Monday, July 31, 2017

Να αγαπηθούμε λίγο περισσότερο σε αυτή την πόλη (με αφορμή το κτίριο της παλιάς Μεραρχίας)

Πριν γράψω για το θέμα της παλιάς Μεραρχίας, για το οποίο συζητούν όλοι στα Χανιά, ήθελα να έρθω ο ίδιος στην πόλη και να μιλήσω προσωπικά με πολύ κόσμο γι’ αυτό. Τώρα λοιπόν που ήρθα και μίλησα, θέλω να ξεκινήσω γράφοντας πως πρέπει να αγαπηθούμε λίγο περισσότερο σε αυτή την πόλη. Για να αγαπηθούμε, νομίζω πως χρειάζεται μόνο ένα πράγμα: να ξεπεράσουμε τον εμφύλιο που κουβαλάμε στα κεφάλια μας (αφού η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων που εκφράζονται δημόσια για το θέμα δεν έχουν κανένα προσωπικό όφελος από την έκβασή του) και να βάλουμε το μυαλό μας να δουλέψει ορθολογικά.
Πάμε, λοιπόν, ορθολογικά, να δούμε ένα-ένα όσα ακούγονται και λέγονται για το θέμα:
1.      «Για όλα φταίνε οι αναρχοάπλυτοι της κατάληψης Rosa Nera». Άσχετα με το αν διαφωνώ με τις καταλήψεις, δεν μπορώ ούτε να την ακούω αυτή τη λέξη («αναρχοάπλυτοι») για όσους συμμετέχουν στις δράσεις της κατάληψης. Αρκετοί εξ αυτών των ανθρώπων προσφέρουν, χωρίς αμοιβή, με διάφορους τρόπους σε συνανθρώπους τους που έχουν ανάγκη. Γνωρίζω – είμαι σίγουρος πως κι εσείς γνωρίζετε – αρκετούς «δημοκρατικοπλυμένους» που δεν δίνουν ούτε του αγγέλου τους νερό. Ξέρουμε λοιπόν όλοι μας ότι οι δηλώσεις που κάνει ο καθένας για το ποια είναι η ιδεολογία του μπορεί να είναι τρίχες κατσαρές. Οι πράξεις μετράνε. Δεν μηδενίζουμε ανθρώπους αφορίζοντάς τους μαζικά, αυτό είναι φασισμός. Επίσης, η κατάληψη του κτιρίου διαρκεί 13 χρόνια επειδή προηγούμενες πρυτανείες και η πολιτεία έχουν επιτρέψει την κατάληψη. Τέλος, όπως υπάρχουν κάποιοι βίαιοι άνθρωποι και ομάδες κρούσης στην κατάληψη, υπήρχαν βίαιοι άνθρωποι και ομάδες κρούσης επί πολλά χρόνια στα «μεγάλα» κοινοβουλευτικά μας κόμματα, και ιδιαίτερα μέσα στα πανεπιστήμια. Αλλά η ελληνική κοινωνία, φανατισμένη σε μεγάλο ποσοστό με την ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, αποδεχόταν αυτές τις ομάδες και τις βιαιότητες μια χαρά. Άρα δεν είναι θέμα ιδεολογίας, η βία (με εξαίρεση την Χρυσή Αυγή). Είναι θέμα προσωπικού ήθους ανθρώπων, άρα, και πάλι, δεν τσουβαλιάζουμε διαφορετικούς ανθρώπους χρησιμοποιώντας μαζικούς χαρακτηρισμούς.
2.     «Ο πρύτανης ξεπουλάει την περιουσία του Πολυτεχνείου». Δεν την ξεπουλάει, νοικιάζει τα κτίρια για 25 χρόνια. Επίσης, το «ξεπουλάει» σημαίνει πως το τίμημα είναι χαμηλό. Το τίμημα είναι πάνω από 26 εκατομμύρια Ευρώ. Υπάρχει οικονομοτεχνική μελέτη που δείχνει πως το τίμημα είναι μικρό; Όχι. Άρα ξεπούλημα δεν υπάρχει.
3.     «Είναι παράνομη η παραχώρηση». Όλες οι διαδικασίες είναι νόμιμες, εξάλλου αν ήταν παράνομες θα υπήρχαν δικαστικές προσφυγές.
4.     «Η περιοχή δεν θα είναι προσβάσιμη στους πολίτες». Υπάρχει ξεκάθαρος όρος στο συμβόλαιο ώστε η ανάδοχος εταιρία να αναπλάσει την πλατεία στην οποία θα είναι ελεύθερη η πρόσβαση του κοινού και να δημιουργήσει χώρους αναψυχής εντός και εκτός των κτιρίων και να τους διαθέσει για κοινή χρήση.
