Monday, December 26, 2016

Η δεύτερη ευκαιρία - συνέχεια

Όπως είχα γράψει εδώ: (http://polyk.blogspot.com.au/2016/10/blog-post_26.html) αποφάσισα, 16 χρόνια μετά την πρώτη μου ποιητική συλλογή που είχε τίτλο «Ο Μυθοποιός», να δημοσιεύσω την 2η ποιητική μου συλλογή στο πολύ φιλόξενο λογοτεχνικό περιοδικό Fractal.
Τα πρώτα τέσσερα ποιήματα είχαν δημοσιευτεί εδώ: http://fractalart.gr/koutsakis-poems/
Τα επόμενα τέσσερα, εδώ: http://fractalart.gr/koutsakis-4-poems/
Και τα καινούργια τέσσερα ποιήματα δημοσιεύτηκαν μόλις, εδώ:

Monday, December 19, 2016

H μέρα που έκλαψαν αγκαλιά ο Αριστοφάνης με τον Ιονέσκο

Πριν λίγες μέρες, στη Βουλή, έγινε ο κακός χαμός ανάμεσα στους κ.κ. Πολάκη και Γεωργιάδη. Και όλα τα ΜΜΕ επικεντρώθηκαν σε αυτόν, χάνοντας μια σπάνια σκηνή, που συνέβη στην Βουλή λίγο μετά, μια σκηνή που θα έκανε τον Αριστοφάνη να κλάψει για την ανεπάρκειά του, να καταλάβει πως 2400 χρόνια αργότερα βρέθηκαν οι κωμωδιογράφοι που τον ξεπέρασαν. Μια σκηνή που θα έκανε τον Ιονέσκο να σκύψει το κεφάλι, αντιλαμβανόμενος πως το θέατρο του παραλόγου το οποίο ο ίδιος απογείωσε έχει φτάσει πια σε άλλα επίπεδα, που εκείνος αδυνατούσε να σκεφτεί.
Διότι, εκεί πάνω στον «σκοτωμό» Πολάκη-Γεωργιάδη, με αγαπησιάρικες εκφράσεις όπως «γαϊδούρι», «θρασύδειλε απατεώνα», «κότα λειράτη», «σκυλί του Σόιμπλε», «γλείφεις εκεί που έφτυνες», «άσε τα σάπια», «δεν τη γλιτώνεις με τίποτα», στις οποίες πρόσθεσε και ο κ. Σαλμάς από την ΝΔ μερικές δικές του, όπως «παλιοκτήνος, παλιοτόμαρο», και συμμετείχαν με ουρλιαχτά και άλλοι βουλευτές, ο προεδρεύων της Βουλής κ. Κουράκης αποφάσισε να κάνει μια ανακοίνωση.
Παρακάτω μπορείτε να διαβάσετε, από τα πρακτικά της Βουλής, τι ακολούθησε. Προσπαθήστε να σκεφτείτε, καθώς το διαβάζετε, την εικόνα που έβλεπαν οι μαθητές, και να γελάσετε, ή να κλάψετε, ότι προτιμάτε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Κουράκης): Θα σας δώσω τον λόγο αμέσως μετά την ανακοίνωση. Δώστε μου δύο λεπτά. Ηρεμήστε όλοι. Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έχω την τιμή να ανακοινώσω στο Σώμα ότι τη συνεδρίασή μας παρακολουθούν από τα άνω δυτικά θεωρεία…
ΜΑΡΙΟΣ ΣΑΛΜΑΣ: Θα σε κλείσω φυλακή όταν θα αρθεί η ασυλία σου! Σε έχω έτοιμο!
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Κουράκης): Κύριε Σαλμά, σας παρακαλώ! Να ηρεμήσουμε λίγο. Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έχω την τιμή να ανακοινώσω στο Σώμα ότι τη συνεδρίασή μας παρακολουθούν από τα άνω δυτικά θεωρεία, αφού προηγουμένως ξεναγήθηκαν στην έκθεση της Αίθουσας «ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ» και ενημερώθηκαν για την ιστορία του κτιρίου και τον τρόπο οργάνωσης και λειτουργίας της Βουλής, τριάντα οκτώ μαθήτριες και μαθητές και δύο εκπαιδευτικοί συνοδοί τους από το 1ο Γυμνάσιο Καλαμάτας.
Η Βουλή σάς καλωσορίζει.
(Χειροκροτήματα από όλες τις πτέρυγες της Βουλής)


