Ζήσε τον μύθο σου στην Ελλάδα – Μέρος 5ο : ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ

ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ μαζί, στο ίδιο κείμενο; θα με ρωτήσετε ίσως.

Πώς αλλιώς; θα σας απαντήσω.

Υπάρχει οποιοδήποτε από αυτά τα τρία κόμματα που φέρνει οτιδήποτε νέο στην πολιτική μας ζωή; Βάζω εδώ έναν αστερίσκο που αφορά στα Χανιά, όπου είχαμε ένα πολύ καλό νέο: την υποψηφιότητα στις εκλογές του κ. Νίκου Καλογερή, ενός εκ των καλύτερων αυτοδιοικητικών που έχουν περάσει τα τελευταία πολλά χρόνια από τον τόπο. Χαίρομαι που κατεβαίνει, του εύχομαι να εκλεγεί γιατί θα είναι καλό για τον τόπο μας (και τα Χανιά και την χώρα), αλλά… ΠΑΣΟΚ; ΠΑΣΟΚ, μετά από όλα όσα έχουμε περάσει και όλα όσα έχουμε μάθει για το κόμμα και τους ανθρώπους του; Με αρχηγό την συνταξιούχο από τα 50 της κυρία Φώφη Γεννηματά; Αν όντως έπρεπε λόγω προβλήματος υγείας να συνταξιοδοτηθεί τόσο πρόωρα, καλώς συνταξιοδοτήθηκε. Αλλά πώς ανέλαβε μετά την συνταξιοδότηση αρχηγός κόμματος και θέλει να συμμετέχει στην κυβέρνηση της χώρας; Αν μπορούσε να δουλέψει και μάλιστα σε εντατικούς ρυθμούς, ας μην έπαιρνε σύνταξη! Και, κυρίως, τι έχει προσφέρει η κυρία Γεννηματά στα 15 χρόνια ανάμιξής της στην κεντρική πολιτική σκηνή; Ποια είναι η μεγάλη τομή που έχει κάνει στα υπουργεία Παιδείας, Υγείας, Εσωτερικών ή στην υπερνομαρχία Αθηνών-Πειραιώς; Το ότι είναι ήρεμη, χαμογελάει και την λένε Γεννηματά προφανώς αρκεί, απ’ ότι δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, για να συσπειρώσει κάποιον κόσμο γύρω από το brand name ΠΑΣΟΚ. Το ότι παραμένουν στο «κίνημα» τόσα και τόσα στελέχη που κόσμησαν με την παρουσία τους τα χειρότερα χρόνια της χώρας (δεν μιλάω για την κρίση, μιλάω για τα χρόνια που το ΠΑΣΟΚ κυβερνούσε και μας οδήγησε στην κρίση), θα πρέπει να μας προβληματίζει, ή μπα; Θα πρέπει να μας προβληματίζει το ότι η κ. Γεννηματά ήθελε πίσω στο ΠΑΣΟΚ τον κ. Γιώργο Παπανδρέου, τον άνθρωπο που την στιγμή που έταζε ότι λεφτά υπήρχαν είχε ήδη μιλήσει με το ΔΝΤ για να μας το φέρει «καπέλο»; Θα πρέπει να μας προβληματίζει ότι η κυρία Γεννηματά συνεχίζει να «κλαίγεται» όπως και ο προκάτοχός της κ. Βενιζέλος για το πόσο άδικο είναι ότι το ΠΑΣΟΚ πλήρωσε τόσο ακριβά εκλογικά τα χρόνια της κρίσης, χωρίς ποτέ να μιλάει για τα εγκλήματα που έκανε το ΠΑΣΟΚ πριν την κρίση; Νομίζω ότι τίποτα από τα παραπάνω δεν πρέπει να μας προβληματίζει. Η Φώφη θα χαμογελάει, θα κατεβάζει τους τόνους της συζήτησης για να είμαστε πολιτισμένοι και όλα θα φτιάχνουν, ως δια μαγείας.

