Για την δήλωση αλλαγής φύλου στα 15

Όσοι παρακολουθούν το blog ξέρουν την γνώμη μου για τους γάμους/σύμφωνα συμβίωσης ανάμεσα σε ομόφυλα ζευγάρια αλλά και για την υιοθεσία παιδιών από ζευγάρια του ίδιου φύλου. Η γνώμη μου είναι ένα ξεκάθαρο «ναι» και για τα δύο.

Για το πρώτο, επειδή οι άνθρωποι πρέπει να μπορούν να ζουν ευτυχισμένοι και με πλήρη δικαιώματα (ασφάλισης/περιουσίας) με τους ανθρώπους που αγαπούν. Δεύτερη ζωή δεν έχει. Ακόμα κι αν πιστεύετε στην μετενσάρκωση, στην επόμενη ζωή σας θα είστε άλλος/άλλη. Οπότε, σε αυτή τη μία και μοναδική παρουσία μας στην Γη με την μορφή που έχουμε σήμερα, το κυρίαρχο που χρειαζόμαστε είναι αγάπη, ηρεμία και αξιοπρεπείς συνθήκες για να την απολαύσουμε, με όποιον αγαπάμε.

Για το δεύτερο θέμα (υιοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια) η γνώμη μου προκύπτει εντελώς ορθολογικά, από τα σχετικά επιστημονικά ευρήματα – γιατί μόνο έτσι μπορούμε να αποφασίζουμε, ιδιαίτερα σε ευαίσθητα θέματα, που αφορούν παιδιά. Οι επιστημονικές έρευνες λοιπόν έχουν δείξει ότι τα παιδιά που μεγαλώνουν με ομόφυλους γονείς δεν έχουν διαφορές (ψυχολογικές, σεξουαλικές, κοινωνικής εξέλιξης) από παιδιά που μεγαλώνουν με ετερόφυλους. Οπότε, είναι έγκλημα να αφήνουμε τόσα παιδιά να μεγαλώνουν μέχρι τα 18 τους στα ιδρύματα ενώ υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν να τα υιοθετήσουν, να τα αγαπήσουν και να τα φροντίσουν.

Υπενθύμισα τα παραπάνω όχι μόνο επειδή τα θεωρώ πολύ σημαντικά, αλλά και επειδή θέλω να γράψω δυο λόγια για την καινούργια «ότι να’ ναι» απόφαση του ΣΥΡΙΖΑ να δώσει την δυνατότητα στους εφήβους που νιώθουν την σχετική ανάγκη να αλλάζουν επισήμως, με μια δήλωση, από τα δεκαπέντε τους χρόνια το φύλο τους. Το πόσο σοβαρή και μελετημένη είναι η απόφαση φαίνεται καταρχάς από το ότι αρχικά στο νομοσχέδιο δινόταν η δυνατότητα να γίνεται η δήλωση αλλαγής φύλου στα 17, και αρκούσαν κάποιες πιέσεις γονέων διεμφυλικών (transgender) παιδιών ώστε να κατέβει το όριο στα 15. Λίγο ακόμα να έπαιζε την κολοκυθιά ο υπουργός Δικαιοσύνης Σταύρος Κοντονής, μπορεί να δεχόταν να κατέβει το όριο και στα 12.

Γιατί όμως είναι λάθος το νομοσχέδιο; Είναι λάθος για τον ίδιο λόγο που είναι σωστή η υιοθεσία παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια. Είναι λάθος επειδή οι αποφάσεις πρέπει να παίρνονται ορθολογικά, με βάση τα σχετικά επιστημονικά ευρήματα. Η επιστήμη λοιπόν δεν έχει καταλήξει ακόμα σε ασφαλή συμπεράσματα για πολλά θέματα που αφορούν τα διεμφυλικά παιδιά – και οι σοβαρότεροι επιστήμονες κλίνουν προς την άποψη ότι η αλλαγή φύλου σε εφήβους είναι εσφαλμένη.

Δυο λόγια για όσους δεν γνωρίζουν σχετικά. Δυσφορία φύλου (gender dysphoria) είναι η διαμάχη μέσα σ’ έναν άνθρωπο ανάμεσα στο φύλο με το οποίο γεννήθηκε και στο φύλο που νιώθει ότι τον/την εκφράζει. Η δυσφορία φύλου δεν σχετίζεται απαραίτητα με τον σεξουαλικό προσανατολισμό, δηλαδή μπορεί κάποιος/α να νιώθει έλξη για άτομα του ίδιου φύλου με αυτό που θα ήθελε και ο ίδιος/α να ανήκει.

