Την ίδια στιγμή που το μοντέλο
της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στις ΗΠΑ κλυδωνίζεται υπό το βάρος των τεράστιων
χρεών που αναλαμβάνουν οι φοιτητές για να μπορέσουν να σπουδάσουν και δεν
μπορούν μετά να τα ξεπληρώσουν, ένα άρθρο στις «Γνώμες» των Τάιμς της Νέας
Υόρκης εξηγεί ότι τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα.
Ο λόγος είναι ότι μετά την
αποφοίτησή τους από το πανεπιστήμιο/κολέγιο, μόλις 17% των φοιτητών βρίσκει άμεσα
δουλειά. Το άρθρο προτείνει την δημιουργία ενός υποχρεωτικού μαθήματος
επαγγελματικής εκπαίδευσης, που θα υπάρχει στο πρόγραμμα σπουδών σε κάθε έτος
και θα βοηθάει τους φοιτητές να καταλάβουν τι δυνατότητες υπάρχουν στην αγορά
εργασίας, ώστε να προσανατολιστούν αντίστοιχα στις σπουδές τους. Το άρθρο είναι
διαθέσιμο εδώ:
Το θέμα είναι τι συμβαίνει στην
Ελλάδα. Όχι μόνο λόγω της κρίσης, αλλά και πριν από αυτήν. Εδώ και δυο
δεκαετίες ο αριθμός των φοιτητών που εισάγονται στην τριτοβάθμια εκπαίδευση
αυξάνεται κάθε χρόνο, ή τουλάχιστον δεν μειώνεται. Χωρίς καμία έρευνα από τις κυβερνήσεις
για το πόσοι απόφοιτοι χρειάζονται ώστε να μπορούν να απορροφηθούν στην αγορά
εργασίας. Χωρίς καμία δυνατότητα για τους φοιτητές να αλλάξουν σχολή, αν αυτή
στην οποία φοιτούν δεν τους γεμίζει. Ένα σύστημα που θα μπορούσε μόνο του, να
κρατάει και τους δύο πρωταγωνιστικούς ρόλους στην παλιά κωμωδία «Δεν βλέπω
τίποτα, δεν ακούω τίποτα». Αν προσθέσουμε και το γεγονός ότι
ο μέσος Έλληνας φοιτητής νιώθει συνήθως ακόμα, στα 22, 23, 24 ή και παραπάνω χρόνια
του, την προστασία της οικογένειάς του, ενώ ο Αμερικάνος ξέρει ότι πρέπει
να σταθεί μόνος του από τη στιγμή που πάτησε τα 18, τότε η απάντηση στο ερώτημα
«πόσο έτοιμος είναι ο φοιτητής για την πραγματική ζωή» είναι μια απάντηση που
δεν πρέπει να μας αρέσει καθόλου.
No comments:
Post a Comment