5.     «Ο πρύτανης κάνει μπίζνες». Τι σημαίνει αυτό, ακριβώς; Βγάζει μήπως προσωπικό οικονομικό κέρδος από την υπόθεση; Κανείς δεν έχει πει κάτι τέτοιο. Αυτό που κάνει είναι ότι φροντίζει ώστε το Πολυτεχνείο να βγάλει χρήματα από την περιουσία του. Αυτό σε ποια χώρα του κόσμου είναι μεμπτό; Ακόμα, δεν έχω διαβάσει πουθενά, ούτε άκουσα να τονίζεται το εξής: τις προηγούμενες δεκαετίες, με τα λεφτά να ρέουν στο ίδρυμα, οι πρυτανείες που πέρασαν δεν έφτιαξαν καμία φοιτητική εστία, κι έτσι το πρόβλημα στέγασης των φοιτητών έγινε δραματικό. Ο Βασίλης Διγαλάκης κατάφερε και βρήκε λεφτά και έφτιαξε, μέσα στην κρίση, με την κρατική επιχορήγηση του Πολυτεχνείου μειωμένη κατά 75%, νέες εστίες για τους φοιτητές του Πολυτεχνείου. Αυτό πώς ταιριάζει με το προφίλ του «κακού μπίζνεσμαν» που προσπαθούν να του φτιάξουν;
6.     «Ο πρύτανης ακούγεται πως θα είναι υποψήφιος βουλευτής με την ΝΔ, άρα τα κάνει όλα αυτά επειδή θα έχει όφελος σε ψήφους». Παρόλο που δεν υπάρχει καμία επίσημη ανακοίνωση επ’ αυτού, ας πούμε ότι ο πρύτανης όντως θα κατέβει υποψήφιος με την ΝΔ στις εκλογές του 2019. Για να σταθεί το επιχείρημα πως τα κάνει όλα για τις ψήφους, πρέπει να δεχθούμε ότι το 2013, όταν εξελέγη πρύτανης και αποφάσισε άμεσα να μεταφέρει την διοίκηση του Πολυτεχνείου στο Ακρωτήρι και μετά να προκηρύξει διαγωνισμό για την αξιοποίηση των κτιρίων στο λιμάνι, ήξερε ως μέντιουμ ότι θα πέσει η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου, θα βγει ο ΣΥΡΙΖΑ, θα εκλεγεί αρχηγός στην ΝΔ ο Κυριάκος Μητσοτάκης και θα του προτείνει το 2017, τέσσερα χρόνια αργότερα, να κατέβει υποψήφιος βουλευτής. Αν ισχύουν όλα αυτά, γιατί να μην μας πει ο πρύτανης και τους αριθμούς του τζόκερ της επόμενης Πέμπτης, να κονομήσουμε; Η εναλλακτική εξήγηση είναι ότι πίστευε από την αρχή της θητείας του ότι πρέπει να αξιοποιηθούν τα κτίρια, αυτός ήταν ο σχεδιασμός του και αυτόν εφαρμόζει. Tο ότι το κάνει για ψηφοθηρικούς λόγους δεν στέκει λογικά.
7.     «Τα κτίρια είναι ιδιαίτερης ομορφιάς και ιστορικής σημασίας και ανήκουν στην πόλη». Έχω εργασθεί ως καθηγητής σε δύο πανεπιστήμια στο εξωτερικό, και έχω καλή γνώση της λειτουργίας πολλών άλλων. Τα πανεπιστήμια αυτά έχουν και ιδιωτικούς πόρους και πόρους από το κράτος. Το να συζητήσει κανείς στο εξωτερικό αν τα πανεπιστήμια έχουν δικαίωμα να αξιοποιήσουν την περιουσία τους θεωρείται απλώς αδιανόητο. Το να πάρουν τα πανεπιστήμια από κοινού αποφάσεις με άλλους φορείς για περιουσία του πανεπιστημίου δεν ανήκει ούτε στην σφαίρα του φανταστικού, επειδή ούτε καν το φαντάζεται κανείς. Το κάθε πανεπιστήμιο έχει συγκεκριμένα όργανα, αποφασίζει για το πώς θα χειριστεί την περιουσία του και δεν δίνει λογαριασμό σε κανέναν επ’ αυτού, ούτε πιστεύει κανείς ότι η περιουσία του πανεπιστημίου ανήκει «στην πόλη» όπου βρίσκεται το πανεπιστήμιο. Και ποια είναι η πόλη; Το δημοτικό συμβούλιο, ας πούμε; Τότε θα πρέπει το Πολυτεχνείο Κρήτης να ανήκει στον δήμο Χανίων, άρα κατ’ αντιστοιχία το κάθε πανεπιστήμιο της χώρας πρέπει να είναι υπηρεσία του δήμου και να παίρνει ο πρύτανης εντολές από τον δήμαρχο. Είναι το Πολυτεχνείο Κρήτης κάτι σαν την ΔΕΥΑΧ ή το Γραφείο Δημοτολογίου; Αν «η πόλη» δεν είναι το δημοτικό συμβούλιο, τότε ποιος είναι; Μήπως ο καθένας από μας; Σε αυτή την περίπτωση, τι ζητούν όσοι αντιτίθενται στην απόφαση του Πολυτεχνείου, να κάνει γκάλοπ το ίδρυμα για κάθε του απόφαση;
