Monday, May 30, 2016

Δεν θέλουμε να σας στενοχωρήσουμε (απλώς)

Ξέρετε σε πόσο μεγάλη εκτίμηση έχω το φοβερό δίδυμο του υπουργείου Παιδείας, τον υπουργό κ. Φίλη και τον Πρόεδρο της Επιτροπής Εθνικού Διαλόγου για την Παιδεία, κ. Λιάκο.
Γι’ αυτό στενοχωριέμαι πολύ που θα τους στενοχωρήσω, σήμερα. Που θα τους ενημερώσω, δηλαδή, ότι πήγα χθες σε μια υπέροχη εκδήλωση στο Κέντρο Ελληνικής Κοινότητας του Περθ. Ότι μετά την έναρξη της εκδήλωσης από τον πρόεδρο της ελληνικής κοινότητας ακούστηκε ο εθνικός ύμνος, και αρκετοί Έλληνες γύρω μου ήταν βουρκωμένοι όταν τον άκουγαν. Ότι ακούστηκαν, από τα παιδιά και τους έφηβους/έφηβες Έλληνες της Αυστραλίας συγκλονιστικά τραγούδια για την γενοκτονία των Ποντίων, η οποία όπως πολύ καλά ξέρουμε από τις σχετικές δηλώσεις του κ. Φίλη, δεν συνέβη ποτέ. Ακούστηκαν ακόμα τραγούδια, ποιήματα και μικρά σκετς για την πτώση της Κωνσταντινούπολης (σαν χθες, πριν 563 χρόνια), για την μάχη της Κρήτης και για την εισβολή στην Κύπρο – ξέρετε, όλα αυτά τα απαράδεκτα εθνικιστικά πράγματα που τόσο στενοχωρούν τον κ. Λιάκο ώστε να βρίζει ως ψυχωτικούς και εθνικολαϊκιστές αυτούς που τα προμοτάρουν. Αφού βέβαια κατά τον κ. Λιάκο πατριωτισμός δεν υπάρχει, αυτό που αποκαλούν κάποιοι πατριωτισμό είναι λαϊκισμός, και πρέπει τα παιδιά στην Ελλάδα να αποκτούν μόνο ιστορική και όχι εθνική συνείδηση (έχει πολύ ενδιαφέρον να διαβάσετε το κείμενο του Στάθη Σταυρόπουλου, στο οποίο έχω αναφερθεί ξανά, για τον κ. Λιάκο: http://www.enikos.gr/stathis/356387,O-mentoras-kai-o-akoloy8os.html)
Στο τέλος του φυλλαδίου με το πρόγραμμα της εκδήλωσης – εδώ θα σας στενοχωρήσω ακόμα πιο πολύ, κύριε Φίλη, κύριε Λιάκο – υπήρχε ο στίχος του Σεφέρη, από την «Σαλαμίνα της Κύπρος»:
«Κύριε, βόηθα να θυμόμαστε πώς έγινε τούτο το φονικό·
Την αρπαγή, το δόλο, την ιδιοτέλεια, το στέγνωμα της αγάπης·
Κύριε, βόηθα να τα ξεριζώσουμε».
Και – στο αποκορύφωμα του θράσους μας – ακούσαμε από μια έφηβη με μαγική φωνή το τραγούδι «Δεν σε φοβάμαι» της Μελίνας Ασλανίδου: https://www.youtube.com/watch?v=uOeQ00A2xIE
Ολοκληρώνοντας αυτή την μικρή ενημέρωση, να σας υποσχεθούμε, εδώ από το Περθ της Δυτικής Αυστραλίας, ότι θα συνεχίσουμε να είμαστε απέναντι στην καταστροφή που κουβαλάτε οι δυο σας, απέναντι στην καταστροφή που είστε οι δυο σας, με όλα όσα λέτε και κάνετε, εις βάρος των παιδιών της χώρας.
Η μοναδική Πόλη που έχει μείνει στην Ελλάδα είναι η παιδεία. Και μπορεί καμιά φορά οι οχτροί να μπαίνουν στην Πόλη, αλλά δεν κάθονται για πολύ.