Και πάμε στην ΝΔ. ΝΔ και Βαγγέλης Μεϊμαράκης. Να σε πιάνει, δηλαδή, η μαύρη απελπισία. Ο κ. Μεϊμαράκης, είναι, όπως λένε όλοι οι νεοδημοκράτες, «η ψυχή της παράταξης». Έχουν απόλυτο δίκιο. Ο κ. Μεϊμαράκης, που είναι 62 ετών, είναι μέσα στην ΝΔ από το 1974, και σε κυρίαρχους ρόλους στην νεολαία και στο κόμμα από τις αρχές της δεκαετίας του ’80. Δεν έχει πει ποτέ όχι σε τίποτα από όσα έχει κάνει το κόμμα. Υπηρετεί πιστά το κόμμα. Υπακούει στο κόμμα. Πιστεύει στο κόμμα. Αγαπάει το κόμμα. Προωθεί το κόμμα. Στηρίζει το κόμμα. Μόλις χθες είπε πως δεν βρίσκει λάθη στις πολιτικές του Κώστα Καραμανλή και του Αντώνη Σαμαρά. Στην πρώτη του προεκλογική συγκέντρωση στην Ρηγίλλης είδαμε όλους τους γνωστούς υπερεπιτυχημένους πρώην και νυν πολιτευτές της ΝΔ. Πανέτοιμους να αναλάβουν, δίπλα στην «ψυχή της παράταξης» ξανά τα ηνία της χώρας, για να γράψουν νέες σελίδες δόξης λαμπρές. Ο κ. Μεϊμαράκης είπε χθες, με ειλικρίνεια, ότι μπορεί να υπάρχουν καλύτεροι από τον ίδιο και τον Τσίπρα, αλλά η τύχη τα έφερε να πρέπει να διαλέξει ο λαός έναν από τους δύο. Καταρχάς, ας του υπενθυμίσει κάποιος ότι ο λαός ευτυχώς έχει περισσότερες από δύο επιλογές στις εκλογές. Δεύτερον, η μετριοφροσύνη είναι καλή, όπως και το να έχει κανείς συνείδηση του μεγέθους του. Αλλά με αυτά που ο ίδιος ο κ. Μεϊμαράκης λέει (υπάρχουν καλύτεροι από μένα, οι εκλογές «με βρήκαν» την ώρα που ετοίμαζα το κόμμα για να βγάλουμε καινούργιο αρχηγό), μάλλον δεν φαίνεται και πολύ έτοιμος να σώσει την χώρα στην πιο δύσκολη στιγμή της, ε; Ακόμα, όταν λες πως θέλεις να κυβερνήσεις με την «Εθνική Ελλάδος» ακούγεται ωραίο – μόνο που είσαι όλη σου την ζωή δίπλα στα κομματόσκυλα της ΝΔ, αυτούς ξέρεις μόνο, με αυτούς παίζεις μπάλα. Πού θα τους βρεις τους καλύτερους και γιατί θα μπουν υπό τις οδηγίες τις δικές σου και των άλλων μεγαλονεοδημοκρατών; Ποιο όραμα θα τους εμπνεύσεις;

Όμως εμένα ο αγαπημένος μου είναι ο κ. Αλέξης Τσίπρας (άσχετο: τον είδατε στο debate με τον Μεϊμαράκη; Ο Τσίπρας είχε ξεπατικώσει κάθε μα κάθε κίνηση που έκανε ο κ. Κώστας Καραμανλής όταν μιλούσε παλιότερα στην τηλεόραση, μιλάμε για κανονική κόπια, ε ρε δουλειά που κάνουν οι επικοινωνιολόγοι). Όμως ας επανέλθω στο κυρίως θέμα: Το συζητάμε σοβαρά, έτσι; Το συζητάμε, να ξανακάνουμε πρωθυπουργό τον Λούκι Τσιπρ, τον άνθρωπο που λέει ψέματα πιο γρήγορα από την σκιά του. Τον άνθρωπο που κόστισε στην χώρα μέσα σε 6 μήνες διακυβέρνησης 40-60 δισεκατομμύρια Ευρώ (οι εκτιμήσεις όλων των σοβαρών αναλυτών εκεί κυμαίνονται) – τέτοια καταστροφή μαζεμένη δεν κατάφερε να φέρει ποτέ κανείς στην ελληνική ιστορία μέσα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα. Τον άνθρωπο που δήλωνε (και το κοινό αλάλαζε από κάτω, μην το ξεχνάμε) ότι θα κάνει τις αγορές να χορεύουν με τα νταούλια. Τον άνθρωπο που φώναζε «go back κυρία Μέρκελ», μετά έκανε την τεράστια κωλοτούμπα και τώρα η κυρία Μέρκελ χαίρεται για κάθε του βήμα και τον στηρίζει, μάλιστα του είπε μπράβο κι επειδή μας πήγε σε τρίτη εκλογική αναμέτρηση μέσα στο 2015. Τον άνθρωπο που θα έσκιζε το μνημόνιο και θα ήταν μέρα μεσημέρι. Τον άνθρωπο που θα καταργούσε τους εφαρμοστικούς νόμους με ένα άρθρο. Τον άνθρωπο που καλούσε τον κόσμο να μην πληρώσει τον ΕΝΦΙΑ, και δήλωνε πως ο ίδιος δεν πληρώνει και θα δώσει τα λεφτά στο ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων, χωρίς να τα δώσει ποτέ όπως αποδείχθηκε. Μετά εξελέγη πρωθυπουργός και είπε να πληρώσουμε τον ΕΝΦΙΑ του 2014, επειδή θα ήταν ο τελευταίος φόρος, και τώρα μονιμοποιεί τον ΕΝΦΙΑ και θα τον πληρώνουμε για πάντα. Τον άνθρωπο που θα μοίραζε μόλις εκλεγόταν 11 δις Ευρώ στον ελληνικό λαό, με το «πλήρως κοστολογημένο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης». Τον άνθρωπο που θέλει, λέει, να φέρει ανάπτυξη στην χώρα μέσω της παιδείας και δεν έχει δώσει ούτε Ευρώ από την αρχή της χρονιάς στα πανεπιστήμια, που πάνε για κλείσιμο πριν το τέλος του 2015, αν δεν το ξέρετε. Τον άνθρωπο που άφησε την χώρα χωρίς χρηματοδοτική κάλυψη στα τέλη Ιουνίου, προκήρυξε δημοψήφισμα το οποίο θα μπορούσε να μας οδηγήσει εκτός Ευρωζώνης και μετά του έφταιγαν οι κακοί Ευρωπαίοι, που δεν συνέχισαν να του δίνουν μερικά δις «αέρα» την εβδομάδα του δημοψηφίσματος, επειδή είναι ωραίο παλικάρι. Οι άθλιοι Ευρωπαίοι δεν τον στήριξαν τον καημένο, την ώρα που τους έβριζε αυτός και τα στελέχη του νύχτα-μέρα. Πραγματικά ακατανόητη η στάση τους, ποιος θα μπορούσε ποτέ να την προβλέψει; Όχι ο κ. Τσίπρας πάντως. Έτσι, οι τράπεζες έκλεισαν, επιχειρήσεις καταστράφηκαν, εργαζόμενοι έχασαν τις δουλειές τους, μπήκαν capital controls αλλά δεν φταίει αυτός, μας λένε από το περιβάλλον του. Φταίνε οι κακοί ξένοι και φταίνε και διάφοροι κακοί Έλληνες που τον συμβούλευαν, όπως ο κ. Βαρουφάκης και ο κ. Λαφαζάνης, και τον παρέσυραν.

