Monday, October 31, 2016

Η μέρα της μαρμότας

Σας έχω μια έκπληξη και μια εξομολόγηση στο τέλος του σημερινού κειμένου.
Ξεκινάμε λοιπόν:
Δήλωση, από το γραφείο τύπου του ΣΥΡΙΖΑ, όταν ο Βύρωνας Πολύδωρας πρότεινε συνεργασία της ΝΔ με τη Χρυσή Αυγή: «Φαίνεται πως από τη σημερινή Νέα Δημοκρατία η «Νέα Ελλάδα» θα χτιστεί χέρι – χέρι με το νεοναζιστικό μόρφωμα της Χρυσής Αυγής».
Σε παλιότερες δηλώσεις του, ο ΣΥΡΙΖΑ κατήγγειλε τα «ΜΑΤ του Πολύδωρα» που συγκρούονταν με φοιτητές και εργαζόμενους σε πορείες και διαδηλώσεις, καθώς βέβαια και την περιβόητη δήλωση του κ. Πολύδωρα το 2004 ότι πρέπει να απολυθούν χιλιάδες υπάλληλοι από το δημόσιο για να μπουν στις θέσεις τους «γαλάζια παιδιά».
Δήλωση από τον κ. Πολύδωρα για τον ΣΥΡΙΖΑ: «Τα «παιδιά του πολυτεχνείου» συνταξιοδοτήθηκαν. Άλλα είναι στη φυλακή, άλλα κρυμμένα στις βίλες τους να τρώνε τα κλοπιμαία, άλλα περιφέρονται στα «στέκια» και  αυτοεπαινούνται στα παραμύθια τους με έναν ήρωα (τον εαυτό τους, εννοείται) και δυο ψευδομάρτυρες κομπάρσους, άλλα πιάνουν στασίδι στην Κουμουνδούρου για την επόμενη μέρα. Αυτοί είναι οι συνταξιοδοτούμενοι που εμπορεύθηκαν το «Πολυτεχνείο». Που κόλλησαν σαν βδέλλες στα αριστεροσοσιαλίζοντα κόμματα και κινήματα της εποχής. Ήξεραν πως ο χώρος ήταν πρόσφορος για μαρξιστομισθοφόρους. Και έζησαν έτσι, στρατολογούντες τα θύματά τους, τους δήθεν διανοούμενους επαναστάτες, με το αζημίωτο. Σήμερα τα παιδιά τους παίρνουν τη σκυτάλη που εκείνοι ολοπόνηρα τους παρέδωσαν».
Δηλώσεις είχαν κάνει και οι Ανεξάρτητοι Έλληνες, όταν αποκαλύφθηκε ο διορισμός της κόρης του κ. Πολύδωρα στη Βουλή και ζητούσαν την παραδειγματική τιμωρία του.
Θυμίζω τώρα όσα έγιναν μετά. Ο κ. Πολύδωρας καταψήφισε τον νόμο της ΝΔ για τον φόρο στα ακίνητα, και οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και των Ανεξάρτητων Ελλήνων τον αποθέωσαν στη Βουλή, χειροκροτώντας και αγκαλιάζοντάς τον. Ο ίδιος ο κ. Πολύδωρας, περιχαρής, ανταπέδωσε τις χειραψίες και τις αγκαλιές.
Τώρα έρχεται η έκπληξη. Όλα όσα διαβάσατε παραπάνω δεν είναι σημερινό μου κείμενο. Είναι κείμενο που είχα γράψει στο blog στις 30 Δεκεμβρίου του 2013.
Ακολουθεί η εξομολόγηση: το Σάββατο το απόγευμα ξύπνησα από έναν ωραίο μεσημεριανό ύπνο, άνοιξα τον υπολογιστή για να δω ειδήσεις και είδα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ προτείνει τον Βύρωνα Πολύδωρα για πρόεδρο του ΕΣΡ και εγγυητή της ακεραιότητας του τηλεοπτικού τοπίου στη χώρα. Έκλεισα την οθόνη, την άνοιξα ξανά. Ο Πολύδωρας ήταν ακόμα εκεί και με κοιτούσε. Αν δεν τύχαινε να βρίσκομαι σχεδόν 14000 χιλιόμετρα μακριά από την Ελλάδα, σε ένα σπίτι στην Αυστραλία, θα πίστευα ότι ζω την μέρα της μαρμότας, ξανά και ξανά και ξανά, όπως ο Μπιλ Μάρεϊ στην καταπληκτική ομώνυμη ταινία.
Υ.Γ. Για όσους δεν το γνωρίζουν: η μαρμότα είναι γένος τρωκτικών. Τα τρωκτικά αυτά φτιάχνουν εκτεταμένα συστήματα στοών, μέσα στα οποία κρύβονται για λίγο και μετά εμφανίζονται και πάλι, σε διαφορετικό σημείο.

Wednesday, October 26, 2016

Η δεύτερη ευκαιρία

Έχω ένα συγγραφικό νέο να μοιραστώ μαζί σας, αλλά πριν σας το πω θα σας πω μια σύντομη ιστορία.
Πριν από 17 χρόνια αρρώστησα με πολύ υψηλό πυρετό – τέτοιο πυρετό είχα να κάνω από τότε που ήμουν 2-3 χρονών πιτσιρίκι και είχα ακόμα αμυγδαλές, τις οποίες μου αφαίρεσαν μόλις έκλεισα τα 4.
Αρρώστησα λοιπόν, και μου συνέβη κάτι πολύ περίεργο: ενώ ποτέ στην ζωή μου δεν έγραφα μέχρι τότε ποιήματα (είχε εκδοθεί το πρώτο μου μυθιστόρημα και έγραφα ένα δεύτερο εκείνο τον καιρό), ξαφνικά πήρα, εκεί μέσα στον πυρετό μου που κράτησε μέρες, ένα τετράδιο και το γέμισα με μικρές ιστορίες, σαν πολύ σύντομα παραμύθια, γραμμένα με μορφή ποιήματος. Και μου άρεσαν αρκετά ώστε να τα στείλω σε εκδότη και να εκδοθούν.
Μετά από εκείνη την πρώτη και μοναδική ποιητική μου συλλογή, που είχε τίτλο «Ο Μυθοποιός», άρχισα να νιώθω όλο και πιο αραιά την ανάγκη να γράψω ποιήματα – τα μυθιστορήματα και το θέατρο «κατάπιναν» σχεδόν όλη την συγγραφική μου δραστηριότητα. Όμως που και που έγραφα κάποια ποιήματα και τα περισσότερα τα έσκιζα γιατί τα έβρισκα άκρως αποτυχημένα (ναι, γράφω αρχικά τα πάντα στο χέρι, είμαι δεινόσαυρος). Κάποια, λίγα, κατάφεραν να επιζήσουν του σκισίματος.
Και σήμερα, 16 χρόνια μετά την έκδοση του «Μυθοποιού» αποφάσισα να δημοσιεύσω την δεύτερη ποιητική μου συλλογή, με τα ποιήματα που επέζησαν. Η συλλογή έχει τίτλο «Η δεύτερη ευκαιρία» και τα ποιήματα θα δημοσιεύονται κάθε μήνα, λίγα-λίγα, στο εξαιρετικό online λογοτεχνικό περιοδικό Fractal.
Αφού ευχαριστήσω το Fractal και ιδιαίτερα την Ελένη Γκίκα για την φιλοξενία, να σας δώσω και το link για τα πρώτα 4 ποιήματα της συλλογής:
http://fractalart.gr/koutsakis-poems/

