Wednesday, April 27, 2016

Όταν τελειώνουν τα αστεία και πρέπει να πας σπίτι σου

Είχα όρεξη να κάνω πλάκα, σήμερα. Να σας μιλήσω, ας πούμε, για τις δηλώσεις του Προέδρου της Επιτροπής Εθνικού Διαλόγου για την Παιδεία, κυρίου Αντώνη Λιάκου, που μας ενημέρωσε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ σκέφτεται να υλοποιήσει μια εκπληκτική ιδέα για τα γυμνάσια και τα λύκεια της χώρας. Αντί να είναι 3+3 χρόνια το γυμνάσιο και το λύκειο, θα είναι 4+2. Κάποιος από την επιτροπή που ήταν δυνατός στα μαθηματικά τους είπε ότι εκτός από το 3+3 και το 4+2 υπάρχουν και άλλα αθροίσματα που οδηγούν στο 6, όπως τα 5+1 και 6+0. Η επιτροπή τα εξέτασε, αλλά τα απέρριψε προς το παρόν, ως πολύ προχωρημένα. Επίσης, η επιτροπή (φυσικά) δεν καταργεί τις πανελλήνιες, γιατί είναι λέει αντικειμενικό σύστημα, αλλά επειδή έχουν μεγάλη καρδιά τα μέλη της σκέφτονται να επιτρέπουν να μπαίνουν χωρίς εξετάσεις οι μαθητές σε σχολές που δεν τις επιλέγει σχεδόν κανείς. Δηλαδή όσοι φοιτητές αποτυγχάνουν στις εξετάσεις θα μπορούν να μπαίνουν σε άδειες σχολές που δεν γουστάρουν. Μιλάμε για πραγματική επανάσταση.
Αυτά λοιπόν θα έλεγα, και μερικά ακόμα, για πλάκα. Αλλά μετά διάβασα την τελευταία είδηση από το υπουργείο Παιδείας. Και το πήρα απόφαση, ότι με αυτή την κυβέρνηση και με αυτόν τον υπουργό Παιδείας, τον Ν. Φίλη, τα αστεία τελειώνουν. Σαν να μην έφτανε λοιπόν ότι αυτός ο πολύ δημοκράτης κύριος απαγόρευσε ομιλίες, εκδηλώσεις, θεατρικές και μουσικές παραστάσεις στα γυμνάσια και στα λύκεια της χώρας, χθες ήρθε να τσακίσει και τα δημοτικά σχολεία.  
Από τον Σεπτέμβρη λοιπόν, αν δεν το μάθατε όσοι έχετε παιδιά στο δημοτικό, τα παιδιά σας θα διδάσκονται μία ώρα λιγότερη, θα τελειώνουν το μάθημα στις 13:15 (εκτός αν πηγαίνουν σε ολοήμερο, μέχρι τις 16:00). Γιατί να πηγαίνουν λιγότερες ώρες στο σχολείο τα παιδιά; θα αναρωτηθείτε. Η ανακοίνωση του υπουργείου σας εξηγεί το γιατί: «εξασφαλίζεται η δημιουργία ζώνης ανάμεσα στο διδακτικό (08:15-13:15) και εργασιακό ωράριο (13:15-14:00) των εκπαιδευτικών ώστε να διασφαλιστεί η δυνατότητα πραγματοποίησης των συναντήσεων του συλλόγου διδασκόντων όσο συχνά κρίνεται αναγκαίο».
Τα παιδιά θα πηγαίνουν κάθε μέρα μία ώρα λιγότερη στο σχολείο ώστε ο σύλλογος διδασκόντων να συνεδριάζει όποτε χρειαστεί!
Εδώ πια μιλάμε ξεκάθαρα για μια πολύ οργανωμένη προσπάθεια να οδηγηθούν σε όσο το δυνατόν μεγαλύτερο σκοτάδι τα παιδιά σε όλες τις εκπαιδευτικές βαθμίδες της χώρας. 
Και γιατί να μην οδηγηθούν στο σκοτάδι, θα μου πείτε; Εδώ κοτζάμ κύριος Φίλης έβγαλε ένα λύκειο, πέρασε όλη του τη ζωή ως κομματικό στέλεχος-δημοσιογράφος, και έφτασε να γίνει υπουργός Παιδείας. Γιατί να μην καταφέρουν το ίδιο και τα δικά σας παιδιά, χωρίς γνώσεις;
Κοιτάζω το λεξικό. Στο γράμμα «Ο». Ανάμεσα στο «ουσιώδης» και στο «ούτε» βρίσκεται η λέξη «ουστ».

    

Monday, April 25, 2016

Γιώργη, σε ξάνοιξα να λες κατσουκανιές

Μια που μιλούσαμε για τον Τζόρνταν τις προάλλες, θέλω να δηλώσω πόσο χαρούμενος είμαι που υπάρχει ένας άνθρωπος στην Ελλάδα που του μοιάζει. Ένας υπουργός που θέλει κάθε φορά να ξεπερνάει τον εαυτό του, όπως ο Τζόρνταν όταν έπαιζε, και τα καταφέρνει. Μιλάω φυσικά για τον τιτανομέγιστο γιγαντοογκόλιθο, τον Γιώργη τον Κατρούγκαλο. Που κάθε φορά θα πει κάτι και θα αφήσει τους υπόλοιπους συριζανελουπουργούς και βουλευτές να τρώνε τη σκόνη του.

