Ήττα είναι, όχι νίκη

Καταλαβαίνω γιατί πανηγυρίζουν όσοι πανηγυρίζουν για την πιθανή αποφυλάκιση της Σάρα Κρούζαν.
Μόνο που όλα όσα έχει ζήσει αυτή η κοπέλα, με αποκορύφωμα την αρχική καταδίκη της σε ισόβια χωρίς δυνατότητα αναστολής, αποτελούν τεράστια ήττα, επί είκοσι χρόνια, της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.To άρθρο της wikipedia δίνει πολύ περισσότερες λεπτομέρειες για την ζωή της.
http://news.in.gr/world/article/?aid=1231271105
http://en.wikipedia.org/wiki/Sara_Kruzan

Κότσια

Βγαίνει λοιπόν χθες ο Περιφερειάρχης Κεντρικής Μακεδονίας και κάνει μια προκλητική δήλωση. Λέει ότι θα μπορούσε να μην καλέσει το ΠΑΣΟΚ στην παρέλαση γιατί θα μπορούσε να πει κάποιος ότι το ΠΑΣΟΚ είναι εγκληματική οργάνωση επειδή καταδικάστηκε ο Άκης Τσοχατζόπουλος.
Το πρόβλημα για μένα δεν είναι τόσο η δήλωση, η οποία παίρνει σβάρνα μερικές εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους και τους ονομάζει όλους εγκληματική οργάνωση.
Το ουσιαστικότερο πρόβλημα είναι ότι λίγο μετά βγαίνει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, "αδειάζει" τον Περιφερειάρχη (που ανήκει στην ΝΔ) και εκείνος δεν έχει κανένα πρόβλημα να τα πάρει όλα πίσω και να πει πόσο πολύ λυπάται για το λάθος που έκανε: http://www.newsit.gr/default.php?pname=Article&art_id=247650&catid=6
Κι εγώ μένω να αναρωτιέμαι πώς αυτός ο άνθρωπος, που δεν έχει τα κότσια να υποστηρίξει ούτε για 24 ώρες την όποια άποψή του μόλις το κόμμα του "βάλει χέρι", επιθυμεί να παραμείνει στην πολιτική. Επιθυμεί να κυκλοφορεί στον δρόμο, να βλέπει τους ανθρώπους της περιφέρειάς του και να τους διαβεβαιώνει πως θα προσπαθήσει να τους λύσει τα προβλήματα. Όταν όλοι τους γνωρίζουν πια πως σε λιγότερο από 24 ώρες οτιδήποτε κι αν τους πει μπορεί να αλλάξει με ένα φύσημα του αγέρα.

Υπάρχουν παιδιά για υιοθεσία - ας τα πνίξουμε κάτω από τόνους γραφειοκρατίας

Σήμερα τα Χανιώτικα Νέα έχουν ένα πολύ σημαντικό ρεπορτάζ γύρω από τις υιοθεσίες (http://www.haniotika-nea.gr/nomimes-uiothesies-kriti/).
Διαβάζοντάς το, καταλαβαίνει κανείς πολλά γι' αυτή τη χώρα. Όταν, π.χ., διαβάζει κανείς την δήλωση της προϊσταμένης του Τμήματος Κοινωνικής Αλληλεγγύης Ρεθύμνου ότι "πράγματι είναι πολύ χρονοβόρα η διαδικασία της κρατικής υιοθεσίας" αρχίζει να αναρωτιέται από ποια δημόσια υπηρεσία πρέπει να πάει για να ξεκινήσει να σπάει ότι βρίσκει μπροστά του.
Γιατί εδώ δεν μπορεί κανείς να κάνει ψύχραιμες δηλώσεις του στιλ "πράγματι, υπάρχει αυτό το πρόβλημα". Γιατί εδώ μιλάμε για ψυχές παιδιών. Που μπορεί να φτάσουν 4, 5 ή 6 χρονών (ηλικίες στις οποίες οι ψυχολόγοι ισχυρίζονται πως το παιδί έχει ήδη διαμορφώσει την βάση του χαρακτήρα του) και να παραμένουν μέσα στα ιδρύματα, ενώ θα μπορούσαν (μετά από πλήρη αλλά γρήγορη διερεύνηση της ποιότητας της οικογένειας που ενδιαφέρεται να υιοθετήσει) να βρίσκονται από ηλικία λίγων μηνών δίπλα σε ένα ζευγάρι ή ακόμα και σε έναν άνθρωπο (μονογονεϊκή οικογένεια) που θα τα αγαπάει.
Πόσοι είναι διατεθειμένοι να βγουν στον δρόμο για να φωνάξουν γι' αυτό το θέμα, που φυσικά δεν είναι καινούργιο αλλά υπάρχει δεκαετίες τώρα και η κατάσταση χειροτερεύει;
Μήπως αν αυτοί που θα ήταν διατεθειμένοι για κάτι τέτοιο ήταν χιλιάδες άνθρωποι, η χώρα αυτή θα ήταν τελείως διαφορετική;