Monday, October 24, 2016

Ένα λάθος στο καζίνο – Για τον Αντώνη Σουρούνη

Όταν διαβάζεις λογοτεχνία μανιωδώς, για πολλά-πολλά-πολλά χρόνια, αρχίζεις νομίζω μοιραία να γίνεσαι πιο δύσκολος.
Ένα συγγραφικό «κόλπο» που το πρωτοσυνάντησες σε κάποιο βιβλίο πριν είκοσι χρόνια και σου πήρε το μυαλό τώρα το βλέπεις, ίσως λίγο αλλαγμένο, σ’ ένα καινούργιο βιβλίο, και λες «οκ, το ξέρω αυτό, πάμε παρακάτω».
Τα πράγματα χειροτερεύουν αν κι εσύ ο ίδιος γράφεις – είναι πολύ πιο δύσκολο να αφεθείς ως αγνός αναγνώστης στην γραφή του άλλου, αφού σε ένα δεύτερο επίπεδο το μυαλό σου διαρκώς αναλύει την τεχνική, τον χειρισμό της πλοκής και της γλώσσας. Το λένε και επαγγελματική διαστροφή, αυτό.
Γι’ αυτό είναι τόσο υπέροχο το να υπάρχουν βιβλία που «σε παίρνουν μαζί τους», είτε τα διαβάζεις για πρώτη είτε για πολλοστή φορά. Που καταργούν τις άμυνές σου και τους αφήνεσαι.
Ένα τέτοιο σπάνιο βιβλίο είναι «Ο χορός των ρόδων» του Αντώνη Σουρούνη. Δεν ξέρω κανέναν που να το έχει διαβάσει και να μην ενθουσιάστηκε, ακόμα και ανθρώπους που δεν έχουν μια ροπή προς τον τζόγο, όπως έχω εγώ. Ο λόγος είναι ότι, όσο κι αν φιγουράρει ο τζόγος μέσα στο βιβλίο, οι χαρακτήρες του είναι που σου μένουν αξέχαστοι.
Μετά τον «Χορό των Ρόδων» (που πήρε και το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος) διάβασα όλα τα βιβλία του Σουρούνη, ήμουν μεγάλος θαυμαστής της δουλειάς του.
Γι’ αυτό την πάτησα, εκείνο το βράδυ στο καζίνο.
Ήξερα πως ο Σουρούνης, που είχε αλλάξει πολλές δουλειές στη ζωή του (ναυτικός, τραπεζικός υπάλληλος, υπάλληλος στη λαχαναγορά, hotel boy, μεταξύ άλλων) είχε ζήσει και ως επαγγελματίας παίκτης ρουλέτας για κάποιο διάστημα. Και είχα ακούσει πως πήγαινε ακόμα αρκετά συχνά σε καζίνο.
Απλώς, δεν πίστευα ποτέ ότι θα τον έβλεπα μπροστά μου – εγώ πήγαινα δυο-τρεις φορές το χρόνο, όταν τύχαινε να επισκεφθώ κάποια πόλη που είχε καζίνο. Τον είδα και κόλλησα. Νομίζω το πήρε χαμπάρι, ότι ένας χαζός πιτσιρικάς (ήμουν 27, τότε) τον «κάρφωνε» με το βλέμμα, με κοίταξε κι αυτός (γύρισα και κοίταζα αλλού) και μετά συγκεντρώθηκε ξανά στην ρουλέτα του.
«Να του μιλήσω και να του πω τι;» σκεφτόμουν. «Γεια σας, θαυμάζω πολύ τα βιβλία σας, το χιούμορ τους, την ψυχή τους, ακόμα και οι συνεντεύξεις σας είναι καταπληκτικές», να μου πει «ευχαριστώ» και μετά από λίγη σιωπή να σηκωθώ και να φύγω;
Ή μήπως να του έλεγα το ξεκαρδιστικό «Ξέρετε, είμαι καινούργιος συγγραφέας, έχω γράψει τρία βιβλία που δεν τα έχετε ακούσει σίγουρα ποτέ, αλλά ήρθα να σας πω ένα γεια;».
Γιατί, μπορεί εκείνη την εποχή να έκανα ήδη παρέα με πέντε μυθικούς ανθρώπους, αλλά τους είχα γνωρίσει όλους μέσω τρίτων και ταιριάξαμε. Το να μιλήσω «στην ψύχρα» σε κάποιον που θαύμαζα μου ήταν πολύ δύσκολο.
Όλα τα σενάρια των πιθανών συνομιλιών μας οδηγούσαν στο μυαλό μου σε αμηχανία, αμέσως μετά τις πρώτες λέξεις που θα ξεστόμιζα. Το μόνο που θα πετύχαινα θα ήταν να τον διακόψω από την ροή του παιχνιδιού του. Οπότε, βρήκα μια λύση που παρηγόρησε το μυαλό μου. Μου υποσχέθηκα πως μερικά χρόνια μετά, όταν θα είχα πίσω μου έναν ικανό όγκο δουλειάς ώστε να μην αισθάνομαι μειράκιο σε κάθε επίπεδο, θα τον ξανασυναντούσα και θα κάναμε ίσως μια ουσιαστική συζήτηση, πού ξέρεις, μπορεί να γινόμασταν και φίλοι.
Λες και η ζωή μας περιμένει, να νιώσουμε όσο πιο αναπαυτικά γίνεται πριν δράσουμε.
Εδώ και χρόνια περίμενα να δω στα βιβλιοπωλεία καινούργιο βιβλίο του Σουρούνη.
Έβλεπα ότι αργούσε και σκεφτόμουν πως μάλλον το δουλεύει πολύ, όπως ήξερα ότι είχε κάνει με το αυτοβιογραφικό του βιβλίο, «Το μονοπάτι στη θάλασσα», που όπως είχε δηλώσει το έγραφε επί τρία χρόνια και βγήκε για βραδινή βόλτα μόνο τρεις φορές, τόσο αφοσιωμένος ήταν στο γράψιμό του.
Η είδηση του θανάτου του, μετά από χρόνια ασθένεια, σε μικρή για τα δεδομένα της εποχής μας ηλικία, με άφησε ξερό, πριν νιώσω την θλίψη που ακολούθησε αμέσως μετά.
Τώρα πια ξέρω πως το μεγαλύτερο λάθος που έχω κάνει ποτέ σε καζίνο δεν ήταν κάποια από τις φορές που έχασα, αλλά εκείνο το βράδυ που δεν τόλμησα ν’ ανοίξω το στόμα μου.




