O κακός της παρέας...

Δεν μ' αρέσει καθόλου να γίνομαι ο κακός της παρέας. Αλλά πιστεύω πως η έλλειψη ελπίδας είναι καλύτερη από την ψεύτικη ελπίδα. Γιατί η έλλειψη ελπίδας σε οδηγεί να πατήσεις στα πόδια σου για να δημιουργήσεις μόνος σου την ελπίδα, αντί να περιμένεις από κάποιους άλλους να σε βοηθήσουν.
Δεν υποστηρίζω την κυβέρνηση, εξάλλου όσοι μου κάνουν την τιμή να διαβάζουν το blog γνωρίζουν όσα γράφω εδώ και μήνες για τα τρομερά λάθη που γίνονται.
Αλλά ξέρω ανθρώπους που ακούνε όσα λέει η αντιπολίτευση και τα γιγαντώνουν στο μυαλό τους, για να έχουν μια ελπίδα. Για παράδειγμα, άκουσαν τον κ. Τσίπρα να υπόσχεται επαναπροσλήψεις, στην ομιλία του στην ΔΕΘ, και θέλουν να πιστεύουν ότι θα επαναπροσληφθούν, οι ίδιοι ή οι δικοί τους, που απολύθηκαν άδικα.
Όμως ο αρχηγός της αντιπολίτευσης ήταν πολύ προσεκτικός στην δήλωσή του: "θα επαναπροσληθούν όσοι αντισυνταγματικά και παράνομα απολύθηκαν", είπε. Αντισυνταγματικά και παράνομα. Όχι "άδικα". Με άλλα λόγια, θα επαναπροσληφθούν όσοι πάνε στα δικαστήρια και κερδίσουν, απέναντι στο κράτος. Όμως αυτοί ούτως ή άλλως θα επαναπροσληφθούν, ακόμα και από την νυν κυβέρνηση, αφού θα πρόκειται για απόφαση δικαστηρίου!
Με άλλα λόγια, ο κ. Τσίπρας υπόσχεται με όμορφα λόγια το αυτονόητο. Και ο κόσμος, για να νιώσει ελπίδα, ακούει κάτι διαφορετικό από αυτό που ο πολιτικός υπόσχεται. Χρόνια τώρα...