Το ότι τα κτίρια είναι ιδιαίτερης ιστορικής σημασίας είναι αλήθεια. Ιδιαίτερης ομορφιάς δεν είναι πια, διότι καταρρέουν. Υπάρχει άλλη δυνατότητα εκτός από την ενοικίασή τους για να βρεθούν πολλά εκατομμύρια Ευρώ ώστε να αναστηλωθούν αύριο το πρωί, να διατηρηθεί η ιστορική τους σημασία και να επανέλθει η ομορφιά τους; Μήπως θα δώσει δεκάδες εκατομμύρια Ευρώ το ελληνικό κράτος που τα έχει άφθονα;  
Ακόμα και μετά από τόση συζήτηση, δεν υπάρχει ούτε μία πρόταση που να εξηγεί με οικονομικούς όρους πώς μπορούν να σωθούν τα κτίρια χωρίς να προχωρήσει η μίσθωσή τους, με υποχρέωση μάλιστα της αναδόχου εταιρίας να τα επιστρέψει σε άριστη λειτουργική κατάσταση όταν τελειώσει η μίσθωση. Αν δεν γινόταν διαγωνισμός και τα κτίρια κατέρρεαν, όλοι θα έλεγαν πόσο ντροπή είναι αυτό και πόσο φταίει η διοίκηση του Πολυτεχνείου. Τώρα που γίνεται ο διαγωνισμός, πάλι υπάρχουν αρκετοί που λένε γιατί να γίνει και πόσο φταίει η διοίκηση του Πολυτεχνείου. Παρόλο που, όπως έγραψα, δεν καταλογίζω στην συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων που παίρνουν αρνητική θέση για το θέμα κακές προθέσεις, πρέπει να πω ότι μου φαίνεται πως διαμαρτύρονται επειδή ο ουρανός δεν βρέχει λεφτά στα κεφάλια μας ώστε να λυθούν όλα μας τα προβλήματα. Αν τα λεφτά έρρεαν, ιδέες για την χρήση των κτιρίων υπάρχουν πολλές. Τώρα που δεν ρέουν, τι θέλουμε; Να τα αφήσουμε να καταρρεύσουν ως αντίποινα στην κακιά μας μοίρα που δεν μας έκανε πλούσιους; Το μόνο που ακούγεται από όσους διαφωνούν είναι ευχολόγια - τι ωραία που θα ήταν αν βρίσκονταν λεφτά, τι απαραίτητο που είναι να ενωθούμε, να προσπαθήσουμε, να ψάξουμε για λεφτά και ίσως κάπου κάπως κάποτε αν ενωθούμε να βρεθεί κάποιος μεγάλος χορηγός που θα μας χαρίσει δεκάδες εκατομμύρια από την καλή του την καρδιά και αν μας τα χαρίσει κάτσε να δούμε τότε τι ιδέες θα έχει ο καθένας μας για το πώς θα αξιοποιηθούν τα κτίρια, θα φτιάξουμε τότε με τα εκατομμύρια στην τσέπη μερικές επιτροπές να συσκεφθούν και να δούμε τι μπορεί να γίνει. Στέκουν αυτά λογικά; Τι καθόμαστε και συζητάμε; 
8.     «Γιατί να το πάρει Εβραίος το κτίριο;». Το άκουσα αυτό, και στενοχωρήθηκα, και μάλιστα από ανθρώπους διαφορετικών ιδεολογικών αφετηριών (δεξιοί και αριστεροί). Δεν καταλαβαίνω, υπάρχει κάποια παγκόσμια εβραϊκή συνωμοσία ενάντια στην Ελλάδα ή στα Χανιά, που πρέπει να την σταματήσουμε; Μήπως οι διαγωνισμοί να βγαίνουν αποκλείοντας ανθρώπους συγκεκριμένων εθνικοτήτων ή θρησκειών;
Ο πολύς κόσμος που τοποθετείται για το θέμα δεν γνωρίζει ακριβώς ποια είναι η οικονομική κατάσταση των πανεπιστημίων της χώρας. Η οικονομική κατάσταση των πανεπιστημίων της χώρας δεν είναι απλώς τραγική, είναι αξιοθρήνητη. Δεν υπάρχουν χρήματα ακόμα και για στοιχειώδη λειτουργικά έξοδα – και εννοώ στοιχειώδη. Αν δεν αξιοποιηθεί κάθε δυνατός πόρος, τα πανεπιστήμια της χώρας δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα. Η επόμενη επιλογή θα είναι να κλείσουν. Το να μην υπάρχουν λεφτά για τα στοιχειώδη και να θεωρητικολογούμε για δεκάδες εκατομμύρια Ευρώ που θα ήταν ωραίο να τα είχαμε δεν στέκει λογικά. 
Καταλήγω όπως άρχισα. Να αγαπηθούμε λίγο περισσότερο σ’ αυτή την πόλη. Να μην μηδενίζουμε ανθρώπους, να μην διαβάλλουμε ανθρώπους που μπορούν και δίνουν ρεαλιστικές λύσεις σε μεγάλα προβλήματα, να ξέρουμε ακριβώς τι συμβαίνει πριν τοποθετηθούμε, και πάνω απ’ όλα να βάζουμε τον ορθολογισμό μπροστά για να πάρουμε θέση στα πράγματα.