Είναι ένα υπαρκτό και τεράστιο πρόβλημα για τους ανθρώπους αυτούς, που δημιουργεί σε μεγάλο ποσοστό αυτοκτονικές τάσεις και ισχυρά ψυχολογικά προβλήματα – η εκτίμηση είναι ότι το 20% όσων έχουν δυσφορία φύλου και δεν κάνουν αλλαγή φύλου αυτοκτονούν. Το ότι το πρόβλημα εμφανίζεται σε ένα πολύ μικρό ποσοστό συνανθρώπων μας δεν σημαίνει ότι δεν μας αφορά, αν θέλουμε να είμαστε άνθρωποι και γι’ αυτό πρέπει το κράτος να διαθέτει σταθερά πόρους για ψυχική υποστήριξη διεμφυλικών και ανθρώπων με δυσφορία φύλου. Όμως τα τελευταία χρόνια, στα πλαίσια των δίκαιων αγώνων των γκέι και διεμφυλικών ανθρώπων για βασικά δικαιώματά τους, τα πράγματα έχουν αρχίσει να ξεφεύγουν στο άλλο άκρο και κάποιοι γονείς σε όλο τον κόσμο έχουν αρχίσει να τα χάνουν, υιοθετώντας μια νέα μόδα (και βιομηχανία) που τους θέλει να κάνουν επεμβάσεις αλλαγής φύλου στα παιδιά τους ακόμα και από την ηλικία των τεσσάρων ετών!

Τι δείχνουν τα επιστημονικά ευρήματα:

1.     Ότι στην συντριπτική πλειοψηφία των παιδιών πολύ νεαρής ηλικίας (πριν την εφηβεία) το φαινόμενο της δυσφορίας φύλου εμφανίζεται και μετά εξαφανίζεται. Ότι το ποσοστό των ανθρώπων που αρχικά εμφανίζουν δυσφορία φύλου είτε ως παιδιά είτε στην εφηβεία αλλά στην συνέχεια νιώθουν άνετα με το φύλο τους ξεπερνάει το 80% (http://nymag.com/scienceofus/2016/07/whats-missing-from-the-conversation-about-transgender-kids.html)

2.     Ότι η αλλαγή φύλου μέσω σχετικής επέμβασης αφαιρεί μεν την δυσφορία φύλου αλλά πολλοί διεμφυλικοί άνθρωποι συνεχίζουν να έχουν σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα και χρειάζονται ψυχική και σωματική παρακολούθηση για την υπόλοιπη ζωή τους.

3.     Ότι αν η εγχείριση αλλαγής φύλου γίνει στο τέλος της εφηβείας, μετά από κάποια χρόνια που ο έφηβος παίρνει ειδικά φάρμακα που εμποδίζουν την ανάπτυξη των αρσενικών/θηλυκών του χαρακτηριστικών, τουλάχιστον για τα πρώτα χρόνια νιώθει ψυχολογικά καλύτερα (δεν υπάρχουν ακόμα ευρήματα για μεγαλύτερα χρονικά διαστήματα, αφού οι σχετικές μελέτες είναι πολύ καινούργιες). Όμως τα φάρμακα αυτά, σύμφωνα με πολλούς ειδικούς, είναι επικίνδυνα και πιθανόν να έχουν ισχυρές παρενέργειες. Επίσης, οι έρευνες δείχνουν ότι αν οι έφηβοι ξεκινήσουν να παίρνουν αυτά τα φάρμακα (άρα και να νιώθουν ότι πήραν την οριστική απόφαση να αλλάξουν φύλο) πολύ δύσκολα μπορούν μέσα στο κοινωνικό τους περιβάλλον να αλλάξουν την απόφασή τους αργότερα, ακόμα κι αν αλλάξουν γνώμη.

4.     Ακόμα και στους ενήλικες που έκαναν επέμβαση αλλαγής φύλου υπάρχει ένα ποσοστό που κυμαίνεται σε διαφορετικές έρευνες μεταξύ 4% και 20% οι οποίοι δηλώνουν πως το μετάνιωσαν, και θέλουν να επιστρέψουν στο σώμα που είχαν πριν την επέμβαση.

