Ναι, ρε, ότι κάτσει

Αν θέλουμε να αλλάξει αυτή η χώρα, ένα από τα πρώτα μέτρα που πρέπει να πάρει μια μελλοντική κυβέρνηση είναι η κατάργηση των πανελληνίων εξετάσεων, ώστε να μην βασανίζονται οι Έλληνες έφηβοι επί χρόνια, με αυτό το άθλιο σύστημα που έχει τσακίσει ψυχολογικά γενιές και γενιές παιδιών.

Πώς το θυμήθηκα αυτό, σήμερα; Θα σας πω πώς το θυμήθηκα.

Όσοι μου κάνουν την τιμή και διαβάζουν το Θυμωμένο Ημερολόγιο γνωρίζουν την κριτική που έχω ασκήσει στον κ. Λοβέρδο, για όσα στραβά έχει ήδη προλάβει να κάνει στην σύντομη θητεία του ως υπουργός Παιδείας. Αντίστοιχη κριτική εις βάρος του από μεγάλες αθηναϊκές εφημερίδες δεν είχα διαβάσει. Όμως να, που η Καθημερινή, σε άρθρο του κ. Λακασά στις 20 Σεπτεμβρίου, επιτίθεται στον υπουργό. Και του επιτίθεται, για ποιο πράγμα λέτε; Για το πρώτο ολόσωστο μέτρο που ετοιμάζεται να εφαρμόσει, εις βάρος του παραλογισμού των πανελληνίων!

Στο άρθρο της λοιπόν η Καθημερινή (http://bit.ly/1tGxfYJ) επιτίθεται στον υπουργό επειδή:

α) κάνει την δέκατη αλλαγή στο σύστημα εισαγωγής στα πανεπιστήμια τα τελευταία 30 χρόνια. Σωστό το σχόλιο όσον αφορά στον παραλογισμό των τόσων αλλαγών. Αλλά αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε στο ναδίρ. Επειδή είχαν γίνει τόσες καταστροφικές αλλαγές, να αφήσουμε τα πράγματα στον πάτο;

β) όπως γράφει η εφημερίδα, «με τις αποφάσεις του ο κ. Λοβέρδος πλήττει ευθέως τους αριστούχους Λυκείου που επιλέγουν θετικές επιστήμες. Και αυτό, διότι με τις αλλαγές Λοβέρδου ο υποψήφιος που θα συγκεντρώσει 19.000 μονάδες θα πρέπει να επιλέξει ή τις υψηλόβαθμες σχολές υγείας ή τις περιζήτητες σχολές πληροφορικής. Ενδεικτικό παράδειγμα είναι το περιζήτητο «δίδυμο» της Ιατρικής Αθηνών και του Τμήματος Ηλεκτρολόγων Μηχανικών Υπολογιστών του ΕΜΠ – τα δύο τμήματα περιλαμβάνονται στην παλέτα των επιλογών όλων των αριστούχων θετικών επιστημών την τελευταία εικοσαετία».

Δεν ξέρω αν καταλάβετε τι λέει η εφημερίδα. Εγώ το διάβασα 2-3 φορές, επειδή το μυαλό μου δεν μπορούσε να το συνειδητοποιήσει. Το διάβαζα και κουνούσα το κεφάλι μου σαν να’ χε μπει μέσα μια μύγα και έπρεπε να την βγάλω. Η εφημερίδα λέει το καταπληκτικό: πώς τολμάει ο Λοβέρδος να λέει στα παιδιά ότι πρέπει να διαλέξουν αν θέλουν να γίνουν γιατροί ή μηχανικοί; Βιολόγοι ή Πληροφορικάριοι; Νοσοκόμοι ή Προγραμματιστές; Πώς τολμάει; Ας δώσουν εξετάσεις και ΟΤΙ ΚΑΤΣΕΙ!