Sunday, July 30, 2017

Η δήλωση του αιώνα

«Αν οι καλοί είναι να φύγουν στο εξωτερικό επειδή δεν πληρώνονται, εγώ τους προτρέπω να φύγουν».
Αυτό δήλωσε (ορίστε το link: https://www.youtube.com/watch?v=uYgf3xp0TPI) για τους επιστήμονες της χώρας ο υπουργός Παιδείας Κώστας Γαβρόγλου, σε συζήτηση για τα πανεπιστήμια στην Βουλή.
Είναι η δήλωση του αιώνα, στην Ελλάδα, διότι ποτέ δεν έχει στην πρόσφατη ελληνική ιστορία προτρέψει υπουργός πολίτες να φύγουν από τη χώρα, πόσο μάλλον το επιστημονικό δυναμικό των πανεπιστημίων.
Οι άνθρωποι που ταΐζουν τον Καρανίκα, που δημιουργούν γραφείο του πρωθυπουργού στην Θεσσαλονίκη για να ταΐζουν μερικούς δικούς τους ακόμα, που έχουν δηλώσει πως η αριστεία είναι ρετσινιά, που έφτασαν τα παιδιά στα δημοτικά σχολεία να κάνουν λιγότερες ώρες μάθημα από την Ουγκάντα, οι άνθρωποι αυτοί δεν κουνάνε απλώς το δάχτυλο στους εκατοντάδες χιλιάδες που έχουν φύγει στο εξωτερικό μέσα στην κρίση. Τώρα πια τους κουνάνε και το μαντήλι.
Αφού ο Κώστας ο Γαβρόγλου προτρέπει τους καλούς Έλληνες επιστήμονες να φύγουν από τη χώρα, να τον προτρέψω κι εγώ να σηκωθεί να φύγει από την θέση του υπουργού Παιδείας, διότι κατά την γνώμη μου λερώνει την καρέκλα που κάθεται.

Monday, July 24, 2017

Η ύβρις και η τιμωρία

Δεν λέω, καλό είναι κάθε άνθρωπος να έχει μια-δυο σπουδαίες ιδέες στη ζωή του. Αλλά αυτό που κάνει τους ξεχωριστούς ανθρώπους να είναι ξεχωριστοί είναι ότι δεν σταματάνε στις δύο ιδέες, αλλά κατεβάζουν τη μία σούπερ λύση μετά την άλλη, χωρίς σταματημό.
Έτσι και ο υπουργός Παιδείας της χώρας, ο Κώστας ο Γαβρόγλου. Που δεν έμεινε στην φανταστρουμφική του πρόσφατη δήλωση, ότι για να φύγουν οι έμποροι ναρκωτικών και οι νταβατζήδες μέσα από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο πρέπει να δημιουργηθεί ένα ρωμαλέο φοιτητικό κίνημα που θα τους διώξει. Όχι, ο Κώστας μετά το όραμα των φοιτητών-Ράμπο που θα καθαρίσουν το πανεπιστήμιο από εγκληματίες, πέρασε στην επόμενη ιδέα.
Η διοίκηση των πανεπιστημίων χρειάζεται αποκομματικοποίηση, είπε σε πρόσφατες δηλώσεις του. Και, αφού εντόπισε με το κρυστάλλινο ρωμαλέο βλέμμα του το πρόβλημα, προχώρησε στην ανακοίνωση της λύσης. Για να αντιμετωπίσει την κομματικοποίηση της διοίκησης στα πανεπιστήμια, θα επαναφέρει την ψήφο των κομματικών φοιτητικών παρατάξεων στις πρυτανικές εκλογές. ώστε ο κάθε υποψήφιος πρύτανης να πρέπει να παρακαλάει τους συνδικαλιστές φοιτητές για ψήφο. Το ακούει κανείς και νομίζει πως βρίσκεται στο «Μεγάλο Παζάρι» και μόλις διάλεξε τον κύριο Ζονγκ. Μόνο που εδώ δεν είναι τηλεπαιχνίδι, είναι η ζωή μας.
Ζούμε στην χώρα που, επί χρόνια, θεωρούσαμε φυσιολογικό στο τέλος της χρονιάς μαθητές να καίνε βιβλία. Το ότι τα βιβλία αυτά ήταν αγορασμένα με τους φόρους όλων μας είναι σημαντικό, αλλά δεν είναι το κρίσιμο. Το κρίσιμο είναι ότι ΕΚΑΙΓΑΝ ΒΙΒΛΙΑ. Αυτή η σκηνή, των βιβλίων να καίγονται, έχει δημιουργήσει πια  συνειδήσεις για γενιές Ελλήνων. Η γραμμή που συνδέει τα καιγόμενα βιβλία με τον Πάνο Καμμένο να ουρλιάζει «στα τέσσερα» μέσα στην Βουλή είναι μια ευθεία γραμμή. Η ύβρις τιμωρείται πάντα.
Η τιμωρία των Ελλήνων ονομάζεται κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.