Sunday, December 18, 2016

Δεν είναι πάντα κακό να βασανίζεις τους δασκάλους σου

Ο Γιώργος Καλούτσης είναι ένας τεράστιος μουσικός και δάσκαλος, στον οποίο η πόλη των Χανίων οφείλει πάρα πολλά.
Σιγά μη με ένοιαζε εμένα αυτό, όταν ήμουν παιδί και μου έκανε μάθημα πιάνου για χρόνια: τον βασάνιζα ανελέητα. Πήγαινα αδιάβαστος. Ή, το συνηθέστερο, πήγαινα μισοδιαβασμένος, που συχνά ήταν χειρότερο από το να πηγαίνω αδιάβαστος γιατί άκουγε την αρχή του κομματιού που έπαιζα και του δημιουργούσα ψεύτικες ελπίδες πως μπορεί να μην τα έκανα θάλασσα για μια ακόμα φορά. Το κυριότερο πρόβλημα ήταν πως δεν είχα ρυθμό (όποιος με έχει δει να προσπαθώ να χορέψω το ξέρει). Μου ήταν αδύνατον να μείνω εντός ρυθμού του κομματιού. Ο δάσκαλός μου με κοιτούσε έκπληκτος και προσπαθούσε ξανά και ξανά ευγενέστατα να με διορθώσει, όχι μόνο γιατί του φαινόταν αδιανόητη η ανικανότητά μου, αλλά γιατί ήξερε ότι είχα πολύ καλό «αυτί», ότι δηλαδή αναγνώριζα οποιαδήποτε νότα ή συνδυασμό από νότες άκουγα, και δεν του είχε ξανατύχει ποτέ να συναντήσει άνθρωπο με πολύ καλό αυτί που όμως δεν άκουγε τα λάθη στον ίδιο του τον ρυθμό. Αυτό που δεν μπορούσε μάλλον να καταλάβει ήταν ότι δεν είχα πολύ καλό αυτί. Απλώς, είχα τεράστιο αυτί, το οποίο μέσα στον υπερμεγέθη όγκο του κατόρθωνε να αναγνωρίσει διάφορους ήχους που περνούσαν από την ακτίνα του.
Μετά από χρόνια βασανισμού του δασκάλου μου, αποφάσισα τελικά νωρίς στην εφηβεία να εγκαταλείψω το πιάνο, ευτυχώς για την Μουσική.
Αλλά παραμείναμε αγαπημένοι με τον παλιό μου δάσκαλο. Και, την άνοιξη του 2015, όταν ο κ. Γιώργος Καλούτσης μου έκανε την τιμή να έρθει στην παράσταση του ΔΗΠΕΘΕ Κρήτης στο Ηράκλειο για το έργο μου «Χωρίς Εσένα», μου πέταξε μια ιδέα. Μου είπε πως ήθελε να κάνει μια μουσικοθεατρική παράσταση βασισμένη στο έργο του σπουδαίου συνθέτη Μιχάλη Σουγιούλ (μερικά μόνο από τα πασίγνωστα τραγούδια του: «Ασ’ τα τα μαλλάκια σου», «Ας ερχόσουν για λίγο», «Κάτι με τραβά κοντά σου», «Ο μήνας έχει εννιά», «Παιδιά, της Ελλάδος παιδιά», «Αρχισαν τα όργανα», «Απόψε το κορίτσι θέλει θάλασσα», «Το τραμ το τελευταίο», «Μια ζωή την έχουμε», «Άλα, άνοιξε κι άλλη μπουκάλα», «Άσε τον παλιόκοσμο να λέει»). Πως ήθελε να γραφτεί ένα θεατρικό έργο που μέσω της υπόθεσής του θα συνδέει τα τραγούδια του Σουγιούλ.
Και, σαν να είχε διαγράψει από την μνήμη του τα χρόνια του βασανισμού του, μου πρότεινε να γράψω το έργο (όταν το έργο αφορά μουσικοθεατρική παράσταση ονομάζεται λιμπρέτο, στα ιταλικά, ή απλώς book, στα αγγλικά).
Το έργο το έγραψα, λίγο πριν φύγω πέρυσι για Αυστραλία, και είναι μια κωμωδία στο στιλ των παλιών κωμωδιών του ελληνικού κινηματογράφου.
Θα ανέβει το ερχόμενο καλοκαίρι από την παιδική-εφηβική χορωδία του Δήμου Χανίων. Στο μουσικό κομμάτι, την διασκευή των τραγουδιών για τρίφωνη εφηβική χορωδία έχει κάνει ο Γιώργος Καλούτσης, που έχει και την διεύθυνση της χορωδίας. Βοηθός του και πιανίστας της χορωδίας είναι ένας άλλος σπουδαίος μουσικός, ο Νίκος Περάκης.
Όμως όποιος ενδιαφέρεται να δει ένα μικρό κομμάτι της παράστασης, με έμφαση στα τραγούδια, μπορεί να έρθει σήμερα Κυριακή, 18 Δεκεμβρίου, να το παρακολουθήσει δωρεάν στις 9 το βράδυ στην Δημοτική Πινακοθήκη Χανίων:http://bit.ly/2gY3v9Z

