Δεν με ενοχλούν οι καταλήψεις, με εξοργίζετε εσείς

Λοιπόν, τον έχω αδικήσει εν μέρει τον Νίκο τον Φίλη, τον υπουργό Παιδείας μας. Όχι επειδή δεν είναι απολύτως ακριβή όσα του έχω σούρει, αλλά επειδή όταν κοιτάζει, όταν μιλάει, όταν κάνει το οτιδήποτε ο Νίκος ο Φίλης κάνει μπαμ ότι το νιώθει πόσο αδαής είναι, ότι αν στεκόταν απέναντί του οποιοσδήποτε συγκροτημένος άνθρωπος σε μια συζήτηση θα τον έκανε με τα κρεμμυδάκια.

Τον έχω αδικήσει επειδή εκτός από τον Νίκο τον Φίλη υπάρχει και η αναπληρώτρια υπουργός Παιδείας, η κυρία Σία Αναγνωστοπούλου. Η οποία έχει το τσατισμένο ύφος, το σωστό, το βαρύ, του καθηγητή πανεπιστημίου (έχω δει πολλά τέτοια, δυστυχώς, αναγκαστικά). Και νιώθοντας πως γνωρίζει καλά τι συνέβη και τι συμβαίνει στον κόσμο, μια και είναι ιστορικός και πολιτικός, μας διδάσκει.

Πριν λίγες μέρες, η Σία ήταν καλεσμένη του ιδρύματος Βενιζέλου (που πολύ καλά έκανε και την κάλεσε, υπουργός και βουλευτής είναι, με την ψήφο του ελληνικού λαού). Ήταν η Σία στα Χανιά και δεν ήμουν εγώ – αλλά ας το προσπεράσουμε αυτό για λίγο. Και τι μας είπε, η Σία, από τα Χανιά; Μας είπε ότι ο Ελευθέριος Βενιζέλος ήταν υπεύθυνος για τον εθνικό διχασμό. Μάλιστα. Στο σημείο αυτό, η πρώτη σκέψη που περνάει από το μυαλό οποιουδήποτε γνωρίζει την Iστορία, θα ήταν να ρωτήσει την Σία: «Σία, για πες μου, ποια ήταν η εναλλακτική του Βενιζέλου; Να κάνει ότι του έλεγε ο βασιλιάς, να χάναμε την Θεσσαλονίκη, να πηγαίναμε και με την Γερμανία στον Α΄ παγκόσμιο, να ήμασταν δηλαδή με τους ηττημένους, οπότε στο τέλος του πολέμου οι νικητές της Αντάντ να μας έσκιζαν σαν σαρδέλες; Εσύ, θα ήσουν με τον βασιλιά, Σία;».
Η Σία όμως έχει ρέντα, αυτή την εβδομάδα. Σήμερα δήλωσε: «Ξαφνικά μας πείραξαν οι καταλήψεις; Προτιμώ τις καταλήψεις από αυτά που γίνονται σε Γαλλία και Γερμανία. Όταν λείπει ο δημόσιος χώρος, οι άνθρωποι πρέπει να βρουν δημόσιο χώρο. Οι καταλήψεις ποτέ δεν δημιούργησαν την κρίση, έχουμε καταλήψεις από τη μεταπολίτευση, άλλα μας οδήγησαν στην κρίση, άλλα φαινόμενα μας φτάσανε εδώ που μας φτάσανε».

Άκουσε να σου πω, Σία, και δεν σου το λέω συναδελφικά, γιατί δεν πιστεύω ότι εσύ κι εγώ κάνουμε την ίδια δουλειά. Μπορεί να δουλεύουμε στον ίδιο χώρο, τον ακαδημαϊκό, αλλά δεν κάνουμε την ίδια δουλειά.