Sunday, July 16, 2017

Σατανάδες, σατανάδες!

Ευτυχώς, μάθαμε επιτέλους ποιοι άνθρωποι ψηφίζουν ΝΔ σε αυτή τη χώρα. Μπορεί να είναι μερικά εκατομμύρια άνθρωποι, οπότε δυσκολευτήκαμε να το μάθουμε, αλλά τους εντοπίσαμε όλους, γιατί έχουμε κυβέρνηση που ξέρει να ερευνά. Σύμφωνα λοιπόν με τον Σύμβουλο Στρατηγικού Σχεδιασμού του Πρωθυπουργού της Ελλάδας, κύριο Νίκο Καρανίκα, οι άνθρωποι που ψηφίζουν ΝΔ είναι:
-        Όσοι δέρνουν τις γυναίκες και τα παιδιά τους
-        Όσοι βασανίζουν μετανάστες και πρόσφυγες
-        Όσοι κλέβουν το κράτος
-        Όσοι έχουν τα λεφτά τους έξω από την χώρα
-        Όσοι βρίζουν τους γκέι
-        Όσοι χτίζουν αυθαίρετα
-        Όσοι μπαζώνουν τις παραλίες μπροστά στο εξοχικό τους
-        Όσοι δεν πληρώνουν τους εργαζόμενους
-        Όσοι έχουν πληρώσει για να πάρουν το πτυχίο τους
-        Όσοι ρουφιανεύουν και εκμεταλλεύονται τον συνάνθρωπό τους
-        Όσοι υποκλίνονται στους Ναζιστές
-        Όσοι παραγράφουν την Ιστορία
Με λίγα λόγια, η εξονυχιστική επιστημονική έρευνα που διεξήγαγε η κυβέρνηση απέδειξε πως την ΝΔ την ψηφίζουν όλοι οι σατανικοί άνθρωποι στην Ελλάδα.
Ευτυχώς, υπάρχει ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Νίκος Καρανίκας για να πρωτοστατήσουν στην μάχη του ΚΑΛΟΥ έναντι στον ΣΑΤΑΝΑ. Ακούγεται πως θα τους βοηθήσει στην μάχη και η Ελένη Λουκά.
Σοβαρά τώρα: σε οποιαδήποτε δημοκρατική χώρα του κόσμου τύχαινε στέλεχος της κυβέρνησης ή της αντιπολίτευσης να κάνει τέτοιο ποστ, θα πήγαινε σπίτι του την επόμενη μέρα και δεν θα επέστρεφε ποτέ στην πολιτική σκηνή.
Ο Νίκος Καρανίκας δεν πάει πουθενά, γιατί αυτά τα εμφυλιοπολεμικά παραληρήματα εκφράζουν ακριβώς την κυβέρνηση του τόπου. Είναι μια κυβέρνηση που εξελέγη πατώντας σε κηρύγματα μίσους και προσπαθεί με νύχια και με δόντια να κρατήσει το μίσος ζωντανό, για να επιβιώσει.
Στο ίδιο ποστ του, στο Facebook, ο άνθρωπος που από τρελός follower της Ελένης Μενεγάκη στο twitter βρέθηκε στο μέγαρο Μαξίμου να σχεδιάζει τις κινήσεις της ελληνικής κυβέρνησης αποκαλεί τον Διονύση Σαββόπουλο αμοράλ (ανήθικο) κλέφτη τραγουδιών. Προφανώς αναφέρεται στα τραγούδια του cd «Ξενοδοχείο», τα οποία ο Σαββόπουλος έχει διασκευάσει βάζοντας ελληνικούς στίχους και γράφοντας σε καθένα ακριβώς ποιος είναι ο αρχικός του δημιουργός. Ανάμεσα στα τραγούδια του «Ξενοδοχείου» περιλαμβάνονται μερικά από τα ωραιότερα ελληνικά τραγούδια των τελευταίων δεκαετιών, αφού ο Σαββόπουλος με πολύ σεβασμό κατάφερε να τα κάνει δικά μας.
Αυτό που ξαναζούμε είναι η εποχή της Αυριανής. Ένα καθεστώς που χρησιμοποιεί πολιτικές κινήσεις βόθρου για να συνεχίσει να κυβερνά. Τότε έβριζαν τον Χατζιδάκι (και όλους τους «δεξιούς»). Τώρα τον Σαββόπουλο (και πάλι όλους τους «δεξιούς»).
Όλα τα πρόσωπα που καλλιεργούν το μίσος έχουν ένα αφεντικό, που τους λέει τι να κάνουν, σε ποια ένστικτα να απευθυνθούν. Το αφεντικό τους λέγεται Αλέξης Τσίπρας. Απλώς δεν τους πληρώνει εκείνος. Τους πληρώνεις εσύ, που διαβάζεις αυτό το κείμενο. Και την δράση τους θα την πληρώνει ακριβά για πολλά-πολλά χρόνια στο μέλλον η χώρα. 