Saturday, December 17, 2016

Οι προσκλήσεις για τις εκδηλώσεις σε Χανιά και Αθήνα – και η γιορτή στις 18 Γενάρη

Για όσους φίλους μπορούν να έρθουν σε κάποια από τις παρουσιάσεις των καινούργιων βιβλίων μου που θα γίνουν στα Χανιά και στην Αθήνα:
Στις 23 Δεκεμβρίου, δηλαδή την ερχόμενη Παρασκευή, μαζί με το αγαπημένο μου θεωρητικό φροντιστήριο Πρωτοπορία για μια ακόμα φορά, θα παρουσιάσουμε θεατρικά, επί σκηνής του Πνευματικού Κέντρου, το «Δεν είσαι εδώ», που κλείνει την αστυνομική «Τριλογία της Κρήτης».
Στις 12 Ιανουαρίου, στον ΙΑΝΟ της Αθήνας, παρέα με δύο σπουδαίες κυρίες, συγγραφείς και κριτικούς λογοτεχνίας, την Μαρίζα Ντεκάστρο και την Αργυρώ Μουντάκη, θα παρουσιάσουμε το «Αθηναϊκό Μπλουζ» που εκδίδεται ταυτόχρονα εκείνη την ημέρα στην Ελλάδα και στην Αγγλία, και το «Δεν είσαι εδώ».
Και στις 18 Ιανουαρίου, στο Πνευματικό Κέντρο Χανίων, γιορτάζουμε την έκδοση του «Αθηναϊκού Μπλουζ» παρέα με τον φίλο, πρόεδρο του ΔΗΠΕΘΕ Κρήτης Νάσο Αθανασόπουλο που θα παρουσιάσει το βιβλίο και θα συζητήσουμε γι’ αυτό. Ο Νάσος μου κάνει την διπλή τιμή να περάσει την ημέρα της γιορτής του παρουσιάζοντας το βιβλίο. Για να είναι μεγαλύτερη η γιορτή, θα έχουμε και μουσική, και μάλιστα μουσική που θα ενώσει τους μεγαλύτερους και τους μικρότερους σε ηλικία αναγνώστες.
Το χανιώτικο ροκ συγκρότημα Coretheband που ήδη έχει κάνει αίσθηση στην Ελλάδα και όπως μαθαίνω ετοιμάζει τα πανιά του για το εξωτερικό, θα παίξει live στην σκηνή του Πνευματικού Κέντρου. Θα ξεκινήσουν με μπλουζ κομμάτια που ακούγονται τακτικά από το τζούκμποξ στο Papis, το μπαρ που πρωταγωνιστεί στο «Αθηναϊκό Μπλουζ», όπως το “Every time we say goodbye” της Έλλα Φιτζέραλντ, το “Im a fool to want you”, της Μπίλι Χόλιντεϊ, το “Cry me a river” της Ντάινα Ουάσινγκτον, δίνοντας την δική τους ερμηνεία στα κομμάτια που αγαπούν πολύ οι μεγαλύτεροι. Και θα συνεχίσουν με τραγούδια του συγκροτήματος, που ήδη αγαπούν πολύ οι νεότεροι.
Ακολουθούν οι προσκλήσεις.



