Μια φανταστική κουβέντα περί καταλήψεων με την ΕΛΜΕ Μαγνησίας

Ξεκινώ αυτή την φανταστική κουβέντα με σας, τους συνδικαλιστές καθηγητές της ΕΛΜΕ Μαγνησίας, παίρνοντας πρώτος τον λόγο, επειδή δική μου είναι η κουβέντα, δικό μου και το Μικρό Θυμωμένο Ημερολόγιο.

Θέλω να σας πω τι ΔΕΝ χρειάζονται οι μαθητές των σχολείων μας.

Βεβαίως χρειάζονται καλύτερα βιβλία, καλύτερα κτίρια, καλύτερα φτιαγμένες και εξοπλισμένες αίθουσες, καλύτερα αμειβόμενους καθηγητές, καλύτερο πρόγραμμα σπουδών το οποίο δεν θα μένει στα χαρτιά (χωρίς κενά, δηλαδή, επειδή το υπουργείο δεν καταφέρνει να στείλει καθηγητές), και άμεση κατάργηση των πανελληνίων εξετάσεων που είναι μια τεράστια ντροπή για όλο το εκπαιδευτικό σύστημα και την κοινωνία μας – το να βασανίζονται έτσι γενιές και γενιές παιδιών και να μην κάνει κανείς τίποτα γι’ αυτό δείχνει πολλά για το ποιοι είμαστε. Όπως δείχνει πολλά το γεγονός ότι επανεκλέγονταν και επανεκλέγονται, για χρόνια, οι άθλιοι υπουργοί Παιδείας - ο ένας χειρότερος από τον άλλο - που έχουν περάσει εδώ και δυο δεκαετίες από το πόστο αυτό. Κάποιες δεκάδες χιλιάδες συμπολιτών μας τους ψηφίζουν. Τους επιβραβεύουν για την καταστροφή που έχουν φέρει. Και αυτό δείχνει πολλά.

Όμως εγώ θα σας πω τι ΔΕΝ χρειάζονται οι μαθητές των σχολείων μας. Δεν χρειάζονται υποκριτές δασκάλους.

Το γράφω αυτό, έχοντας διαβάσει την ανακοίνωση που είχε βγάλει η ΕΛΜΕ Μαγνησίας όταν έγινε γνωστό πως μαθητές που είχαν κάνει κατάληψη θα περνούσαν από δίκη (η ανακοίνωση εδώ: http://news.in.gr/greece/article/?aid=1231298534).

Θα μου πείτε, στην φανταστική μας συζήτηση: «και τι θες; Να πάνε οι μαθητές φυλακή; Αυτό είναι το πρόβλημά σου με την ανακοίνωση;».

Βεβαίως όχι. Βεβαίως δεν πρέπει να δικαστούν και να καταδικαστούν οι μαθητές. Η κοινωνία μας επί 24 χρόνια, από τις πρώτες καταλήψεις σχολείων του 1990 οι οποίες είχαν γίνει καθαρά καθοδηγούμενες από πολιτικά κόμματα, λέει στους ανήλικους μαθητές ότι οι καταλήψεις είναι ένα «φυσικό φαινόμενο» στα σχολεία. Δεν υπάρχει χρονιά χωρίς κατάληψη. Τους λέμε, τους δείχνουμε ότι πρέπει ο μαθητής να δείξει ότι εξεγείρεται και να χάσει μαζί και κάποιες ώρες μάθημα – «αυτό είναι τώρα το πρόβλημα, με τα χάλια του σχολείου;», είναι η κυρίαρχη λογική.

Αυτό έχουν διδαχθεί τα παιδιά. Μεγαλώνουν από μικρά, στα δημοτικά, βλέποντας τα σχολεία γύρω τους κατειλημμένα.

Το να πας τώρα να τιμωρήσεις ή και να φυλακίσεις! τους έφηβους μαθητές για αυτό που θεωρούν δικαίωμά τους, ώστε να αντιδράσουν σε όλη την καταπίεση και την αδικία που ζουν μέσα και έξω από τα σχολεία τους, θα ήταν τεράστιο φάουλ.

Οπότε; Αν δεν πρέπει να τιμωρηθούν οι μαθητές, τι θα γίνει με τις καταλήψεις; Ποια είναι η λύση;

Και εδώ ερχόμαστε στο θέμα της υποκρισίας των συνδικαλιστών καθηγητών. Που τολμούν και γράφουν ότι «Έχουμε τονίσει και στο παρελθόν ότι οι καταλήψεις αποτελούν πρόβλημα της σχολικής κοινότητας, που μπορεί να λυθεί χωρίς τη διαμεσολάβηση τρίτων».

Άντε, βρε. Σοβαρά; Σας έχει πάρει μόλις 24 χρόνια χωρίς να καταφέρετε να το λύσετε, αλλά όπου να’ ναι θα τα καταφέρετε, ε; Είστε στο τσακ,  ένα κλικ θέλετε για να το λύσετε, το πολύ αλλά 50 χρόνια ακόμα και όλα θα πάνε καλά.

