Το απλωμένο χέρι του Τσίπρα

Είχα μια ωραία διαφωνία σήμερα με φίλους εδώ στο Περθ για την σκηνή που συνέβη στην Αμερική, όπου ένας Έλληνας μαθητής εκεί αρνήθηκε να δώσει το χέρι του στον κ. Τσίπρα. Και επειδή η διαφωνία ήταν ωραία, και μετά από αρκετή κουβέντα καταλήξαμε σε κάτι που όλοι συμφωνούσαμε, είπα να σας γράψω γι’ αυτήν.

Βρέθηκα στο τραπέζι λοιπόν να εκπροσωπώ την μειοψηφία του ενός, αφού και η Δέσποινα διαφωνούσε μαζί μου. Όλοι οι φίλοι, και η γυναίκα μου, συμφωνούσαν ότι από τη στιγμή που ο πρωθυπουργός της χώρας κάνει επίσκεψη και σου απλώνει το χέρι, είναι αγένεια να μην τον χαιρετήσεις, όχι επειδή είναι ο Τσίπρας, αλλά επειδή είναι ο πρωθυπουργός. Όταν απλώσεις το χέρι σου δεν χαιρετάς τον συγκεκριμένο άνθρωπο που σου ζητάει χειραψία, αλλά τον θεσμό του πρωθυπουργού της χώρας σου. Και αν δεν τον χαιρετήσεις επειδή αισθάνεσαι πως είναι η ευκαιρία σου να διαμαρτυρηθείς, τότε η ενέργειά σου μοιάζει με τις μούντζες στις παρελάσεις, με τις βρισιές στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, με τα επεισόδια εις βάρος πολιτικών, με όλα τα ωραία δηλαδή που είχε αγκαλιάσει τότε ο ΣΥΡΙΖΑ για να γίνει κυβέρνηση.

Τα δικά μου επιχειρήματα ήταν ότι α) το να μην χαιρετήσεις κάποιον δεν είναι επιθετική ενέργεια, όπως είναι όλα όσα ανέφερα παραπάνω, είναι κίνηση ειρηνικής διαμαρτυρίας, οπότε δεν μπορούμε να βάζουμε όλες τις διαμαρτυρίες στο ίδιο τσουβάλι, β) ο κ. Τσίπρας αρνείται μέχρι και σήμερα να δώσει δικαίωμα ψήφου στους ομογενείς, οπότε επισκέπτεται ανθρώπους τους οποίους δεν αφήνει να εκφράσουν την γνώμη τους για την διακυβέρνηση της πατρίδας, άρα είναι πολύ συζητήσιμο το κατά πόσον τους εκπροσωπεί, ως θεσμός, γ) είναι αναφαίρετο δικαίωμα κάθε ανθρώπου το αν θα χαιρετήσει κάποιον ή όχι, και η υποχρέωση να χαιρετήσεις όποιον σου απλώνει το χέρι είναι δείγμα ενός ψυχαναγκασμού, μιας προσποιητής ευγένειας (αν δεν θες να τον χαιρετήσεις) που καλό είναι να φύγει από την ζωή μας για να ζούμε πιο αληθινά.

Δεν κατάφεραν να με πείσουν και δεν κατάφερα να τους πείσω, αλλά καταφέραμε να συμφωνήσουμε όλοι πως ο μαθητής που αρνήθηκε να δώσει το χέρι του στον κ. Τσίπρα έκανε μεγάλο λάθος. Όχι επειδή αρνήθηκε (αφού σε αυτό διαφωνούσαμε), αλλά επειδή απλώς αν δεν θες να χαιρετήσεις κάποιον δεν πας να σταθείς στην πρώτη σειρά, με τις κάμερες απέναντι να σε παίρνουν, ώστε επιδεικτικά να τον αγνοήσεις. Είναι σαν να θες να διεκδικήσεις τα δικά σου 15 λεπτά δημοσιότητας. Αν δεν θες να χαιρετήσεις κάποιον, είναι πολύ εύκολο να φροντίσεις να μην βρεθείς μπροστά του. Αν, τώρα, τύχει να τον συναντήσεις κάπου όπου δεν υπάρχουν κάμερες και δεν θες να του απλώσεις το χέρι, εγώ λέω να μην του το απλώσεις – είτε είναι ο πρωθυπουργός, είτε κάποιος απαίσιος συγγενής ή γνωστός σου. Αλλά μην το κάνεις σόου. Κάνε το επειδή το λέει η καρδιά σου, και προχώρα παρακάτω σε πιο ουσιαστικά πράγματα για την ζωή σου.