Thursday, May 26, 2016

Γνήσιος, καθαρός εμετός

Το σημερινό κείμενο δεν έχει ίχνος πλάκας, συγγνώμη.
Θυμώνω συχνά, όπως ξέρετε όσοι διαβάζετε το ημερολόγιο, αλλά σπάνια νιώθω να τρέμω από οργή για κάτι που άκουσα. Σπάνια αναρωτιέμαι αν είχα μπροστά μου αυτόν που το είπε, αν θα μπορούσα να κρατηθώ στοιχειωδώς ευπρεπής.
Για μια τέτοια περίπτωση γράφω σήμερα. Άφησα απέξω από το κείμενο της Δευτέρας το πιο εμετικό πράγμα που έχω ακούσει ποτέ να λέει πολιτικός τα τελευταία χρόνια. Φυσικά, και αυτό το είπε ο υπουργός Παιδείας της χώρας, ο Νίκος Φίλης. Ο «αριστερός».
Απαντώντας στο θέμα που έχει δημιουργηθεί με την απαγόρευση να πηγαίνουν στο ολοήμερο δημοτικό τα παιδιά που δεν έχουν και τους δύο γονείς να εργάζονται, είπε:
«Όποιο παιδί έχει δύο γονείς ανέργους – που ανεργία  σημαίνει σε πολλές περιπτώσεις μαύρη εργασία – με μια απλή δήλωση θα μπορεί ο γονιός να στέλνει το παιδί του στο σχολείο. Θα δεχόμαστε μια δήλωση ότι ‘κάνω δουλειές του ποδαριού’».
Φανταστείτε το: Άντρες και γυναίκες που δουλεύουν ανασφάλιστοι/ανασφάλιστες για το μεροκάματο. Συχνά υπό άθλιες συνθήκες εργασίας, στην σημερινή Ελλάδα. Να πηγαίνουν στο σχολείο, στο γραφείο των δασκάλων. Να ζητάνε να υπογράψουν μια δήλωση. Να γράφουν «σας παρακαλώ να πάρετε το παιδί μου στο ολοήμερο δημοτικό, γιατί κάνω δουλειές του ποδαριού για να ζήσω». Να ταπεινώνονται.
Εγώ το φαντάζομαι, από την στιγμή που άκουσα τον Νίκο Φίλη να το λέει. Λόγω τιμής, το φαντάζομαι και ανατριχιάζω.
Μπορεί κανείς να κάνει διάφορες αναλύσεις για την ανακοίνωση. Να δει το θέμα πολιτικά, π.χ., και να σκεφτεί πού έχει βρεθεί αυτή η χώρα ώστε μερικές δεκαετίες μετά τις εξορίες στα ξερονήσια και τους εκβιασμούς που είχαν υποστεί για να κάνουν δηλώσεις μετάνοιας, έρχονται τώρα οι «αριστεροί» πια να απαιτήσουν άλλου τύπου δηλώσεις, από τους πιο αδύναμους ανθρώπους της κοινωνίας.
Αλλά δεν με ενδιαφέρουν άλλες αναλύσεις. Έχει κολλήσει το μυαλό μου στην εικόνα του γονιού που υπογράφει αυτό το χαρτί.
Και μετά από τόσα χρόνια και τόσους άθλιους πολιτικούς που έχουν περάσει από αυτή τη χώρα, δεν νομίζω ότι έχω σιχαθεί ποτέ κάποιον περισσότερο από αυτόν εδώ τον τύπο. 
  

Monday, May 23, 2016

Μην σταματάς να ενθουσιάζεις τα πλήθη

Αποκλείεται να μην θυμάστε τις δύσκολες στιγμές σας στο σχολείο. Ξέρετε, εκεί που τύχαινε ο καθηγητής να μας σηκώσει για μάθημα, ενώ δεν ήταν γαμώτο η σειρά μας, άλλος έπρεπε να εξεταστεί εκείνη τη μέρα με βάση τη σειρά στο μπλοκάκι του. Και φυσικά ήμασταν αδιάβαστοι, αφού δεν το περιμέναμε, και προσπαθώντας να απαντήσουμε λέγαμε μπούρδες, και μόλις καταλαβαίναμε πόσο λάθος ήταν αυτό που είπαμε, από το σχόλιο του καθηγητή, προσπαθούσαμε να καλύψουμε τις μπούρδες μας με ακόμα μεγαλύτερες μπούρδες στην προσπάθειά μας να πετύχουμε τυχαία την σωστή απάντηση.
Υπήρχαν βέβαια και κάποιοι συμμαθητές μας που, επειδή δεν διάβαζαν ποτέ, είχαν αναγάγει τις μπαρούφες σε τέχνη, τις αμολούσαν και το διασκέδαζαν κι ας τους έβαζε τα κουλούρια ο καθηγητής. Γιατί τους άρεσε που ενθουσίαζαν την τάξη.
Γι’ αυτό μ’ αρέσει ο υπουργός Παιδείας της χώρας μας, ο Νίκος ο Φίλης. Επειδή κάθε φορά που μιλάει με ταξιδεύει στα μαθητικά τα χρόνια.
Βγαίνει να μιλήσει, πετάει την πρώτη κοτσανάρα, τρώει κράξιμο, και μετά αρχίζει να αμολάει την μία πατάτα μετά την άλλη, για να καλύψει την πρώτη.  
