Μητροπολίτης - ε, και;

Τα κρούσματα από ανατριχιαστικές πράξεις μεγαλοπαπάδων της εκκλησίας της Ελλάδας αυξάνονται και πληθύνονται – ευτυχώς, όπως έχω ξαναγράψει, εμείς εδώ στην Κρήτη έχουμε την ευτυχία να έχουμε εξαιρετικούς μητροπολίτες και η εκκλησία μας να είναι αυτοκέφαλη.

Βλέπουμε λοιπόν ορισμένους μητροπολίτες να αγκαλιάζουν κάθε είδους ρατσιστικό κήρυγμα μίσους, να δίνουν τον υπέρ πάντων αγώνα για να μην έχουν τα ομόφυλα ζευγάρια κανένα δικαίωμα (περίθαλψης, μεταβίβασης περιουσίας), να προσπαθούν να επηρεάσουν εκλογικές αναμετρήσεις ζητώντας από τον κόσμο να καταψηφίσει υποψήφιους (π.χ. Περιφέρεια Αττικής), να καλούν τον κόσμο να «φτύσει κατά πρόσωπο» ανθρώπους οι οποίοι καταθέτουν δημόσια απόψεις που δεν τους αρέσουν (π.χ. στην περίπτωση του Νίκου Δήμου για το πρόσφατο άρθρο του), να αρνούνται να κηδέψουν ανθρώπους επειδή τόλμησαν να κάνουν πολιτικό γάμο και μετά να επιτίθενται μέσω εγκυκλίων ενάντια στην οικογένεια του θανόντος (διαβάστε οπωσδήποτε αυτό το κείμενο: http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.article&id=32578). Και βέβαια έχουμε στο πρόσφατο παρελθόν και τα γνωστά οικονομικά σκάνδαλα από υψηλά ιστάμενους παπάδες.

Αυτό που πρέπει να ξεκαθαρίσουμε μέσα μας και μεταξύ μας είναι ότι ο τίτλος του μητροπολίτη δεν είναι τίποτα το σημαντικό, και ότι εκκλησία δεν είναι εκείνοι, αλλά εμείς. Ο μητροπολίτης είναι ένας ανώτερος δημόσιος υπάλληλος, που όταν κάνει τις παραπάνω αθλιότητες απλώς παραβιάζει (και βιάζει, λόγω της πνευματικότητας που θα έπρεπε να κουβαλάει) τα καθήκοντά του. Δεν κάνει ο τίτλος τον άνθρωπο. Δεν πρέπει να μας σοκάρει ότι ορισμένοι μητροπολίτες συμπεριφέρονται άθλια – αν πηγαίνατε σε μια δημόσια υπηρεσία και ο διευθυντής σας συμπεριφερόταν άσχημα θα αισθανόσασταν σοκ; Ε, διευθυντές είναι και οι μητροπολίτες. Κάποιοι είναι εξαιρετικοί (όπως και πολλοί απλοί παπάδες), κάποιοι άλλοι προσβάλλουν βάναυσα τα ράσα που φοράνε. Αγκαλιάζοντας όσους τιμούν την θέση τους και γυρίζοντας την πλάτη σε όσους εξευτελίζουν το αξίωμά τους, θα λύσουμε το πρόβλημα. Όταν ο μητροπολίτης και ο παπάς της ενορίας αρνούνται να ψάλλουν έναν νεκρό, ας μαζευτούν όλοι οι άνθρωποι του νεκρού και οι φίλοι και ας τον ψάλλουν εκείνοι, διώχνοντας μακριά τους παπάδες που αρνούνται. Αυτή η ψαλμωδία θα είναι ιερότερη.  

Αφού αρνείσαι να κάνεις την δουλειά σου, αφού δεν καταλαβαίνεις ότι υπηρετείς έναν Θεό της αγάπης, ουστ από δω. 

Είναι απλό. Την βρωμιά δεν την αφήνουμε να μας αγγίξει.