Δεν γνωρίζω προσωπικά κανέναν εργαζόμενο
στο τηλεοπτικό κανάλι Epsilon,
κι όμως σήμερα αυτούς σκέφτομαι. Που κοιμήθηκαν την Κυριακή το βράδυ, έχοντας δουλειά μέσα στην
καταστροφή που ζει η χώρα, και ξύπνησαν την Δευτέρα
μαθαίνοντας ότι οι ίδιοι και οι οικογένειές τους χάνουν τον μισθό με τον οποίο
συντηρούνται.
Γιατί; Γιατί έτσι. Γιατί διαπιστώθηκε,
λέει, ένα τυπικό λάθος στον φάκελο υποψηφιότητας του Epsilon και
η κυβέρνηση πέταξε το κανάλι έξω από τον διαγωνισμό, οπότε το κανάλι πρέπει
μέσα σε τρεις μήνες να κλείσει. Το πέταξε έξω από τον διαγωνισμό που γίνεται
για τέσσερις άδειες, όλες κι όλες, για τις οποίες ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας
είχε δηλώσει στην Βουλή «και πολλές είναι οι τέσσερις».
Γιατί είναι πολλές, αφού το φάσμα των
τηλεοπτικών συχνοτήτων επιτρέπει πολύ περισσότερες από τέσσερις; Γιατί να χάσουν τόσοι άνθρωποι την δουλειά τους; Γιατί έτσι.
Γιατί έτσι αποφάσισαν. Αυτοί που
ελέγχουν την ζωή σου. Που διαλύουν τα δημοτικά σχολεία. Που αναγκάζουν τα
πιτσιρίκια να διδάσκονται λιγότερες ώρες από τους συνομήλικούς τους στην
Αφρική. Που ετοιμάζουν φρικτό σύστημα για το γυμνάσιο και το λύκειο, ώστε πολλά
παιδιά να φεύγουν από το σχολείο στα δεκαέξι. Που βάζουν τα κόμματα μέσα στα
λύκεια. Που διώχνουν από τη χώρα δεκάδες χιλιάδες επιχειρήσεις. Που διώχνουν
από τη χώρα δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους, οι οποίοι παίρνουν τα παιδιά τους και
φεύγουν με οποιαδήποτε δουλειά, οπουδήποτε στο εξωτερικό, για να ξεφύγουν. Που
βρίζουν τους Ολυμπιονίκες. Που μισούν την φράση «εθνική συνείδηση». Που
σιχαίνονται την αριστεία. Που «γαμούν το Χάρβαρντ». Που δηλώνουν πως θα
κλείσουν όλες τις ατομικές επιχειρήσεις. Που εμποδίζουν κάθε επένδυση στη χώρα.
Που χαρίζουν τα γλυπτά του Παρθενώνα στους Άγγλους. Που σιχαίνονται το αρχαίο
θέατρο. Που τσάκισαν τις συντάξεις. Που φόρτωσαν την χώρα με 86 δις επιπλέον
χρέος μέσα σε ένα χρόνο. Που κάνουν μπίζνες εις βάρος των προσφύγων. Που
ψήφισαν νόμο στις τρεις τα ξημερώματα για να μην υπάρχει όριο στα έξοδα τα δικά
τους και των συνοδών τους στα ταξίδια εντός και εκτός Ελλάδας. Όλα αυτά μέσα σε
ενάμιση χρόνο. Έχουν μπροστά τους άλλα τρία, και είναι αποφασισμένοι να
ισοπεδώσουν τα πάντα. Ξέρουν πως μόνο έτσι θα έχουν ελπίδες να συνεχίσουν να
κυβερνούν.
Κι από κάτω, ένας λαός που είναι είτε
πολύ τσακισμένος για να αντιδράσει, είτε πολύ εγωιστής για να παραδεχτεί ότι
έκανε για μια ακόμα φορά λάθος στις εκλογές, και αυτή τη φορά ήταν το
μεγαλύτερο απ’ όλα.
Θυμάμαι συχνά τον παλιό αριστερό που μου
είχε πει, στην Κρήτη, πως αυτοί εδώ οι τύποι που ανέλαβαν υπουργοί ανήκουν στην τρίτη εθνική της
αριστεράς και δεν θα είχαν ποτέ θέση σε μια σοβαρή αριστερή κυβέρνηση.
Νομίζω πως ο φίλος μου έκανε λάθος. Όπως αποδείχτηκε, δεν ήταν στην τρίτη εθνική.
Ήταν πολύ πιο χαμηλά.
Εκατό χρόνια μετά, ζούμε ξανά στιγμές
του 1920. Στην πιο κρίσιμη στιγμή, εκλέξαμε τους χειρότερους και αποφασίσαμε να
αυτοκαταστραφούμε.