Αίμα

Πραγματικά, δεν καταλαβαίνω. Αυτήν την τεράστια ανάγκη πάρα πολλών ανθρώπων για αίμα. Χιλιάδες κλικαρίσματα γίνονται καθημερινά στα πιο αποκρουστικά βίντεο και στις πιο σοκαριστικές φωτογραφίες. Αποκεφαλισμοί, βίαια δυστυχήματα (τώρα αναρτούν φωτογραφίες και βίντεο από τις στιγμές μετά το ατύχημα στην Εγνατία), ιστορίες με φρικαλέα εγκλήματα όπου η κάθε δολοφονία πρέπει να εξηγηθεί και να αναπαρασταθεί με όσο το δυνατόν εντυπωσιακότερο και πιο αιματηρό τρόπο, χωρίς να μας ξεφύγει καμία της λεπτομέρεια.

Μέχρι πριν λίγα χρόνια, κάναμε πλάκα μεταξύ μας στην Ελλάδα όταν ακούγαμε για τα «δυναμικά κοινά 15-44» που μετρούν οι υπεύθυνοι των τηλεοπτικών καναλιών για να δουν πώς τα πήγε το κανάλι τους. Μόνο που το ίδιο συμβαίνει τώρα και στο Ίντερνετ: τα ειδησεογραφικά sites, που ζουν από τις διαφημίσεις τους, ξέρουν ότι πρέπει να τραβήξουν μέσα σε δευτερόλεπτα την προσοχή ενός αναγνώστη που είναι ανά πάσα στιγμή έτοιμος, με το ποντίκι στο χέρι, να πάει σε άλλο site. Οπότε, κάνουν ότι μπορούν για να τον κρατήσουν. Φανταχτεροί τίτλοι, κατασκευασμένα άρθρα, επιθετική (ή και υβριστική) αρθρογραφία, οτιδήποτε προκειμένου να κερδίσουν το πολυπόθητο κλικ.

Μετά, τα ίδια sites ωρύονται από αγανάκτηση και αρνητική έκπληξη όταν κάποιος προσπαθήσει να μιμηθεί όσα επί μήνες ή χρόνια διαβάζει στις σελίδες τους. Γιατί η τσίπα για αρκετό κόσμο είναι άγνωστη λέξη.