Τα δύο θέματα μοιάζουν διαφορετικά, αλλά
δεν είναι.
Το πρώτο είναι ο καινούργιος νόμος του
υπουργείου Παιδείας, σύμφωνα με τον οποίο οι σημαιοφόροι και οι παραστάτες στο
δημοτικό θα προκύπτουν από κλήρωση (κι αν σου κάτσει; όπως λέει και η διαφήμιση
του Τζόκερ).
Το δεύτερο είναι η ατάκα του Τσακαλώτου
στην Βουλή: «Μη μας λέτε για τα ναρκωτικά και τη βία, πείτε μας για τις
καταλήψεις, ότι θέλετε τους φοιτητές να κάθονται στα αυγά τους». Με άλλα λόγια,
είπε ξεκάθαρα ότι τα ναρκωτικά, η βία και η πορνεία (βλέπε Αριστοτέλειο) μέσα
στο ελληνικό πανεπιστήμιο δεν τον απασχολούν, αρκεί να μπορούν να γίνονται
καταλήψεις. Μια απλή καθημερινή δήλωση, δηλαδή, που θα έκανε ένας υπουργός οπουδήποτε
στον κόσμο.
Θα σας πω τώρα γιατί δεν είναι
διαφορετικά τα θέματα.
Ποιος έμπορος στην πιάτσα, σε
οποιοδήποτε είδος εμπορίου είναι το γατόνι; Ο μόρτης, ο ξύπνιος, ο ευέλικτος, ο
σωστός ο έμπορας; (επειδή είναι
μόρτης το «ο» γίνεται «α»). Ο μόρτης, ο ξύπνιος, ο σωστός είναι αυτός που: α)
διατηρεί τους πελάτες που έχει και β) παρακολουθεί την πιάτσα, ξέρει τι ζητάει
ο κόσμος και απευθύνεται με το προΐόν του σε όλο και περισσότερους πιθανούς
πελάτες.
Ε, λοιπόν, αυτές τις μέρες ο Ευκλείδης ο
Τσακαλώτος κάνει την πρώτη δουλειά και ο Κώστας ο Γαβρόγλου κάνει την δεύτερη, ψάχνοντας για πελάτες-ψηφοφόρους.
Ο Ευκλείδης λέει στον παλιό ΣΥΡΙΖΑ, του 3%, που γούσταρε σαν τρελός όποια
κατάληψη κι αν υπήρχε, ότι μην φοβάστε, μπορεί στην οικονομία να σας ξεσκίζουμε
επειδή φταίνε οι κακοί οι ξένοι, αλλά στην Παιδεία παραμένουμε οι κολλητοί σας
και θα σας αφήνουμε να κάνετε ότι γουστάρετε. Έτσι για να κρατάμε τα πελατάκια.
Ο Κώστας (γνωστός και ως «ρωμαλέος») απευθύνεται στον πολύ κόσμο, στα
καινούργια τα πελατάκια και του λέει: «τέλος αυτά τα φασιστικά που ήξερες με
τους καλύτερους να βγαίνουν μπροστά, τώρα μπορεί και το δικό σου παιδί αν είναι
λίγο κωλόφαρδο να σηκώσει την σημαία». Γιατί το κάνει; Επειδή «ζυγίζει» τους
πελάτες. Ξέρει ότι οι πελάτες-γονείς στην Ελλάδα κανακίζουν τα παιδιά τους περισσότερο
από άλλες χώρες, ότι θα ήθελαν να τα δουν σημαιοφόρους και ότι προφανώς η μεγάλη
πλειοψηφία των παιδιών δεν είναι άριστοι μαθητές (επειδή δεν γίνεται να είναι
όλοι άριστοι). Οπότε, τους «χαϊδεύει» προωθώντας την εξίσωση όλων των μαθητών
προς τα κάτω: είμαστε όλοι ίσοι, δεν χρειάζεται να διακριθείς για να τιμηθείς
σηκώνοντας την σημαία. Αρκεί να σε θυμηθεί η θεά τύχη. Μπορεί το παιδί σου να
μην ανοίγει βιβλίο ή να έχει σπάσει στο ξύλο τρεις-τέσσερις συμμαθητές του,
αλλά αν του κάτσει θα είναι σημαιοφόρος. Αριστείες και αξιολογήσεις και άλλες
τέτοιες βλακείες κομμένες. Εξάλλου η αριστεία είναι ρετσινιά, μας το είπαν οι
άνθρωποι από τις πρώτες μέρες της κυβέρνησής τους. Μπαλτάς-Φίλης-Γαβρόγλου, το
τρενάκι του τρόμου που συνεχίζει να διαλύει τα πάντα στην Παιδεία της χώρας.