Εμείς δεν είμαστε τίποτα γύφτοι

Σε μια κοινωνία όπου η λέξη "γύφτος" λέγεται ως βρισιά και η λέξη "αθίγγανος" (τσιγγάνος) το λιγότερο υποτιμητικά, το μπαράζ δημοσιευμάτων για αθίγγανους που είναι πιθανώς αναμεμιγμένοι σε εμπόριο παιδιών ή ακόμα και οργάνων μπορεί εύκολα να οδηγήσει σε περαιτέρω εκτόξευση του ρατσισμού μας - και δεν μας παίρνει να το κάνουμε αυτό, γιατί τον ρατσισμό που κουβαλούσε μέσα της η ελληνική κοινωνία τον έχουμε ήδη βρει μπροστά μας.
Βεβαίως όσοι είναι αναμεμιγμένοι σε τέτοιες υποθέσεις είναι τέρατα και πρέπει να σαπίσουν στη φυλακή, χωρίς να βγουν ποτέ έξω με άδειες ή άλλες τέτοιες αστειότητες. Αλλά πάμπολλοι εξ αυτών δεν είναι αθίγγανοι, είναι λευκότατοι Έλληνες και ξένοι που ζουν στη χώρα. Αθίγαννος, από την άλλη, και περήφανος για την καταγωγή του είναι ένας από τους σημαντικότερους τραγουδοποιούς που έχει βγάλει η χώρα, ο Κώστας Χατζής.
Και για να μην ξεχνάμε ποτέ πόσο όμορφη είναι η κοινωνία μας, ημών των "καθαρών" Ελλήνων που δεν είμαστε τίποτα γύφτοι, διαβάστε αυτό το άρθρο και προσπαθήστε να μην ανατριχιάσετε:
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_252346_18/06/2006_187742

Βίντεο τρέιλερ - Καιρός για Ήρωες

Οι εκδόσεις Πατάκη έφτιαξαν ένα video trailer για το "Καιρός για Ήρωες" που κυκλοφορεί σήμερα (Παρασκευή 18 Οκτωβρίου) στα βιβλιοπωλεία. Την μουσική την έγραψαν οι αγαπημένοι μου φίλοι Γιάννης Χίνος και Γιώργος Κολοκυθάς. Μπορείτε να δείτε το trailer είτε από το κανάλι του Πατάκη στο Youtube: http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=Z_T1GcjpsoM είτε από το site του Πατάκη για το νεανικό βιβλίο: http://www.i-read.i-teen.gr/ (στα "Νέα", πάνω αριστερά). 

Μαρίνος Αντύπας

Θα εξηγήσω στο τέλος τον τίτλο του σημερινού post.

Διάβασα 2 ειδήσεις σήμερα το πρωί, που μοιάζουν διαφορετικές, αλλά στα μάτια μου είναι ίδιες.