Ανακοίνωσε, λοιπόν, τα καταστροφικά μέτρα για τα δημοτικά σχολεία της χώρας, με πρώτο-πρώτο την μείωση ωρών διδασκαλίας βασικών μαθημάτων. Έγινε χαμός με την απόφασή του. Τι έχει να μας πει για όλα αυτά; Η απάντησή του, στην Βουλή: «Μη μας πείτε τώρα ότι εάν κοπεί μία ώρα γυμναστικής στην έκτη δημοτικού ή ένα δευτερεύον μάθημα στην πέμπτη, υποβαθμίζεται το σχολείο. Κάθε άλλο. Αντιθέτως, ανεβάζουμε τον πήχη σε όλη την Ελλάδα, για την ποιότητα των μαθημάτων και των σχολείων».
Τα ΔΕΥΤΕΡΕΥΟΝΤΑ μαθήματα που κόβει, ανεβάζοντας την ποιότητα:
-  μία ώρα Πληροφορικής  σε τρίτη, τετάρτη, πέμπτη, έκτη δημοτικού. Λογικό, η Πληροφορική δεν χρειάζεται. Οι υπολογιστές είναι όργανα του κακού.
-   μία ώρα Αγγλικών από όλες τις τάξεις. Λογικό, θα τα μάθουν στο φροντιστήριο.
-  μία ώρα Ευέλικτης Ζώνης από όλες τις τάξεις, της ζώνης δηλαδή όπου συχνά τα παιδιά έκαναν μέχρι τώρα τις πιο δημιουργικές τους εργασίες στο σχολείο. Λογικό, δεν χρειαζόμαστε δημιουργικούς ανθρώπους, μπορεί να μεγαλώσουν και να κάνουν καριέρα, και όπως έγραψε και ο σύμβουλος Στρατηγικού Σχεδιασμού του πρωθυπουργού κ. Καρανίκας, «η καριέρα είναι σαν τη χολέρα».
- μία ώρα Ελληνικών από τις δύο πρώτες τάξεις του δημοτικού. Λογικό, τι χρειάζονται τα ελληνικά; Αφού τα μιλάνε στο σπίτι τους.
-  μία ώρα Μουσικής από τις δύο πρώτες τάξεις και μία ώρα Θεατρικής Αγωγής σε πέμπτη και έκτη τάξη. Λογικό. Για τέχνες είμαστε τώρα; Εξάλλου, μουσική ξέρουμε καλά. Παίξαμε νταούλια και χόρεψαν οι αγορές σε όλο τον κόσμο.
Αλλά, αγαπημένε αναγνώστη, ο Νίκος ο Φίλης δεν σταμάτησε εκεί γιατί όταν έχει ρέντα ο Νίκος ο Φίλης είναι ασυγκράτητος.
Τον ρώτησαν ξανά, για το κόψιμο μιας ώρας μαθήματος καθημερινά από τα δημοτικά σχολεία της χώρας. Και τι είπε, λέτε, στο κανάλι της Βουλής, παίρνοντας το συμπονετικό-αγαπησιάρικο ύφος του; Είπε: «είναι επιλογή μας η μείωση των ωρών διδασκαλίας, όχι για οικονομικούς, αλλά για παιδαγωγικούς λόγους. Τα κουράζουμε τα παιδιά».
Και τον ακούς, εσύ εκεί που κάθεσαι στον υπολογιστή σου, και σκέφτεσαι «τον είχα παρεξηγήσει μωρέ, αυτός είναι καλός, θέλει να φροντίσει το παιδί μου, να μην το κουράζει. Και είναι και υπουργός, θα ξέρει για να τα λέει αυτά, θα έχει μελέτες στην διάθεσή του, θα ξέρει τι συμβαίνει στα δημοτικά σχολεία στον υπόλοιπο κόσμο».
Και κάνεις μια έρευνα στο δίκτυο. Σε ΗΠΑ, Καναδά, Αγγλία, Γαλλία, Ιταλία, Γερμανία, Νορβηγία, Αυστραλία, Κίνα. Και βλέπεις πόσες ώρες κάνουν μάθημα και με πόση ώρα συνολικό διάλειμμα τα παιδιά σε όλο τον κόσμο. Και ανακαλύπτεις ότι οι τέσσερισήμισι ώρες (8:15-13:15 με μισή ώρα διάλειμμα αθροιστικά), που θα διδάσκονται από τον Σεπτέμβρη τα παιδιά στα ελληνικά δημοτικά σχολεία, είναι οι λιγότερες ώρες μαθήματος οπουδήποτε στον κόσμο.
Και ξανακοιτάς την οθόνη σου, και βλέπεις την φάτσα του Νίκου του Φίλη να σε κοιτάζει.
Και η πρώτη σου σκέψη είναι πως δεν έχεις λεφτά να αγοράσεις καινούργια οθόνη, αν την σπάσεις αυτήν.
Η δεύτερη σκέψη σου είναι πως κάτι δεν πάει καλά. Πως ξαφνικά, μοιάζει να ανέλαβε το μέλλον των παιδιών σου ένας από τους συμμαθητές σου που δεν είχαν ιδέα ποτέ για τίποτα. Και το διασκεδάζει, όπως τότε. Του αρέσει να ενθουσιάζει τα πλήθη.   