Με αυτά τα δεδομένα, υπάρχουν πολλοί σοβαροί επιστήμονες (όπως π.χ. η Margaret Moon, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Ιατρικής στο Ινστιτούτο Βιοηθικής Μπέρμαν του διάσημου πανεπιστημίου Johns Hopkins) που εξηγούν γιατί είναι ελάχιστοι οι έφηβοι που μπορούν να πάρουν την απόφαση να κάνουν επέμβαση αλλαγής φύλου:

https://www.nytimes.com/roomfordebate/2015/06/18/is-there-a-right-age-to-change-ones-sex/few-adolescents-are-capable-of-making-a-decision-to-have-gender-transforming-surgery

Υπάρχουν και άλλοι γιατροί, που υποστηρίζουν το αντίθετο – μόνο που στην μεγάλη πλειοψηφία τους παίρνουν υψηλές αμοιβές για να χορηγούν τα σχετικά φάρμακα και να κάνουν τις εγχειρήσεις στα παιδιά, οπότε ας μου επιτραπεί να μην θεωρώ εξίσου αντικειμενική την άποψή τους.

Καλό θα ήταν να διαβάσουν και να ενημερωθούν για το θέμα και εκεί στην Κεντροαριστερά, που έσπευσαν όλοι να πουν ότι στηρίζουν το νομοσχέδιο (ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι, Καμίνης) μην τύχει και φανούν συντηρητικοί.

Βεβαίως, το νομοσχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ μιλάει για δήλωση αλλαγής φύλου από τα 15, όχι για εγχείριση. Αλλά με βάση τα επιστημονικά ευρήματα είναι φανερό ότι όταν ένα παιδί και η οικογένειά του μπουν στον δρόμο αυτό είναι πολύ δύσκολη η αλλαγή πορείας. Και αφού κάποιος θα μπορεί νομικά να αλλάξει το φύλο του, θα μπορεί να κάνει και την σχετική επέμβαση από τα 15.

Γιατί; Για να μπορεί να πανηγυρίζει ο Κοντονής ότι το νομοσχέδιό του είναι «από τα πιο προοδευτικά και ριζοσπαστικά στην Ευρώπη» - δηλαδή ότι είναι ένα κατασκεύασμα του ΣΥΡΙΖΑ για να λάβει μέρος στην καινούργια παγκόσμια μόδα των εγχειρίσεων αλλαγής φύλου σε παιδιά και να το «πουλήσει» ως εκδούλευση στην διεμφυλική κοινότητα ώστε να πάρει τις ψήφους της. Θυμίζω ότι ο Κοντονής είναι ο άνθρωπος που όταν είδε επεισόδια σε αγώνα Κυπέλλου Ελλάδας στο ποδόσφαιρο και ήταν υφυπουργός Αθλητισμού, θεώρησε ως λύση την κατάργηση του Κυπέλλου Ελλάδας – έτσι, ριζοσπαστικά και τότε. Ο άνθρωπος που ως υπουργός Δικαιοσύνης είπε ότι δεν πειράζει να απελευθερώνονται πολύ νωρίτερα οι κρατούμενοι για σοβαρά αδικήματα, αφού κάποια στιγμή θα βγουν από τη φυλακή ούτως ή άλλως – αυτό κι αν είναι ριζοσπαστικός τρόπος σκέψης. Αυτός ο άνθρωπος τοποθετήθηκε από τον Αλέξη Τσίπρα για να χειρίζεται την Δικαιοσύνη της χώρας. Αυτός ο άνθρωπος χειρίζεται κι αυτό το τόσο λεπτό θέμα, με την λογική του μπακάλη – να γίνεται η δήλωση αλλαγής φύλου στα 17; στα 16; βάλε στα 15 και κλείσαμε.

Φυσικά, ο Σταύρος Κοντονής τοποθετήθηκε ως εκλεκτό μέλος στο κοινοβούλιο από τον ελληνικό λαό, αφού όπως έχω ξαναγράψει, στις εκλογές του 2015, στην Ζάκυνθο, πήρε περισσότερες προσωπικές ψήφους (σταυρούς προτίμησης) απ’ όσες κατάφεραν να πάρουν ολόκληρα τα υπόλοιπα κόμματα. Αν κατέβαινε δηλαδή μόνος του, θα ήταν πρώτο κόμμα στην Ζάκυνθο. Ότι ψηφίσεις, παίρνεις.