Wednesday, October 19, 2016

Έκτακτη είδηση – Κλείνει το Χάρβαρντ! Δραματικές εξελίξεις

Άσχημα τα νέα, όταν κλείνει ένα τόσο μεγάλο πανεπιστήμιο, αλλά δεν μπορούσε να γίνει αλλιώς. Το διάσημο αμερικάνικο πανεπιστήμιο Χάρβαρντ, μετά από 380 χρόνια ζωής (ιδρύθηκε το 1636) ανακοίνωσε πως κλείνει άμεσα μέσα στις επόμενες ημέρες.
Το πανεπιστήμιο έζησε έντονους κλυδωνισμούς και ανασφάλεια για το μέλλον του πριν λίγο καιρό, λόγω της δημοσίευσης του άρθρου «Σας γαμώ το Χάρβαρντ» στην «Αυγή» (είχα γράψει σχετικά εδώ:http://polyk.blogspot.com.au/2016/07/blog-post.html). Μετά από εκείνο το άρθρο οι διοικούντες το πανεπιστήμιο σκέφτηκαν σοβαρά το κλείσιμό του, αφού όταν μια εφημερίδα σαν την «Αυγή» σε γαμεί, πώς να μπορέσεις να σταθείς στα πόδια σου;
Σεβόμενο όμως τους 49 νομπελίστες του (160, αν μετρήσουμε και τους αποφοίτους του Χάρβαρντ που πήραν το Νόμπελ χωρίς πια επισήμως να σχετίζονται με αυτό) το πανεπιστήμιο έκανε μια προσπάθεια να προχωρήσει. Ζήτησε μάλιστα συγνώμη από τους φοιτητές του και υποσχέθηκε να βελτιώσει την εικόνα του στα μάτια των αρθρογράφων της «Αυγής».
Δυστυχώς, το καινούργιο χτύπημα που δέχτηκε πριν λίγες μέρες, ήταν το τελειωτικό, αφού ενάντια στο Χάρβαρντ μίλησε και ο παγκοσμίου φήμης άνθρωπος του πνεύματος Λάκης Λαζόπουλος (http://bit.ly/2ejMbx6). Για την ακρίβεια, δεν μίλησε απλώς. Ελύσσαξε, που λέμε και στην Κρήτη. Και έγραψε: «Έρχονται τα παιδιά του Χάρβαρντ, που οι φάτσες τους μοιάζουν περισσότερο να έχουν τελειώσει το Χάλβα-ρντ, όλα αυτά τα καλομαθημένα που έμαθαν να βρίζουν τους αυτοδημιούργητους, και απαιτούν με θράσος, αλαζονεία, με μίσος στα πρόσωπα τους, με αυτά τα πρόσωπα τα αλλοιωμένα από τα πούπουλα και τα μαξιλάρια… αυτές οι μούρες, σαν τα πατημένα αχλάδια».
Είναι, βεβαίως, μια μεγάλη στιγμή στην παγκόσμια Ιστορία, αυτή η στιγμή που ο Λάκης Λαζόπουλος επιτέλους βάζει τα πράγματα στη θέση τους. Που μας λέει πόσο φελλοί, πόσο θρασύτατοι, κακοί άνθρωποι και προπαντός άσχημοι!!! είναι οι δεκάδες νομπελίστες και όλοι οι υπόλοιποι κορυφαίοι παγκοσμίως επιστήμονες που βγάζει το Χάρβαρντ, όπως και οι 20000 φοιτητές που έχει κάθε χρόνο. Κάποιος έπρεπε να σταθεί απέναντί τους για να τους πει ότι έχουν μούρες σαν πατημένα αχλάδια, και είμαστε τόσο περήφανοι που έχουμε στην Ελλάδα τον Λάκη για να το κάνει.
Ας σταματήσω για λίγο την πλάκα για να ομολογήσω πόσο λάθος είχα κάνει, πριν λίγο καιρό. Όταν είχα γράψει το κείμενο «Ο άνθρωπος που τερμάτισε το κόμπλεξ» για εκείνο το άρθρο στην «Αυγή» δεν πίστευα ότι υπήρχε κι άλλος πάτος. Ο Λάκης Λαζόπουλος απέδειξε πόσο λάθος έκανα.
Αν αποφασίσει κανείς να δει το κείμενό του σοβαρά, πραγματικά δεν ξέρει από πού να το πρωτοπιάσει:
Από την ψευδαίσθηση μεγαλείου; - «Όλοι οι άλλοι υπηρετούν τον Μητσοτάκη», γράφει, «κι εγώ ακόμα απροσκύνητος». Ο μόνος καθαρός άνθρωπος στην χώρα, ο Λάκης!
Από το σύνδρομο του κυνηγημένου; «Θα το λέω και το ξαναλέω γνωρίζοντας το κόστος. Θα αμολήσουν και πάλι τους άπειρους εντεταλμένους τους», γράφει. Αλήθεια, ποιος έχει κυνηγήσει ποτέ τον κ. Λαζόπουλο, εδώ και δεκαετίες; Ποιες διώξεις έχει υποστεί, και δεν τις έχει πάρει κανένας χαμπάρι; Εκτός αν εννοεί ότι θα βγουν διάφοροι να τον κράξουν στο Ίντερνετ. Μάλλον δεν έχει πάρει χαμπάρι ότι κράξιμο τρώνε όλοι οι προπαγανδιστές, οποιουδήποτε κόμματος, και ο ίδιος είναι ένας κοινός προπαγανδιστής εδώ και χρόνια. Και δεν έχω αμφιβολία ότι κάποιοι απ’ όσους τον κράζουν πιθανόν να πληρώνονται από αντίπαλα κόμματα. Το ότι το ίδιο, με αποδείξεις πλέον, κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ (υπέρ του οποίου μας πρήζει), έχοντας ως υπαλλήλους ανθρώπους που πληρώνονται για να βρίζουν την αντιπολίτευση στο Ίντερνετ, το έχει ακουστά;
Όμως τα πραγματικά επικίνδυνα κομμάτια του κειμένου του Λαζόπουλου δεν είναι αυτά που δείχνουν ότι θεωρεί τον εαυτό του έναν αλύγιστο μύθο της σημερινής Ελλάδας. Τα πραγματικά επικίνδυνα κομμάτια είναι άλλα.
Το πρώτο, ότι στο κείμενο ορίζει τους εχθρούς της χώρας. Η χώρα μας τελικά, αν δεν το ξέρατε, έχει πολύ λίγους εχθρούς. Τρεις μόνο. Τον Μητσοτάκη, τον Βενιζέλο και τον Σόιμπλε. Αυτοί φταίνε για όλα. Ακόμα και οι ακροδεξιοί όλης της Ευρώπης είναι, συγκριτικά, αθώες παιδούλες!! μας λέει ο Λαζόπουλος (τους έβαλε κι αυτούς στην κολυμπήθρα και τους ξέπλυνε).
Το δεύτερο, και ίσως το χειρότερο απ’ όλα, είναι αυτό που γράφει, δήθεν αθώα και συμπονετικά: «Έβγαλε ο πατέρας λεφτά κάποια στιγμή στη ζωή του, σε άλλες εποχές, έρχεται σήμερα το παιδί άνεργο στην χειρότερη, με 400 € στην καλύτερη, και με 1000 € αν είσαι καλοπληρωμένος, να πληρώσει με τα λεφτά αυτά νοίκι ξανά στο σπίτι που έζησε και μεγάλωσε». Σωστά είναι αυτά που γράφει για το παιδί. Πάμε λίγο στον πατέρα; Πώς τα έβγαλε ο πατέρας τα λεφτά; Κρέμονταν από τα κλαδιά στα δέντρα έξω από το σπίτι του, ή μήπως τα έβγαλε επειδή το χρήμα που κυκλοφορούσε άφθονο στη χώρα ήταν ΔΑΝΕΙΚΟ; Μήπως τα λεφτά που έβγαλε «κάποια στιγμή» ο πατέρας είναι κομμάτι από τα λεφτά που έρχεται να πληρώσει εις το πολλαπλάσιο τώρα το παιδί του (μαζί με τα λεφτά βέβαια για μίζες, Ολυμπιακούς Αγώνες, κλπ); Τα εκατομμύρια Ευρώ που έβγαλε ο ίδιος ο Λαζόπουλος (και όπως μάθαμε από τα ρεπορτάζ τα έχει στείλει στο εξωτερικό), από το Mega και από τα θέατρα που γέμιζε χάρη στο ταλέντο του, θα ήταν εξίσου πολλά αν η χώρα δεν δανειζόταν με τρελούς ρυθμούς; Μήπως αν ζούσε με βάση τις δυνάμεις της θα ήταν πολύ-πολύ λιγότερα; Ο εντελώς χωμένος μέσα στο μιντιακό οικονομικό πάρτι Λάκης βρίζει τους νομπελίστες του Χάρβαρντ, μόνο και μόνο για να βγάλει το άχτι του για τον Μητσοτάκη, που σπούδασε εκεί. Τι να πω, αν είχα μαλλιά θα τα τραβούσα.
Το τρίτο, το κήρυγμα μίσους που κάνει, και ο βαθύς ρατσισμός του. Οι «κακοί» είναι όσοι φοράνε γραβάτα (οπότε ο Αλέξης που ποτέ δεν φοράει, είναι καλός, μας λέει πολύ προσεκτικά). Και όσοι φοράνε γραβάτα είναι, μας λέει, ξιπασμένοι αστοί και μιζαδόροι. Όλοι. Τέλος. Άπαξ και φόρεσες γραβάτα είσαι κάθαρμα. Καλύτερα να είσαι ακροδεξιός και να κυνηγάς καημένους πρόσφυγες, παρά να φοράς γραβάτα!
Και το τέταρτο, όλη αυτή η βλαχοκακόμοιρη αντίληψη που προσπαθεί να περάσει γράφοντας πεντακάθαρα ψέματα. Ότι τάχα στο Χάρβαρντ δεν γνωρίζουν τον Αριστοφάνη!  - ενώ το Harvard University Press εκδίδει τα θεατρικά του έργα και στα τμήματα Θεάτρου και Κλασικής Φιλολογίας τον διδάσκουν. Ότι τα παιδιά του Χάρβαρντ τάχα είναι μόνο πλουσιόπαιδα που βρίζουν τους αυτοδημιούργητους! – ενώ στην πραγματικότητα αν μια οικογένεια έχει χαμηλό εισόδημα (μικρότερο από $65000 το χρόνο) και το παιδί της είναι άριστο, μπαίνει στο Χάρβαρντ τζάμπα! Και το 90% των οικογενειών που δεν είναι φτωχές, ούτε πλούσιες, πληρώνουν για δίδακτρα των παιδιών τους στο Χάρβαρντ όσο θα πλήρωναν σε δίδακτρα και σε οποιοδήποτε δημόσιο πανεπιστήμιο – αρκεί βέβαια ο φοιτητής να είναι τόσο άριστος ώστε να γίνει δεκτός. Το ίδιο ισχύει για άριστους μεταπτυχιακούς φοιτητές από το εξωτερικό – παίρνουν υποτροφίες που καλύπτουν τα δίδακτρα και τα έξοδά τους. Αλλά όσα δεν φτάνει η αλεπού, βγαίνει στο Αλ Τσαντίρι και τα βρίζει με ατέλειωτα ψέματα.
Είχα γράψει για τον Λαζόπουλο και πριν δυόμισι χρόνια, εδώ: http://polyk.blogspot.com.au/2014/04/blog-post_11.html
Τι ωραία που θα ήταν, αν τα ύστερα τιμούσαν τα πρώτα.