Η πρώτη είδηση αφορά κτηνοτρόφους στο Ηράκλειο που χτύπησαν αλλοδαπούς εργαζομένους τους, στους οποίους χρωστούσαν χρήματα, επειδή αρνήθηκαν να πάνε μια μέρα στη δουλειά για θρησκευτικούς λόγους: (http://www.zarpa.gr/%CE%97%CF%81%CE%AC%CE%BA%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CE%BF-%CE%9A%CF%84%CE%B7%CE%BD%CE%BF%CF%84%CF%81%CF%8C%CF%86%CE%BF%CE%B9-%CF%87%CF%84%CF%8D%CF%80%CE%B7%CF%83%CE%B1%CE%BD-%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%BF%CE%B4/)

Και ήρθε, η είδηση, για να μας αποδείξει ότι αυτά δεν γίνονται μόνο στην «κακή» Πελοπόννησο αλλά και στην «προοδευτική» Κρήτη. Γίνονται παντού στη χώρα και γίνονται εδώ και χρόνια. Γίνονται από ανθρώπους που πολλοί από μας μπορεί να γνωρίζουμε. Και "για να μην μπλέξουμε" δεν κάνουμε κάτι για να σταματήσουν αυτές οι τραγικές συμπεριφορές. Μετά, συναντιόμαστε και λέμε ο ένας στον άλλο ότι είμαστε πολύ σπουδαίος λαός, και για όλα φταίνε οι ξένοι που μας έχουν βάλει στο μάτι.

Η δεύτερη είδηση μοιάζει να έχει βγει από την φαντασία κάποιου παρανοϊκού μυαλού. Οι εφορίες κατάσχουν χρήματα από το επίδομα ανεργίας ανθρώπων που, ως άνεργοι, δεν έχουν να πληρώσουν τα χρέη τους στο δημόσιο:  (http://www.zarpa.gr/%CE%91%CF%80%CE%AF%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%85%CF%84%CE%BF-%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%AC%CF%83%CF%87%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B5%CF%80%CE%B9%CE%B4%CF%8C%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1-%CE%B1%CE%BD/)

Αυτό που ενώνει τις ιστορίες είναι οι μεγαλοτσιφλικάδες – με την κυριολεκτική έννοια, στην 1^η ιστορία, και με την μεταφορική για την 2^η, όπου τον ρόλο τον μεγαλοτσιφλικάδων παίζουν τα στελέχη και οι σύμβουλοι του Υπουργείου Οικονομικών.

Και στις 2 περιπτώσεις, στους μεγαλοτσιφλικάδες δεν τους αρκεί το πόσο γονατισμένοι είναι οι άνθρωποι που έχουν από κάτω τους, αλλά θέλουν να τους τσακίσουν κι άλλο.

Όμως όλοι αυτοί οι τύποι, οι μεγαλοτσιφλικάδες, είναι δευτεραγωνιστές. Και στις μυθιστορηματικές ιστορίες και, πολύ περισσότερο, στην ζωή. Οι πρωταγωνιστές, οι ήρωες των μυθιστορημάτων και της ζωής, είναι εκείνοι που στέκονται απέναντί τους και μάλιστα χωρίς βία. Με την δύναμη της αξιοπρέπειας και της ψύχραιμης φωνής τους.  Συνήθως κερδίζουν, αλλά δεν έχει σημασία και να χάσουν – θα δώσουν την σκυτάλη σε άλλους, που θα κερδίσουν.

Ο τίτλος λοιπόν του post δεν μπορεί παρά να ανήκει σε κάποιον πρωταγωνιστή. Σε έναν τέτοιο ήρωα, που έδωσε τις δικές του ειρηνικές μάχες πριν από 100 και κάτι χρόνια. Τους μεγαλοτσιφλικάδες που τον πολέμησαν δεν τους θυμάται κανείς. Εκείνον, τον θυμόμαστε όλοι.

Μαθήματα αξιοπρέπειας και περηφάνιας

Όταν η χώρα σου δυσκολεύεται μερικές φορές να σου τα προσφέρει, μπορείς να παίρνεις μαθήματα αξιοπρέπειας και περηφάνιας από άλλες χώρες. Όπως η Αργεντινή, στην συγκεκριμένη περίπτωση: http://news.in.gr/world/article/?aid=1231268912
335 άμαχοι. Και εξέτιε την ποινή του σε απλό κατ' οίκον περιορισμό. Και είχε και τελευταία επιθυμία, που ήθελε να ικανοποιηθεί. Ε, όχι.
Η ιερότητα της ικανοποίησης των τελευταίων επιθυμιών είναι παραμύθι. Τα δικαιώματα και στην ζωή και στον θάνατο εξαρτώνται από το πώς έζησες.

