Μαρίνος Αντύπας

Θα εξηγήσω στο τέλος τον τίτλο του σημερινού post.

Διάβασα 2 ειδήσεις σήμερα το πρωί, που μοιάζουν διαφορετικές, αλλά στα μάτια μου είναι ίδιες.

Η πρώτη είδηση αφορά κτηνοτρόφους στο Ηράκλειο που χτύπησαν αλλοδαπούς εργαζομένους τους, στους οποίους χρωστούσαν χρήματα, επειδή αρνήθηκαν να πάνε μια μέρα στη δουλειά για θρησκευτικούς λόγους: (http://www.zarpa.gr/%CE%97%CF%81%CE%AC%CE%BA%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CE%BF-%CE%9A%CF%84%CE%B7%CE%BD%CE%BF%CF%84%CF%81%CF%8C%CF%86%CE%BF%CE%B9-%CF%87%CF%84%CF%8D%CF%80%CE%B7%CF%83%CE%B1%CE%BD-%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%BF%CE%B4/)

Και ήρθε, η είδηση, για να μας αποδείξει ότι αυτά δεν γίνονται μόνο στην «κακή» Πελοπόννησο αλλά και στην «προοδευτική» Κρήτη. Γίνονται παντού στη χώρα και γίνονται εδώ και χρόνια. Γίνονται από ανθρώπους που πολλοί από μας μπορεί να γνωρίζουμε. Και "για να μην μπλέξουμε" δεν κάνουμε κάτι για να σταματήσουν αυτές οι τραγικές συμπεριφορές. Μετά, συναντιόμαστε και λέμε ο ένας στον άλλο ότι είμαστε πολύ σπουδαίος λαός, και για όλα φταίνε οι ξένοι που μας έχουν βάλει στο μάτι.

Η δεύτερη είδηση μοιάζει να έχει βγει από την φαντασία κάποιου παρανοϊκού μυαλού. Οι εφορίες κατάσχουν χρήματα από το επίδομα ανεργίας ανθρώπων που, ως άνεργοι, δεν έχουν να πληρώσουν τα χρέη τους στο δημόσιο:  (http://www.zarpa.gr/%CE%91%CF%80%CE%AF%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%85%CF%84%CE%BF-%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%AC%CF%83%CF%87%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B5%CF%80%CE%B9%CE%B4%CF%8C%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1-%CE%B1%CE%BD/)

Αυτό που ενώνει τις ιστορίες είναι οι μεγαλοτσιφλικάδες – με την κυριολεκτική έννοια, στην 1^η ιστορία, και με την μεταφορική για την 2^η, όπου τον ρόλο τον μεγαλοτσιφλικάδων παίζουν τα στελέχη και οι σύμβουλοι του Υπουργείου Οικονομικών.

Και στις 2 περιπτώσεις, στους μεγαλοτσιφλικάδες δεν τους αρκεί το πόσο γονατισμένοι είναι οι άνθρωποι που έχουν από κάτω τους, αλλά θέλουν να τους τσακίσουν κι άλλο.

Όμως όλοι αυτοί οι τύποι, οι μεγαλοτσιφλικάδες, είναι δευτεραγωνιστές. Και στις μυθιστορηματικές ιστορίες και, πολύ περισσότερο, στην ζωή. Οι πρωταγωνιστές, οι ήρωες των μυθιστορημάτων και της ζωής, είναι εκείνοι που στέκονται απέναντί τους και μάλιστα χωρίς βία. Με την δύναμη της αξιοπρέπειας και της ψύχραιμης φωνής τους.  Συνήθως κερδίζουν, αλλά δεν έχει σημασία και να χάσουν – θα δώσουν την σκυτάλη σε άλλους, που θα κερδίσουν.

Ο τίτλος λοιπόν του post δεν μπορεί παρά να ανήκει σε κάποιον πρωταγωνιστή. Σε έναν τέτοιο ήρωα, που έδωσε τις δικές του ειρηνικές μάχες πριν από 100 και κάτι χρόνια. Τους μεγαλοτσιφλικάδες που τον πολέμησαν δεν τους θυμάται κανείς. Εκείνον, τον θυμόμαστε όλοι.