Μικροί και μεγάλοι μάγοι

Καλημέρα, από το Μικρό Μαγεμένο Ημερολόγιο. Μαγεμένο. Όχι θυμωμένο. Γιατί το Σάββατο που μας πέρασε, ανακάλυψα μικρούς και λίγο μεγαλύτερους μάγους, οι οποίοι με γέμισαν ατελείωτη αισιοδοξία για το μέλλον μας. Το λέω συχνά ότι το μέλλον θα έρθει από την νέα γενιά, αυτός άλλωστε είναι ο ένας από τους δύο λόγους που το τελευταίο μου μυθιστόρημα έχει τίτλο «Καιρός για Ήρωες». Αλλά ταξιδεύοντας, το Σάββατο το πρωί, καλεσμένος από την λέσχη ανάγνωσης του 1^ου Γυμνασίου Κω, δεν περίμενα ότι θα έβρισκα τόσους ήρωες μαζεμένους σε ένα μέρος.

Δεν περίμενα ότι θα έβρισκα μια λέσχη ανάγνωσης μαθητών Γυμνασίου με παιδιά τόσο ενθουσιώδη για το διάβασμα, με τόσες ουσιαστικές απορίες και τέτοια αγάπη για τις τέχνες γενικότερα (έχουν και κινηματογραφική λέσχη). Δεν περίμενα ότι θα έβρισκα καθηγήτριες όπως η Γιώτα Κεφαλά, η Ελένη Γεωργακά (και η τρίτη καθηγήτρια που έλειπε σε σεμινάριο, η Ελένη Κρικέλη) οι οποίες είναι υπεύθυνες για αυτές και άλλες τόσες δραστηριότητες. Οι οποίες δεν ξέρουν τι σημαίνει Σαββατοκύριακο μακριά από τους μαθητές και τις μαθήτριές τους. Οι άνθρωποι αυτοί (μαθητές και εκπαιδευτικοί) ζουν μαζί. Εκεί, στην άκρη της χώρας, δίνουν ένα απίθανο παράδειγμα για το τι πρέπει να σημαίνει «σχολείο», για το τι σημαίνει να είσαι εκπαιδευτικός επειδή αυτό λαχταράει η ψυχή σου να κάνεις.

Χαιρόμουν τόσο πολύ που τους έβλεπα και μάθαινα όσα κάνουν, με την αμέριστη στήριξη του διευθυντή του σχολείου Δημήτρη Βλάχου, και ταυτόχρονα λυπόμουν τόσο πολύ που οι ανίκανοι άνθρωποι που ηγούνται της ελληνικής παιδείας εδώ και 30 χρόνια δεν έχουν καταφέρει να φτιάξουν ένα σύστημα που θα στηρίζει τέτοιους ανθρώπους και τέτοιες δραστηριότητες – α! τους έκλεισαν πρόσφατα και την βιβλιοθήκη τους, θεωρήθηκε περιττό κόστος για τους κυρίους που κυβερνούν τον τόπο αυτό. Μέσα από αυτό το κείμενο, θα ήθελα να πω και σε αυτούς τους πολιτικούς αλλά και σε εκείνους που θέλουν να τους αντικαταστήσουν χωρίς να έχουν τίποτα μέχρι σήμερα να αντιπροτείνουν, ότι δυστυχώς γι' αυτούς το παιχνίδι το έχουν χάσει. Ότι κι αν κάνουν ή δεν κάνουν εκείνοι, αυτά τα καταπληκτικά παιδιά και οι καθηγητές τους την παρτίδα την σώζουν καθημερινά. Κι έτσι, μέσα από την δράση τέτοιων καθηγητών - που ελπίζω και πιστεύω ότι υπάρχουν σε κάθε γωνιά της χώρας, προσφέροντας όλο και περισσότερα κόντρα στην κρίση - οι επόμενες γενιές θα έχουν την κριτική σκέψη να μην εκλέγουν βουλευτές και υπουργούς όπως αυτούς που έχουμε μέχρι σήμερα.

Εξίσου υπέροχοι όμως ήταν οι γονείς, οι εκπαιδευτικοί και άλλοι κάτοικοι της Κω που ήρθαν στην κουβέντα που κάναμε μετά. Και μιλήσαμε για όλα όσα μας απασχολούν, όχι μόνο για τα θέματα παιδείας. Και είδαμε, στην κουβέντα που κάναμε, ότι ανεξαρτήτως πολιτικών πεποιθήσεων και τρόπου σκέψης του καθενός, έχουμε τόσα πολλά που μας ενώνουν. Υπάρχει πάρα πολύς κόσμος, μια τεράστια πλειοψηφία νομίζω, που θέλει ένα ελάχιστο «κλικ» για να απλώσει το χέρι στον διπλανό του. Και τα κόμματα δεν μπορούν πια, όσο κι αν το θέλουν απεγνωσμένα, να μας χωρίσουν.

Με κάποιους από τους ανθρώπους που γνώρισα στην Κω μίλησα πολύ περισσότερο και πολύ πιο προσωπικά, και μου άνοιξαν τις μεγάλες καρδιές τους – είμαι ευγνώμων γι’ αυτό. Επιστρέφοντας, και έχοντας δώσει στα παιδιά, στους καθηγητές τους και στον εαυτό μου την υπόσχεση να επιστρέψω το συντομότερο δυνατόν για να τους ξαναδώ όλους, διάβασα χθες βράδυ δηλώσεις υποψηφίων δημάρχων και περιφερειαρχών των «μεγάλων» κομμάτων για το πόσο σημαντικό και κρίσιμο είναι να στηριχθούν στις ερχόμενες εκλογές οι παρατάξεις και τα κόμματά τους.

Διάβασα τις δηλώσεις, θυμήθηκα τα καθαρά πρόσωπα των ανθρώπων στην Κω, και έβαλα τα γέλια.

Το βίντεο από την συνέντευξη που μου πήρε η Σέια Ντρέου, μαθήτρια του 1^ου Γυμνασίου στην Κω, βρίσκεται εδώ: http://www.youtube.com/watch?v=e8JG_HNLNpk

και φωτογραφίες/σχόλια για την εκδήλωση με τα παιδιά βρίσκονται στο υπέροχο blog των μαθητών του 1^ου Ιπποκράτειου Γυμνασίου Κω, εδώ:

http://anamesastoustoixous.blogspot.gr/2014/03/blog-post_16.html