Wednesday, July 12, 2017

Η δεύτερη ευκαιρία - Ιούλιος 2017

Όπως είχα γράψει εδώ: (http://polyk.blogspot.com.au/2016/10/blog-post_26.html) αποφάσισα, 16 χρόνια μετά την πρώτη μου ποιητική συλλογή που είχε τίτλο «Ο Μυθοποιός», να δημοσιεύσω την 2η ποιητική μου συλλογή στο πολύ φιλόξενο λογοτεχνικό περιοδικό Fractal.
Τα ποιήματα δημοσιεύονται σε τετράδες, και η τετράδα των ποιημάτων του Ιουλίου δημοσιεύτηκε μόλις, εδώ: http://fractalart.gr/tessera-poiimata-polyxronis-koutsakis/
Για όσους θέλουν να διαβάσουν τα ποιήματα των προηγούμενων μηνών, τα links ακολουθούν.

Monday, July 10, 2017

Λίγος σεβασμός επιτέλους στην Ιστορία (μου)!

Άκουσα τον Αλέξη Τσίπρα στη Βουλή, να αναφέρει για πολλοστή φορά την φράση «εμείς κουβαλάμε πίσω μας και μια Ιστορία» (εννοεί την ιστορία της αριστεράς στην Ελλάδα). Τον άκουσα και τυχαία θυμήθηκα το εξής:
Πριν από 3 χρόνια αποφάσισα να πάω να παίξω «μονό» στο μπάσκετ, ένας εναντίον ενός, με έναν 25άρη φίλο. Είχα μόλις κλείσει τα 40 και ένιωθα πως, παρά τα λίγα κιλά που είχα βάλει, θα τον πατούσα εύκολα. Δεν με απασχολούσε ότι είχα κάποιους μήνες να παίξω. Δεν με απασχολούσε ότι ήταν 15 χρόνια μικρότερος. Δεν με απασχολούσε ότι ο αντίπαλός μου έπαιζε τακτικά μπάσκετ, κατέβαινε σε τουρνουά 3-on-3 με ομάδες, είχε αγωνιστική εμπειρία σε ομάδα της Αθήνας. Θα τον πατούσα εύκολα, για τον απλούστατο λόγο ότι εγώ είχα δει στην τηλεόραση το έπος του 1987, όταν πήραμε το Πανευρωπαϊκό. Είχα νιώσει να εμπνέομαι από αυτό, άρα ήμουν κι εγώ μεγάλος μπασκετμπολίστας.
Για κάποιον μυστήριο λόγο έχασα εύκολα 3-0 στα μονά.
Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί. Αφού είμαι μεγάλος μπασκετμπολίστας. Κουβαλάω πίσω μου μια Ιστορία, που είναι όλη δική μου.

Thursday, July 06, 2017

Πόσες γενιές δυστυχισμένων φοιτητών ακόμα;

Το έχω γράψει ξανά και ξανά. Δεν βαριέμαι να το γράφω.
Διαβάζω σήμερα τίτλο σε ειδησεογραφικό site, όπου λέει πως οι μαθητές της τρίτης λυκείου συμπληρώνουν από σήμερα τα μηχανογραφικά για να επιλέξουν το όνειρό τους.
Με τα μηχανογραφικά δεν επιλέγεις όνειρο, όπως γράφει ο τίτλος του ρεπορτάζ. Συχνά επιλέγεις εφιάλτη. Με εξαίρεση τους λίγους μαθητές που γράφουν εξαιρετικά και μπαίνουν στην βασική τους επιλογή, για την πλειοψηφία τα μηχανογραφικά είναι τζόκερ. Βλέπεις τους βαθμούς σου στα μαθήματα που εξετάστηκες (συχνά σε άσχετα θέματα με τις απαιτήσεις της σχολής που θες να μπεις), συμπληρώνεις διάφορες σχολές και τελικά μπαίνεις "όπου κάτσει". Κι αυτό το "όπου κάτσει" καθορίζει σε μεγάλο βαθμό την ζωή σου.
Τα ελληνικά πανεπιστήμια είναι γεμάτα με δυστυχισμένους φοιτητές, που μπήκαν σε σχολές που δεν ήθελαν (είτε λόγω τζόκερ είτε επειδή δεν είχαν καλή ενημέρωση για την Σχολή). Και λόγω του τραγικού συστήματος των Πανελληνίων είναι εγκλωβισμένοι στην Σχολή τους και συνειδητοποιούν πως μπορεί ποτέ να μην σπουδάσουν και να μην δουλέψουν στο αντικείμενο που ανακάλυψαν στην πορεία πως τους ενδιαφέρει.
Υπάρχει ένας απλός τρόπος να αλλάξουμε δραστικά την ζωή των επόμενων γενιών των Ελλήνων.
Το μόνο που χρειάζεται είναι να βρεθεί κάποτε ένας υπουργός Παιδείας και μια κυβέρνηση που να αγαπάει τα παιδιά και να αναλάβει το πολιτικό κόστος της λύσης.
Δεν έχει βρεθεί μέχρι σήμερα. Κανείς.
Μέχρι να βρεθεί, συνεχίζω να ποστάρω εδώ την λύση που έχω προτείνει: http://polyk.blogspot.com.au/2015/09/2.html



