Monday, February 26, 2018

Ο Τσίπρας είναι η Ρόουζ

Διάβαζα με απελπισία τα ρεπορτάζ που ανακοίνωσαν πως ο μαστρο-Κώστας ο Γαβρόγλου ετοιμάζεται να ανοίξει άλλη μία Νομική Σχολή στην Ελλάδα, όπου η ανεργία των δικηγόρων ήδη βρίσκεται στα κόκκινα. Μετά, μόλις άρχισε να τρώει κράξιμο, ο μαστρο-Κώστας σκέφτηκε πως αυτός είναι έξυπνος κι όλοι οι υπόλοιποι στην χώρα Μάο-Μάο, οπότε είπε πως δεν εννοούσε ότι θα βάλει περισσότερους εισακτέους στην Νομική, αλλά ότι θα ανοίξει την καινούργια Νομική σε μια άλλη πόλη για να αποσυμφορήσει τις υπάρχουσες Νομικές σχολές. Δηλαδή, αντί να φτιάξει π.χ. νέες αίθουσες ή να προσλάβει 2-3 επιπλέον καθηγητές σε μια ήδη υπάρχουσα σχολή, του φαίνεται πιο οικονομικό να ιδρύσει μια ολόκληρη καινούργια σχολή (κτίρια, υποδομές, καθηγητές, υπάλληλοι) σε μια άλλη πόλη. 
Αυτό εξηγεί γιατί ο προκάτοχός του, ο Νίκος ο Φίλης, είχε φροντίσει ώστε τα παιδιά στα δημοτικά της χώρας μας πλέον να κάνουν λιγότερες ώρες μάθημα από τα παιδιά οποιασδήποτε άλλης χώρας του κόσμου, συμπεριλαμβανομένων των χωρών της Αφρικής. Το έκανε επειδή οι δικαιολογίες που μας πλασάρουν οι Συριζαίοι μπορούν να γίνουν πιστευτές μόνο από αμόρφωτους ιθαγενείς – ή από ανθρώπους που απλώς αποφάσισαν (από φόβο ή εγωισμό ή προσδοκία κέρδους ή προσωπικό μένος ενάντια σε άλλα κόμματα) να αφήσουν στην άκρη το μυαλό τους και τυφλά να ακολουθήσουν την κυβέρνηση, οτιδήποτε κι αν κάνει. Εδώ φτάσαμε στην έσχατη κοροϊδία να δώσει έκτακτη συνέντευξη τύπου από το υπουργείο Παιδείας ο πρωθυπουργός για να ανακοινώσει την κατάργηση των πανελληνίων και λίγες μέρες μετά ο υπουργός να λέει πως δεν ξέρει πώς θα γίνει αυτό, ενώ ακόμα και σήμερα μας λέει πως η κατάργηση θα γίνει το 2020, που δεν θα είναι πια ο ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση. Εντωμεταξύ, ο μάστρο-Κώστας αποφάσισε μέχρι το 2020 να τις διπλασιάσει. Όλα αυτά για να εξασφαλίσουν την μικρότερη δυνατή έκθεση των ανθρώπων στην παιδεία. Χρειάζονται πολίτες αδύναμους, που νιώθουν έρμαια του μεγάλου ηγέτη και της παρέας του, έτοιμοι να δεχτούν τα πάντα.
Κάθε μέρα που περνάει και επιβεβαιώνει ότι η Ελλάδα ζει τον Τιτανικό της, σκέφτομαι πως αυτοί οι άνθρωποι που κυβερνούν και νοιάζονται μόνο να επιβιώσουν πολιτικά, με πρώτο τον Τσίπρα, μοιάζουν με την Ρόουζ, τον χαρακτήρα που υποδύθηκε στην ομότιτλη ταινία η Κέιτ Γουίνσλετ. Ο Τσίπρας και η παρέα του είναι η Ρόουζ και η Ελλάδα είναι ο Τζακ, ο Λεονάρντο ντι Κάπριο. Και πολύ φοβάμαι πως βρισκόμαστε στην τελευταία σκηνή, εκεί που η Ρόουζ αφήνει τον Τζακ να βυθιστεί, ώστε να σώσει το τομάρι της πάνω στην σχεδία. Η μόνη διαφορά είναι πως η δικιά μας Ρόουζ του πατάει και το κεφάλι για να βεβαιωθεί πως δεν θα ξαναβγεί στην επιφάνεια.


Wednesday, February 21, 2018

Φανταστείτε...

Aς πούμε - χτύπα ξύλο - ότι τα πράγματα ξεφεύγουν στην Ελλάδα. Ότι θα ζήσουμε πολύ άσχημες συμπλοκές μεταξύ οπαδών κομμάτων, ότι θα χυθεί αίμα, ότι θα υπάρξουν διώξεις αντιφρονούντων και εξοντωτικές ποινές. Ας πούμε ότι όλα αυτά θα γίνουν μέσα στους επόμενους μήνες.
Ας φανταστούμε τώρα το βαθύ μέλλον, αυτό που έρχεται με ταχύτητα. Με την τεχνητή νοημοσύνη να κυριαρχεί, με τα ρομπότ να παίζουν κυρίαρχο ρόλο στην ζωή μας, με τεχνητά εμφυτεύματα στους ανθρώπους για να έχουν μεγαλύτερες ικανότητες, με δρόμους φτιαγμένους από υλικό που θα αναπλάθεται μόνο του για να διορθώνονται οι ζημιές, με αυτοκίνητα που θα κινούνται δεχόμενα απλώς φωνητικές εντολές από τον ιδιοκτήτη, με ρούχα που θα καθαρίζονται μόνα τους, με ψυγεία που θα στέλνουν μόνα τους στο σούπερ-μάρκετ την παραγγελία για όσα είδη μας τελειώνουν, με τα καινούργια τραγούδια των αγαπημένων μας τραγουδιστών να ταξιδεύουν ψηφιακά και να μπαίνουν στο διαρκώς συνδεδεμένο με το Ίντερνετ μυαλό μας, με τα ταξίδια στο διάστημα να είναι ρουτίνα για τον μέσο άνθρωπο. Ας φανταστούμε ότι σε αυτό το μέλλον, σε 70 χρόνια από σήμερα, που τα εγγόνια μας θα είναι μεσήλικες, θα εμφανιστεί στην Ελλάδα ένας πολιτικός κι ένα κόμμα που θα ισχυριστούν ότι ο στόχος τους είναι να πάρουν εκδίκηση για όσα συνέβησαν στην Ελλάδα το 2018 γιατί αυτό είναι το ιστορικό τους καθήκον.
Γελοίο, ε; Ε, αυτή τη γελοιότητα ζούμε στην Ελλάδα του σήμερα, με τους τύπους που ισχυρίζονται ότι τάχα έχουν έρθει για να εκδικηθούν για όσα έγιναν στις δεκαετίες του 1940 και του 1950.