Friday, December 16, 2016

Εκπλήξεις και εξώφυλλα

Το εξώφυλλο του Αθηναϊκού Μπλουζ στα αγγλικά (κυκλοφορεί από τον Bitter Lemon Press στις 12 Ιανουαρίου στην Αγγλία, τον Φλεβάρη στην Αυστραλία και τον Απρίλη στις ΗΠΑ) το είχα ποστάρει σε παλιότερο κείμενο, εδώ στο blog. Όμως μαζί με το οπισθόφυλλο, που πρόσφατα πήρα στα χέρια μου, ήρθε η πρώτη πολύ ευχάριστη έκπληξη.
Η σπουδαία, βραβευμένη με το CWA Dagger in the Library συγγραφέας αστυνομικών μυθιστορημάτων και θρίλερ Sharon Bolton διάβασε το «Αθηναϊκό Μπλουζ» και έγραψε πως είναι «ένα εξαιρετικά απολαυστικό, σαγηνευτικό βιβλίο».
Η δεύτερη πολύ ευχάριστη έκπληξη ήρθε όταν έλαβα, χθες από τον Πατάκη και το ελληνικό εξώφυλλο του βιβλίου – το βιβλίο κυκλοφορεί την ίδια μέρα, 12 Ιανουαρίου, και στην Ελλάδα. Ως συνήθως, ο Νίκος Κράψης, που σχεδιάζει όλα τα εξώφυλλα των βιβλίων μου, έκανε εξαιρετική δουλειά, κι έτσι τώρα δεν ξέρω ποιο εξώφυλλο μου αρέσει περισσότερο, το ελληνικό ή το αγγλικό.


Monday, December 12, 2016

Ας ουρλιάξω πρώτα, θα σκεφτώ μετά

Διάβασα πριν από μέρες αυτό το ρεπορτάζ, με τίτλο: «Κυριακή ανοιχτά όλα τα καταστήματα – Νέα βόμβα», που αναφέρεται σε σχετική απαίτηση του ΔΝΤ.
Και το θέμα βεβαίως δεν είναι το ρεπορτάζ ενός ειδησεογραφικού site, αλλά το γεγονός ότι για σημαντική μερίδα των ανθρώπων το να είναι όλα κλειστά την Κυριακή θεωρείται στοιχειώδες - είναι ισχυρός λόγος διαμαρτυρίας κάθε σκέψη για ανοιχτά μαγαζιά.
Μόνο που τα βασικά επιχειρήματα εις βάρος των ανοιχτών καταστημάτων, όπως συνήθως συμβαίνει σε αυτή τη χώρα που πρώτα ουρλιάζουμε και μετά σκεφτόμαστε, είναι είτε εντελώς άσχετα με το ίδιο το άνοιγμα των καταστημάτων είτε εξωφρενικά.
Έχοντας πια και την εμπειρία της Αυστραλίας, μετά τον Καναδά (μιλάω για δύο από τις χώρες που θεωρούνται ευρύτατα εξαιρετικές για να ζήσει κανείς) μπορώ να πω με σιγουριά ότι όσα ακούγονται στην Ελλάδα ως επιχειρήματα για το κλείσιμο των καταστημάτων τις Κυριακές, αν τα έλεγε κάποιος στον Καναδά και την Αυστραλία η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων θα τον κοιτούσε ως εξωγήινο, στην καλύτερη περίπτωση – και σύντομα θα εξοργιζόταν μαζί του.
Είναι απίστευτο το ότι ζούμε σε μια χώρα που χρειάζεται τεράστια προσπάθεια για να αποκτήσουμε υγιή οικονομία και συζητάμε σοβαρά ότι θέλουμε να είναι τα μαγαζιά ανοιχτά 4,5 μέρες την εβδομάδα και κλειστά τις υπόλοιπες 2,5.
Την γνώμη μου για το θέμα την είχα γράψει αναλυτικά πριν από τρία χρόνια, εδώ – και, τρία χρόνια μετά, είναι σαν να μην έχει αλλάξει τίποτα.


Tuesday, December 06, 2016

Συνέντευξη στο nyctophilia.gr

H Αργυρώ Χαρίτου, την οποία ευχαριστώ πολύ, μου ζήτησε να κάνουμε μια συνέντευξη για το nyctophilia.gr, με αφορμή το κλείσιμο της "Τριλογίας της Κρήτης". Είχε πολύ ενδιαφέρουσες ερωτήσεις, μακάρι να ήξερα τις απαντήσεις!
http://bit.ly/2hdCFfd

Παρουσίαση στο Περθ της βιογραφίας του Ελευθέριου Βενιζέλου

Αύριο Τετάρτη 7 Δεκεμβρίου, μετά την πολύ τιμητική πρόταση από το Ελληνικό Προξενείο στο Περθ και το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών και Μελετών "Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος" θα παρουσιάσω στην ελληνική κοινότητα της πόλης ένα σπουδαίο βιβλίο. Την βιογραφία του Ελευθέριου Βενιζέλου, γραμμένη από τον Γενικό Διευθυντή του Ιδρύματος, Νικόλαο Παπαδάκη. 
Το Ίδρυμα με έχει τιμήσει ιδιαίτερα και με την ανακοίνωσή του ότι σκοπεύει να με ανακηρύξει εταίρο του - ελπίζω η παρουσίαση να φανεί αντάξια του βιβλίου.
The Consulate of Greece in Perth in cooperation with the National Research Foundation “Eleftherios K. Venizelos”, Chania, with the support of the Cretan Brotherhood and the Hellenic Club of WA organizes a lecture on the great Greek statesman Eleftherios Venizelos. The lecture will be given by Professor Polychronis Koutsakis (Murdoch University).
https://www.facebook.com/events/581233158741798/


Monday, December 05, 2016

Τα επόμενα 4 ποιήματα από την συλλογή "Η δεύτερη ευκαιρία"

Όπως είχα γράψει πριν από ένα μήνα περίπου (http://polyk.blogspot.com.au/2016/10/blog-post_26.html) αποφάσισα να δημοσιεύσω την 2η ποιητική μου συλλογή στο πολύ φιλόξενο λογοτεχνικό περιοδικό Fractal.
Τα πρώτα τέσσερα ποιήματα είχαν δημοσιευτεί εδώ: http://fractalart.gr/koutsakis-poems/
Τα επόμενα τέσσερα, που μόλις δημοσιεύτηκαν, μπορείτε να τα διαβάσετε εδώ:
http://fractalart.gr/koutsakis-4-poems/


Ένας άθλιος ανθρωπάκος

Βγήκε λοιπόν ο Μπερνάρντο Μπερτολούτσι - του οποίου οι ταινίες ποτέ δεν με συγκίνησαν και νιώθω ευτυχής γι’ αυτό -  και δήλωσε πως η 19χρονη Μαρία Σνάιντερ, στο «Τελευταίο Ταγκό στο Παρίσι» δεν είχε ιδέα για την σκηνή του βιασμού. Ήταν μια δική του ιδέα, μαζί με τον Μπράντο, και αποφάσισαν να μην της πουν τίποτα για να δει «την αντίδρασή της ως κορίτσι, όχι ως ηθοποιός».
Είναι σαν να λες πως αποφασίζεις χωρίς να το πεις σ’ έναν ηθοποιό να προσθέσεις στο σενάριο έναν πυροβολισμό εις βάρος του, με πραγματικό όπλο, για να δεις την γνήσια αντίδρασή του, μην τύχει και φανεί 1% λιγότερο τρομαγμένος.
Η Σνάιντερ μετά το τέλος της ταινίας δεν είχε ποτέ ξανά επαφή με τον Μπερτολούτσι τον οποίο μισούσε. Έζησε τα επόμενα χρόνια μέσα στα ναρκωτικά και τις κλινικές αποτοξίνωσης, ενώ έκανε και απόπειρα αυτοκτονίας.
Ο Μπερτολούτσι στην προχθεσινή του δήλωση είπε πως «κατά κάποιον τρόπο» ήταν απαίσια η συμπεριφορά του στην Σνάιντερ αλλά δεν το μετανιώνει γιατί πήρε το πλάνο που ήθελε από αυτό το κοριτσάκι που δεν είχε ξαναπρωταγωνιστήσει σε ταινία.
Αναρωτιέμαι αν στην βίλα του Μπερτολούτσι, στην Τραστεβέρε, την πιο ωραία γειτονιά της Ρώμης, υπάρχουν αρκετές μύγες. Αν τον φτύνουν όσο συχνά του αξίζει.

Friday, December 02, 2016

Αναφορά του Shots στο "Αθηναϊκό Μπλουζ"

Αναφορά του εξαιρετικού αγγλικού περιοδικού για την αστυνομική λογοτεχνία Shots στο "Αθηναϊκό Μπλουζ" που κυκλοφορεί σε 40 μέρες ταυτόχρονα στην Ελλάδα και στην Αγγλία:
http://www.shotsmag.co.uk/column_view.aspx?COLUMNIST_ID=1