Wednesday, May 18, 2016

Μικρή λίστα βραβείων του "Αναγνώστη"

Μόλις έμαθα ότι το "Μια ανάσα μόνο" είναι στην μικρή λίστα (short list) των βιβλίων για το βραβείο λογοτεχνικού βιβλίου για εφήβους του "Αναγνώστη": http://www.oanagnostis.gr/mikres-listes-vravion-tou-anagnosti/
Είναι η δεύτερη φορά που το πολύ σημαντικό αυτό λογοτεχνικό περιοδικό μου κάνει την τιμή να έχει βιβλίο μου στην μικρή λίστα, αφού το ίδιο είχε συμβεί πριν 2 χρόνια και με το "Καιρός για Ήρωες".
Ευχαριστώ πολύ.

Tuesday, May 17, 2016

Σύντροφε Ντόναλντ (μια επιστολή μόνο για πραγματικούς άντρες)

Σύντροφε Ντόναλντ,
Είμαι απόλυτα πεπεισμένος ότι είσαι ο μόνος στον οποίο μπορώ να απευθυνθώ αυτή την δύσκολη ώρα και να με καταλάβει.
Ξέρεις ότι έχουμε εικονικά τις διαφορές μας, αφού εγώ δηλώνω αριστερός κι εσύ δεξιός, αλλά επίσης ξέρεις ότι αυτά τα δηλώνουμε απλώς για να έχουμε κάποιες σίγουρες ψήφους. Αυτά που μας ενώνουν είναι πολύ βαθύτερα: η αγάπη για εξουσία και η απέχθεια για τις γυναίκες.
Έχοντας βαθιά γνώση των σχετικών σου απόψεων, σου γράφω για να ζητήσω την αλληλεγγύη σου, ως πιθανού μελλοντικού προέδρου των ΗΠΑ, καθώς η Αριστερά (δηλαδή ΕΓΩ) στην χώρα μας βρίσκεται σε μια δύσκολη φάση, εξαιτίας μιας επιστολής που έστειλα πριν από τρία χρόνια.
Τότε, σύντροφε, κάποιες βλαμμένες κακομοίρες υπάλληλοι της πρεσβείας της Βενεζουέλας διαμαρτυρήθηκαν επειδή ο πρέσβης τους φερόταν όπως αξίζει σε όλες τις γυναίκες. Δηλαδή τις χούφτωνε όποτε γούσταρε, τις ρωτούσε αν είναι υγρές ή στεγνές, εμφανιζόταν ημίγυμνος και απαιτούσε να του κάνουν μασάζ, προσπάθησε να βιάσει μία από αυτές και τις απειλούσε πως θα τις απολύσει όταν έφτασαν, οι σιχαμένες, στο σημείο να κάνουν και γραπτές καταγγελίες εις βάρος του. Όπως καταλαβαίνεις, λόγω των στενών μου σχέσεων με τον πρόεδρο Μαδούρο, έπρεπε να κάνω κάτι γι’ αυτό.
Του έγραψα λοιπόν πως περίμενα την παρέμβασή του για το ζήτημα, αφού αν μαθευόταν οτιδήποτε τα συστημικά ΜΜΕ θα το εκμεταλλεύονταν για να βλάψουν την Αριστερά τόσο στη Βενεζουέλα όσο και στην Ελλάδα. Και πράγματι ο πρόεδρος Μαδούρο απέσυρε τον πρέσβη και φρόντισε ώστε ο καινούργιος πρέσβης να απολύσει τις καριόλες. Που στο κάτω-κάτω, τι τους είχε ζητήσει ο άνθρωπος; Να του κάθονται όποτε γουστάρει απλώς, κι αυτές έκαναν φασαρία. Τι φωνάζετε ρε; Όπως έχεις δηλώσει κι εσύ, σύντροφε Ντόναλντ, η πιο ωραία ατάκα σε ταινία είναι από το Pulp Fiction, εκεί όπου ένας τυπάς λέει στην γκόμενά του: «Σκύλα, ηρέμησε».
Σύντροφε Ντόναλντ, ξέρω πως εσύ, που έχεις δεχτεί αντίστοιχες κατηγορίες στο παρελθόν για προσπάθεια βιασμού από κάποιες αγνώμονες γυναίκες, συμπεριλαμβανόμενης και της πρώην γυναίκας σου, θα με στηρίξεις τώρα που η επιστολή μου διέρρευσε στην δημοσιότητα. Θυμάμαι τις εμπνευσμένες δηλώσεις σου πως «δεν έχει σημασία τι γράφουν για σένα τα ΜΜΕ, αρκεί να έχεις δίπλα σου έναν νεαρό και όμορφο κώλο» και πως «στις γυναίκες πρέπει να φέρεσαι σαν τα σκατά». Όμως στην Ελλάδα υπάρχουν ακόμα αρκετοί οπισθοδρομικοί άνθρωποι που σκέφτονται τις μανάδες, τις αδερφές και τις γυναίκες τους ως ανθρώπινα όντα, και αυτό μπορεί να μου δημιουργήσει προβλήματα και να χάσω μερικές ψήφους.
Σύντροφε Ντόναλντ,
Είμαστε στην διάθεση σου και από την πλευρά μας θα πάρουμε κάθε θεσμική και πολιτική πρωτοβουλία ώστε να πραγματοποιηθεί μια επίσημη επίσκεψή σου εδώ, μόλις με το καλό εκλεγείς πρόεδρος. Μια τέτοια επίσκεψη θα αποδώσει σημαντικά οφέλη στους λαούς μας, αφού θα βοηθήσει να αναδειχθεί η δύναμη του πραγματικού αρσενικού και θα σταματήσουν οι συμπατριώτες μου να είναι φλώροι.
Με συντροφικούς χαιρετισμούς αλληλεγγύης, δηλώνουμε και πάλι την απόλυτη στήριξή μας στον ελπιδοφόρο αγώνα σου και περιμένουμε τις ιδέες σου για να βγούμε από την καινούργια λούμπα που πέσαμε.
Αλέξης Τσίπρας
Πρόεδρος ΣΥΡΙΖΑ
Πρωθυπουργός της Ελλάδας

Υ.Γ. Αν και η παραπάνω επιστολή δεν είναι αληθινή, η πραγματική επιστολή του κ. Τσίπρα στον κ. Μαδούρο, για το θέμα των γυναικών υπαλλήλων, δεν είναι λιγότερο ανατριχιαστική:  http://www.protothema.gr/politics/article/578536/to-maximou-uvrizei-adi-na-apada-giati-kalupse-ton-zoiro-presvi-tis-venezouelas-/

Monday, May 16, 2016

Για τον Παύλο

Αυτή η ιστορία δεν έχει χαρούμενο τέλος.
Πριν από δέκα χρόνια, φρεσκοπαντρεμένοι, φύγαμε με την Δέσποινα για να ζήσουμε στον Καναδά. Στην πόλη που πήγαμε, το Χάμιλτον, λίγο έξω από το Τορόντο, γνωρίζαμε συνολικά ακριβώς μηδέν ανθρώπους.
Μέσα στα επόμενα χρόνια, εκτός από τέσσερις καινούργιους φίλους στην ηλικία μας, γνωρίσαμε και δύο οικογένειες, μία καναδέζικη και μία ελληνική, που μας έβαλαν πολύ γρήγορα στο σπίτι τους, και μας έκαναν να νιώσουμε πολύ ζεστά.
Δεν είναι εύκολο να καταλάβουν όλοι πόσο ανεκτίμητο είναι να βρεθούν άνθρωποι που θα σε φροντίσουν, που θα σε κάνουν να νιώθεις σιγουριά κοντά τους μέσα σε μια αχανή χώρα. Μπορούν να το καταλάβουν μόνο όσοι έχουν ζήσει πολύ μακριά από τον τόπο τους.
Γρήγορα καταλάβαμε ότι, για την συγκεκριμένη ελληνική οικογένεια, το αγκάλιασμα που μας έκαναν δεν ήταν κάτι καινούργιο. Είχαν αγκαλιάσει έτσι και πολλούς άλλους Έλληνες που έρχονταν στο Χάμιλτον. Επειδή ο άντρας της οικογένειας ήταν καθηγητής στο πανεπιστήμιο McMaster, φρόντιζε να καλεί στο σπίτι του, στις γιορτές, ακόμα και Έλληνες φοιτητές του, ώστε να μην νιώθουν μόνοι «χρονιάρες μέρες», να αισθάνονται την οικογενειακή θαλπωρή.
Εκτός από το ανοιχτό του σπίτι και την ανοιχτή του καρδιά, φρόντιζε να κάνει και εξαιρετική, διεθνούς ακτινοβολίας ερευνητική δουλειά στο αντικείμενό του, όπου είχε αναγνωριστεί ως ένας από τους σημαντικότερους επιστήμονες στον Καναδά.
Η ζωή αρκετές φορές δεν είναι δίκαιη για τους Ανθρώπους με Α κεφαλαίο. Την περασμένη Παρασκευή, μετά από χρόνια πάλης με μια ύπουλη αρρώστια που ελάχιστοι γνώριζαν πως είχε, ο φίλος μου έφυγε, πολύ νέος, πολύ πρόωρα.
Παύλο Κανάρογλου, ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ. Η αγάπη σου δεν πάει πουθενά, είναι μαζί μας.