Μην ξεγελιέστε, δεν είναι εύκολο αυτό που κάνει ο Γιώργης. Σκέψου να’ χεις να ανταγωνιστείς π.χ. τον Δρίτσα, που για κάθε τι που υπογράφει λέει ότι μπορεί και να μην ισχύει αυτό που υπέγραψε. Τον Φίλη που απαγορεύει τις εκδηλώσεις στα σχολεία γιατί είναι λέει πολλά τα αιτήματα που φθάνουν στο υπουργείο και βαριούνται να τα κοιτάξουν, τώρα που πιάσανε οι ζέστες. Τον ανυποχώρητο Κοντονή, που τα καταργεί και τα διαλύει όλα και μετά δεν καταργεί τίποτα και σφυρίζει κλέφτικα. Τον Μάρδα που περιμένει να κάνουν επενδύσεις οι πρόσφυγες από τις σαπιόβαρκες γιατί άκουσε από τον Νότη τον Σφακιανάκη ότι έχουν τρελά λεφτά. Τον Πάνο τον Καμμένο με στολή παραλλαγής. Τον Γιώργο Πάντζα, που δεν χρειάζεται στολή παραλλαγής, είναι γεννημένος κομάντο. Τον Μπαλτά, που δεν γουστάρει να έρθουν τα γλυπτά του Παρθενώνα στην Ελλάδα. Την υπουργό Τουρισμού Έλενα Κουντουρά που δεν απαντάει στις επιστολές της Ryanair γιατί είναι πολύ busy με τα projects της, δεν έχει enough time για απαντήσεις και δεν θυμάται και ποιος είναι αυτός ο Ryan ο αέρινος που της φωνάζει ότι θα φύγει από τη χώρα. Kάποιος της είπε ότι είναι ξάδερφος του άλλου αέρινου, του Τζόρνταν, αλλά δεν ήταν σίγουρος κι έτσι η Κουντουρά έβαλε έναν μετακλητό υπάλληλο του γραφείου της Βουλής να τηλεφωνήσει στον Τζόρνταν για να μάθει για το σόι του. Ο Τζόρνταν δεν απάντησε, αλλά τι περίμενες, μια ζωή αγενέστατος, έβγαζε και την γλώσσα έξω όταν έπαιζε μπάσκετ, καθόλου σαβουάρ βιβρ. Η υπουργός στενοχωρήθηκε που δεν μπορούσε να μάθει ποιος είναι ο Ryan ο air που της στέλνει τόσα γράμματα και πήγε να βάλει τα κλάματα. Ο μετακλητός υπάλληλος δεν άντεχε να την βλέπει στενοχωρημένη, σηκώθηκε επάνω και της τραγούδησε το «πιάσε τον λεβιέ, κούνα τον λεβιέ, πάμε πρώτη πάμε τρίτη, όπισθεν καλέ» - είχε μόλις επιστρέψει από το μπουζουξίδικο όπου δουλεύει τα βράδια πριν πάει το πρωί να συμβουλεύσει τον πρόεδρο της Βουλής, υπάρχουν και τα βιντεάκια του που τραγουδάει στο Ίντερνετ, αν θέλετε να τα απολαύσετε, γράψτε «Ζάμπας, λεβιές» στο google και θα μερακλώσετε.
Με λίγα λόγια, ο Γιώργης o Κατρούγκαλος έχει δύσκολο έργο, μεγάλο ανταγωνισμό. Αλλά ο Γιώργης είναι εγγύηση – θυμάστε ας πούμε τότε που ζήτησε από τον κόσμο να βγει στον δρόμο για να διαδηλώσει ενάντια στα μέτρα που ο ίδιος αποφάσιζε και υπέγραφε. Ή την άλλη του δήλωση, ότι με το νέο ασφαλιστικό «θα τα πάρουμε από αυτούς που φοράνε μαντηλάκι και γραβάτα, σαν εμένα». Γιατί ο Γιώργης παραμένει πάντα βαθιά μέσα του ένα αγνό, λαϊκό αγόρι.
Η τελευταία του δήλωση, αν δεν την πήρατε χαμπάρι, ήταν μαγική. Είπε, ο Γιώργης, για τις συντάξεις των παλιών βουλευτών:
«Στο νόμο δεν είχαμε στείλει τις βουλευτικές συντάξεις στο νέο φορέα κοινωνικής ασφάλισης ακριβώς γιατί ο νέος φορέας θα περιλαμβάνει μόνο συντάξεις για τις οποίες έχουν καταβληθεί εισφορές. Επειδή όμως δημιουργήθηκε ένας πολιτικός θόρυβος υποβολιμαία, όχι επειδή υπήρχε ένα πραγματικό θέμα, ο πρωθυπουργός μου ζήτησε και αποδέχτηκα απολύτως γιατί είναι λογικότατο, να μην υπάρξει η εξαίρεση των βουλευτών από τον νέο ΕΦΚΑ και οι βουλευτές λοιπόν οι παλιοί, θα παίρνουν συντάξεις από το νέο φορέα κοινωνικής ασφάλισης».
Πάμε πάλι, για να συνειδητοποιήσουμε τι ακούσαμε: θέμα δεν υπήρχε. Όλος ο θόρυβος δημιουργήθηκε υποβολιμαία. Επειδή όμως δημιουργήθηκε θόρυβος από κακοπροαίρετους ανθρώπους για το θέμα που δεν υπήρχε, ο πρωθυπουργός άλλαξε γνώμη. Λόγω θορύβου! Και μόλις ο πρωθυπουργός ζήτησε από τον Γιώργη να αλλάξει εντελώς την απόφασή του, ο Γιώργης το αποδέχτηκε «απολύτως» γιατί είναι «λογικότατο». Είναι λογικότατο να δουλεύεις πολύ πάνω σε κάτι, και μόλις δημιουργείται θόρυβος γύρω από αυτό που δούλεψες, εσύ να κάνεις κωλοτούμπα και να εφαρμόζεις αμέσως τα ανάποδα από αυτά που είχες αποφασίσει.
Λογικότατο. Τι δεν καταλαβαίνετε, πραγματικά; Απορώ μαζί σας.
Υ.Γ. Για όσους δεν γνωρίζουν κρητικά, ο τίτλος του κειμένου σημαίνει: «σε είδα να λες πονηριές».




Thursday, April 21, 2016

Συνέντευξη στο Hania News

Ευχαριστώ τον Γιώργο Γεωργακάκη για την συνέντευξη, και θερμές ευχές για καλή επιτυχία στο Hania News: http://bit.ly/1rnJ2xK