Tuesday, October 18, 2016

TEDxChania 2016 – Ο ξένος

Η καταπληκτική ομάδα που διοργάνωσε το 1o ΤΕDxChania πέρυσι, επιστρέφει φέτος, με ένα «καυτό» θέμα για την σημερινή Ελλάδα, το θέμα του ξένου: http://www.tedxchania.com/el/tedxchania-2016.html
Γνωρίζοντας από πρώτο χέρι το επίπεδο της περυσινής διοργάνωσης, θέλω να προτείνω σε όλους όσοι θα βρίσκεστε στις 26 Νοεμβρίου στα Χανιά να πάτε – θα ακούσετε από τους ομιλητές πράγματα με τα οποία θα συμφωνήσετε, πράγματα με τα οποία θα διαφωνήσετε, και θα νιώσετε ότι και με τα μεν και με τα δε ανοίγει το μυαλό σας.
Για όσους δεν έχουν δει την περυσινή δική μου ομιλία – όπου εξηγώ μέσα και τον λόγο για τον οποίο με κάλεσαν από το TEDxChania για να μιλήσω – μπορείτε να την βρείτε εδώ:
https://www.youtube.com/watch?v=Cw0IUkW0myI

Οι πρώτες 20 σελίδες του "Δεν είσαι εδώ"

Για όσους θέλουν να πάρουν μια γεύση από το "Δεν είσαι εδώ", οι πρώτες 20 σελίδες του βιβλίου είναι διαθέσιμες από τις εκδόσεις Πατάκη, εδώ:
http://patakis.gr/images/files/1164995/1164995.html

Monday, October 17, 2016

Στα χαμηλότερα ανθρώπινα ένστικτα

Διάβασα πολλά σχόλια για όσα έγιναν την περασμένη εβδομάδα. Για τους σκυλοκαυγάδες στην Βουλή, για την εμφάνιση τόσων στελεχών του παλιού ΠΑΣΟΚ στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ (μεταξύ τους, το δεξί χέρι του Άκη Τσοχατζόπουλου, τώρα πια παράγοντας στον ΣΥΡΙΖΑ), για τον Πάνο τον Καμμένο που αποκάλεσε «συντρόφους» του τους Συριζαίους, για την νέα κωλοτούμπα του Φώτη Κουβέλη που επέστρεψε μες την καλή χαρά εκεί που έβριζε και τον έβριζαν, για την αποκάλυψη του Φρανσουά Ολάντ ότι ο Τσίπρας ετοιμαζόταν να τυπώσει δραχμές στην Ρωσία, για το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ που φαίνεται να εκλέγει πρώτο σε ψήφους στην Κεντρική Επιτροπή τον Νίκο Φίλη! Επειδή οι αξίες αναγνωρίζονται σε αυτό τον τόπο.
Αλλά δεν είδα να σχολιάζει κανένα μέσο ενημέρωσης μία από τις σημαντικότερες, για μένα, δηλώσεις των τελευταίων δεκαετιών μέσα στη Βουλή. Την δήλωση του πρωθυπουργού της Ελλάδας, Αλέξη Τσίπρα: ««Χάρηκα πιο πολύ γιατί αυτοί οι ογκόλιθοι (οι καναλάρχες) πήραν την βαλιτσούλα τους και κλείστηκαν για τρία μερόνυχτα μέσα στα καμαράκια της Γενικής Γραμματείας Ενημέρωσης και δεν βγήκε κανείς. Γιατί τηρείται ο νόμος. Αυτό είναι το μήνυμα. Εδώ τηρείται ο νόμος. Το νταβατζηλίκι τελείωσε κανονικά».
Παρακολουθώ την πολιτική σκηνή της χώρας κοντά τριάντα χρόνια, από κάποιου είδους διαστροφή, μάλλον. Έχω δει και έχω ακούσει τέρατα, από όλες τις παρατάξεις, από όλους τους αρχηγούς κομμάτων.
Ποτέ, κανείς πρωθυπουργός της χώρας δεν έχει δοκιμάσει να απευθυνθεί μέσα από την Βουλή στα χαμηλότερα ανθρώπινα ένστικτα των Ελλήνων, όπως έκανε ο Α. Τσίπρας με αυτή του τη δήλωση.
Χάρηκε πολύ, λοιπόν. Χάρηκε επειδή κάποιοι πλούσιοι κλείστηκαν για τρεις μέρες σε καμαράκια. «Παλιοπλούσιοι, τώρα θα περάσετε μαύρα κι εσείς επιτέλους», αυτό το μήνυμα θέλει να περάσει στον λαό. Ας αφήσουμε στην άκρη το ότι ακόμα και σ’ αυτό λέει λιγότερη από την μισή αλήθεια, αφού μόνο δύο «ογκόλιθοι» (Μαρινάκης, Σαββίδης) βρίσκονταν εκεί μέσα, όλοι οι υπόλοιποι έστειλαν υπαλλήλους τους. Ας πάμε στην ουσία της δήλωσης, που προμοτάρει την εκδίκηση του κακομοίρη. Που θέλει να δημιουργήσει ανθρώπους που δεν θα ενδιαφέρονται να ανέβει το δικό τους επίπεδο (πνευματικό, ηθικό, οικονομικό) αλλά θα θέλουν να βλέπουν τους πλούσιους να κακοπερνάνε, από αυτό θα ηδονίζονται. Αυτόν τον ελληνικό λαό θέλει να διαμορφώσει ο Τσίπρας. Γι’ αυτό διαλύει, παρέα με τον Φίλη και τον Λιάκο την Παιδεία. Ο μαθητής που θα αναγκάζεται να φύγει από το σχολείο στα 16, θα γουστάρει να «εκδικείται» τους πλούσιους όταν ο ίδιος παίρνει 400 Ευρώ. Και θα θέλει τον Τσίπρα και τον Φίλη ως εκπροσώπους του.
Μόνο που ακόμα και αυτή η άθλια δήλωση είναι εντελώς κατασκευασμένη, σαν φτηνό ταχυδακτυλουργικό κόλπο που προσπαθεί να κρύψει την αλήθεια από τα μάτια μας. Διότι δεν μας λέει για ποιο λόγο οι «ογκόλιθοι» κλείστηκαν στα καμαράκια. Κλείστηκαν επειδή ήθελαν τις τηλεοπτικές άδειες. Τέσσερις, όλες κι όλες. Δηλαδή κλείστηκαν στα καμαράκια επειδή τους δόθηκε η ευκαιρία να γίνουν ολιγάρχες. Απόλυτοι κυρίαρχοι της τηλεοπτικής ενημέρωσης στην Ελλάδα. Κλείστηκαν στα καμαράκια και «κακοπέρασαν» επειδή αυτός ο νόμος που «τηρείται» είναι ένας νόμος που φτιάχτηκε για να κάνει τους πλούσιους και δυνατούς ακόμα πιο δυνατούς, ακόμα πιο πλούσιους.
Και ο λαός να πανηγυρίζει, τυφλωμένος, από κάτω, επειδή «εκδικήθηκε» τάχα τους κακούς πλούσιους, πριν επιστρέψει στη μιζέρια του. Και να αποθεώνει τον «λαϊκό» (που δεν έχει δουλέψει ποτέ στη ζωή του) και πολύ ηθικό ηγέτη-πρωθυπουργό, που έχει φιλαράκο του τον εκδότη της «Αυριανής», της πιο βρωμερής φυλλάδας που γνώρισε ποτέ ο τόπος. Της φυλλάδας που υπερασπιζόταν τότε, το 1987, ο εξαιρετικός κύριος Φώτης Κουβέλης («Η Αυριανή καταξιώθηκε σαν έπαλξη του ελεύθερου τύπου με τους αγώνες της μέσα στην οντολογία του πολιτικού και του κοινωνικού μας γίγνεσθαι» είχε δηλώσει), όπως και οι κ.κ. Πάγκαλος, Λαλιώτης και όλο το παλιό ΠΑΣΟΚ, όταν η Αυριανή έβριζε με εμετικά κείμενα υποκόσμου τον Μάνο Χατζιδάκι: http://www.lifo.gr/team/bitsandpieces/58469
Σκοτάδι.