Άλλη μια βιασμένη γενιά εφήβων

Ξεκινούν, λοιπόν, για μια ακόμα φορά οι πανελλήνιες εξετάσεις.
Και δεν ιδρώνει το αυτί κανενός για μια ακόμα γενιά παιδιών που ένιωσαν την εφηβεία τους να βιάζεται από το αθλιότερο σύστημα εξετάσεων που υπάρχει στον κόσμο.
Και δεν υπάρχει κανένα ελληνικό κόμμα που να έχει πρόταση για κατάργηση των πανελληνίων - όχι κατάργησή τους για τις σχολές που κανείς δεν θέλει (αυτή είναι η εκπληκτικής γελοιότητας πρόταση της κυβέρνησης) αλλά κατάργηση συνολικά των πανελληνίων.
Τόσοι σύμβουλοι, σε όλα τα κόμματα, πληρώνονται λεφτά που πλέον ο μέσος Έλληνας δεν τολμάει ούτε να ονειρευτεί, και κανείς από όλους αυτούς τους τύπους δεν μπορεί να φανταστεί μια Ελλάδα με εφήβους που θα ζουν σαν παιδιά της ηλικίας τους. Που θα χαίρονται την ζωή τους, αντί να ζουν ως σκλάβοι σε γαλέρα.
Το έχω ξαναγράψει: χρειάζονται μόλις 4 βήματα για να καταργηθούν οι πανελλήνιες. Αλλά πριν τα 4 βήματα χρειάζεται να υπάρχει και αγάπη για τα παιδιά.
Τα 4 βήματα, για όποιον ενδιαφέρεται: http://polyk.blogspot.com.au/2015/09/2.html


Wednesday, May 11, 2016

Ο καινούργιος υπουργός Παιδείας της χώρας (αγάπη μόνο)

Μα πόσο μεγάλη καρδιά έχει αυτός ο σπουδαίος άνθρωπος, ο υπουργός Παιδείας μας, ο κ. Φίλης. Μια καρδιά γεμάτη αγάπη, αγάπη μόνο. Αφού να φανταστείτε, σύμφωνα με σημερινά δημοσιεύματα, το υπουργείο σκέφτεται, μετά τον ξεσηκωμό που έγινε, να αλλάξει την προχθεσινή του απόφαση. Να μην πετάξει έξω από το ολοήμερο σχολείο τα παιδιά των άνεργων και των ανασφάλιστων, να τους επιτρέψει να φοιτήσουν εκεί. Φανταστείτε! Τα παιδιά των άνεργων θα έχουν δικαιώματα! Για τόση αγάπη, μιλάμε.
Προσθέτω την αγάπη του κ.Φίλη για τους ανέργους, με την αγάπη του κ. Λιάκου για τους εργάτες, τους κτηνοτρόφους και τις νοικοκυρές (http://polyk.blogspot.com.au/2016/05/blog-post_80.html), και αναρωτιέμαι, σε ποιον πλανήτη αυτοί οι άνθρωποι είναι αριστεροί; Συγνώμη, συγνώμη, λάθος, ξαναθέτω την ερώτηση: σε ποιον πλανήτη αυτοί οι άνθρωποι είναι άνθρωποι;
Κι επειδή ο πρωθυπουργός μας προφανώς δυσκολεύεται να βρει κάποιον να του αναθέσει το υπουργείο Παιδείας, αν σκεφτεί κανείς ότι το ανέθεσε στον Μπαλτά και μετά στον Φίλη, έχω πρόταση: υπουργός Παιδείας της χώρας στον επόμενο ανασχηματισμό να γίνει ο Τάσος Ποτσέπης, ξέρετε, αυτός ο εικοσάχρονος που βγαίνει στις εκπομπές και φωνάζει «αγάπη μόνο», φιλώντας τα μεγάλα του μπράτσα και κάνοντας ότι του κατέβει.
Νομίζετε ότι κάνω πλάκα, αλλά δεν κάνω. Ο Τάσος Ποτσέπης δεν υστερεί σε τίποτα από τον Νίκο Φίλη. Έχει ακριβώς τις ίδιες σπουδές (απόφοιτος Λυκείου) και επιπλέον έχει ένα σύνθημα (αγάπη μόνο) που αποκλείεται να τον έκανε ποτέ να σκεφτεί να πετάξει τα παιδιά των ανέργων έξω από τα ολοήμερα.

Monday, May 09, 2016

Για ένα πιάτο φαΐ (σκέψου όπως ο Σάκης)

Η περασμένη Παρασκευή ήταν μια σημαντική μέρα. Γιατί για πρώτη φορά ακούσαμε από το στόμα ενός Έλληνα πρωθυπουργού μέσα στην κρίση ποιο είναι ακριβώς, σε Ευρώ, το όριο της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Μας το είπε ο κύριος Τσίπρας. Θα έχουν γεράματα αξιοπρέπειας οι αγρότες, με 384 Ευρώ, μας είπε. Κι επειδή οι αγρότες δεν είναι κατώτεροι άνθρωποι (ελπίζω) στο μυαλό του πρωθυπουργού μας, η εξήγηση προφανώς αφορά σε όλους τους συνταξιούχους.
Όποιος μαζεύει εισόδημα 384 Ευρώ το μήνα, από τα οποία βέβαια πρέπει να πληρώσει τα φάρμακά του, τους γιατρούς του, τον ΕΝΦΙΑ ή το νοίκι του, οποιεσδήποτε άλλες υποχρεώσεις έχει, καθώς και να φάει, είναι αξιοπρεπής. Αν μάλιστα σε ένα σπίτι δούλευε μόνο ο άντρας, τότε με τα 384 Ευρώ θα πρέπει να ζήσει στα γεράματα και ο ίδιος και η γυναίκα του. 192 Ευρώ το άτομο, με αξιοπρέπεια πάντα. Η αξιοπρέπεια είναι πάνω απ’ όλα.
Όλα αυτά μας τα είπε ο κ. Τσίπρας τονίζοντας πόσο περήφανος είναι που έκανε τις υποσχέσεις του πράξη.
Μιλάμε για έναν άνθρωπο που μαζί με τους υπουργούς και τους βουλευτές του πανηγυρίζουν για το πόσο σημαντικό έργο κάνει η κυβέρνησή τους στην υγεία, την στιγμή που ασθενείς σε πολλά νοσοκομεία φέρνουν σαπούνι, γάζες, βαμβάκι, χαρτιά από το σπίτι τους - κι όταν δεν έχουν να φέρουν, σε κάποιες περιπτώσεις κάνουν έρανο οι γιατροί και οι νοσηλευτές για να αγοράσουν ότι χρειάζεται ο ασθενής. Ο ασθενής, που μην ξεχνάμε, συχνά χρειάζεται μήνες αναμονής μέχρι να μπορέσει να δει κάποιον γιατρό στο νοσοκομείο.
Την ίδια στιγμή που συμβαίνουν όλα αυτά, ο ΣΥΡΙΖΑ διορίζει με χθεσινή τροπολογία τέσσερις δημοσιογράφους στα γραφεία υπουργών με μισθό πάνω από 2500 Ευρώ το μήνα. Με αξιοπρέπεια. 
Αναρωτιέται κανείς, όταν ακούει τον πρωθυπουργό να τολμάει να τα λέει αυτά, πώς είναι δυνατόν να μην υπάρχει ίχνος ντροπής.
Ας προσπαθήσουμε να απαντήσουμε στην ερώτηση «γιατί δεν υπάρχει τσίπα;».
Δεν ξέρω αν έτυχε να παρακολουθήσετε την πρόσφατη τηλεοπτική συνέντευξη του Σάκη Ρουβά, όπου ρωτήθηκε και για θέματα πολιτικής και έκανε την εξής πολύ συνειδητοποιημένη ανάλυση:
«Ξέρετε, εγώ δεν είμαι υπέρ των επαγγελματιών πολιτικών. Όταν κάποιος ασχολείται επαγγελματικά με την πολιτική και εξαρτάται από αυτό η ζωή του, η ζωή των παιδιών του, αν θα έχει να φάει δηλαδή, αμέσως η επόμενη σκέψη του είναι ότι πρέπει να εκλεγεί. Αυτό αμέσως τον οδηγεί σε λανθασμένες αποφάσεις. Αν εγώ σκεφτώ ότι πρέπει να πω κάτι που θα σας γοητεύσει ή που θα ακουστεί καλό στα αυτιά σας, για να συνεχίσω να έχω φαγητό στο σπίτι, θα με κάνει να ερευνήσω τι είναι αυτό που θέλετε να ακούσετε για να με ψηφίσετε».
Εγώ λέω να σκεφτούμε για λίγο όπως ο Σάκης. Να σκεφτούμε το υποθετικό σενάριο όπου ο κ. Τσίπρας στις επόμενες ή στις μεθεπόμενες εκλογές δεν μπαίνει καν στην Βουλή. Τι θα κάνει για να ζήσει, αν υποθέσουμε ότι ισχύουν όσα γνωρίζουμε γι’ αυτόν, ότι δηλαδή δεν έχει άλλα εισοδήματα; Στην αρχή, θα ακολουθήσει πιθανότατα τον δρόμο του Γ.Παπανδρέου και του Γ. Βαρουφάκη, θα πάρει λεφτά για να δώσει μερικές ομιλίες ανά τον κόσμο, να εξηγήσει πώς χειρίστηκε την κρίση. Μετά; Ο κ. Τσίπρας είναι 42 χρονών, θυμίζω. Έχει μπροστά του 25 χρόνια για να βγει στην σύνταξη. Όπως παραδέχτηκε ο κολλητός του κ. Φλαμπουράρης, ο κ. Τσίπρας δεν έχει δουλέψει στη ζωή του γιατί «πότε να προλάβει;». Θα τον προσλάβει μήπως στα 40-φεύγα του κάποιος ως μηχανικό με ασήμαντη εμπειρία; Πού θα πάει να δουλέψει; Με ποια προσόντα; Εσείς, αν είχατε μια δική σας εταιρία, θα τον προσλαμβάνατε, στην θέση ανθρώπων που είναι επί χρόνια επαγγελματικά ενεργοί;
Με λίγα λόγια, την χώρα κυβερνάει ένας άνθρωπος ο οποίος αν σταματήσει να εκλέγεται δεν έχει τρόπο να ζήσει. Ένας άνθρωπος απελπισμένος. Που όταν έρθει η ώρα να ξαναπάμε σε εκλογές θα βρει κάτι καινούργιο απίθανο να υποσχεθεί, για να επιβιώσει. Αυτή είναι η απάντηση στο γιατί θα κάνει τα πάντα, γιατί θα πει τα πάντα, γιατί θα δοκιμάσει τα πάντα, χωρίς ντροπή, για να παραμείνει στην εξουσία.  

Tuesday, May 03, 2016

Ομιλία στο TEDxChania - Η απόρριψη είναι μια λέξη με οκτώ γράμματα

Αρκετοί φίλοι, εντός και κυρίως εκτός Χανίων, μου είχαν ζητήσει να δουν την ομιλία μου στο TEDxChania τον περασμένο Οκτώβριο, που είχε τίτλο: "Η απόρριψη είναι μια λέξη με οκτώ γράμματα".
Αφού ευχαριστήσω πρώτα για μια ακόμα φορά την καταπληκτική ομάδα του TEDxChania, για την πρόσκληση αλλά και για την ζεστασιά με την οποία αγκάλιασε όλους τους ομιλητές, να το link της ομιλίας:
https://www.youtube.com/watch?v=Cw0IUkW0myI&feature=youtu.be

Monday, May 02, 2016

Αγράμματοι εργάτες και ψυχωτικές νοικοκυρές, σταματήστε να τον ενοχλείτε, μεγαλουργεί

Συνεχίζω από εκεί που ξεκίνησε το κείμενο της περασμένης Τετάρτης. Ο Πρόεδρος της Επιτροπής Εθνικού Διαλόγου για την Παιδεία είναι όπως είπαμε ο κύριος Αντώνης Λιάκος, τον οποίο θαυμάζει απεριόριστα ο πρωθυπουργός μας.
O κύριος Λιάκος έχει ένα μεγαλόπνοο σχέδιο, το οποίο ανακοίνωσε και στις εφημερίδες για να το μάθετε όσοι έχετε παιδιά στο γυμνάσιο και στο λύκειο.
Το ποιος είναι ο κύριος Λιάκος θα σας το αφήσω για το τέλος, για να μην πάθετε ντουβρουτζά από τώρα.
Ο κύριος Λιάκος και η επιτροπή λοιπόν προτείνουν να υπάρχουν στα γυμνάσια και στα λύκεια λιγότερα διαλείμματα για τους μαθητές και λιγότερα μαθήματα κάθε μέρα. Στο σημείο αυτό πιθανόν να σκέφτεστε: «Όπα, τι διάβασα τώρα; Αφού λιγότερα διαλείμματα σημαίνει περισσότερη ώρα μάθημα, πώς γίνεται να μειωθούν και τα μαθήματα και τα διαλείμματα;». Ο λόγος που δεν καταλαβαίνετε την πρόταση, αγαπημένοι αναγνώστες, είναι ότι δεν σας κόβει. Ότι δεν έχετε το πνευματικό μέγεθος του κυρίου Λιάκου για να αντιληφθείτε την πρόταση.
Ένας απλός τρόπος π.χ. να μειωθούν και τα μαθήματα και τα διαλείμματα είναι να κοπούν πολλά μαθήματα από το πρόγραμμα του γυμνασίου και του λυκείου, όπως θα κοπούν τώρα και από το δημοτικό. Έτσι, το κράτος θα ξεφορτωθεί πολλούς ενοχλητικούς καθηγητές διαφόρων ειδικοτήτων, που δεν φτάνει που διδάσκουν, θέλουν να πληρώνονται κιόλας, τα τομάρια.
Επόμενη πρόταση της επιτροπής: κατάργηση των βαθμών. Θα υπάρχει μόνο περιγραφική αξιολόγηση του μαθητή. Γιατί να στενοχωρούμε τα παιδιά, όταν δεν πηγαίνουν καλά στα μαθήματα; Αντί να τους βάζει, π.χ., ο καθηγητής «έντεκα» στα μαθηματικά, θα γράφει στον έλεγχο: «μέτριος» ή «γλυκύ βραστός» - συγνώμη, μπερδεύτηκα με τον καφέ μου, εννοούσα «μέτριος» ή «καλούλης» ή «γλυκούλης» ή «γουάου». Επίσης, αν δεν υπάρχουν βαθμοί, δεν θα μπορεί να ποσοτικοποιείται και το πόσο καλός είναι ο μαθητής, κι έτσι θα καταργηθεί και η απαίσια αριστεία, που ως γνωστόν από τον κ. Μπαλτά είναι ρετσινιά, δηλαδή μη σου τύχει στο παιδί σου και είναι άριστο, πρέπει αμέσως να το πλακώσεις στα χαστούκια.
Επίσης, οι μαθητές θα γράφουν ερευνητικές εργασίες και θα καταργηθούν οι πανελλήνιες εξετάσεις, αλλά μόνο για τις πανεπιστημιακές σχολές που κανείς δεν θέλει. Για όλες τις υπόλοιπες, οι μαθητές θα έχουν κανονικά στο κεφάλι τους τις πανελλήνιες που βιάζουν την εφηβεία τους, και θα έχουν ΚΑΙ τις ερευνητικές εργασίες από πάνω, ώστε να τους αποτελειώσουμε.
Φυσικά, σας έχω τα καλύτερα προς το τέλος.
Το σχέδιο της επιτροπής προβλέπει 4 χρόνια γυμνάσιο με ολοκληρωμένες εγκύκλιες γνώσεις. Αυτό το ολοκληρωμένες κρατήστε το. Θα ακολουθεί ένα ανανεωμένο διετές λύκειο με ερευνητικές εργασίες και επιλογές μαθημάτων.