Παρουσίαση του "Όταν ήταν ευτυχισμένος" στο Μέγαρο Μουσικής, 14 Οκτωβρίου

Υπενθύμιση για τους φίλους που βρίσκονται στην Αθήνα - θα χαρώ πολύ να τα πούμε από κοντά την Δευτέρα.

Καινούργια ελληνικά

Σήμερα θα σας ενημερώσω για μια νέα, δική μου προσέγγιση/προσθήκη στην ελληνική γλώσσα, την ιδέα για την οποία οφείλω στο αγαπημένο μας ΔΝΤ.

Στο σχολείο μας έμαθαν ότι τα επίθετα έχουν τρεις βαθμούς: θετικός, συγκριτικός, υπερθετικός. Προτείνω να εισάγουμε βαθμούς και στα ουσιαστικά, συνδέοντας κάθε ουσιαστικό με συνώνυμά του που θα αντιστοιχούν στους υπόλοιπους βαθμούς. Για παράδειγμα, να τέσσερις βαθμοί: 

δούλεμα - εμπαιγμός - κοροϊδία -  αλητεία. 

Κι επειδή για να μάθουμε κάτι καινούργιο χρειάζονται πιο αναλυτικά παραδείγματα, ορίστε:

Δούλεμα είναι να αυξάνεις (εσύ, η κυβέρνηση) τους εισακτέους στα πανεπιστήμια μειώνοντας παράλληλα σημαντικά το προσωπικό τους.

Εμπαιγμός είναι να εισάγεις (εσύ, η κυβέρνηση) στα πανεπιστήμια πολύ περισσότερους φοιτητές από όσους αντέχει η αγορά όχι μόνο τώρα, μέσα στην κρίση, αλλά και από όσους άντεχε στα χρυσά χρόνια του ατέλειωτου δανεισμού.

Κοροϊδία είναι να ενημερώνεις (εσύ, η κυβέρνηση) το κοινό ότι θα μειωθεί η τιμή στο πετρέλαιο κατά 50 Ευρώ ανά τόνο (http://www.newsit.gr/default.php?pname=Article&art_id=243804&catid=3). Δηλαδή από τα 1350 Ευρώ θα πάει στα 1300, ο τόνος του πετρελαίου. Σούπερ νέο, πολύ ανακουφιστικό, γιατί οι οικογένειες που δεν έβαλαν πετρέλαιο πέρυσι είχαν τα 1300 Ευρώ και τους έλειπαν τα 50, γι' αυτό δεν έβαλαν, οπότε το πρόβλημα λύθηκε. Μπράβο.

Και αλητεία είναι να ανακοινώνεται με μια μέρα διαφορά από την κυβέρνηση ότι θα έχουμε το 2014 2,8 δις Ευρώ πλεόνασμα και από το ΔΝΤ, αντίθετα, ότι χρειάζονται νέα μέτρα 6,7 δις Ευρώ. Ο ένας από τους δύο προφανώς λέει ψέματα. Και ο άλλος είναι αλήτης. Το ποιος είναι ποιος θα φανεί πολύ σύντομα. 

 

Δεν τρέχει τίποτα, Πολωνός ήταν

Τα έγραφα πριν λίγες μέρες, γαμώτο, για τους άστεγους (http://polyk.blogspot.gr/2013/10/blog-post.html).
Και να, σήμερα, νεκρός άστεγος στα Χανιά (http://bit.ly/1a6Mmgz)
Το ξαναγράφω, ειδικά για όσους μεγαλώσαμε σ' αυτή την πόλη. Νεκρός. Άστεγος. Στα Χανιά. Αν όταν μεγαλώναμε μας το έλεγαν αυτό, θα ήμασταν βέβαιοι πως αυτός που μας μιλούσε είναι ούφο, πρέπει να τον δει γιατρός.