Κάποιος θα μπορούσε να ρωτήσει: πώς μπόρεσαν να τον παρασύρουν, κοτζάμ πρωθυπουργό; Η δική μου ερώτηση είναι: πώς θα μπορούσαν να ΜΗΝ τον παρασύρουν; Για να μην σε παρασύρουν, σημαίνει πως έχεις κότσια τα οποία προκύπτουν από τις γνώσεις σου και από την εμπειρία ζωής σου. Ο κ. Τσίπρας δεν έχει δουλέψει ποτέ, παιδί του κομματικού σωλήνα είναι που έκανε καταλήψεις από μαθητής, συνέχισε έτσι ωραία ως φοιτητής, έβγαινε από τα 16 του στην τηλεόραση ως αριστερός νεανίας και συνδικαλιζόταν μέχρι που έγινε αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ. Πώς να αποκτήσει γνώσεις και εμπειρία ζωής; Πώς να μην τον παρασύρει ο οποιοσδήποτε, αφού ο ίδιος δεν γνωρίζει τίποτε;

Επίσης, ο κ. Τσίπρας μας έχει ξεκαθαρίσει πως αυτός δεν θέλει να κυβερνήσει με "εθνική Ελλάδας". Θέλει τους δικούς του, άντε και τους αστεράτους πολιτευτές του κ. Καμμένου. Δεν υπάρχουν άλλοι καλοί κατά τον κ. Τσίπρα, ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ΑΝΕΛ τους πήραν όλους τους καλούς στην χώρα και άφησαν τους κακούς στους υπόλοιπους.

Και μας ζητάει να τον ψηφίσουμε επειδή, λέει, είναι πια ώριμος και έμπειρος. Για να μας δείξει πόσο ώριμος και έμπειρος είναι, έβαλε τώρα για τις εκλογές του Σεπτέμβρη την κ. Τασία Χριστοδουλοπούλου στο Επικρατείας, επειδή τα πήγε εξαιρετικά στο μεταναστευτικό. Στηρίζει τον κ. Βούτση που έκανε «κόλλα το» με τον Βαρουφάκη πανηγυρίζοντας όταν έκλεισαν οι τράπεζες. Στηρίζει τους κ.κ. Μπαλτά-Κουράκη, μετά τον θρίαμβό τους στην παιδεία. Ειδικά στον κ. Μπαλτά, που πρότεινε όταν έδιναν οι τράπεζες το εξηντάευρο να βρίσκονται στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ απέξω και να μοιράζουν σε όλη την Ελλάδα όλη μέρα μπουκάλια με νερό σε κάθε πελάτη του ΑΤΜ, νομίζω πως πρέπει να φροντίσει ο κ. Τσίπρας να του δοθεί ένα υπερυπουργείο, διότι είναι κρίμα ένα μυαλό που κατεβάζει τέτοιες ιδέες να περιορίζεται στην παιδεία.

Γενικά, ο κ. Τσίπρας έχει εμπιστοσύνη στην ομαδάρα του, την ομαδάρα του κόμματός του και μόνο, και ετοιμάζεται να συνεχίσει, αν εκλεγεί, δυναμικά με τους ίδιους. Ας μου επιτρέψει εγώ να θλίβομαι που η γενιά μου εξέλεξε αυτόν ως βασικό εκπρόσωπό της στην κεντρική πολιτική σκηνή του τόπου.

Το γιατί μας συμβαίνουν όλα αυτά, ως χώρα, γιατί φτάσαμε ως εδώ, θα το συζητήσουμε αύριο.