Ευχαριστούμε από καρδιάς, εφέντες

Εμένα μ’ αρέσει να διαβάζω τις δηλώσεις του πρωθυπουργού μας, του Αλέξη του Τσίπρα, γιατί έχει πάντα πράγματα να μου πει. Να με μορφώσει, να με κάνει να αντιληφθώ την πραγματικότητα μέσα από τα σοφά του μάτια.

Χθες ο Αλέξης ο Τσίπρας με δίδαξε τέσσερα πράγματα.

Το πρώτο αφορούσε τις εκλογές. Είπε λοιπόν ότι είναι γραφικοί, στην ΝΔ, που ζητούν εκλογές, και ότι θα συνεχίσουν να τις ζητούν μέχρι το 2019, και τότε θα γίνει δεκτό το αίτημά τους. Προσέξτε: δεν θα γίνουν εκλογές το 2019 επειδή θα έχει συμπληρωθεί τετραετία και το Σύνταγμα επιτάσσει να γίνουν εκλογές. Θα γίνουν επειδή τότε ο εφέντης Αλέξης σκοπεύει, μέσα στην μεγαλοθυμία του, να κάνει δεκτό το αίτημα της αντιπολίτευσης και να επιτρέψει να διεξαχθούν εκλογές στην Ελλάδα.

Είναι μεγάλο πράγμα το πώς μεγαλώνει κανείς. Αν μεγαλώσει, π.χ., θαυμάζοντας τις δικτατορίες του ανατολικού μπλοκ, όπου η λέξη εκλογές ήταν άγνωστη, τότε όταν αποκτήσει εξουσία θεωρεί μέσα του πως κάνει χάρη στους αντιπάλους του αν επιτρέψει να διεξαχθούν εκλογές. Και μπορεί να του ξεφύγει και να το πει κιόλας.

Το δεύτερο που με δίδαξε ο Αλέξης είναι πως όποιος θέλει να γίνονται εκλογές πριν το τέλος της τετραετίας είναι γραφικός. Βέβαια και ο Αλέξης ζητούσε εκλογές σχεδόν αμέσως μετά την εκλογή Σαμαρά, και την έριξε κιόλας την κυβέρνηση Σαμαρά πολύ πριν το τέλος της τετραετίας. Αλλά ο Αλέξης δεν ήταν γραφικός, το έκανε στο όνομα του λαού.

Το τρίτο που μου έμαθε ο Αλέξης ο Τσίπρας ήταν ότι έχουμε εκπληρώσει όλες τις υποχρεώσεις που είχαμε αναλάβει απέναντι στην Ευρώπη. Βέβαια, σήμερα τα ρεπορτάζ αναφέρουν ότι το κλίμα ανάμεσα στην Ελλάδα και τους Ευρωπαίους είναι πολύ κακό και ότι οι Ευρωπαίοι ισχυρίζονται ότι δεν έχουμε υλοποιήσει αρκετά από τα προαπαιτούμενα. Αλλά εγώ πιστεύω τον Αλέξη γιατί ο Αλέξης δεν λέει ΠΟΤΕ ψέματα.

Το τέταρτο που έμαθα από τον Αλέξη είναι ότι απαιτούμε από τους Ευρωπαίους μέτρα για μείωση του χρέους τα οποία θα ανοίξουν τον δρόμο για την ανάκαμψη της οικονομίας μετά το 2018.

Στο σημείο αυτό ένιωσα το σκουριασμένο μυαλό μου να λειτουργεί κάπως. Αυτοσυγκεντρώθηκα, και μετά από περίπου μισή ώρα υπερπροσπάθειας συνειδητοποίησα πως η χρονιά μετά το 2018 είναι… το 2019. Που, ω του θαύματος, θα είναι η χρονιά των εκλογών. Ξέρετε, εκείνων που θα επιτρέψει ο εφέντης να γίνουν αν ξυπνήσει με τις καλές του και ο φραπές του έχει την σωστή δόση ζάχαρης.    

Οπότε, ο εφέντης ετοιμάζεται να κατέβει στις εκλογές του 2019, μετά από τέσσερα χρόνια καταστροφής, ζητώντας να τον ξαναψηφίσει ο λαός για να φέρει την ανάπτυξη στην δεύτερη τετραετία του.

Προς το παρόν, οι αναλύσεις για τις επιτυχίες του εφέντη, αυτήν την πρώτη χρονιά του στην εξουσία, λένε ότι 70000 επιχειρήσεις έχουν κάνει αίτημα μεταφοράς της έδρας τους εκτός Ελλάδας.

Αυτό με μπέρδεψε λιγάκι, ένιωθα σαν να μην καταλαβαίνω πώς ακριβώς την εννοούσε ο εφέντης την ανάπτυξη. Χρειαζόμουν έναν ορισμό για την ανάπτυξη. Μήπως, π.χ. ανάπτυξη είναι να στήνουν στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ μηχανισμούς για να βγάζουν λεφτά από τους πρόσφυγες, όπως κατήγγειλε προ ημερών βουλευτής του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ;

Ευτυχώς, το κενό ήρθε να μου το καλύψει η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ κυρία Χαρά Καφαντάρη. Η κυρία Καφαντάρη, που ως συνταξιούχος της Εθνικής Τράπεζας ξέρει τα πάντα για την ανάπτυξη, μας αποκάλυψε το όραμα της κυβέρνησης για την οικονομία: «Η εποχή του ‘εγώ έχω το μαγαζί μου και είμαι το αφεντικό του εαυτού μου’ έχει τελειώσει», δήλωσε: (αν δεν το πιστεύετε, ορίστε: https://www.youtube.com/watch?v=tKf8Q43WAbo)

Οι μικρομεσαίοι, σύμφωνα με την κυρία Καφαντάρη, θα πρέπει υποχρεωτικά να συνεταιρίζονται. Υποχρεωτικοί συνεταιρισμοί και κοινωνική οικονομία – θα ανακαλύψουμε πώς θα γίνει αυτό, όπως μας είπε, μόλις έρθει το νέο νομοσχέδιο της κυβέρνησης για την κοινωνική οικονομία. Οπότε, όσοι έχετε δικές σας επιχειρήσεις και δεν τις έχετε μεταφέρει ακόμα στο εξωτερικό, ετοιμαστείτε να τις κλείσετε. Η ώρα σας πλησιάζει, βρωμοκαπιτάλες, που μου θέλατε και μαγαζί.

Στο σημείο αυτό πρέπει να υπενθυμίσω ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι, όπως η κυρία Καφαντάρη, έχουν ψηφιστεί από τον ελληνικό λαό για να τον κυβερνήσουν.

Οπότε, όσα συμβαίνουν και όσα έρχονται είναι τραγικά μεν και θα τα γράψει η Ιστορία με τα πιο μαύρα χρώματα, αλλά άδικα δεν είναι.