Tuesday, October 11, 2016

Το soundtrack του "Δεν είσαι εδώ"

Μα, έχουν soundtrack τα βιβλία; ίσως ρωτήσει κάποιος.
Αν έχουν, λέει…
Όλα. Ακόμα και τα πιο «ελαφρά» - εκείνα έχουν soundtrack ποπ μουσικής.
Αλλά πάντως, έχουν, όλα. Αρκεί να καθίσεις με ηρεμία, αργά το βράδυ το προτιμότερο, μόνος σου σε μια γωνιά καθώς τα διαβάζεις. Καθώς θα χάνεσαι μέσα τους, θα αρχίσεις να ακούς τη μουσική τους.
Το μισό soundtrack του «Δεν είσαι εδώ» μπορείτε να το ακούσετε εδώ:
Το άλλο μισό, θα το ακούσετε όσοι τύχει να βρίσκεστε στα Χανιά στην παρουσίαση του βιβλίου, με μορφή θεατρικής παράστασης από εφήβους, στις 23 Δεκεμβρίου.
Αλλά περισσότερες λεπτομέρειες για την παρουσίαση θα ακολουθήσουν. Προς το παρόν, μουσική.

Monday, October 10, 2016

Η γυναίκα δεν βγήκε από το πλευρό του Αδάμ

Την κυρία Μπέτυ Μπαζιάνα, σύντροφο του Αλέξη Τσίπρα, την γνωρίζω εξ όψεως, αφού ήμασταν συμφοιτητές στο Τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών στην Πάτρα την δεκαετία του ’90. Η γνωριμία μας ήταν απολύτως τυπική, ένα «γεια» είχαμε ανταλλάξει μερικές φορές, με εξαίρεση μία χρονιά όπου βρεθήκαμε στο πενταμελές ΔΣ του έτους μας, στο οποίο συμμετείχαν δύο εκπρόσωποι της ΔΑΠ, δύο εκπρόσωποι της αριστερής φοιτητικής παράταξης (η κυρία Μπαζιάνα ήταν η μία από τις δύο), και εγώ, ο από τότε απροσάρμοστος, που είχα κατέβει υποψήφιος μοναχός μου. Στο ΔΣ, που συνήλθε ελάχιστες φορές, είπαμε λίγες κουβέντες παραπάνω από το σκέτο «γεια». Και από την τελευταία φορά που την είδα έχουν περάσει είκοσι χρόνια.
Με δεδομένο λοιπόν: α) ότι δεν γνωριζόμαστε με την κυρία Μπαζιάνα, β) ότι έχω επανειλημμένα εκφράσει εδώ στο blog την γνώμη μου για την καταστροφή που φέρνει ο ΣΥΡΙΖΑ συνολικά στον τόπο και ακόμα περισσότερο στην Παιδεία, γ) ότι ο Αλέξης Τσίπρας κατά την γνώμη μου είναι τραγικό πρόσωπο για την χώρα, θέλω να γράψω δυο κουβέντες σήμερα για την επίθεση που δέχεται η κυρία Μπαζιάνα από αρθρογράφους και σχολιαστές σε διάφορα sites, μια επίθεση που για μένα είναι απαράδεκτη.
Αναφέρομαι στην επίθεση που δέχεται η κυρία Μπαζιάνα για την πρόσληψή της ως εποχιακής διδάσκουσας πέρυσι στο πανεπιστήμιο στην Κοζάνη και φέτος στην Λαμία. Η κυρία Μπαζιάνα κάνει αιτήσεις για να προσληφθεί ως εποχιακή διδάσκουσα σε διάφορα πανεπιστήμια της χώρας εδώ και χρόνια – το γνωρίζω διότι πριν χρόνια, όταν εργαζόμουν ως καθηγητής στο Πολυτεχνείο Κρήτης είχε υποβάλλει αίτηση για να διδάξει μαθήματα και εργαστήρια για τα οποία υπήρχαν ανάγκες για έκτακτο προσωπικό. Υπήρχαν υποψήφιοι με καλύτερο βιογραφικό και δεν επελέγη.
Αυτό μας οδηγεί στην πρώτη ερώτηση, που κάνει αρκετός κόσμος: είναι εντυπωσιακό το βιογραφικό της κυρίας Μπαζιάνα; Η απάντηση είναι όχι. Μπορεί το βιογραφικό της να εντυπωσιάζει τον Νίκο Φίλη, που μιλάει με δέος γι’ αυτό, αλλά μην ξεχνάμε ότι ο υπουργός Παιδείας της χώρας είναι απόφοιτος λυκείου, οπότε είναι λογικό οποιοδήποτε ακαδημαϊκό βιογραφικό να τον αφήνει με ανοιχτό το στόμα.
Προσέξτε όμως κάτι: η ερώτηση για το αν είναι εντυπωσιακό το βιογραφικό της είναι η λάθος ερώτηση. Η σωστή ερώτηση είναι μονάχα αν το βιογραφικό της έτυχε να είναι καλύτερο την δεδομένη χρονική στιγμή των αιτήσεων σε σχέση με τους συνυποψήφιούς της στο πανεπιστήμιο όπου προσελήφθη. Αυτό, βεβαίως, δεν το ξέρω εγώ, αλλά δεν το ξέρει και κανένας από τους σχολιαστές που της επιτίθενται, αφού δεν ξέρουμε ποιοι κατέβηκαν υποψήφιοι για την ίδια θέση. Οπότε, χωρίς στοιχεία, για ποιο σκάνδαλο πρόσληψής της πέρυσι και φέτος για λίγους μήνες, σε επαρχιακά πανεπιστήμια με αστεία αμοιβή (200-300 Ευρώ το μήνα), μιλάμε; Αν κάνει αιτήσεις σε διάφορα πανεπιστήμια ανά την χώρα, τι αποκλείει να είναι σε κάποιο πανεπιστήμιο καλύτερη από κάποιους άλλους υποψήφιους;
Ανάμεσα σε κείμενα/σχόλια που ήταν επιθετικά ή και υβριστικά εις βάρος της, διάβασα και αυτήν εδώ την επιστολή, που πολλοί αναδημοσίευσαν αφού διακρίνεται από διαφορετικό ύφος και ήθος: http://bit.ly/2d0vfdD
Όμως παρά το διαφορετικό επίπεδό της, η επιστολή είναι λανθασμένη, επειδή προφανώς ο συντάκτης της έχει μπερδέψει δύο διαφορετικά πράγματα. Αναφέρεται σε φωτογραφικό «νόμο Μπαζιάνα». Αυτός ο νόμος αφορά την δυνατότητα που έδωσε ο Φίλης να μεταταχθεί η κυρία Μπαζιάνα στο Μετσόβιο, όπως και άλλοι εκπαιδευτικοί σχολείων με διδακτορικά που μπορούν να πάρουν μετάταξη σε πανεπιστήμια ως ειδικό εκπαιδευτικό/εργαστηριακό προσωπικό. Όμως:
1. αντίστοιχες διατάξεις υπήρχαν και σε νομοσχέδια παλιότερων κυβερνήσεων, ώστε να μπορούν τα πανεπιστήμια να αξιοποιούν ανθρώπους με υψηλά προσόντα,
2. και κυριότερο, αυτός ο νόμος δεν έχει καμία σχέση με την πρόσληψή της στην Κοζάνη και στην Λαμία, πέρυσι και φέτος, που είναι ξεχωριστές διαδικασίες, ανταγωνιστικές, σε άλλα πανεπιστήμια, και δεν έχουν σχέση με την μετάταξη στο Μετσόβιο.
Οπότε αυτό που γράφει η επιστολή: «προς χάριν ενός υψηλού συμβολισμού να αποστείς των προσωπικών σου φιλοδοξιών», είναι στα δικά μου τα μάτια εξωφρενικό.
Ο σύζυγός της είναι στην πολιτική, και ακόμα κι αν – με το καλό – φύγει από την θέση του πρωθυπουργού, όλα δείχνουν ότι θα παραμείνει στην πολιτική. Αυτό τι σημαίνει; Πως η ίδια πρέπει να διαγράψει τις σπουδές που έχει κάνει για πάνω από δέκα χρόνια, και τα οποιαδήποτε όνειρα έχει για ακαδημαϊκή διδασκαλία; Από πότε πρέπει μια γυναίκα στην εποχή μας να εξατμίζεται για χάρη του άντρα της;
Δεν μπορούμε να ταυτίζουμε ένα ζευγάρι και να κάνουμε επίθεση στην γυναίκα ενός πρωθυπουργού για να πλήξουμε τον ίδιο, όσο κακός για την μοίρα του τόπου κι αν είναι αυτός.