Δεν γνωρίζω τον κ. Λακασά, αλλά αν τον γνώριζα θα τον ρωτούσα αν μιλάει σοβαρά. Φοβάμαι πως, για να δημοσιεύει το άρθρο του στην Καθημερινή, αυτό κάνει. Μιλάει σοβαρά και πιστεύει πως αυτό το τραγικό σύστημα, που ωθεί τα παιδιά να βάζουν στα τυφλά σχολές άσχετες μεταξύ τους, είναι λογικό. Ξεκινάει κάποιος για γιατρός, αλλά αποτυγχάνει και μπαίνει Μηχανικός Περιβάλλοντος – δεν πειράζει καθόλου, μας λέει ο κ. Λακασάς, εκεί μπήκε, ας το σπουδάσει. Δεν πειράζει που δεν τον ενδιαφέρει το αντικείμενο, τι το ψάχνουμε τώρα, αφού αυτό έκατσε. Δεν πειράζει που θα βλαστημάει την ώρα και τη στιγμή που μπαίνει στο αμφιθέατρο προσπαθώντας να πάρει ένα πτυχίο που δεν τον ενδιαφέρει. Αρκεί που μπήκε, που οι γονείς του θα είναι περήφανοι ότι το παιδί τους θα βγει επιστήμονας. Πριν 50 χρόνια στην Ελλάδα, οι επίδοξοι φοιτητές πήγαιναν στις σχολές που τους ενδιέφεραν, εξετάζονταν εκεί από τις σχολές, και αν πετύχαιναν γίνονταν δεκτοί. Σε αυτό που τους άρεσε! Αλλιώς, πήγαιναν σπίτι τους και ξαναπροσπαθούσαν την επόμενη χρονιά. Τώρα, το να έχεις συγκεκριμένο στόχο θεωρείται παρανοϊκό. Ο στόχος δεν είναι να σπουδάσεις ότι σου αρέσει. Ο στόχος είναι να μπεις. Τι γιατρός, τι ηλεκτρολόγος μηχανικός, λεπτομέρειες είναι αυτά.

γ) Το άρθρο ολοκληρώνει την επιχειρηματολογία του, καυτηριάζοντας την εισαγωγή του μαθήματος της πληροφορικής στην τρίτη λυκείου για όσους επιλέξουν θετικές επιστήμες. Η εισαγωγή της Πληροφορικής (που θα πρέπει να την επιλέγει κάποιος έναντι της Χημείας, ανάλογα με την σχολή που τον ενδιαφέρει να μπει) ενισχύει, σύμφωνα με το άρθρο, τα επιχειρήματα όσων κατηγορούν τον κ. Λοβέρδο ότι λειτουργεί με συντεχνιακά κριτήρια αφού στα Λύκεια υπάρχουν πλεονάζοντες καθηγητές Πληροφορικής.

Ζώντας το πρόβλημα από μέσα, ως καθηγητής Σχολής Μηχανικών Υπολογιστών, θα ήθελα να φωνάξω ότι δεν υπάρχει σωστότερο μέτρο από την εισαγωγή της Πληροφορικής στην τρίτη Λυκείου. Όσοι μαθητές έμπαιναν τα τελευταία χρόνια στην σχολή μας από θετική κατεύθυνση, χωρίς δηλαδή να έχουν παρακολουθήσει μαθήματα Πληροφορικής στο λύκειο, δυσκολεύονταν αφάνταστα – κάποιοι παρατούσαν την σχολή! – λόγω του βαθμού δυσκολίας της βασικής Πληροφορικής του 1^ου έτους. Αντίθετα, όσοι είχαν παρακολουθήσει μαθήματα Πληροφορικής από την τεχνολογική κατεύθυνση, έβρισκαν το πρόγραμμα των μαθημάτων πολύ πιο βατό. Το να γίνεται κριτική εις βάρος αυτού του μέτρου δείχνει, πολύ φοβάμαι και λυπάμαι, μεγάλη άγνοια του αντικειμένου από τον δημοσιογράφο.