Wednesday, July 05, 2017

Ο Αρκάς και η Έλενα Ακρίτα

Το άρθρο της κυρίας Έλενας Ακρίτα στα Νέα εις βάρος του Αρκά (http://www.tanea.gr/opinions/all-opinions/article/5456575/h-periptwsh-arka/) πάσχει τόσο πολύ και από τόσες πλευρές ώστε αναρωτιέται κανείς πώς μια τόσο έμπειρη αρθρογράφος και συγγραφέας μπόρεσε να το υπογράψει.
Από πού να το πιάσει κανείς; Από τον πληθυντικό της μεγαλοπρέπειας «Όλοι εμείς λοιπόν που σας θαυμάζουμε, απογοητευτήκαμε φίλτατε Αρκά»; Επειδή δεν αρέσει πια στην Ακρίτα ο Αρκάς, αυτό σημαίνει πως απογοητεύτηκαν ΟΛΟΙ από αυτόν; Δεν έχει μείνει ΕΝΑΣ άνθρωπος σε όλη την χώρα που να θαύμαζε τον Αρκά και να συνεχίζει να τον θαυμάζει; Η Έλενα Ακρίτα εκπροσωπεί, στο μυαλό της Έλενας Ακρίτα, όλη την χώρα;
Μήπως να πιάσει κανείς το άρθρο από το ότι η κυρία Ακρίτα δηλώνει μεγάλη θαυμάστρια του «παλιού» Αρκά αλλά φαίνεται να αγνοεί σκίτσα του όπως το παρακάτω που έκραζαν τις παλιές κυβερνήσεις…



αλλά και «δολοφονικά» πρόσφατα σκίτσα του όπως τα παρακάτω που επιτίθενται σε όλο το πολιτικό σύστημα;

Το χειρότερο όλων όμως είναι ότι η κυρία Ακρίτα γράφει το κείμενό της για να ταυτίσει τον Λαζόπουλο με τον Αρκά, ότι ο ένας δηλαδή έχει θέσει το ταλέντο του στην υπηρεσία της κυβέρνησης και ο άλλος εναντίον της κυβέρνησης.
Δηλαδή παίρνει έναν άνθρωπο (Λαζόπουλο) που εδώ και χρόνια προπαγανδίζει ξεκάθαρα υπέρ ενός κόμματος και κάνει προσωπικές επιθέσεις σε όσους είναι αντίπαλοι του κόμματος αυτού, χαϊδεύοντας διαρκώς το κοινό του που είναι πάντα αθώο και για όλα φταίνε οι συγκεκριμένοι πολιτικοί που ο τηλεευαγγελιστής απεχθάνεται. Και τον ταυτίζει με έναν σκιτσογράφο ο οποίος στην συντριπτική πλειοψηφία των σημερινών του σκίτσων τολμάει και κράζει τον ελληνικό λαό για τα λάθη του, και τονίζει ότι ο λαός φταίει για όσα του συμβαίνουν.
Ακόμα και στα σκίτσα του που σατιρίζουν ανελέητα την κυβέρνηση, ο Αρκάς κάνει αυτό που οι σατιρικοί καλλιτέχνες από την αρχαιότητα έκαναν: στέκεται απέναντι στην εξουσία. Ενώ ο Λαζόπουλος την στηρίζει μανιασμένα. Μεταξύ των δύο υπάρχει χάος.
Η Έλενα Ακρίτα έχει αποδείξει, μέσα από τα κείμενά της εδώ και πολλά χρόνια, πως είναι ένας πολύ έξυπνος άνθρωπος. Αυτό είναι που κάνει το συγκεκριμένο κείμενό της τόσο ακατανόητο.