Saturday, October 08, 2016

Διαγωνισμός για τρία αντίτυπα του «Δεν είσαι εδώ»

Στην σελίδα του i-read.i-teen των εκδόσεων Πατάκη, στο Facebook, μπορείτε να λάβετε μέρος μέχρι την Δευτέρα 10/10 στον διαγωνισμό που γίνεται για τρία αντίτυπα του «Δεν είσαι εδώ»:
https://www.facebook.com/iread.iteen/

Friday, October 07, 2016

Ύπουλα μέρη

Θα σας πω ένα μυστικό. Τα τυπογραφεία είναι ύπουλα μέρη. Καμιά φορά, χωρίς να το περιμένεις, επιταχύνουν. Επιταχύνουν πολύ. Κι εκεί που ένα βιβλίο πρόκειται να κυκλοφορήσει, ας πούμε τον Νοέμβριο, το τυπογραφείο τρέχει και το τυπώνει αρχές Οκτωβρίου. Και το παραδίδει στον Πατάκη, τον εκδότη σου. Και ο εκδότης αρχίζει να το στέλνει στα βιβλιοπωλεία. Και το βιβλίο αυτό είναι το τρίτο της αστυνομικής «Τριλογίας της Κρήτης» (μετά το «Καιρός για Ήρωες» και το «Μια ανάσα μόνο»), το οποίο σημαίνει πως, τουλάχιστον για κάποια χρόνια, πρέπει κι εσύ να αποχαιρετίσεις μέσα σου τον Γιώργο, τον Νικ και την Ρέα. Κι εκεί που έλεγες ότι έχεις λίγο καιρό ακόμα για τον επίσημο αποχαιρετισμό, ανακαλύπτεις πως δεν έχεις πια.
«Δεν είσαι εδώ». Από την επόμενη εβδομάδα, στα βιβλιοπωλεία, σε όλη την Ελλάδα. Μέσα στις επόμενες μέρες ακολουθούν, εδώ στο blog αλλά και στο Facebook: https://www.facebook.com/pol.koutsakis, κάμποσες ειδήσεις για το βιβλίο.
Είχα ποστάρει το εξώφυλλο, να και το οπισθόφυλλο. Για όλους όσοι το περιμένατε, ελπίζω να σας ανταμείψει για την υπομονή σας.



Μια τεράστια δημόσια συγνώμη

Ήρθε η ώρα να ζητήσω μια τεράστια δημόσια συγνώμη. Από σας, τους αναγνώστες του μπλογκ, αλλά και το Hania.News που αναδημοσίευσε το χθεσινό μου κείμενο, «Τσάκισέ τα από μικρά, σκότωσέ τα από παιδιά»: http://polyk.blogspot.com.au/2016/10/blog-post_6.html
Το κείμενο αυτό το διάβασε χθες, στον λογαριασμό ενός φίλου στο FB που το πόσταρε, ο αναπληρωτής υπουργός Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης κ. Χριστόφορος Βερναρδάκης. Ο οποίος έγραψε, από κάτω: «άρες-μάρες...ενδιαφέρον κείμενο για την αμορφωσιά που αποπνέει».
Θέλω λοιπόν να ζητήσω συγνώμη απ’ όλους σας, εγώ ο αμόρφωτος, που σας ταλαιπώρησα με το γραπτό μου. Θέλω να ευχαριστήσω τον υπουργό που με έβαλε στη θέση μου.
Και θέλω να θυμίσω σε όλους ότι αυτός ο τραγικός για την χώρα θίασος που κυβερνά εξελέγη, λέει, επειδή είχαν το «ηθικό πλεονέκτημα».

