Ο Τσίπρας είναι η Ρόουζ

Διάβαζα με απελπισία τα ρεπορτάζ που ανακοίνωσαν πως ο μαστρο-Κώστας ο Γαβρόγλου ετοιμάζεται να ανοίξει άλλη μία Νομική Σχολή στην Ελλάδα, όπου η ανεργία των δικηγόρων ήδη βρίσκεται στα κόκκινα. Μετά, μόλις άρχισε να τρώει κράξιμο, ο μαστρο-Κώστας σκέφτηκε πως αυτός είναι έξυπνος κι όλοι οι υπόλοιποι στην χώρα Μάο-Μάο, οπότε είπε πως δεν εννοούσε ότι θα βάλει περισσότερους εισακτέους στην Νομική, αλλά ότι θα ανοίξει την καινούργια Νομική σε μια άλλη πόλη για να αποσυμφορήσει τις υπάρχουσες Νομικές σχολές. Δηλαδή, αντί να φτιάξει π.χ. νέες αίθουσες ή να προσλάβει 2-3 επιπλέον καθηγητές σε μια ήδη υπάρχουσα σχολή, του φαίνεται πιο οικονομικό να ιδρύσει μια ολόκληρη καινούργια σχολή (κτίρια, υποδομές, καθηγητές, υπάλληλοι) σε μια άλλη πόλη. 

Αυτό εξηγεί γιατί ο προκάτοχός του, ο Νίκος ο Φίλης, είχε φροντίσει ώστε τα παιδιά στα δημοτικά της χώρας μας πλέον να κάνουν λιγότερες ώρες μάθημα από τα παιδιά οποιασδήποτε άλλης χώρας του κόσμου, συμπεριλαμβανομένων των χωρών της Αφρικής. Το έκανε επειδή οι δικαιολογίες που μας πλασάρουν οι Συριζαίοι μπορούν να γίνουν πιστευτές μόνο από αμόρφωτους ιθαγενείς – ή από ανθρώπους που απλώς αποφάσισαν (από φόβο ή εγωισμό ή προσδοκία κέρδους ή προσωπικό μένος ενάντια σε άλλα κόμματα) να αφήσουν στην άκρη το μυαλό τους και τυφλά να ακολουθήσουν την κυβέρνηση, οτιδήποτε κι αν κάνει. Εδώ φτάσαμε στην έσχατη κοροϊδία να δώσει έκτακτη συνέντευξη τύπου από το υπουργείο Παιδείας ο πρωθυπουργός για να ανακοινώσει την κατάργηση των πανελληνίων και λίγες μέρες μετά ο υπουργός να λέει πως δεν ξέρει πώς θα γίνει αυτό, ενώ ακόμα και σήμερα μας λέει πως η κατάργηση θα γίνει το 2020, που δεν θα είναι πια ο ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση. Εντωμεταξύ, ο μάστρο-Κώστας αποφάσισε μέχρι το 2020 να τις διπλασιάσει. Όλα αυτά για να εξασφαλίσουν την μικρότερη δυνατή έκθεση των ανθρώπων στην παιδεία. Χρειάζονται πολίτες αδύναμους, που νιώθουν έρμαια του μεγάλου ηγέτη και της παρέας του, έτοιμοι να δεχτούν τα πάντα.

Κάθε μέρα που περνάει και επιβεβαιώνει ότι η Ελλάδα ζει τον Τιτανικό της, σκέφτομαι πως αυτοί οι άνθρωποι που κυβερνούν και νοιάζονται μόνο να επιβιώσουν πολιτικά, με πρώτο τον Τσίπρα, μοιάζουν με την Ρόουζ, τον χαρακτήρα που υποδύθηκε στην ομότιτλη ταινία η Κέιτ Γουίνσλετ. Ο Τσίπρας και η παρέα του είναι η Ρόουζ και η Ελλάδα είναι ο Τζακ, ο Λεονάρντο ντι Κάπριο. Και πολύ φοβάμαι πως βρισκόμαστε στην τελευταία σκηνή, εκεί που η Ρόουζ αφήνει τον Τζακ να βυθιστεί, ώστε να σώσει το τομάρι της πάνω στην σχεδία. Η μόνη διαφορά είναι πως η δικιά μας Ρόουζ του πατάει και το κεφάλι για να βεβαιωθεί πως δεν θα ξαναβγεί στην επιφάνεια.