Monday, April 18, 2016

Οι άθλιοι

Τρεις πολύ πρόσφατες ιστορίες που μοιάζουν να μην έχουν κάτι να τις συνδέει, αλλά έχουν:
·       Ο Μπιλ Κόσμπι, κατά κοινή ομολογία ένας από τους σημαντικότερους κωμικούς στην ιστορία των ΗΠΑ, δέχεται μαζικές κατηγορίες από δεκάδες γυναίκες που ισχυρίζονται πως τις νάρκωνε και τις εκμεταλλευόταν σεξουαλικά (οι κατηγορίες αφορούν τα τελευταία πενήντα χρόνια). Παρόλο που δεν έχει υπάρξει καμία καταδίκη από την δικαιοσύνη, η κοινή γνώμη αποδοκιμάζει τον Κόσμπι σε βαθμό σιχαμάρας, όλα του τα καλλιτεχνικά πρότζεκτ ακυρώνονται, και από ίνδαλμα περνάει σε χρόνο dt στο περιθώριο.
·       Ένας άντρας μοντέλο, στην Ελλάδα, που έχει φήμη καλού παιδιού, συλλαμβάνεται ως έμπορος ναρκωτικών. Περνάει κάποια χρόνια στην φυλακή. Βγαίνει και η ελληνική σόου μπιζ τον υποδέχεται με ανοιχτές αγκάλες.
·       Ένα κοριτσάκι γεννιέται στην Ελλάδα από ναρκομανείς γονείς. Οι γονείς εξαφανίζονται, αφήνουν το μωρό στην γιαγιά, που λόγω προβλημάτων υγείας το δίνει στην θεία του παιδιού, αδερφή της μητέρας του. Το κοριτσάκι φτάνει τεσσάρων χρονών, έχει φτάσει να αποκαλεί την θεία που το μεγάλωσε «μαμά». Η πραγματική μαμά εμφανίζεται και απειλεί την θεία πως θα της πάρει πίσω το παιδί. Η θεία χάνει το μυαλό της και σκοτώνει το κοριτσάκι.
Αυτό που συνδέει και διαφοροποιεί τις ιστορίες είναι η αντίδραση των ανθρώπων των ΜΜΕ στην Ελλάδα και στις ΗΠΑ απέναντι στην φρίκη. Ο Κόσμπι, που δεν έχει καταδικαστεί, απομονώνεται από όλους στις ΗΠΑ, και από τόσο αγαπημένος καλλιτέχνης μετατρέπεται σε παρία. Στην Ελλάδα, το μοντέλο που καταδικάστηκε τελεσίδικα και έμεινε χρόνια στην φυλακή, έχει εξιλεωθεί από τα ΜΜΕ μόλις βγήκε. Σαν να μπήκε στη φυλακή για φορολογική παράβαση, ένα πράγμα. Συνεντεύξεις, νέες πασαρέλες, φωτογραφίες, και άρθρα σε sites που μιλούν για τον «εφιάλτη της φυλακής» που έζησε. Τι μου λέτε, σοβαρά; «Εφιάλτης της φυλακής», ε, άθλιοι, άθλιοι, άθλιοι δημοσιογράφοι που τα γράφετε αυτά; Το ότι τα ναρκωτικά που πουλούσε έφταναν σε ανθρώπους που διέλυαν τις ζωές τους και τις ζωές των γύρω τους, παίζει καθόλου στο μυαλό σας; Το νεκρό κοριτσάκι είναι στην πραγματικότητα θύμα των ναρκωτικών. Τα ναρκωτικά έφταναν στους γονείς του παιδιού από εμπόρους, που μπορεί κι αυτοί στην καθημερινότητά τους να ήταν «καλά παιδιά», να είχαν τα φιλαράκια τους, να ήθελαν να βγάλουν κάποια έξτρα λεφτά. Να τους εξιλεώσουμε όλους, ή μόνο αυτούς που είναι στην σόου μπιζ;
Κι αν κάποιος θέλει να μου πει ότι ο άνθρωπος τιμωρήθηκε, αφού έμεινε για κάποια χρόνια στην φυλακή, θα πω ότι συμφωνώ. Τόσο έκρινε η δικαιοσύνη, το εξέτισε, βγήκε. Ώρα να ζήσει χωρίς προβολή την ζωή του. Το να τον αποθεώνουμε μόλις βγήκε και να προβάλλουμε την δουλειά του σαν να μην πέρασε μια μέρα είναι ύβρις απέναντι σε όσους κατέστρεψε με την δράση του. Το να μιλάμε για τον δικό του εφιάλτη είναι σαν να κακαρίζουμε απέναντι στους εφιάλτες μεγάλων και μικρών που παίρνουν δημοσιότητα μόνο όταν τα κουφάρια τους ενοχλούν για λίγο την καθημερινότητά μας. 

H Ιστορία έχει πάντα δίκιο

Δύο κείμενα σήμερα – επειδή το δεύτερο είναι πολύ θυμωμένο, σκέφτηκα το πρώτο να είναι για την μεγάλη αγάπη μου, το μπάσκετ.

Πριν λίγες μέρες, ένας από τους μεγαλύτερους μπασκετμπολίστες που έπαιξαν ποτέ, ο Κόμπι Μπράιαντ, τελείωσε την εκπληκτική του καριέρα με έναν απίθανο τρόπο: βάζοντας, στα 38 του χρόνια, 60 πόντους και χαρίζοντας την νίκη στους Λέικερς απέναντι στην Γιούτα. Είχα την τύχη να παρακολουθήσω ζωντανά τον Κόμπι στο χιονισμένο Τορόντο τον Φλεβάρη του 2008 – είχε βάλει τότε 46 πόντους στους καημένους τους Ράπτορς, με σχεδόν 70% ευστοχία, σε ένα καταπληκτικό παιχνίδι.
Την ίδια μέρα με το «αντίο» του Κόμπι, οι Γκόλντεν Στέιτ Γουόριορς έκαναν νέο ρεκόρ νικών στην ιστορία του ΝΒΑ, τελειώνοντας την σεζόν με 73 νίκες και 9 μόλις ήττες.
Επειδή η κάθε γενιά θέλει να νιώθει πως η δική της φουρνιά ειδώλων είναι η σπουδαιότερη που υπήρξε ποτέ, άρχισε με αφορμή τα δύο παραπάνω γεγονότα ξανά η συζήτηση για το ποιος είναι ο καλύτερος σούτινγκ γκαρντ στην Ιστορία (Τζόρνταν ή Κόμπι) και για το ποια ήταν η καλύτερη ομάδα στην Ιστορία (Σικάγο Μπουλς 1995-1996 ή Γκόλντεν Στέιτ).
Και οι δύο απαντήσεις (λυπάμαι, νεότερη γενιά) είναι πολύ εύκολες: Τζόρνταν και Μπουλς.
Για τόσους μα τόσους πολλούς λόγους:
-        Ο ίδιος ο Κόμπι έχει παραδεχτεί το οφθαλμοφανές, ότι κόπιαρε όσο καλύτερα μπορούσε το παιχνίδι του Τζόρνταν. Η κόπια δεν μπορεί ποτέ να είναι καλύτερη από το πρωτότυπο.
-        Το λένε οι αριθμοί. 6 πρωταθλήματα ως απόλυτος πρωταγωνιστής ο Τζόρνταν, 5 πρωταθλήματα ο Μπράιαντ, εκ των οποίων μόνο στα 2 ήταν πρωταγωνιστής – στα υπόλοιπα 3 συμμετείχε ως «δεύτερο βιολί» του Σακίλ ο’ Νιλ.
-        Συνεχίζουν να το λένε οι αριθμοί. Μέσος όρος πόντων κανονικής περιόδου:
Τζόρνταν 30,1 (ο μεγαλύτερος μέσος όρος στην Ιστορία), Μπράιαντ 25. Μέσος όρος πόντων στα πλέι-οφ: Τζόρνταν 33,4 (και πάλι ο μεγαλύτερος μέσος όρος στην Ιστορία), Μπράιαντ 25,6. Ποσοστά ευστοχίας συνολικά σε κανονική περίοδο και πλέι-οφ: ισοπαλία στα τρίποντα, μακράν καλύτερος ο Τζόρνταν σε δίποντα και βολές. Ριμπάουντ, ασίστ, κλεψίματα, κοψίματα, μακράν καλύτερος ο Τζόρνταν σε όλα.
-        Καλύτερος παίκτης της χρονιάς (MVP) στην κανονική περίοδο: 5 φορές ο Τζόρνταν, μία φορά ο Μπράιαντ.
-        10 φορές πρώτος σκόρερ της χρονιάς ο Τζόρνταν, 2 φορές ο Μπράιαντ.
-        Το 1988, χρονιά που ο Τζόρνταν ήταν πρώτος σκόρερ, δηλαδή καλύτερος επιθετικός παίκτης του πρωταθλήματος, αναδείχτηκε και καλύτερος αμυντικός παίκτης του πρωταθλήματος! Τρεις χρονιές συνολικά ήταν ο πρώτος σε κλεψίματα παίχτης του ΝΒΑ. Ο Κόμπι δεν έχει πλησιάσει καν τέτοια επιτεύγματα στην άμυνα.
-        Άσχετο με το ΝΒΑ, αλλά αξίζει να σημειωθεί και αυτό: ο Κόμπι πήγε απευθείας από το λύκειο στο ΝΒΑ. Ο Τζόρνταν πήγε στο πανεπιστήμιο (Νορθ Καρολάινα) και ως πρωτοετής χάρισε στην ομάδα του τον τίτλο, με καλάθι 17 δευτερόλεπτα πριν την λήξη.
-        Όσο για την σύγκριση των ομάδων (Μπουλς-Γουόριορς) εκεί πια τι να πει κανείς. Οι Μπουλς πήραν τα έξι πρωταθλήματά τους (ανάμεσά τους και εκείνο με το 72-10) απέναντι σε ομάδες που είχαν πολλούς από τους μεγαλύτερους παίκτες στην Ιστορία. Είχαν απέναντι τους τα πρώτα χρόνια τους Λέικερς του Μάτζικ, τους Σέλτικς του Μπερντ, τους Πίστονς του Τόμας, το Πόρτλαντ του Ντρέξλερ και τους Σανς του Μπάρκλεϊ, και μετά τους Ρόκετς του Χακίμ, του Ντρέξλερ και του Μπάρκλεϊ που ένωσαν τις δυνάμεις τους, τους Νικς του Γιούιν, τους Σπερς του Ρόμπινσον και του Έλιοτ, το Σιάτλ του Πέιτον και του Κεμπ, το Ορλάντο του Σακίλ, την Ιντιάνα του Ρέτζι Μίλερ και βέβαια την Γιούτα των Στόκτον-Μαλόουν. Και αυτές ήταν μόνο οι υπερομάδες! Υπήρχαν τρομεροί παίκτες και σε άλλες ομάδες – δεν έχω συμπεριλάβει στην παραπάνω λίστα τους Χοκς του Ντομινίκ Ουίλκινς, τους Χιτ του Μούρνινγκ και του Χάρνταγουεϊ, το Σακραμέντο του Μιτς Ρίτσμοντ. Οι Γουόριορς είναι μια πολύ εντυπωσιακή ομάδα, χαίρεσαι να τους βλέπεις, αλλά στο σημερινό ΝΒΑ υπάρχουν όλες κι όλες έξι καλές ομάδες, και οι υπόλοιπες είναι παιδικές χαρές.
-        Να προσθέσουμε και το ότι σήμερα κάθε επαφή του αμυνόμενου με τον επιτιθέμενο είναι φάουλ; Στην εποχή των Μπουλς επιτρεπόταν το «ξύλο» στην άμυνα και το hand-checking, δηλαδή να σπρώχνει με το αριστερό χέρι ο αμυνόμενος των επιτιθέμενο ενώ με το δεξί παίζει κανονική άμυνα. Φανταστείτε τον Τζόρνταν στην σημερινή εποχή, χωρίς να επιτρέπεται ο αμυνόμενος να τον ακουμπήσει καν. Ή φανταστείτε τον Κάρι, που είναι κατηγορία φτερού, να τον κυνηγούν οι άγριοι αμυντικοί της δεκαετίας του ’90 και να δικαιούνται να τον σπρώχνουν για να τον βγάλουν εκτός πορείας.
Επιστρέφοντας όμως στον Τζόρνταν και στον Κόμπι, υπάρχει μια πολύ εντυπωσιακή σύμπτωση: τελείωσαν και οι δύο τις καριέρες τους (με Μπουλς και Λέικερς) απέναντι στην Γιούτα.
Και η σύμπτωση αυτή βοηθάει να δούμε πόσο δίκαιη είναι τελικά η Ιστορία. Το τέλος της καριέρας του Κόμπι ήρθε με την πολύ κακή φέτος ομάδα του αποκλεισμένη, τον ίδιο να σουτάρει το 60% των προσπαθειών γενικά και το 84% των τριπόντων της ομάδας του! και να χαιρετάει με μια εμφάνιση που απέδειξε για μια ακόμα φορά αυτό που πάντα ήταν: ένας πολύ ατομιστής μεν, αλλά τεράστιος παίκτης.
Το τέλος της καριέρας του Τζόρνταν στους Μπουλς το θυμόμαστε όλοι, αλλά βάζω και το βιντεάκι γιατί δεν χορταίνει κανείς να το βλέπει. Στο τελευταίο λεπτό του τελικού για το πρωτάθλημα, εκτός έδρας στην Γιούτα, βάζει δύο βολές, βάζει δίποντο, κλέβει την μπάλα, και σκοράρει, μένοντας με το χέρι ψηλά, παίρνοντας το έκτο του πρωτάθλημα. Και χαιρετάει αποδεικνύοντας ότι ήταν ο μεγαλύτερος παίκτης και ο μεγαλύτερος νικητής που είδαμε ποτέ, σε οποιοδήποτε άθλημα.
https://www.youtube.com/watch?v=8V_1ZxCN3nI

Monday, April 11, 2016

Σοκαρισμένος πολύ

Είμαι πολύ σοκαρισμένος την ώρα που σας γράφω αυτές τις γραμμές. Πολύ. Δηλαδή, μιλάμε, δεν ξέρω πώς θα συνέλθω, είμαι και μεγάλος άνθρωπος. Γιατί διάβασα αυτό που συνέβη στο Αγρίνιο, όπου οι καταληψίες φοιτητές δεν επέτρεψαν στην αναπληρώτρια υπουργό Εργασίας να μιλήσει, με συνέπεια υποψήφια βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ να τους χαρακτηρίσει «Χρυσαυγίτες» και να έρθουν οι φοιτητές σε έντονη αντιπαράθεση με αρκετά μέλη του ΣΥΡΙΖΑ.
Και αναρωτήθηκα, αγαπημένε αναγνώστη: Πώς τολμούν οι άθλιοι φοιτητές να συμπεριφέρονται έτσι; Τι εικόνες είναι αυτές; Δεν ντρέπονται λιγάκι;
Μετά, ξάφνου, μια μπάλα στο πάρκο όπου βρισκόμουν με βρήκε στο κεφάλι και η προσωρινή αμνησία που είχα μου πέρασε. Και θυμήθηκα ορδές στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, όταν ήταν στην αντιπολίτευση, να στηρίζουν καταλήψεις σε πανεπιστήμια, σχολεία, και κάθε εργασιακό χώρο. Ειδικά στα πανεπιστήμια, δεν υπήρχε κατάληψη που να μην έχει συριζαίο από πίσω, τον καιρό ειδικά που το κόμμα ανέβαινε πολύ και φαινόταν να έχει προοπτικές εξουσίας.
Θυμήθηκα, ας πούμε τους πρυτάνεις Μυλόπουλο και Πελεγρίνη που φαίνονταν να προσπαθούν να κρατήσουν με κάθε τρόπο τα πανεπιστήμιά τους κλειστά, και δεν τους έμοιαζαν τότε με «χρυσαυγίτες» οι καταληψίες φοιτητές. Σήμερα ο ένας τους είναι πρόεδρος της Αττικό Μετρό και ο άλλος είναι ο υφυπουργός Παιδείας και Έρευνας της χώρας.
Για να έρθουμε στα πολύ δικά μας λημέρια, στα Χανιά, θυμήθηκα και τον κ. Γιώργο Σταθάκη, που είναι μάλιστα από τους σοβαρούς αυτής της απίθανης κυβέρνησης. Πριν τρία χρόνια, οι φοιτητές της Αρχιτεκτονικής Σχολής του Πολυτεχνείου Κρήτης έκαναν κατάληψη στο κτίριο της πρώην Γαλλικής Σχολής, με αίτημα να μείνουν εκεί κι ας μην τους χωρούσε το παλιό κτίριο που καταστρεφόταν καθημερινά από τις εκατοντάδες φοιτητών που μπαινόβγαιναν. Να μην ανέβουν για κανένα λόγο να κάνουν μάθημα στην Πολυτεχνειούπολη στο Ακρωτήρι, ακόμα κι αν το Πολυτεχνείο δεν μπορούσε πλέον οικονομικά και πρακτικά να συντηρεί την Γαλλική. Γιατί όλα αυτά; Επειδή η Πολυτεχνειούπολη είναι άσχημη, κατά την γνώμη τους, ενώ η Γαλλική ωραία, και αυτοί ως αρχιτέκτονες είναι καλλιτέχνες, όχι μηχανικοί, και θέλουν να εμπνέονται! Επίσης, στα μικροαιτήματα της κατάληψης, εν μέσω της τραγικής ελληνικής κρίσης, ήταν να δοθούν το επόμενο πρωί 20 εκατομμύρια Ευρώ για να φτιαχτεί καινούργιο κτίριο που θα χωρούσε όλους τους φοιτητές, και θα κατέστρεφε την φυσιογνωμία της ιστορικότερης συνοικίας των Χανίων, αλλά η ιστορία είναι για τους αρχαίους, όχι για μας. Α, υπήρχε και η λεπτομέρεια ότι οι εγκαταστάσεις στον περίβολο της Γαλλικής ήταν αυθαίρετες και το Πολυτεχνείο είχε τιμωρηθεί με πρόστιμο από την πολεοδομία μετά από καταγγελίες κατοίκων της περιοχής.
Τότε λοιπόν, ο κ. Σταθάκης, καθηγητής σε άλλο πανεπιστήμιο (Παν. Κρήτης, στο Ρέθυμνο) ήρθε στα Χανιά και έδωσε μια ωραιότατη ομιλία μέσα στην κατειλημμένη Αρχιτεκτονική για να εκφράσει έτσι την στήριξή του στους φοιτητές. Στηρίζοντας έτσι την λογική «κάνε ότι γουστάρεις, και στο τέλος μπορεί και να σου περάσει, πάντως δεν θα έχεις ποτέ καμία επίπτωση». Και πού ξέρεις, μπορεί να πάρεις αύριο το πρωί και 20 εκατομμύρια Ευρώ.
Προσπαθήστε λίγο να βγάλετε τα γεγονότα από το ελληνικό πλαίσιο. Προσπαθήστε να σκεφτείτε όλα αυτά να συμβαίνουν σε μια άλλη χώρα. Ότι οι φοιτητές κάνουν κατάληψη στο πανεπιστήμιο επειδή δεν γουστάρουν να κάνουν μάθημα σε άλλες αίθουσες από αυτές που έχουν συνηθίσει. Ότι ένας καθηγητής άλλου ιδρύματος έρχεται για να στηρίξει την κατάληψη αυτού του ιδρύματος, και να πει στους φοιτητές ότι αυτοί θα αποφασίζουν ακριβώς σε ποιες αίθουσες θα διδάσκονται, αλλιώς να πάει στο διάολο το πανεπιστήμιο, να κλείσει το ρημάδι. Τι εννοείτε ότι σας φαίνεται αδιανόητο να συμβεί αυτό οπουδήποτε αλλού; Τι εννοείτε ότι σας φαίνεται εξωφρενικό το ότι συνέβη ακόμα και στην χώρα μας, και ότι αυτή η κουλτούρα του «κάνω ότι γουστάρω» μας έφερε στην σημερινή κατάντια; Αααα… Δεν σας αντέχω πια. Με αυτά που λέτε φοβάμαι ότι εκτός από γαϊδούρια (http://polyk.blogspot.com.au/2016/04/blog-post_8.html) είστε και φασίστες.
Υ.Γ. Δεν ξέρω τα προβλήματα των φοιτητών στο Αγρίνιο, οπότε το παραπάνω σχόλιο προφανώς δεν αφορά τα προβλήματα αυτά. Αυτό που ξέρω (και όποιος έχει μάτια το βλέπει) είναι ότι η μόδα των καταλήψεων στην Ελλάδα κρατάει καλά εδώ και 25 χρόνια, και δεν έχει λύσει ποτέ τίποτα. Τις καταλήψεις τις χρησιμοποιούν οι αντιπολιτεύσεις, που τις στηρίζουν/υποδαυλίζουν για να κερδίζουν ψηφαλάκια, και επίτηδες δεν τις αντιμετωπίζουν οι κυβερνήσεις, για να εκτονώνεται μέσω των ανούσιων καταλήψεων η οργή του κόσμου, είτε δίκαιη είτε άδικη. Συχνά, πολλοί απ’ όσους συμμετέχουν στις καταλήψεις είναι αθωότεροι και απ’ όσους προσπαθούν να «πολεμήσουν» και από όσους τους στηρίζουν. 