Monday, July 03, 2017

Εσείς οι αστοιχείωτοι κι εμείς οι στοιχειωμένοι

Στην Ελλάδα δεν χρειαζόμαστε έναν συγγραφέα τρόμου σαν τον Στίβεν Κινγκ. Έχουμε τις ατάκες του Αλέξη Τσίπρα, που χαμογελαστά σπέρνει τρόμο σε όποιον κάνει τον κόπο να ακούσει τι λέει. Προχθές, χαμογελαστά πάλι, είπε πως «εμείς οι αστοιχείωτοι αρκετές φορές τα καταφέρνουμε παρά τα θεσμικά εμπόδια». Οι θεσμοί, δηλαδή η βάση κάθε δημοκρατικού πολιτεύματος, είναι εμπόδιο για τον πρωθυπουργό της χώρας και την παρέα του. Για παράδειγμα, έχουν δείξει επανειλημμένα πόσο τους ενοχλεί το Συμβούλιο της Επικρατείας, που ίδρυσε ο Ελευθέριος Βενιζέλος το 1929 για να διασφαλίσει τον έλεγχο της νομιμότητας των διοικητικών πράξεων - να μην επιτρέπεται δηλαδή στις κυβερνήσεις να αυθαιρετούν. Χαμογελαστά πάντα, ο πρωθυπουργός της χώρας μιλάει εναντίον των θεσμών, δηλαδή σπέρνει φασιστικές ιδέες. Η ατάκα του για τους αστοιχείωτους ήταν η δεύτερη σπουδαία ατάκα τρόμου μέσα σε λίγες μέρες – η προηγούμενη ήταν όταν υποδέχτηκε στο Μαξίμου τον Σταύρο Θεοδωράκη, που είχε κάνει μόλις εγχείριση για καρκίνο και του είπε: «αδυνατισμένο σε βλέπω, μην ανησυχείς, εδώ θα σε ταΐσουμε». Χιούμορ που τρέχει απ’ τα μπατζάκια του.
Πριν δυο μήνες, ο Χιουμορίστας Αλέξης Τσίπρας πήγε στο υπουργείο Παιδείας και κάλεσε όλα τα ΜΜΕ για να δώσει βαρυσήμαντη συνέντευξη τύπου. Εκεί ανακοίνωσε την κατάργηση των Πανελληνίων και τα ΜΜΕ το έπαιζαν για μέρες ως μέγιστη είδηση. Την επόμενη μέρα, ο υπουργός Παιδείας Κώστας Γαβρόγλου που καθόταν δίπλα του στην συνέντευξη, εξήγησε ότι δεν ξέρουν πώς θα γίνει αυτό. Από χθεσινό ρεπορτάζ (http://www.newsit.gr/ellada/Neo-lykeio-fernei-apo-Septemvri-i-kyvernisi-KSexnietai-i-katargisi-ton-Panelladikon/737056) επιβεβαιώνεται πως δύο μήνες αργότερα εξακολουθούν να μην έχουν ιδέα πώς θα τις καταργήσουν, οπότε λένε ότι τελικά μπορεί να τις καταργήσουν σε βάθος πενταετίας, το 2022 και βλέπουμε – σάμπως αυτοί θα είναι στην κυβέρνηση τότε; Δε βαριέσαι, αδελφέ.
Μερικά πράγματα που ανακοινώθηκαν ακόμα από τον πρωθυπουργό και το υπουργείο, αλλά ενώ βρισκόμαστε ήδη στον Ιούλιο δεν έχουν ιδέα πώς θα τα εφαρμόσουν:
-        μείωση των εξεταζόμενων μαθημάτων στο Λύκειο, αλλά δεν ξέρουν ποια μαθήματα δεν θα εξετάζονται
-        μείωση των διδασκόμενων μαθημάτων στο Λύκειο, αλλά δεν ξέρουν ποια μαθήματα δεν θα διδάσκονται
-       εκπαίδευση στο σχολείο και όχι στο φροντιστήριο, αλλά δεν έχουν σκεφτεί με ποιο τρόπο θα γίνει αυτό
-        υποχρεωτική φοίτηση μέχρι την τρίτη Λυκείου, μόνο που δεν ξέρουν τι θα κάνουν με τις άλλες μεταγυμνασιακές δομές (ΟΑΕΔ-ΕΠΑΣ), οι οποίες έχουν πάρει παράταση τουλάχιστον για άλλα 4 χρόνια
Όλες οι ανακοινώσεις του πρωθυπουργού και του υπουργείου είναι, όπως βλέπετε, βαθιά μελετημένες. Ο Χιουμορίστας δεν έχει κανένα πρόβλημα να δίνει συνεντεύξεις για να κοροϊδεύει τα παιδιά μες τα μούτρα – εξάλλου, αν τα κοροϊδέψει καλά, έχει φροντίσει να έχουν τώρα έχουν πια ψήφο από τα 16 για να τον ψηφίσουν (θυμίζω μερικές ακόμα από τις ελάχιστες χώρες όπου ισχύει η ψήφος κάτω από τα 18: Αιθιοπία, Βόρεια Κορέα, Σουδάν, Νότιο Σουδάν, Αργεντινή, Κούβα, Νικαράγουα).
Εγώ που δεν είμαι χιουμορίστας θέλω να πω ότι εσείς οι αστοιχείωτοι δεν τα καταφέρνετε, επειδή όχι μόνο είστε αστοιχείωτοι αλλά είστε και περήφανοι για την ασχετοσύνη σας – την έχετε κάνει σημαία. Όσο για μας, που βλέπουμε την ζημιά που κάνετε στη χώρα, θα παραμείνουμε για πολλά-πολλά χρόνια στοιχειωμένοι από το πέρασμά σας από την εξουσία.