Και εντάξει, από τον πρώην δήμαρχο Κυριάκο Βιρβιδάκη (ξέρετε, τον "εγκρίνεται το άρθρο 46; εγκρίνεται κατά πλειοψηφία" http://www.youtube.com/watch?v=qnepvJi4XZk)

δεν περιμένουμε ποτέ καμία συγνώμη για τίποτα από όσα δεν έκανε για την πόλη επί 8 χρόνια. Εδώ θα μπορούσαμε τόσα χρόνια να έχουμε το στρατόπεδο Μαρκοπούλου για να παίζουν τα παιδιά μας και το μποϋκόταρε προσωπικά ενάντια σε όλη την κοινωνία, και λέει ακόμα πως είχε και απόλυτο δίκιο - ο άστεγος Πολωνός θα τον νοιάξει;

Αλλά η νυν δημοτική αρχή τι κάνει; Άκουσα σήμερα το πρωί την υπεύθυνη αντιδήμαρχο να τα ρίχνει ουσιαστικά όλα στο κράτος. Αν τα φταίει όλα το κράτος, και εσείς δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα, τότε μπορείτε να κάτσετε και σπίτι σας και να κράζετε το κράτος από εκεί, λέω εγώ.

Νεκρός άστεγος στα Χανιά. Ο δεύτερος, μέσα στη χρονιά. Και οι καφετέριες-ορθάδικα και άλλες - να γεμίζουν κανονικά, με χαμογελαστό κόσμο. Δεν τρέχει και τίποτα, ε; Πολωνός ήταν.

  

Εμείς δεν είμαστε έτσι

Το ανατριχιαστικό περιστατικό με την γυναίκα να γεννά αβοήθητη στο προαύλιο ενός νοσοκομείο στο Μεξικό, επειδή δεν είχε χρήματα, είναι προφανώς μια ακραία (για την Ελλάδα) περίπτωση. Προς το παρόν, τουλάχιστον, μέχρι να μπει το εισιτήριο των 25 Ευρώ στα νοσοκομεία μας.
http://www.newsit.gr/default.php?pname=Article&art_id=243281&catid=7
Πιστεύω πάντως πως, ότι κι αν συμβεί, τελικά αυτό το εισιτήριο των 25 Ευρώ θα καταργηθεί στην πράξη. Υπάρχουν πράγματα που υπερβαίνουν τα εσκαμμένα σε κάθε κοινωνία, και δεν ξέρω κανέναν στην ελληνική κοινωνία που να δέχεται ως ιδέα καν την απαγόρευση εισόδου ασθενούς σε νοσοκομείο.
Πρέπει να βοηθήσουμε όμως κι εμείς προς την κατεύθυνση της μη εφαρμογής του εισιτηρίου στα νοσοκομεία.
Ας πούμε, κάθε φορά που ακούμε για κάποιον γιατρό που απαίτησε φακελάκι για να χειρουργήσει ή να δει ασθενή σε δημόσιο ελληνικό νοσοκομείο, να θυμόμαστε ότι για κάθε τέτοιον αλήτη, υπάρχουν πέντε (ή παραπάνω) ευσυνείδητοι νοσοκομειακοί γιατροί που δεν θα αφήσουν αβοήθητο έναν άνθρωπο που έχει την ανάγκη τους.
Σε επίπεδο ουσιαστικής βοήθειας στα δύσκολα, παρ' όλα τα τρομερά προβλήματά τους που με τα Μνημόνια έχουν πολλαπλασιαστεί, τα νοσοκομεία μας, χάρη στους γιατρούς τους, εξακολουθούν να φροντίζουν όλους όσους καταφεύγουν σε αυτά, φτωχούς ή πλούσιους, ασφαλισμένους ή ανασφάλιστους. Σε πολλά από τα νοσοκομεία των μεγαλύτερων χωρών του δυτικού κόσμου δεν ισχύει το ίδιο.
Οπότε, ας μην είμαστε ισοπεδωτικοί (όπως συχνά ακούω φίλους) εις βάρος των δημόσιων νοσοκομείων, που κρατούν συχνά ανάχωμα ανθρωπιάς απέναντι στην καταστροφή που ζει η χώρα.
Η ισοπέδωση, το "έλα μωρέ όλοι ίδιοι είναι" μετατρέπεται σε όλα τα επίπεδα σε έναν φασισμό που σκάει τελικά με δύναμη στα μούτρα μας.