Εγώ λοιπόν, διαφωνώ απολύτως με τις καταλήψεις σε όλη μου τη ζωή, επειδή ακριβώς γίνονται εδώ και 40 χρόνια (εκ των οποίων 25 στα σχολεία). Όταν επί σαράντα χρόνια γίνεται κάτι και δεν φέρνει αποτέλεσμα, αυτό το κάτι προφανώς δεν θα φέρει ποτέ αποτέλεσμα. Γιατί είναι αναποτελεσματικό; Τον λόγο, έστω και κατά λάθος, μας τον αποκάλυψε η Σία: προτιμάει τις καταλήψεις από τις δολοφονίες που γίνονται σε Γαλλία και Γερμανία. Η Σία, όπως και άλλα παλικάρια της κυβέρνησης, θέλουν να γίνονται καταλήψεις για να εκτονώνεται ο κόσμος, τώρα που είναι στην κυβέρνηση. Όχι για να λύνονται τα προβλήματα – αφού οι ίδιοι δεν πρόκειται να τα λύσουν. Απλώς, για να ξεφορτωθούν την οργή των ανθρώπων. Και μετά να συνεχίζουν να τους τσακίζουν.

Να πω εδώ πως στις καταλήψεις, εκτός από εκείνους που θέλουν απλώς να καταστρέψουν ότι βρίσκουν μπροστά τους, συμμετέχουν και άνθρωποι που γνησίως νιώθουν να πνίγονται από όσα ζουν οι ίδιοι και ο κόσμος γύρω τους. Άνθρωποι που μετά την κατάληψη θα πάνε να προσφέρουν σε πάμφτωχους, άνθρωποι που έχουν πολύ μεγαλύτερη καρδιά από πολλούς καθηγητές πανεπιστημίου. Το ότι υπάρχουν μέσα στους καταληψίες και τέτοιοι άνθρωποι, δεν σημαίνει βέβαια πως η κατάληψη έχει οποιαδήποτε λογική ή μπορεί να υποστηριχθεί. Η καλοσύνη κάποιων δεν συνεπάγεται και το δίκιο τους. Κι εγώ νομίζω πως σε γενικές γραμμές είμαι καλό παιδί, αλλά έχω κάνει κάτι βλακείες στη ζωή μου, άστα να πάνε.

Επίσης, την καλή προαίρεση κάποιου μπορεί εύκολα κάποιος επιτήδειος να την εκμεταλλευθεί.

Γι’ αυτό σου αφιερώνω, Σία, αυτό το κείμενο. Για να σου πω πως δεν με ενοχλούν οι καταλήψεις. Με ενοχλούν πολύ, πάρα μα πάρα πολύ, εκείνοι που βρίσκονται πίσω από αυτές. Για παράδειγμα, συνδικαλιστές που τις οργανώνουν για να ανέβουν στο κόμμα. Ή καθηγητές πανεπιστημίου, που για δεκαετίες τις στήριζαν για να γίνουν πρυτάνεις. Ή πολιτικοί, όπως ο σύντροφός σου κύριος Σταθάκης που είχε έρθει από το Ρέθυμνο στα Χανιά για να στηρίξει την κατάληψη της Αρχιτεκτονικής, τότε που κυνηγούσατε ψήφους: http://polyk.blogspot.com.au/2016/04/blog-post_9.html

Ή όπως εσύ, Σία. Που τολμάς. Τολμάς να μιλάς για τους φτωχούς και καταπιεσμένους, που δεν έχουν δημόσιο χώρο. Ενώ πριν λίγες μέρες ψήφισες μαζί με τα φιλαράκια σου να μην υπάρχει πλαφόν στα έξοδα των συνοδών σας, στα πεντάστερα ξενοδοχεία που θα μένετε όλοι μαζί. Που προτιμάς τις αδιέξοδες καταλήψεις από το να φροντίσεις, π.χ., σε κάποιο δημόσιο κτίριο από τα πολλά που δεν αξιοποιούνται να φιλοξενηθούν φτωχοί και άστεγοι άνθρωποι.

Γι’ αυτό σου λέω, Σία. Δεν με ενοχλούν οι καταλήψεις. Με εξοργίζετε όλοι εσείς.