Thursday, October 06, 2016

Τσάκισέ τα από μικρά, σκότωσέ τα από παιδιά

Αυτά που θα σας πω σήμερα για τον εφιάλτη που ήδη ξεκίνησε και εκείνον που έρχεται σε δύο χρόνια στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο θα σας φανούν τόσο τρελά, ώστε μπορεί να νομίζετε ότι σας κάνω πλάκα. Δεν σας κάνω. Ο Νίκος ο Φίλης κι ο Αντώνης ο Λιάκος μάλλον διαβάζουν τον νομπελίστα Ιάπωνα λογοτέχνη Κενζάμπουρο Όε. Και εμπνέονται από τον τίτλο του μυθιστορήματός του «Τσάκισέ τα από μικρά, σκότωσέ τα από παιδιά».
Αν διαβάσατε την χθεσινή ανακοίνωση της Εταιρίας Ελλήνων Φιλολόγων, θα ξέρετε ότι από φέτος τα παιδιά σταματούν να εξετάζονται στον Μινωικό Πολιτισμό, τον Μυκηναϊκό Πολιτισμό, τον Κυκλαδικό Πολιτισμό, για τον Πελοποννησιακό Πόλεμο, για την σημασία των Περσικών Πολέμων, για το οικουμενικό κράτος του Μ. Αλεξάνδρου. Η ανακοίνωση της Εταιρίας Ελλήνων Φιλολόγων καταλήγει:
«Το υπουργείο Παιδείας της χώρας μας επιδίδεται μεθοδικά και συστηματικά στην συρρίκνωση και υποβάθμιση της διδασκαλίας των ανθρωπιστικών μαθημάτων στην Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Με νέα, ολέθρια απόφασή του συνεχίζει την εκθεμελίωση των βασικών πυλώνων του πολιτισμού μας στην Ελληνική Εκπαίδευση».
Ο κ. Λιάκος έχει αναλάβει ως προσωπική αποστολή τον ΞΕΡΙΖΩΜΟ μας, αφού ο ίδιος απεχθάνεται την έννοια της εθνικής συνείδησης.
Και πάμε στον εφιάλτη που έρχεται και κάνει τις άθλιες πανελλήνιες των τελευταίων δεκαετιών να μοιάζουν ευλογία:
-        Ο κ. Λιάκος ισχυρίζεται ότι φτιάχνουν ένα σύστημα όπου η φοίτηση στο Λύκειο αυτονομείται πλήρως από την εισαγωγή στο πανεπιστήμιο. Ξέρετε πόσο πολύ αυτονομείται; Τα παιδιά θα δίνουν εξετάσεις για να πάρουν απολυτήριο Λυκείου, και το απολυτήριο του Λυκείου θα μετράει κατά 80-99% για την είσοδο στο πανεπιστήμιο. Τόσο πολύ αυτονομείται.
-        Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι πλέον οι καθηγητές του λυκείου, είτε το θέλουν οι ίδιοι είτε όχι, αποκτούν απόλυτη εξουσία πάνω στα παιδιά μας. Αν ο καθηγητής βάλει χαμηλό προφορικό βαθμό στο παιδί (ο προφορικός βαθμός θα είναι το 11% του βαθμού του απολυτηρίου) ή χαμηλό βαθμό διπλωματικής εργασίας, το παιδί πιθανότατα θα μείνει έξω από την σχολή που ονειρεύεται. Με άλλα λόγια, το μοναδικό πράγμα που μέχρι τώρα πρόσφεραν οι τραγικές για τους εφήβους πανελλήνιες εξετάσεις, δηλαδή η ανωνυμία του εξεταζόμενου και το αδιάβλητο της διαδικασίας, καταργείται. Πλέον οι καθηγητές των σχολείων κρατούν στα χέρια τους την τύχη των παιδιών! Σκεφτείτε τι θα σημαίνει αυτό για τις τοπικές κοινωνίες, για τις σχέσεις μαθητών-γονιών-καθηγητών.
-        Για να αποκτήσει το παιδί «εθνικό απολυτήριο» πρέπει υποχρεωτικά να κάνει εθελοντισμό. Τα ξαναέγραψα αυτά: «υποχρεωτικός εθελοντισμός», δύο αντίθετες λέξεις στην ίδια φράση. Τέλεια ιδέα, για να μισήσουν τα παιδιά τον εθελοντισμό.
-        Για να αποκτήσει το παιδί «εθνικό απολυτήριο» πρέπει να συμμετέχει υποχρεωτικά σε πρόγραμμα Φυσικής Αγωγής. Δεν θέλουν αγύμναστους απόφοιτους Λυκείου! Οι αγύμναστοι, όξω!
-        Και τώρα πάμε στο πιο ανατριχιαστικό κομμάτι, το οποίο σερβίρεται με πολύ όμορφο τρόπο, γλυκά-γλυκά, αγαπησιάρικα. Η υποχρεωτική εκπαίδευση στην Ελλάδα σήμερα είναι 9ετής. Αυτό σημαίνει πως μπορεί κάποιο παιδί μετά το Γυμνάσιο να σταματήσει το σχολείο. Στην πράξη όμως όλοι ξέρουμε ότι η συντριπτική πλειοψηφία των παιδιών συνεχίζει στο λύκειο και το ολοκληρώνει. Το σχέδιο των Λιάκου-Φίλη λοιπόν κάνει την υποχρεωτική εκπαίδευση 10ετή, αφού το γυμνάσιο θα διαρκεί 4 χρόνια. Άρα, θα μας πουν, εμείς φροντίζουμε ώστε όλα τα παιδιά να μένουν στο σχολείο υποχρεωτικά ένα χρόνο παραπάνω, και μάλιστα μειώνουμε και τον αριθμό των εξετάσεων στο γυμνάσιο για να μην καταπιέζονται. Η μείωση του αριθμού των εξετάσεων στο γυμνάσιο είναι σωστή. Μόνο που γίνεται για άλλο λόγο, με άλλο στόχο. Ο στόχος είναι να υπάρχει ένα πολύ εύκολο Γυμνάσιο για όλους, και ένα πολύ δύσκολο διετές λύκειο το οποίο θα ακολουθούν μόνο όσοι έχουν τα κότσια να πάνε στο πανεπιστήμιο. Οπότε, οι μέτριοι και αδύναμοι μαθητές δεν θα τελειώνουν πια την εκπαίδευσή τους στα 18, αλλά στα 16! Που όλως τυχαίως είναι η ηλικία στην οποία η κυβέρνηση επιτρέπει πλέον να ψηφίζουν οι έφηβοι στις βουλευτικές εκλογές. Αυτοί οι 16άρηδες μαθητές θα είναι οι μελλοντικοί εργάτες/υπάλληλοι των 400 Ευρώ, αυτοί που θα κρέμονται από τους πατερούληδες πολιτικούς για να τους βοηθήσουν. Και βέβαια αυτοί που θα κουβαλούν το «στίγμα» ότι μόνο μέχρι το γυμνάσιο κατάφεραν να φοιτήσουν, αφού πια θα υπάρχουν μαθητές δύο ταχυτήτων.
-        Για να καλυφθούν, βεβαίως, οι Φίλης-Λιάκος προτείνουν για τους μέτριους και αδύναμους μαθητές μια άλλη λύση: να συνεχίσουν στο λύκειο, αλλά να μην πάρουν «εθνικό απολυτήριο». Να πάρουν «πιστοποιητικό σπουδών». Το «πιστοποιητικό σπουδών» που προτείνουν έχει λίγο χαμηλότερη αξία από το χαρτί υγείας Kleenex στο σούπερ-μάρκετ, διότι η Kleenex απ’ ότι βλέπω τις τσιμπάει τις τιμές. Το «πιστοποιητικό σπουδών» θα το παίρνουν όσοι μαθητές δεν τα καταφέρνουν στο νέο, δύσκολο λύκειο, όσοι κόβονται σε μαθήματα, δεν ολοκληρώνουν την διπλωματική τους εργασία, κλπ. Το «πιστοποιητικό σπουδών» είναι χαρτί που κουβαλάς ώστε να δηλώνει ότι απέτυχες. Αλλά επειδή μπορεί κάποια μαθήματα να τα έχεις περάσει θα σου δίνει «πιστωτικές μονάδες» που θα τις χρησιμοποιείς για να μπεις σε ΙΕΚ, αν σε δέχεται, ή σε πανεπιστημιακές σχολές που θα είναι τόσο απελπισμένες για φοιτητές ώστε να δέχονται αποτυχόντες του λυκείου.
-        Και, για τους Κρητικούς που θα διαβάσουν αυτό το κείμενο, κλείνω με το αποκορύφωμα του ρεπορτάζ, στο Βήμα: (http://www.tovima.gr/society/article/?aid=833014). «Οι μαθητές μπορούν να επιλέξουν να μην ακολουθήσουν τις απαιτήσεις του εθνικού απολυτηρίου, αλλά να πάρουν πιο «ελαφρύ» πρόγραμμα, το οποίο θα οδηγεί σε «πιστοποιητικό» φοίτησης (όχι μαθήματα υψηλού επιπέδου). Αυτοί θα διεκδικήσουν θέσεις σε τμήματα χαμηλής ζήτησης, αλλά όχι ήσσονος σημασίας. Για παράδειγμα, το Πολυτεχνείο Κρήτης μπορεί να μη ζητεί «εθνικό απολυτήριο» αλλά να απαιτεί Μαθηματικά και Φυσική σε υψηλό επίπεδο με μέσο όρο και στα δύο περισσότερο από 75%».
-        Παράδειγμα εξευτελισμένου ιδρύματος που θα παίρνει αποτυχόντες του λυκείου, το Πολυτεχνείο Κρήτης! Το νούμερο ένα ίδρυμα στην χώρα σε επίδραση της δημοσιευμένης έρευνας των φοιτητών και των καθηγητών του (http://www.tovima.gr/society/article/?aid=522117). Εξάλλου, αν κάποιος ξέρει καλούτσικα (επιπέδου 15/20) Μαθηματικά και Φυσική και πηγαίνει για μηχανικός, δεν χρειάζεται καν να γνωρίζει Γλώσσα και Ιστορία, σωστά, κ.κ. Φίλη και Λιάκο; Έχουμε και τέσσερις βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ στα Χανιά, απορώ αν έχουν να πουν κάτι για αυτό το αίσχος προς το Πολυτεχνείο.
Τελειώνω το κείμενο με την πρόταση που είχα γράψει για το πώς μπορούν να καταργηθούν οι πανελλήνιες, χωρίς να δημιουργούνται μαθητές δύο ταχυτήτων: http://polyk.blogspot.com.au/2015/09/2.html
Ή μάλλον όχι, θα το τελειώσω με την ατάκα ενός φίλου μου, όταν μιλούσαμε για τον Φίλη και τον Λιάκο: «τα όνειρά τους, εφιάλτες μας».

Wednesday, October 05, 2016

Περηφάνια

Ήρθε η ώρα να καταρρίψουμε τους μύθους ότι τάχα μόνο οι αρχαίοι Έλληνες έδωσαν τα φώτα τους στους ξένους, και ότι εμείς οι νεότεροι δεν έχουμε τίποτα να διδάξουμε. Έχουμε πια χειροπιαστές αποδείξεις πως αρχίζουμε και πάλι να φωτίζουμε τον πλανήτη.
Ξεκινήσαμε δειλά, γιατί είμαστε ντροπαλοί και μετριόφρονες, όταν γίναμε άρθρο στο Wikipedia, ένα άρθρο για την φοροδιαφυγή που όπως θα δείτε περιλαμβάνει τον όρο “Fakelaki
Συνεχίσαμε λίγο πιο δυναμικά, όταν άρχισαν να εμφανίζονται παλιότερα στοιχεία, από τα χρυσά χρόνια 1999-2007, που έδειχναν ότι ήμασταν στην κορυφή. Στην κορυφή της παραοικονομίας. Ανάμεσα σε 25 χώρες του ΟΟΣΑ με υψηλό εισόδημα, ήμασταν φυσικά πρώτοι στην Ευρώπη και δεύτεροι παγκοσμίως, μετά το Μεξικό: 30% παραοικονομία το Μεξικό, 27.5% εμείς: http://www.gfintegrity.org/storage/gfip/documents/reports/world_bank_shadow_economies_all_over_the_world.pdf
Και σας ρωτάω: τι κάνει ένας πρωταθλητής όταν σε έναν αγώνα βγαίνει δεύτερος; Και σας απαντώ, από μόνος μου: προπονείται ακόμα πιο δυνατά, για να βγει πρώτος. Στα νεότερα στοιχεία του 2010, το Μεξικό έφτασε την παραοικονομία του στο 30.2%, και εμείς ήμασταν στο 29.9%, λίγο ακόμα και θα τους φτάναμε – μετά όμως μας βάρεσε η παλιοκρίση χωρίς να φταίμε φυσικά και πλέον δεν είμαστε στις χώρες με το υψηλό εισόδημα, έχουμε κατέβει στην 60η θέση παγκοσμίως. Άτιμη κοινωνία που άλλους τους ανεβάζεις και άλλους τους ρίχνεις στα Τάρταρα.
Όμως παρά τις δυσκολίες μας, το σπουδαίο παράδειγμά μας, όπως σας είπα, φωτίζει τα μεγαλύτερα μυαλά του πλανήτη. Μόλις χθες, στο debate ανάμεσα στους δύο υποψήφιους αντιπροέδρους των ΗΠΑ, ο υποψήφιος αντιπρόεδρος του Ντόναλντ Τραμπ κλήθηκε να απαντήσει για την φοροδιαφυγή που φαίνεται να έχει κάνει ο Τραμπ επί είκοσι χρόνια! Και απάντησε ότι η τακτική του Τραμπ με τους φόρους ήταν πανέξυπνη, αφού χρησιμοποίησε τα παραθυράκια του φορολογικού νόμου προς όφελός του, δημιουργώντας και χιλιάδες δουλειές (πάλι προς όφελός του), οπότε δεν υπάρχει πρόβλημα που δεν πλήρωνε φόρους.
Έχουμε δημιουργήσει σχολή, σας λέω. Η περηφάνια μου δεν λέγεται.