Ο ορισμός της απανθρωπιάς

Μου φαίνεται πως δεν είμαστε μόνοι, στην ανικανότητα των πολιτικών μας κομμάτων να καταλάβουν και να συνεννοηθούν ακόμα και για τα στοιχειώδη. Διαβάζω στο in.gr την είδηση: "Πόλεμο στους άστεγους ξεκινά η Ουγγαρία", αφού η κυβέρνηση ψήφισε νόμο βάσει του οποίου "οι δημοτικές αρχές θα μπορούν να καθορίζουν ζώνες απαγόρευσης στα όριά τους όπου θα απαγορεύεται η διαμονή «στο δρόμο», ενώ απαγορεύεται και γενικά η διαμονή σε μέρη «πολιτιστικής κληρονομιάς»". (http://news.in.gr/world/article/?aid=1231267352)
Η αντιπολίτευση λοιπόν υποστηρίζει ότι «ο απάνθρωπος αυτός νόμος» μπορεί να γίνει βάση για διωγμό των αστέγων. Η αντιπολίτευση δηλαδή έχει ένα ολόκληρο δάσος μπροστά της και με το ζόρι βλέπει το δέντρο. Το απάνθρωπο δεν είναι η απαγόρευση να μένει ο άστεγος στον δρόμο. Το απάνθρωπο είναι αυτό που αναφέρεται παρακάτω, στο άρθρο, ότι δεν υπάρχουν αρκετές κλίνες στους ξενώνες. Όποιος έχει ασχοληθεί με το πρόβλημα των αστέγων γνωρίζει ότι υπάρχουν συνάνθρωποί μας που προτιμούν να ζουν στον δρόμο, από το να φιλοξενούνται σε ξενώνες. Αν όμως οι ξενώνες επαρκούσαν, αυτό δεν θα ήταν δικαίωμά τους. Αν αύριο χίλιοι συμπολίτες μας αποφασίσουν, ενώ έχουν κάπου να μείνουν, ότι προτιμούν να ζουν στον δρόμο στη γειτονιά μας, αυτό δεν είναι λογικό να επιτρέπεται από ένα σοβαρό κράτος να συμβεί.
Όταν όμως οι ξενώνες δεν επαρκούν, όπως φαίνεται ότι συμβαίνει στην Ουγγαρία, και γνωρίζουμε καλά ότι συμβαίνει και σε πολλές πόλεις της Ελλάδας, και στα Χανιά όπου ζω, αυτό δείχνει ότι το κράτος και οι δημοτικές αρχές δεν έχουν την απαραίτητη τσίπα για να ενδιαφερθούν.
Οπότε, δεν είναι ο νόμος απάνθρωπος. Απάνθρωπες είναι οι αποφάσεις (να μην χτίζονται ξενώνες αστέγων, να μην διατίθενται άδεια δημόσια κτίρια που κανείς δεν τα χρησιμοποιεί και δεν σκοπεύει να τα χρησιμοποιήσει) που κάνουν τον νόμο να μοιάζει απάνθρωπος. Απέναντι σ' αυτές τις αποφάσεις οφείλει να φωνάζει όχι μόνο η αντιπολίτευση, αλλά κάθε άνθρωπος που θέλει να πιστεύει ότι έχει ακόμα ίχνη ανθρωπιάς μέσα του.
Στα Χανιά, εδώ και δέκα χρόνια, πολύ λίγοι άνθρωποι φώναζαν για το πρόβλημα των αστέγων. Και οι δημοτικές αρχές που έχουν περάσει αυτή την δεκαετία, ενώ υπόσχονταν λύση στο πρόβλημα έκαναν διάφορα αστεία "μπαλώματα" με φιλοξενία ελάχιστων από τους άστεγους της πόλης.
Ας πούμε ότι έχεις εξουσία. Όταν βλέπεις, όπως είδα εγώ προχθές στο κέντρο της πόλης, έναν άνθρωπο να κάθεται στο πεζοδρόμιο με μια ταμπέλα μπροστά του που γράφει: "ΠΕΙΝΑ", πώς τον προσπερνάς αγνοώντας τον και κοιμάσαι ήσυχος το βράδυ;