Friday, April 08, 2016

Σεβασμός, γαϊδούρια

Δεν μου αρέσει να σας βρίζω, αγαπητοί αναγνώστες μου, αλλά σήμερα πρέπει να το κάνω. Διότι μετά τα δύο κείμενα που έγραψα αυτή την εβδομάδα («Ο τύπος δίπλα στον τύπο δίπλα στον τύπο που πετούσε τις γάτες στον αέρα» και «Κάτω απ’ το βρακάκι, νιώσε με λιγάκι») πήρα πολλά μηνύματα από αναγνώστες που αναρωτιούνταν: μα γιατί, γιατί να διορίζει και μετά να κρατάει ο Τσίπρας όλους αυτούς τους τύπους σαν τον Μπαλτά στα υπουργεία;
Η ερώτηση αυτή αποδεικνύει ένα πράγμα, αγαπητοί αναγνώστες, και αυτό είναι ότι είστε γαϊδούρια. Ότι δεν έχετε την παραμικρή αίσθηση σεβασμού μέσα σας. Σεβασμού όπως αυτόν που διαθέτει άφθονο (μπορεί να χαρίσει κιόλας) ο πρωθυπουργός μας. Διότι, αγαπητοί αναγνώστες, όπως βλέπετε από τον παρακάτω πίνακα και μπορείτε να δείτε και από το παρακάτω link, ο πρωθυπουργός μας όταν ήταν μεταπτυχιακός φοιτητής στο Μετσόβιο Πολυτεχνείο σπουδάζοντας Πολεοδομία-Χωροταξία έκανε μια ωραία διπλωματική εργασία πάνω στις ευέλικτες μορφές απασχόλησης στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στην Ελλάδα, με εστίαση στην ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη Περάματος. Αν σας φαίνεται άσχετη η διπλωματική με το αντικείμενο των σπουδών είναι επειδή δεν ξέρετε τι σας γίνεται και είστε και κομπλεξικοί επειδή ο άνθρωπος είναι σπουδαγμένος.
Είχε λοιπόν τέσσερις καθηγητές στην επιτροπή του. Ας δούμε ποιοι ήταν οι τρεις.
Η κυρία Μαρία Καραμεσίνη, διοικήτρια σήμερα του ΟΑΕΔ και υποψήφια ευρωβουλευτής πρόσφατα του ΣΥΡΙΖΑ.
Η κυρία Ντίνα Βάΐου, υποψήφια ευρωβουλευτής πρόσφατα του ΣΥΡΙΖΑ και υποψήφια βουλευτής επίσης στο ψηφοδέλτιο επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο κύριος Αριστείδης Μπαλτάς. Χωρίς άλλα σχόλια.
Αυτό σημαίνει, ρε, σεβασμός στους ακαδημαϊκούς σου δασκάλους. Αυτό σημαίνει σχέση ζωής με τους ανθρώπους που σου έδωσαν τα φώτα τους. Αλλά πού να ξέρετε εσείς από τέτοια.
Καλό Σαββατοκύριακο.




Thursday, April 07, 2016

Κάτω απ' το βρακάκι, νιώσε με λιγάκι

Αν σας αρέσει το σεξ, μείνετε μαζί μου για τα επόμενα λίγα λεπτά. Θα σας αποκαλύψω κάτι που κανείς-κανείς-κανείς δεν είχε ανακαλύψει μέχρι σήμερα.
Το ανακάλυψα χρησιμοποιώντας ένα πολύ ύπουλο εργαλείο που το λένε Ίντερνετ. Μου εμφάνισε δύο σελίδες που πρέπει οπωσδήποτε να τις μοιραστώ μαζί σας, μην σας αγχώνει ότι είναι στα αγγλικά, θα σας μεταφράσω τα σημαντικά τους κομμάτια.
Η σελίδα περιλαμβάνει μια κριτική για το έργο του Γιαν Φαμπρ «Είμαι αίμα». Το ζουμί βρίσκεται στα παρακάτω: «Ο Φαμπρ δεν απορρίπτει μονάχα την αριστοτέλεια κάθαρση αλλά και τις δραματουργικές αρχές που προέρχονται από την ελληνική τραγωδία και έχουν κυριαρχήσει στο δυτικό θέατρο».
Πάμε πάλι, να το εμπεδώσουμε: Ο Φαμπρ απορρίπτει τις δραματουργικές αρχές που προέρχονται από την ελληνική τραγωδία (και εμπνέεται από τον μεσαίωνα). Δηλαδή το Φεστιβάλ Αθηνών, που έχει στόχο την ανάδειξη της αρχαίας και νέας ελληνικής δραματουργίας, θα πήγαινε χάρη στον εκπληκτικό κ. Μπαλτά στα χέρια ενός ανθρώπου που δεν γούσταρε το αρχαίο ελληνικό δράμα. Και όταν ασχολήθηκε δήθεν με τις αρχαίες ελληνικές τραγωδίες, έγραψε στην παράσταση ότι προσπαθεί να αναδείξει πόσο «καλτ» είναι (καλτ!), γι’ αυτό τους πέταξε τα μάτια έξω διασκευάζοντάς και συνδυάζοντάς τις με οτιδήποτε του κατέβαινε στο κεφάλι από μεσαίωνα, κινηματογραφικές ταινίες, Σέξπιρ, σύγχρονα ροκ τραγούδια, παλλόμενα πέη, παλλόμενους πισινούς, με στόχο κυρίως να δείξει σκηνές σεξ, βίας, σεξ, σεξ, σεξ, συμπεριλαμβανόμενου και του σεξ με φυτά, κάτι που όλοι μας φαντάζομαι κάνουμε συχνά, εγώ πάντως όποτε πετυχαίνω παπαρούνα της δίνω και καταλαβαίνει. Όχι πως ήταν πολύ πρωτότυπο αυτό για τον κ. Φαμπρ, αφού σε προηγούμενες παραστάσεις του έχει βάλει ηθοποιούς να κάνουν σεξ με τις ακτίνες της ρόδας ενός ποδηλάτου, αλλά και βάζοντας ένα όπλο μέσα-μέσα στον πωπό τους, για χάρη της τέχνης φυσικά. Αυτός ο άνθρωπος θα αναλάμβανε να αναδείξει το ελληνικό θέατρο, το οποίο είχε τόσο μα τόσο γραμμένο πολύ πριν έρθει να μας το πει κατάμουτρα.

Το ερώτημα όμως είναι ποια είναι η μυστική γραμμή που συνδέει τον ΣΥΡΙΖΑ με τον Φαμπρ, γιατί κάλεσαν τον συγκεκριμένο καλλιτέχνη και γιατί εκείνος αποδέχθηκε; Και έρχομαι εδώ εγώ, αναγνώστη μου, να σου αποκαλύψω τα πάντα.
Δεύτερη σελίδα, λοιπόν: http://www.amp-nls.org/page/gb/49/nls-messager/0/2015-2016/2395
Λέει ο κ. Φαμπρ σε μια συνέντευξη, όπου μιλάει για τον χαρακτήρα της Ελς, που έχει πλάσει: «Η Ελς παλεύει με τον άντρα μέσα της, μιλάει σαν άντρας, μεταμορφώνεται σε άντρα με γυναικείες ιδιότητες ή σε γυναίκα με αντρικές ιδιότητες. Είναι μια κανίβαλος που τρώει τον εαυτό της και φτύνει τον εαυτό της που έφαγε… Όλος ο διάλογος με το αρσενικό της αιδοίο γίνεται μια όμορφη άσκηση ώστε το χυδαίο να γίνει ιερό».
Διάβαζα, διάβαζα τα λόγια του Φαμπρ και έλεγα τι μου θυμίζει, τι μου θυμίζει… Ένιωθα όπως όταν παίζω Trivial Pursuit και η απάντηση είναι κάπου στα βάθη του μυαλού μου και άντε να την ανασύρω. Ώσπου ξαφνικά, από τα έγκατα του γηραλέου μου νου, κάποιες λέξεις έκαναν την εμφάνισή τους. Και οι λέξεις έγιναν ποίημα. Και το ποίημα μου θύμισε τον ποιητή του.  Να το ποίημα:
Ανδρόγυνο
Ενώναμε τα αιδοία μας καταργώντας την εσοχή της και την εξοχή μου
κατακτώντας την παλινόρθωση του ανδρόγυνου
όπου ο άνδρας αποκτά αιδοίο χωρίς εξοχή και η γυναίκα εσοχή με
πλήρωση
Έτσι που ο άνδρας γράφεται πλέον με Άλφα κεφαλαίο και η γυναίκα με
Θήτα κεφαλαίο

Και κατάλαβα, αγαπημένε αναγνώστη. Κατάλαβα ότι ο Γιαν Φαμπρ ήρθε στην Ελλάδα επειδή εδώ, στην ταπεινή Ψωροκώσταινα με το απαίσιο αρχαίο θέατρο ζει ο πνευματικός του αδερφός. Ο Τάσος Κουράκης. Ο πρώην αναπληρωτής υπουργός Παιδείας της χώρας και νυν αντιπρόεδρος της Βουλής, ο άνθρωπος που κατάργησε μια ώρα Λογοτεχνίας από τα σχολεία της χώρας, ίσως επειδή δεν δίδασκαν στα σχολεία τα ποιήματά του. Ο άνθρωπος που με λίγες γραμμές κατάφερε να εκφράσει αυτό που καίει την ψυχή του Φαμπρ. Ανδρόγυνο, αιδοία, αιδοίο, ανδρόγυνο.
Συγνώμη, σας αφήνω τώρα, έχω ενθουσιαστεί, πάω να βρω μια παπαρούνα.

