Είναι
κουραστικό. Το πόσο πίσω παραμένουμε σε πολλά θέματα σ’ αυτή τη χώρα. Θέματα που
άλλοι λαοί τα έχουν λύσει προ πολλού. Ναι, το ξέρω, δεν ζήσαμε Αναγέννηση και
Διαφωτισμό. Αλλά όταν έχεις πρόσβαση σε όλη την πληροφορία του πλανήτη και δεν
μπορείς να διδαχθείς από αυτήν, δεν μπορείς να τα ρίχνεις όλα μια ζωή στην
ιστορία του τόπου σου. Εκτός από το παρελθόν, υπάρχει και το παρόν, που εσύ το
δημιουργείς.
Τις τελευταίες
δύο εβδομάδες έγινε πολλή κουβέντα γύρω από δύο θέματα που είναι στην
πραγματικότητα το εξής ένα: το δικαίωμα στην έκφραση. Ο Άδωνις Γεωργιάδης πήγε
στο Imperial να δώσει ομιλία, γιουχαΐστηκε, τσακώθηκε, εμποδίστηκε για
αρκετή ώρα να μιλήσει. Και ο εκτελεστής της 17Ν έβγαλε βιβλίο για την δράση
του, ένα βιβλίο που αρκετοί υποστήριξαν πως δεν έπρεπε να εκδοθεί, γιατί είναι
βουτηγμένο στο αίμα και από αυτό το αίμα προσπαθεί ο εκτελεστής και ο εκδότης
του (Λιβάνης) να βγάλουν χρήματα.
Ο κ. Γεωργιάδης
είναι, κατά την γνώμη μου, ένας πολύ κακός υπουργός Υγείας και σαν να μην έφτανε
αυτό φαίνεται να πάσχει και από έντονα εμφυλιοπολεμικά σύνδρομα (δήλωσε: «κομμουνιστές δεν σας
φοβόμαστε», μετά από όσα έγιναν στο Imperial). Επίσης, το βιβλίο για την 17Ν είναι όντως ένα βιβλίο
βουτηγμένο στο αίμα. Οπότε, συμφωνώ με πολλά από όσα λένε και οι μεν εναντίον
του Γεωργιάδη και οι δε εναντίον του βιβλίου.
Μόνο που κανένα
επιχείρημα, για κανέναν λόγο, ποτέ και με τίποτα, δεν μπορεί να οδηγεί στην
φίμωση ενός ανθρώπου. Όποιος δεν θέλει να ακούσει τον κ. Γεωργιάδη, δεν
πηγαίνει να τον ακούσει. Ένα άδειο αμφιθέατρο είναι η τέλεια απαξίωση και
απάντηση σε έναν πολύ κακό υπουργό. Όποιος δεν θέλει να διαβάσει το βιβλίο για
την 17Ν, δεν το αγοράζει. Οι μηδενικές πωλήσεις είναι η αντίστοιχη απάντηση σε
ένα ματωμένο βιβλίο.
Οτιδήποτε άλλο
(τραμπουκισμοί εις βάρος ομιλητών, προσπάθειες απαγόρευσης βιβλίων) είναι εξ ορισμού
φασιστικές συμπεριφορές: «φοβάμαι ότι θα βρεθεί κόσμος που θα θέλει να ακούσει
τον Γεωργιάδη, οπότε τον εμποδίζω να μιλήσει», «φοβάμαι ότι θα βρεθεί κόσμος
που θα θέλει να διαβάσει το βιβλίο για την 17Ν, οπότε πιέζω για να μην εκδοθεί».
Φοβάμαι και γι’ αυτό θέλω να καταπιέσω. Έτσι γεννιέται ο φασισμός.
No comments:
Post a Comment