Νομίζετε ότι με τέτοιες ανακοινώσεις, «χαϊδεύοντας» τα παιδιά, είστε μαζί  τους. Και δεν καταλαβαίνετε πως έτσι διδάσκετε τα παιδιά ότι μπορούν, για να πετύχουν τον όποιον σκοπό τους να κάνουν ότι γουστάρουν και να λένε και ψέματα από πάνω! «Πρόβλημα της σχολικής κοινότητας που μπορεί να λυθεί χωρίς την διαμεσολάβηση τρίτων». Το άλλο με τον Τοτό το ξέρετε;

Στο ίδιο μήκος κύματος με αυτή την ανακοίνωση της ΕΛΜΕ Μαγνησίας ήταν και οι πρόσφατες αποφάσεις των καθηγητών σε όλη την Ελλάδα να κάνουν απεργία ώστε να μην αναπληρωθούν μέσα στις γιορτές του Πάσχα οι ώρες που είχαν χαθεί από τις καταλήψεις. Δηλαδή κλείνουν το μάτι στα παιδιά, τους λένε «άντε και του χρόνου, μην ανησυχείτε, θα σας καλύψουμε εμείς». Αφού το υπουργείο κάνει τόσο κακά την δουλειά του (και την κάνει πάρα πολύ κακά) η λύση που βρίσκουν οι συνδικαλιστές καθηγητές είναι να χρησιμοποιούν τα παιδιά για να κλείνουν τα σχολεία και εκείνοι να πληρώνονται αράζοντας – «αφού παίρνω 700 Ευρώ, σιγά μην πάω να δουλέψω» είναι η δική τους λογική. Και δεν καταλαβαίνουν πόσο διαφθείρουν, με την συμπεριφορά τους, τους μαθητές – έχουν διαγράψει τελείως οι συνδικαλιστές καθηγητές από το μυαλό τους τον ρόλο τους ως πρότυπα συμπεριφοράς για τους μαθητές τους.

Τα πράγματα είναι απλά, κατά την γνώμη μου. Κλειστό σχολείο δεν μπορεί να υπάρχει. Ένα τραγικά κακό ανοιχτό σχολείο είναι πολύ καλύτερο από ένα κλειστό σχολείο. Κλειστό σχολείο σημαίνει σκοτάδι. Για να αποκτήσουν όλοι έστω και μια κουτσή πρόσβαση στην γνώση έχουν γίνει αγώνες αιώνων. Το να βλέπουμε 12χρονα να βάζουν αλυσίδες στα γυμνάσιά τους είναι αποκρουστικό θέαμα.

Οπότε η λύση είναι στα χέρια των γονιών. Οι οποίοι, αντί να «παρκάρουν» τα παιδιά τους στα σχολεία και στα φροντιστήρια με την λογική «ότι μάθουν έμαθαν, κι αν κάνουν και καμιά κατάληψη στο σχολείο, εντάξει, έφηβοι είναι, ας κάνουν εκεί την επανάστασή τους να μην την κάνουν εδώ στο σπίτι», θα απαιτήσουν - δεν θα ζητήσουν, θα ΑΠΑΙΤΗΣΟΥΝ – λύσεις από τους βουλευτές της περιοχής τους. Λύσεις για τα σχολεία και το εκπαιδευτικό σύστημα, όχι ρουσφέτια. Αν ο βουλευτής δει μαζεμένες μερικές χιλιάδες υπογραφές που θα του λένε ότι αν δεν βρει λύση θα πάει σπίτι του στις επόμενες εκλογές, πιστέψτε με, θα πάει τρέχοντας να βρει λύση.

Όσο για το κράτος, αν θέλει να τελειώσουν οι καταλήψεις, αυτό δεν θα το πετύχει με την απειλή ότι θα βάλει τα παιδιά φυλακή. Μπορεί να το πετύχει απλούστατα, επιβάλλοντας πρόστιμα στους γονείς των παιδιών που κάνουν την κατάληψη – να πληρώνουν εκείνοι, π.χ., τους μισθούς των καθηγητών για τις μέρες της κατάληψης. Αλλά το υπουργείο δεν θέλει να το κάνει αυτό. Γιατί όταν το θέμα τεθεί σε οικονομική βάση, εκεί που όλοι «πονάνε», τότε θα αναγκαστούν και οι αμελείς γονείς να μπουν μέσα στο πρόβλημα. Να ξεπεράσουν την άγνοια, την αδιαφορία ή και τις ενοχές που έχουν απέναντι στα παιδιά τους για τα προβλήματα που τους κληροδοτούν, και αντί να βάζουν τα παιδιά μπροστά, να βρουν εκείνοι τις λύσεις. Να καταθέσουν προτάσεις. Να βρουν ανθρώπους που αξίζουν και να τους ψηφίσουν για να εφαρμόσουν τις προτάσεις αυτές. Να «μαυρίσουν» όσους πολιτικούς διαλύουν την παιδεία μας.

Ας τους μαυρίσουμε, όλοι μαζί, μια ώρα αρχύτερα και ας εκλέξουμε όσους δεσμευτούν ότι θα υλοποιήσουν συγκεκριμένες λύσεις – έτσι λειτουργούν οι δημοκρατίες. Όχι με τυφλές καταλήψεις που δεν οδηγούν πουθενά, απλώς εκτονώνουν για λίγο την οργή χωρίς να ακουμπούν την ουσία των προβλημάτων.

Και ας μην διδάσκουμε στα παιδιά να λένε ψέματα. Ούτε ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα.