Monday, March 26, 2018

Μαθήματα διαπραγμάτευσης


Τις προηγούμενες μέρες είχαμε την δυστυχία να δούμε για μια ακόμα φορά, μετά από εκείνο το περιβόητο 17ωρο που τον κούρασε τόσο, το πώς εννοεί τις διαπραγματεύσεις ο πρωθυπουργός της Ελλάδας.
Την ίδια ώρα που ο αρχηγός της αντιπολίτευσης!! στην Τουρκία μιλάει σκυθρωπός για 156 νησιά μας ζητώντας να γίνουν δικά τους. Την ίδια ώρα που ο Ερντογάν απευθύνεται με οργή προς όλο τον πλανήτη και ζητάει να απλώσει την χώρα του προς κάθε κατεύθυνση (οπότε σε μια διαπραγμάτευση ότι κι αν του δώσουν από όσα ζητάει θα είναι κερδισμένος). Την ίδια αυτή ώρα ο πρωθυπουργός της Ελλάδας βγήκε με το γνωστό χαμογελάκι, κι όταν δέχτηκε ερώτηση από Σκοπιανή δημοσιογράφο που του είπε πως εκπροσωπεί το «ειδησεογραφικό πρακτορείο της Μακεδονίας», αντί να την βάλει στην θέση της, της ευχήθηκε να εκπροσωπεί σε λίγο καιρό την Γκόρνα Ματσεντόνια, δηλαδή την Βόρεια Μακεδονία.
Την ώρα που η διαπραγμάτευση εξελίσσεται, την ώρα που θεωρητικά θα έπρεπε να ζητάμε τον ουρανό με τ’ άστρα, όπως κάνουν όλοι οι σοβαροί εθνικοί διαπραγματευτές, ο πρωθυπουργός της Ελλάδας παραιτείται δημοσίως του ονόματος Μακεδονία σε χαριτωμένη κουβεντούλα με δημοσιογράφο.
Η Ιστορία θα γελούσε μαζί μας, αν δεν έκλαιγε.   



Monday, March 12, 2018

Αναζητείται πνευματικότητα

Η είδηση ότι ο Μπαράκ και η Μισέλ Ομπάμα βρίσκονται σε προχωρημένες συζητήσεις με το Netflix για να δημιουργήσουν εκπομπές για θέματα που τους ενδιαφέρουν οδηγεί στο προφανές ερώτημα: ποιον σύγχρονο Έλληνα πολιτικό θα καθόταν ο κόσμος να ακούσει/να παρακολουθήσει εκπομπές του για οποιοδήποτε θέμα; Δεν εννοώ βέβαια εκπομπές για να κάνει χαβαλέ εις βάρος του πολιτικού. Ακόμα κι αν κάποιος ισχυριστεί ότι ο Ομπάμα είναι μια ξεχωριστή περίπτωση ανθρώπου με ιδιαίτερο επικοινωνιακό χάρισμα που συνδυάζει αμεσότητα, χιούμορ και πνευματικότητα, αυτό δεν αλλάζει την ουσία της ερώτησης. Ας μην περιοριστούμε μόνο σε πρωθυπουργούς (σκεφτείτε εκπομπές του Αλέξη Τσίπρα, του Κώστα Καραμανλή, του Γιώργου Παπανδρέου και προσπαθήστε να μην γελάσετε). Ας πάμε και στους βουλευτές της περιοχής σας, στους δημάρχους σας. Και ας μην πάμε στην υψηλή απαίτηση του να δημιουργήσει οποιοσδήποτε από αυτούς τους «εξέχοντες» ανθρώπους του τόπου σας δικό του τηλεοπτικό σόου. Ας κατεβάσουμε τις απαιτήσεις μας στο να τους κάνουμε τακτικά παρέα. 
Θα το θέλατε, να κυκλοφορείτε μαζί τους; Αισθάνεστε ότι σας ενδιαφέρουν οι απόψεις τους για την ζωή; Ότι θα είχαν σημαντικά πράγματα να σας πουν, χάρη στο εύρος των γνώσεων, των εμπειριών, της ευφυΐας και της καρδιάς τους; Χάρη στην πεντακάθαρη ελεύθερη στάση τους στην Βουλή και στα Δημοτικά Συμβούλια; Αν ναι, είστε τυχεροί που έχετε βρει τόσο σπουδαίους ανθρώπους να σας εκπροσωπούν.
Αν όχι, μήπως ήρθε η ώρα να ψάξουμε για να βρούμε και να ψηφίσουμε ανθρώπους με μεγαλύτερη προσωπική ακτινοβολία, που να έχουν πράγματα να μας πουν; Αν πιστεύουμε ότι κανείς τέτοιος δεν υπάρχει στην πολιτική, μήπως να μαζευτούμε πολλοί και να πιέσουμε κάποιον που ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις μας για να κατέβει υποψήφιος;




Thursday, March 08, 2018

Σκάσε

Για όποιον εξακολουθεί να μην καταλαβαίνει:
Σκάσε Μαρία Ευθυμίου, καθηγήτρια στο Καποδιστριακό. Σκάσε Ανδρέα Πετρουλάκη, σκιτσογράφε. Σκάσε, Στάθη Καλύβα, καθηγητή στο Yale και στην Οξφόρδη. Σκάσε, Στέλιο Ράμφο, συγγραφέα-φιλόσοφε.
Αυτό το «σκάσε» είπε δυνατά η ΕΡΤ του ΣΥΡΙΖΑ, «κόβοντας» 7 συνεντεύξεις (ανάμεσα στις οποίες οι παραπάνω 4) της εκπομπής της Εύης Κυριακοπούλου, για πρώτη φορά μετά από 17 χρόνια, επειδή δεν άρεσαν οι συγκεκριμένοι καλεσμένοι – όλοι τους, βλέπετε, είναι ενάντια στον λαϊκισμό.
Για όποιον συνεχίζει να κάνει πως δεν καταλαβαίνει όσα έγραφα προχθές για το μοντέλο διακυβέρνησης που θέλουν να μας επιβάλλουν, να δώσω ένα ακόμα παράδειγμα από το «μισητό» Mega και την εκπομπή του Πρετεντέρη. Μπορεί να μην ήμουν φαν ούτε του δελτίου του Mega ούτε του Πρετεντέρη, αλλά ας δούμε λίγο πώς λειτουργούσε σε επίπεδο δεοντολογίας αυτό το ΙΔΙΩΤΙΚΟ κανάλι (που άρα λειτουργεί με τρόπο που θα υπερασπιστεί τα συμφέροντα των ιδιοκτητών του). Πριν τις ευρωεκλογές του ’14, ο ΣΥΡΙΖΑ είχε κάνει εμπάργκο στην εκπομπή του Πρετεντέρη επειδή δεν του άρεσαν τα άρθρα του δημοσιογράφου στην εφημερίδα που έγραφε.
Αντί να κάνει εκπομπές μόνο με φιλοκυβερνητικά στελέχη, ο Πρετεντέρης κάλεσε τον Πάγκαλο (κόκκινο πανί για πάρα πολύ κόσμο) και έψαξε και βρήκε έναν τάχα μου ακομμάτιστο, αλλά αντίθετο σε απόψεις με τον Πάγκαλο καθηγητή πανεπιστημίου. Όπως έχω ξαναγράψει λοιπόν, αντί για κάποιο γνωστό στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ εμφανίστηκε αυτός ό άγνωστος καθηγητής πανεπιστημίου ο οποίος δήλωσε πως υπάρχει καλή και κακή βία, πως ο λαός θα κρίνει ποια βία είναι καλή και ποια είναι κακή (άρα βαράτε και βλέπουμε πώς θα κριθεί η βία σας, θα σας ανακοινώσω εγώ μετά σε ποια κατηγορία ανήκει) και δήλωσε στο πανελλήνιο πως άλλο είναι το ήθος της αριστεράς και άλλο το ήθος της δεξιάς στην Ελλάδα, πως «οι δοσίλογοι και οι μαυραγορίτες ήταν από τη μία πλευρά, και οι αγωνιστές ήταν από την άλλη». Και, το κυριότερο: σε εκείνη την εμφάνισή του ο καθηγητής επιτέθηκε κατά μέτωπο στον κ. Θεόδωρο Πάγκαλο, με τον οποίο αντάλλαξαν κουβέντες σε υψηλότατους τόνους. Μετά από εκείνη την εμφάνιση του «εντελώς ανεξάρτητου» καθηγητή, ο οποίος λεγόταν Γιώργος Κατρούγκαλος στο Mega, ο ΣΥΡΙΖΑ (που τάχα δεν έστελνε στελέχη του στην εκπομπή) όλως τυχαίως τον κατέβασε υποψήφιο ευρωβουλευτή το 2014. Και ο Κατρούγκαλος (ναι, αυτός που έσφαξε τις συντάξεις και θα τον νιώσουν ακόμα πιο γερά οι Έλληνες στο πετσί τους από τον Γενάρη που έρχεται) πήρε πάνω από 150000 σταυρούς από τους Έλληνες ψηφοφόρους που τον έστειλαν στο Ευρωκοινοβούλιο. Μετά έγινε και υπουργός.
Θυμίζω: ΙΔΙΩΤΙΚΟ μέσο ενημέρωσης, που κάνει τα πάντα για να φέρει και «αντιφρονούντες».
Ενώ η ΕΡΤ, ΔΗΜΟΣΙΟ μέσο ενημέρωσης που την πληρώνουμε όλοι και πλέον απαγορεύει στα ίσα, φασιστικά, να εμφανίζονται εκεί όσοι δεν γουστάρει.
Όποιος θέλει, βλέπει και καταλαβαίνει.
Όποιος δεν θέλει, κατά βάθος γουστάρει φασισμό, απλώς λέει στον εαυτό του πως είναι «αριστερός» και αυτό καθαγιάζει τα πάντα.


Monday, March 05, 2018

Διαλέγεις μοντέλο

Αυτό που ζούμε στην πολιτική σκηνή της χώρας μοιάζει θλιβερό αλλά στο βάθος του δεν είναι και τόσο. Όσοι πίστεψαν στους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ βλέπουν την κατάντια τους μέσα σε τρία μόλις χρόνια και αντιλαμβάνονται (αν ενδιαφέρονται να το αντιληφθούν) πως η σήψη στην πολιτική δεν έχει να κάνει με ιδεολογίες όπως τάχα προσπαθούν από όλες τις παρατάξεις να μας πείσουν. Έχει να κάνει μονάχα με ανθρώπους. Ανεξαρτήτως ιδεολογίας, υπάρχουν άνθρωποι (πολλοί) που προσπαθούν να εκλεγούν για να εκμεταλλευθούν τα προνόμια της θέσης τους ή που ανακαλύπτουν τα προνόμια αφού πάρουν την θέση και γλυκαίνονται τόσο ώστε αποφασίζουν να κάνουν την πολιτική επάγγελμα και να κάνουν τα πάντα για να παραμείνουν εκεί.
Τώρα πια, βλέπουμε πως μέσα σε τρία χρόνια οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και λεφτά που δεν έπρεπε τσεπώνουν με νόμους που οι ίδιοι ψήφισαν, και τους δικούς τους διορίζουν παντού, συχνά χωρίς προσόντα, και τους ψηφοφόρους τους προστατεύουν με βρώμικους τρόπους και οι υποσχέσεις τους έχουν λιγότερη αξία από το σάλιο που κατανάλωσαν για να τις διατυπώσουν – ξαναβλέπουμε δηλαδή όλες τις ομορφιές που είχαμε ζήσει με ΠΑΣΟΚ και ΝΔ επί 35-40 χρόνια. Οι σημερινοί κυβερνώντες μάλιστα προσπερνούν τους προηγούμενους στην προσπάθεια δημιουργίας εικονικής πραγματικότητας, είναι ικανοί να δηλώνουν ότι δεν υπάρχουν πια άνθρωποι που τρώνε από τα σκουπίδια ενώ τους βλέπει ο κόσμος μπροστά στα μάτια του – αν τα έλεγαν αυτά οι προηγούμενοι θα τους είχαμε πάρει με τις ντομάτες. Το μόνο που δεν έχει συμβεί ακόμα είναι να φθάσουν, αριθμητικά, τα σκάνδαλα των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ εκείνα των προηγούμενων κυβερνώντων, αλλά αυτό είναι αδύνατον μέσα σε 3 χρόνια, γι’ αυτό θέλουν να μείνουν κι άλλο στην εξουσία για να ισοφαρίσουν το σκορ.
Είναι καλά όλα αυτά, όμως, ξαναλέω. Είναι καλά για δύο λόγους. Πρώτον επειδή καταλαβαίνουμε το τέλος του ψέματος των ιδεολογιών, ένα ψέμα που ταλαιπώρησε επί δεκαετίες την ελληνική κοινωνία, άρα ξέρουμε πλέον πως πρέπει να επιλέγουμε μόνο συγκεκριμένους ανθρώπους στις εκλογές, όχι κόμματα.
Δεύτερον, επειδή καταλαβαίνουμε πως πρέπει να επιλέξουμε μοντέλο διακυβέρνησης. Από τη μια μεριά υπάρχουν εκείνοι που πιστεύουν στην αστική δημοκρατία, αυτήν που προσπάθησε με όλες του τις δυνάμεις να φέρει στην Ελλάδα ο Ελευθέριος Βενιζέλος. Μια αστική δημοκρατία που κουβαλάει φυσικά τα μειονεκτήματά της και χρειάζεται ακέραιους και ικανούς ανθρώπους για να κυβερνήσουν – μεγάλη ευθύνη γι’ αυτό φέρει και ο λαός που τους εκλέγει. Είναι στο χέρι μας να διαλέξουμε νέους, μη διεφθαρμένους πολιτικούς που να πιστεύουν σε αυτό το μοντέλο και να εργασθούν γι’ αυτό. Από την άλλη μεριά υπάρχει ο ΣΥΡΙΖΑ. Που δεν έκρυψε ποτέ ότι το μοντέλο διακυβέρνησης που τον συγκινεί είναι εκείνο της Βενεζουέλας, της Κούβας και του παλιού ανατολικού μπλοκ. Δικτατορίες δηλαδή, γι’ αυτό τόσα στελέχη του επαναλαμβάνουν συχνά πως πήραν την κυβέρνηση, όχι την εξουσία. Θέλουν όλες τις εξουσίες στα χέρια τους ώστε να υλοποιήσουν το μοντέλο των δικτατοριών που αυτο-ονομάζονται επαναστάσεις και μοιράζουν ψίχουλα στους πολίτες. Από την πρώτη μέρα στην εξουσία ο ΣΥΡΙΖΑ τσακίζει την μεσαία τάξη και δίνει «επιδόματα» στους πάμφτωχους. Ο Τσακαλώτος στην Βουλή είπε πως μια οικογένεια με δύο παιδιά που βγάζει 1000 Ευρώ το μήνα προ φόρων, δηλαδή κάτω από 800 Ευρώ το μήνα καθαρά, ανήκει στην μεσαία τάξη. Στο υπουργείο Εργασίας πανηγυρίζουν όταν γίνονται part-time προσλήψεις και οι εργαζόμενοι παίρνουν 300 Ευρώ το μήνα. Για αυτούς τους ανθρώπους και τους ακόμα φτωχότερους θέλουν να συνεχίσουν να εργάζονται παίρνοντας οι ίδιοι 6000-7000 Ευρώ το μήνα, χώρια τα άλλα τους προνόμια, οι τάχα μου «αριστεροί». Που όλες τους οι ενέργειες και αποφάσεις μοιάζουν να έχουν βγει μέσα από τα παραδείγματα των βιβλίων που μιλάνε για το πώς πεθαίνουν οι δημοκρατίες.
Δεν είναι θέμα ιδεολογίας το μοντέλο που ονειρεύεται ο ΣΥΡΙΖΑ. Είναι θέμα αρρώστιας, γιατί πρέπει να είσαι άρρωστος για να επιδιώκεις εσύ να ζεις ζωή χαρισάμενη και ο λαός να υποφέρει. Δικαιολογίες μπορείς να βρεις όσες θες για να υποστηρίξεις το μοντέλο. Φταίνε οι διεφθαρμένοι παλιοί που κυβερνούσαν, φταίνε οι κακοί ξένοι που τους πολεμάς και δεν σε αφήνουν να κάνεις όσα θες, φταίει το ντόπιο κατεστημένο που σε εχθρεύεται (σιγά μην σε εχθρεύεται, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία), φταίει ο παγκόσμιος καπιταλισμός που κάποτε θα τον τσακίσεις, φταίει το κακό το ριζικό μας και ο Θεός που μας μισεί.  Αλλά η αλήθεια είναι πως το μοντέλο είναι άρρωστο.
Στις επόμενες εκλογές θα διαλέξουμε μοντέλο και τους ανθρώπους που θα το υπηρετήσουν.