Ψάχνοντας σπονδυλικές στήλες

Όσο πιο πολύ παρατηρώ την κεντρική και τοπική πολιτική σκηνή στην Ελλάδα, τόσο περισσότερο εντυπωσιάζομαι με την έλλειψη σπονδυλικής στήλης τόσων πολλών ανθρώπων που καθορίζουν τις τύχες μας.

Κι επειδή δεν φτάνει να παρατηρείς ένα πρόβλημα αλλά πρέπει να προτείνεις και λύσεις, η μόνη λύση που σκέφτομαι είναι η υποχρεωτική εκλογή ενός ποσοστού 18άρηδων στις εθνικές και τοπικές εκλογές, με μοναδικό όρο ότι απαγορεύεται ο 18χρονος να έχει υπάρξει μέλος πολιτικής νεολαίας πριν κατέβει υποψήφιος.

Δεν είναι ουτοπικό – είναι η λύση. Μοιάζει με την υποχρεωτική ποσόστωση γυναικών υποψήφιων στις εκλογές, απλώς πηγαίνει λίγο παραπέρα την λογική αυτή. Δεν θα είναι μόνο υποψήφιοι οι 18άρηδες, αλλά υποχρεωτικά θα εκλέγεται ένα ποσοστό αυτών. Είναι ρατσιστικό αυτό εις βάρος των μεγαλύτερων; Εξαρτάται πώς το βλέπει κανείς. Αν ένα είδος, το ανθρώπινο(;) είδος του πολιτευτή έχει αποδείξει και αποδεικνύει καθημερινά την εξευτελιστική έλλειψη ήθους του, δεν πρέπει να γίνει κάτι γι’ αυτό; Και, όλοι οι πολιτικοί δεν λένε πως κάνουν ότι κάνουν «για τα παιδιά μας»; Ε, ας αποκτήσουν αυτά τα παιδιά άμεσα δύναμη για να επηρεάσουν το μέλλον τους. Έχοντας μιλήσει εκτεταμένα με εκατοντάδες εφήβους τα τελευταία χρόνια, είμαι βέβαιος πως θα τα κατάφερναν καλύτερα από αρκετούς πολιτικούς μας επειδή: α) έχουν περισσότερες γνώσεις από κάμποσους από αυτούς, β) έχουν τσίπα.

Χρειαζόμαστε απεγνωσμένα ανθρώπους που διαθέτουν ακόμα σπονδυλική στήλη. Οι έφηβοι δεν έχουν εμπειρία, ναι – αλλά οι περισσότεροι από τους εκλεγμένους μεγαλύτερους, που έχουν εμπειρία, αποδεικνύουν καθημερινά ότι μπορούν να καταπιούν τα πάντα, μπορούν να κάνουν πίσω σε οτιδήποτε είχαν υποσχεθεί, σε οτιδήποτε είχαν ψηφίσει ή υπογράψει, αρκεί να συνεχίσουν να απολαμβάνουν τα προνόμιά τους. Οι έφηβοι δεν έχουν εμπειρία – αλλά διαθέτουν ακόμα, στα 18 τους, αίσθηση ντροπής και ευθύνης. Ας τους βάλουμε στο παιχνίδι πριν προλάβουμε να τους διαφθείρουμε.