Εγώ λέω να επεκτείνουμε την λογική του
Κώστα του Γαβρόγλου. Γιατί να στέλνουμε τους καλύτερους αθλητές στους
Ολυμπιακούς αγώνες και στα παγκόσμια πρωταθλήματα, να εκπροσωπούν την χώρα; Να
στέλνουμε κάποιον Έλληνα τυχαία, με κλήρωση. Ομοίως για τις Ολυμπιάδες
Μαθηματικών και Φυσικής. Ή και γενικά στην ζωή, γιατί να ξεχωρίζουν κάποιοι, να
αξιολογούνται ως καλύτεροι από άλλους, να επιλέγονται για κάποιες δουλειές; Ας
γίνεται κλήρωση για όλα. Ο καθένας μας θα ξέρει πως ούτε οι ικανότητες, ούτε η
προσπάθειά του παίζουν κανένα ρόλο, όλα είναι τυχαία για την εξέλιξή του στη
ζωή.
Μου άρεσε πολύ και η καταπληκτική
εξήγηση του Κώστα για την κλήρωση στους σημαιοφόρους και στους παραστάτες: αφού
όλοι πάνε στρατό, γιατί να μην μπορούν όλοι να κρατήσουν και την σημαία; έγραψε
σε ανακοίνωσή του το υπουργείο Παιδείας. Ίσως να μην τους έχει πει κανείς ότι
και στον στρατό, όπως παντού, υπάρχουν τα επίλεκτα σώματα, οι ειδικές δυνάμεις.
Μήπως, αν γίνει κάποιο σοβαρό επεισόδιο, να το ρίξουμε σε κλήρο αν θα στείλουμε
τα ΛΟΚ ή κάποιον φαντάρο που κάνει την θητεία του αραχτός σε κάποιο γραφείο;
Και γιατί να μην εξισωθούμε όλοι προς τα
κάτω; θα μου πείτε. Εδώ ο Αλέξης ο Τσίπρας, που δεν είχε διακριθεί ποτέ του σε
τίποτα, είναι πρωθυπουργός της χώρας και μας λέει στα μούτρα με την συνέντευξή
του στον Guardian
ότι μπορεί να είναι ψεύτης, αλλά δεν είναι απατεώνας.
Μια κουβέντα ακόμα για τον Ευκλείδη τον
Τσακαλώτο: ο άνθρωπος αυτός είναι καθηγητής πανεπιστημίου στα Οικονομικά, οπότε
γνωρίζει πώς να σκέφτεται ορθολογικά. Στην τοποθέτησή του όμως προχθές είπε: «Δεν
θέλουν κάποιοι να γίνονται καταλήψεις, εγώ έχω πάρει μέρος σε πολλές, εγώ
πιστεύω ότι οι πολλές είναι λάθος, αλλά κι αν είναι λάθος και δεν συμφωνώ δεν
σημαίνει ότι δεν μπορώ να συζητήσω».
Ερώτηση: Τι σημαίνει «πολλές» καταλήψεις;
Πόσες ακριβώς είναι οι «πολλές»; Στο μυαλό κάποιου μπορεί ακόμα και μία να
είναι πολλή. Στο μυαλό κάποιου άλλου, ακόμα κι αν όλη η χώρα είναι κατειλημμένη,
όλα είναι οκ και μπράβο μας που έχουμε υπό κατάληψη τα πάντα. Αν είναι θέμα
προσωπικής εκτίμησης του καθενός το «πολλές» και το «λίγες» τότε οδηγούμαστε σε ζούγκλα, διότι όπως έχει πει ο ντέρτι Χάρι, οι γνώμες είναι σαν τις… (ξέρετε),
όλοι έχουν από μία.
Είτε είναι, λοιπόν, καλές οι καταλήψεις
παντού, όσες κι αν γίνουν, είτε δεν είναι και δεν πρέπει να γίνονται καθόλου.
Δεν έχει τόση σημασία αν είσαι υπέρ της μιας ή της άλλης άποψης, έχει σημασία
να είσαι καθαρός άνθρωπος στις θέσεις σου. Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος ξέρει ότι
αυτό που λέει ότι «οι πολλές είναι λάθος» δεν στέκει ορθολογικά και οδηγεί σε
χάος. Αλλά ο καλός ο έμπορας κάτι τέτοιες λεπτομέρειες τις ξεπερνάει για πλάκα.