την κατοχή.
Φυσικά, δεν συζητάμε για ποιότητα σχολείων, για πανεπιστήμια, για επιστήμονες που θα δουλεύουν στην Ελλάδα κλπ – όλα αυτά τα ξεχνάμε για κάποια χρόνια, μαζί με τους υπολογιστές που θα σταματήσουμε να έχουμε όπως γράφει ο Χάρρυ Κλυνν θεωρώντας θετική την εξαφάνιση της τεχνολογίας από τη χώρα. Και, εννοείται, πως για να βγει η χώρα από τον μεσαίωνα θα πρέπει να υπάρχουν πολιτικοί με πυγμή και τέλειο σχέδιο που θα το υλοποιήσουν πλήρως, ώστε να αρχίσει μετά από κάποια χρόνια η χώρα να ανεβαίνει ξανά και μετά από δεκαετίες να φτάσει σε επίπεδα οικονομικής αξιοπρέπειας ο λαός της.
Το βασικό θέμα δεν είναι αν κάποιος είναι υπέρ ή κατά αυτής της λύσης.
Το βασικό θέμα είναι να γνωρίζουν όλοι την αλήθεια, να συνειδητοποιήσουν τι λένε, και μετά να αποφασίσουν ελεύθεροι – όπως μόνο η αλήθεια ξέρει να απελευθερώνει – τι θέλουν.