Ξέρω τι σκέφτεστε, είμαι μέσα στο μυαλό σας. Σκέφτεστε: «Μήπως πάμε έτσι απαλά-απαλά προς την κατεύθυνση να βγάζουμε τα παιδιά από το σχολείο στα 16 τους; Δηλαδή σιγά-σιγά να πούμε ότι αφού το λύκειο είναι «ανανεωμένο και ερευνητικό» για να προετοιμάσει όσους θέλουν πανεπιστήμιο και αφού το γυμνάσιο προσφέρει ολοκληρωμένες γνώσεις, και αφού πολλοί Έλληνες πια είναι φτωχοί και δεν έχουν λεφτά να πληρώνουν φροντιστήρια, καλό είναι και το απολυτήριο γυμνασίου και άντε τρέχα τώρα πιτσιρίκο να βρεις καμιά δουλειά στα 16 να βοηθήσεις την οικογένειά σου;».
Ειλικρινά λυπάμαι για λογαριασμό σας που τα σκέφτεστε αυτά.
Σας χρωστάω τις πληροφορίες για το ποιος είναι ο κ. Λιάκος. Αντιγράφω από σχετικό κείμενο του γνωστού σκιτσογράφου Στάθη Σταυρόπουλου, που ήταν μέχρι πρόσφατα συνοδοιπόρος του στον ΣΥΡΙΖΑ και τον γνωρίζει καλά. Πριν το διαβάσετε, επιτρέψτε μου να σοβαρευτώ και να σας πω πόσο ντρέπομαι που κάποιος όπως ο κ. Λιάκος, που θεωρεί κατώτερους ανθρώπους τους εργάτες, τις νοικοκυρές, τους κτηνοτρόφους, και χρησιμοποιεί τις λέξεις αυτές ως βρισιά, είναι επικεφαλής του διαλόγου για την παιδεία στην χώρα.
Και να σας πω ότι δεν μου κάνει εντύπωση που τον θαυμάζει ο συγκεκριμένος πρωθυπουργός.
Ακολουθεί απόσπασμα από το κείμενο του Στάθη:
«Ο κ. Λιάκος, συγκρίνει, αν δεν ταυτίζει, τους Μακεδονομάχους, φέρ’ ειπείν, με τους Ταλιμπάν. Θεωρεί τη Γενοκτονία των Ποντίων μιαν κακή στιγμή μιας καλής πολυεθνικής Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (μάλιστα εισηγείται την απάλειψη του όρου «Τουρκοκρατία») και ενώ αντιλαμβάνεται πλήρως την εθνική συνέχεια των Κινέζων ή των Εβραίων, με την εθνική συνέχεια των Ελλήνων παρουσιάζει κάποια αντιληπτική δυσκολία. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι αυτές είναι οι επιστημονικές απόψεις του κ. Λιάκου. Ο καθένας μπορεί να ισχυρίζεται ότι η ιστορία είναι ένα «αφήγημα» ή ότι η αλήθεια δεν χρειάζεται την απόδειξή της. Όμως ο κ. Λιάκος χαρακτηρίζει όσους
του αντιλέγουν «νοικοκυρές, εργάτες (!), αγράμματους, εσμούς, κτηνοτρόφους, εθνικιστές, φαιοχίτωνες, παράφρονες» και άλλα τέτοια επιστημονικά. Α, ξέχασα! και «ψυχωτικούς»!
Ο κ. Λιάκος έχει πάρει εργολαβία ό,τι αφορά την αποδόμηση της εθνικής ταυτότητας των Ελλήνων. Διακηρύσσει ότι οι παίδες πρέπει να αποκτούν «ιστορική και όχι εθνική συνείδηση». Εισηγείται την απάλειψη όσων γεγονότων υπομιμνήσκουν «οικεία κακά» και συνεπώς γεννούν το μίσος μεταξύ των λαών, όπως η Μικρασιατική Καταστροφή ή οι διωγμοί επί Τουρκοκρατίας, ενώ, αντιθέτως, πρέπει να τονίζονται οι ημέτερες αγριότητες, όπως η σφαγή της Τριπολιτσάς, κατά την οποίαν το προγονικό δεν πολέμησε ως όφειλε τους Τούρκους με ροδοπέταλα, αλλά με αιμοσταγείς και εκδικητικές, για αιώνες σφαγών και σφαγών, χατζάρες. Ντροπή μας! Υπήρξαμε και τότε άκρως «ψυχωτικοί» και «εθνικολαϊκιστές». Είναι φανερό ότι ο κ. Λιάκος αντιλαμβάνεται την ιστορία ως προπαγάνδα στον δημόσιο λόγο. Προσαρμόζει τα γεγονότα στις ιδεολογικές του αναφορές (όποιες κι αν είναι αυτές), όπως ακριβώς έκανε και όταν υποστήριξε το δυσώνυμο βιβλίο Ρεπούση - ένα βιβλίο με 78 πραγματολογικά λάθη (!!!) διαπιστωμένα απ’ όλους, ανεξαρτήτως ιδεολογίας. Ένα βιβλίο που οι συγγραφείς του δεν αντιλαμβάνονταν τη διαφορά μεταξύ ΕΣΣΔ και Ρωσίας. Μεγάλη επιστημονική επιτυχία, για την οποίαν ο βαθειά μορφωμένος κ. Λιάκος απαγόρευε στις «νοικοκυρές», τους «γλωσσολόγους των ταξιτζήδων» και τους «εργάτες» να έχουν λόγο!!!»