Monday, October 03, 2016

Φάε όσο θες, μόνο φύγε

Θα ξεκινήσω με τα καλά νέα, σήμερα. Αποφάσισα να αναλάβω, μέσα στους επόμενους μήνες, όλες τις χειρουργικές επεμβάσεις στον νομό Χανίων. Σε όλα τα μέρη του σώματος, απ’ την κορφή ως τα νύχια. Αν έχετε πρόβλημα, σε μένα θα’ ρθείτε. Τι εννοείτε «πώς θα κάνω τα χειρουργεία, αφού δεν είμαι γιατρός;». Α, όλα κι όλα, για να μην τσακωθούμε. Δεν θα με κρίνετε επειδή δεν είμαι γιατρός. Θα με κρίνετε από το έργο μου, όταν τελειώσω το χειρουργείο πάνω σας, και από το ήθος μου, επειδή είμαι καλό παιδί.
Έτσι ακριβώς όπως θα κρίνετε και τον Νίκο τον Φίλη. Που όταν του ετέθη στην Βουλή το μικρό προβληματάκι ότι δεν έχει πανεπιστημιακό πτυχίο, οπότε πώς ας πούμε προΐσταται των πανεπιστημίων της χώρας, αλλά και των υπόλοιπων βαθμίδων αφού δεν έχει γνώσεις στο αντικείμενο, απάντησε πως δεν έχει κανένα κόμπλεξ που δεν έχει πτυχίο και θέλει να τον κρίνουμε από το έργο του και από το ήθος του.
Εγώ νομίζω πως όλα αυτά αποδεικνύουν ένα πράγμα και αυτό είναι πως, αντίθετα από τα φαινόμενα, ο Νίκος ο Φίλης είναι βαθιά θεοσεβούμενος άνθρωπος. Πιστεύει πως θα τον επισκεφθεί το Άγιο Πνεύμα και θα τον φωτίσει, ώστε να πάρει τις γνώσεις που του λείπουν για την Παιδεία.
Οπότε, αφού είναι θεοσεβούμενος, κακώς τσακώνεται μαζί του η Εκκλησία. Κι όταν μιλάω για την Εκκλησία εδώ, μιλάω για τον αρχιεπίσκοπο, φυσικά. Δεν μιλάω για τον άλλο, τον μητροπολίτη του Μίσους, που επιτέθηκε στον Φίλη επειδή είναι παχύς! Και έδωσε την δυνατότητα στον καταστροφέα της ελληνικής Παιδείας να κλαφτεί («κοιτάξτε που με κοροϊδεύουν για τα κιλά μου») και να γίνει πιο συμπαθής, σε μερίδα του κόσμου – να αρχίσουν να σκέφτονται πως μπορεί ο καημένος να μην είναι και τόσο κακός υπουργός.
Ναι, δεν είναι τόσο κακός. Είναι o χειρότερος που έχει περάσει ποτέ. Διότι υπάρχει μόνο ένα είδος ανθρώπου που είναι χειρότερο από τον άσχετο γύρω από ένα αντικείμενο: ο άσχετος που νομίζει πως ξέρει. Κι έχει και ισχυρή άποψη για το πώς πρέπει να γίνουν όσα δεν γνωρίζει.
Εγώ πάντως έχω μια ιδέα να ρίξω στον Νίκο τον Φίλη. Αφού στην καινούργια ύλη των Θρησκευτικών της Α΄ Λυκείου τα παιδιά θα διδάσκονται το τραγούδι “Umbrella” της Ριάννα, νομίζω ότι είναι μια χρυσή ευκαιρία να γίνουν τα Θρησκευτικά το πιο in μάθημα σε όλη την Ελλάδα. Να καλέσουμε την Ριάννα να κάνει περιοδεία στα σχολεία της χώρας, να το τραγουδάει live και να χορεύει κάνοντας twerking (https://www.youtube.com/watch?v=-pA-QHQ9Snc), μπροστά στους έφηβους. Έτσι θα εμπεδώσουν καλύτερα και τους στίχους από το άλλο τραγούδι της ύλης των Θρησκευτικών, την «Δίψα» του Ν. Πορτοκάλογλου: «Δεν είν’ η Κίρκη, η μάγισσα, του σεξ η θεά», και θα ανακηρύξουν τον Νίκο τον Φίλη σε εθνικό ευεργέτη.
Λοιπόν, για να εξηγηθούμε: Νίκο Φίλη, δεν έχει καμία σημασία πόσο χοντρός είσαι. Μακάρι να ήσουν, αν το γούσταρες, 400 κιλά, αρκεί να βοηθούσες αντί να καταστρέφεις την Παιδεία της χώρας. Μην χρησιμοποιείς το βάρος σου και την αρρώστια των λίγων που σε κράζουν γι’ αυτό ώστε να δικαιολογηθείς για τον εφιάλτη που φέρνεις στα σχολεία:
- λιγότερες ώρες μάθημα για τα παιδιά του δημοτικού από οποιαδήποτε χώρα στον κόσμο
- κατάργηση ωρών Πληροφορικής και Μαθηματικών
- κατάργηση ωρών δημιουργικής δραστηριότητας
- ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟΣ εθελοντισμός για να μπορεί ένα παιδί να πάρει απολυτήριο λυκείου. Υποχρεωτικός εθελοντισμός. Χωρίς να έχεις ιδέα ότι οι λέξεις αυτές είναι αντίθετες μεταξύ τους. Άλλη μια καταπληκτική ιδέα, ώστε τα παιδιά να μισήσουν και τον εθελοντισμό από μικρά.
- σταδιακή κατάργηση των αρχαίων Ελληνικών, ώστε να μην καταλαβαίνουν τα παιδιά από πού προήλθε η γλώσσα τους
- εξευτελισμός των ανασφάλιστων γονιών που θέλουν να πηγαίνει το παιδί τους στο ολοήμερο (http://polyk.blogspot.com.au/2016/05/blog-post_26.html)
- εξευτελισμός εκείνων των πανεπιστημιακών σχολών όπου οι φοιτητές θα μπαίνουν χωρίς εξετάσεις
- απαγόρευση ομιλιών, εκδηλώσεων, θεατρικών και μουσικών παραστάσεων στα γυμνάσια και στα λύκεια της χώρας για 4 μήνες, την προηγούμενη χρονιά
- μεγάλη προσπάθεια διάλυσης και της ιδιωτικής εκπαίδευσης
- «χώσιμο» των κομμάτων στα σχολεία
- προετοιμασία ενός συστήματος που θα αναγκάζει τους αδύναμους μαθητές να σταματάνε το σχολείο στα 16 τους.
Αυτά είναι τα προβλήματα, αυτοί είναι οι λόγοι που πρέπει να πας σπίτι σου ΣΗΜΕΡΑ. Όχι το βάρος σου.