Monday, April 04, 2016

Ο τύπος δίπλα στον τύπο δίπλα στον τύπο που πετούσε τις γάτες στον αέρα

Πολλοί έλληνες καλλιτέχνες ξεσηκώθηκαν (http://www.efsyn.gr/arthro/paraitisi-mpalta-zitoyn-oi-kallitehnes-theoroyn-ton-fampr-persona-non-grata) ενάντια στον διορισμό του κ. Γιαν Φαμπρ ως καλλιτεχνικού διευθυντή του Φεστιβάλ Αθηνών: Μπράβο τους που ξεσηκώθηκαν, γιατί έχουν όλα σχεδόν τα δίκια του κόσμου με το μέρος τους. Αλλά έχουν και ένα άδικο.
Το άδικο βεβαίως δεν έχει να κάνει με το σήμερα. Ο κ. Φαμπρ ήρθε, μίλησε όπως περιγράφουν στην επιστολή εντελώς απαξιωτικά για όλους μας, και πήγε να στρογγυλοκαθίσει στον θρόνο του φτύνοντας επί της ουσίας τον ελληνικό λαό που τον πλήρωνε. Μιλάμε για τον υπέρλαμπρο αυτόν εναλλακτικό καλλιτέχνη που πετούσε γάτες ψηλά στον αέρα για να σκάνε με δύναμη στο έδαφος και να ακούγονται τα ουρλιαχτά τους, και ήρθε εδώ να διδάξει πολιτισμό εμάς τους ιθαγενείς.
Όμως ο κ. Φαμπρ δεν ήρθε μόνος του να μας φτύσει. Επιπλέον, προς τιμήν του, παραιτήθηκε μόλις έγινε ο ξεσηκωμός των τελευταίων ημερών. Δεν ήρθε λοιπόν μόνος του. Τον προσέλαβε ο υπουργός Πολιτισμού κ. Μπαλτάς. Τον οποίο οι καλλιτέχνες έβαλαν στην επιστολή τους, ζητώντας να παραιτηθεί. Εδώ ξεκινάει το άδικο των καλλιτεχνών. Γιατί ο κ. Μπαλτάς δεν εμφανίστηκε χθες στην δημόσια ζωή του τόπου.
Ο κ. Μπαλτάς ξεκίνησε ως υπουργός Παιδείας πριν ένα χρόνο στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Είπε δημοσίως ότι η αριστεία είναι ρετσινιά. Μετά, μαζί με τον κ. Κουράκη έκοψαν μια ώρα Λογοτεχνίας από το σχολείο (είχα γράψει σχετικά εδώ: http://polyk.blogspot.com.au/2015/05/blog-post_11.html) επειδή η Λογοτεχνία κάνει ηλίθιους τους ανθρώπους, ενώ η έξτρα ώρα παπαγαλίας Κοινωνιολογίας που πρόσθεσαν κάνει τους ανθρώπους πανέξυπνους. Μετά, ο κ. Μπαλτάς ανέλαβε το υπουργείο Πολιτισμού και δήλωσε δημοσίως για να το μάθει όλος ο πλανήτης ότι τα γλυπτά του Παρθενώνα δεν είναι τα γλυπτά του Παρθενώνα, αλλά είναι τα «Ελγίνεια», τα χάρισε δηλαδή έμμεσα στους Άγγλους. Για να βεβαιωθεί ότι θα καταλάβουν όλοι τι εννοεί, συνέχισε, δηλώνοντας ότι δεν πρόκειται να κινηθούμε νομικά ως χώρα για να τα πάρουμε πίσω, γιατί κινδυνεύουμε να χάσουμε το δικαστήριο. Τους τα χάρισε λοιπόν και άμεσα. Επειδή πάλι δεν ήταν σίγουρος ότι καταλάβαμε τι εννοεί (μπορεί να διαβάζουμε λογοτεχνία και να έχουμε γίνει ηλίθιοι), απέλυσε και την Αμάλ Κλούνι, την οποία ΔΕΝ πλήρωνε το ελληνικό κράτος, αλλά Έλληνας του εξωτερικού. Τι να την κάνει ο κ. Μπαλτάς την παλιοδικηγορίνα αφού δεν θα πάει το θέμα δικαστικά; Άσε που τον εκνεύριζε και η διεθνής δημοσιότητα που έδινε υπέρ μας η Κλούνι για τα «Ελγίνεια».
Μετά από όλα αυτά, συγνώμη κιόλας, αλλά έπρεπε οι Έλληνες καλλιτέχνες να έχουν ξεσηκωθεί. ΤΟΤΕ, που οι ενέργειες Μπαλτά δεν έβλαπταν τον δικό τους εργασιακό χώρο, αλλά έβλαπταν τρομακτικά την χώρα. Όχι πως τώρα δεν έπρεπε να ξεσηκωθούν, αλλά αν είχαν ξεσηκωθεί τότε θα είχε άλλο ηθικό μέγεθος ο ξεσηκωμός.
Όμως μην ξεχνάμε και πάλι ότι ο κ. Μπαλτάς έχει ένα σημαντικό κοινό με τον κ. Φαμπρ. Διότι ούτε ο κ. Μπαλτάς αποφάσισε μόνος του να έρθει να μας καζικωθεί ως υπουργός Παιδείας αρχικά και Πολιτισμού έπειτα. Κάποιος τον διόρισε και στα δύο πόστα και τον στηρίζει φανατικά. Είναι ο ίδιος κάποιος που στηρίζει φανατικά στο υπουργείο Παιδείας τον κ. Φίλη. Ο οποίος, εκτός της παντελούς άγνοιάς του για το αντικείμενο, έκανε μόλις και κάτι ακόμα, που λίγοι γνωρίζουν:
Απαγόρευσε για τους επόμενους μήνες ομιλίες, ενημερώσεις, δραστηριότητες και εκδηλώσεις σε όλα τα Γυμνάσια και τα Λύκεια της χώρας!
Θεατρικές παραστάσεις, συναντήσεις με συγγραφείς, μουσικούς, αθλητές, κλπ, ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΝΤΑΙ σε όλη τη χώρα. Για να μην διαταραχθεί η εύρυθμη λειτουργία των σχολείων! Λογικό. Όπως όλοι ξέρουμε η λειτουργία των σχολείων αντιμετωπίζει μεγάλα προβλήματα από τέτοιες απαίσιες εκδηλώσεις που καταπιέζουν τα παιδιά, ενώ κατά τα άλλα το σχολείο τα κάνει πολύ χαρούμενα όπως είναι δομημένο στην Ελλάδα.
Λοιπόν, για να εξηγούμαστε. Για όσα συμβαίνουν στην χώρα υπάρχει υπεύθυνος, με ονοματεπώνυμο. Το ονοματεπώνυμο δεν είναι Γιαν Φαμπρ. Δεν είναι Αριστείδης Μπαλτάς. Δεν είναι Νίκος Φίλης.
Ο υπεύθυνος για όλα όσα συμβαίνουν είναι ο τύπος δίπλα στον τύπο δίπλα στον τύπο που πετούσε τις γάτες στον αέρα.