Tuesday, February 20, 2018

Ή είσαι ή δεν είσαι με τον βόθρο

Τέτοιες μέρες, πριν 25 χρόνια, τον Φλεβάρη του 1993, ένας από τους σπουδαιότερους Έλληνες που έζησαν ποτέ, ο Μάνος Χατζιδάκις, διηύθυνε για τελευταία φορά την ορχήστρα του, την Ορχήστρα των Χρωμάτων. Ήταν μια συναυλία στο Μέγαρο Μουσικής με τίτλο: «διαμαρτυρία κατά του νεοναζισμού».
Στο έντυπο πρόγραμμα της συναυλίας, ο Χατζιδάκις είχε γράψει μεταξύ άλλων: « Ο Νεοναζισμός, ο φασισμός, ο ρατσισμός και κάθε αντικοινωνικό και αντιανθρώπινο φαινόμενο συμπεριφοράς δεν προέρχεται από ιδεολογία, δεν περιέχει ιδεολογία, δεν συνθέτει ιδεολογία. Είναι η μεγεθυμένη έκφραση–εκδήλωση του κτήνους που περιέχουμε μέσα μας χωρίς εμπόδιο στην ανάπτυξή του, όταν κοινωνικές ή πολιτικές συγκυρίες συντελούν, βοηθούν, ενισχύουν τη βάρβαρη και αντιανθρώπινη παρουσία του».
Θυμίζω τι έγραφε για τον Μάνο Χατζιδάκι η πιο σιχαμερή φυλλάδα που έχει τυπωθεί ποτέ στην Ελλάδα, η Αυριανή – είναι σημαντικό, γιατί σχετίζεται με το σήμερα. Είχε γράψει λοιπόν σε πρωτοσέλιδο η Αυριανή ότι ο Χατζιδάκις "παρακαλείται να περάσει από την εφημερίδα για να πάρει ένα καλάθι... σύκα που του αρέσουν πολύ". Επειδή αυτό δεν αρκούσε, η εφημερίδα έγραφε σε κείμενό της τον Σεπτέμβριο του 1987 σε απάντηση δήλωσης του Χατζιδάκι, σε συναυλία, ότι η Αυριανή είναι φασιστική βρωμερή φυλλάδα και πρέπει να κλείσει:
«Χθες εμφανίσθηκε ένας χαμερπής ομοφυλόφιλος, ένας κίναιδος ολκής, να σε αποκαλέσει φίλε αναγνώστη φασίστα! Μπροστά σε χιλιάδες ανθρώπους και με μια εμπάθεια που διακρίνει τους παθητικούς ανώμαλους, εδήλωσε οτι η εφημερίδα που διαβάζεις είναι φασιστική και συνεπώς εσύ, ο αναγνώστης, φασίστας! Και τα εδήλωσε δημόσια τα θηλυκά του εμέσματα, ενα κνώδαλο που γλείφει απο τότε που υπάρχει τις πατούσες του φασισμού! Πώς είναι δυνατόν ένα τέτοιο κάθαρμα να αφήνεται ελεύθερο με λύσσα και πάθος όλους αυτούς τους πολίτες να βρίζει με τη χυδαιότητα των οίκων ανοχής. Ποιος έδωσε το δικαίωμα στον απαίσιο εκμαυλιστή νέων, που ακούει στα ονόματα, Μανια, Μανωλια, Μινου Χατζηδου, ποιος επέτρεψε σ’αυτο το απόβρασμα να παίρνει το μικρόφωνο στα χέρια του και να εκθέτει οργανωτές μιας φιλανθρωπικής εκδήλωσης.
Αυτό το σκουληκιασμένο τομάρι αποτελεί στίγμα για την σημερινή ελληνική κοινωνία…».
Σε επόμενο κείμενο η εφημερίδα ζητούσε πληροφορίες από αναγνώστες σχετικά με την οποιαδήποτε εμπειρία ή γνωριμία είχαν με τον Χατζιδάκι, διότι «έκανε έρευνα για πάρτη του».
Και μετά από όλα αυτά τα ανατριχιαστικά και "αντιανθρώπινα" όπως ακριβώς έγραφε ο Χατζιδάκις, τι συνέβη; Επειδή ο εκδότης της Αυριανής, ο Κουρής, ήταν κολλητός του Ανδρέα Παπανδρέου και νούμερο ένα υποστηρικτής του ολοσκότεινου πια τότε ΠΑΣΟΚ, είχε βγει σύσσωμο το τότε ΠΑΣΟΚ (Λαλιώτης, Πάγκαλος, Μερκούρη, Κουλούρης και πολλοί άλλοι) μαζί με δήθεν αριστερούς όπως ο Φώτης Κουβέλης και πήραν το μέρος της εφημερίδας εις βάρος του Χατζιδάκι.
Όλα αυτά δεν έχουν μόνο ιστορική σημασία. Έχουν μεγάλη σημασία και για το σήμερα. Διότι ο Κουρής έχει σήμερα μια άλλη, ίδιου επιπέδου εφημερίδα με την οποία στηρίζει φανατικά έναν νέο του φίλο όπως λένε πολλά sites και δείχνουν τα πρωτοσέλιδά του. Τον Αλέξη Τσίπρα.
Όταν κανείς δυσκολεύεται να αποφασίσει προς τα πού θα κινηθεί πολιτικά, επειδή όλα τα κόμματα του φαίνονται άθλια, ένας τρόπος να αποφασίσει είναι να δει πού βρίσκεται ο βόθρος. Και είναι στο χέρι του από εκεί και μετά να μείνει εκεί ή να φύγει μακριά.
Το μαγικό κομμάτι του Χατζιδάκι που ακολουθεί (στην καλύτερη, για μένα εκτέλεσή του, live από την Δήμητρα Γαλάνη στο Χάραμα) ήταν πάντα από τα αγαπημένα μου. Δεν περίμενα όμως ότι το πρώτο του μέρος κάποτε θα τύχαινε να περιγράψει τη ζωή μου.



Saturday, February 17, 2018

Ψάχνοντας σπονδυλικές στήλες

Όσο πιο πολύ παρατηρώ την κεντρική και τοπική πολιτική σκηνή στην Ελλάδα, τόσο περισσότερο εντυπωσιάζομαι με την έλλειψη σπονδυλικής στήλης τόσων πολλών ανθρώπων που καθορίζουν τις τύχες μας.
Κι επειδή δεν φτάνει να παρατηρείς ένα πρόβλημα αλλά πρέπει να προτείνεις και λύσεις, η μόνη λύση που σκέφτομαι είναι η υποχρεωτική εκλογή ενός ποσοστού 18άρηδων στις εθνικές και τοπικές εκλογές, με μοναδικό όρο ότι απαγορεύεται ο 18χρονος να έχει υπάρξει μέλος πολιτικής νεολαίας πριν κατέβει υποψήφιος.
Δεν είναι ουτοπικό – είναι η λύση. Μοιάζει με την υποχρεωτική ποσόστωση γυναικών υποψήφιων στις εκλογές, απλώς πηγαίνει λίγο παραπέρα την λογική αυτή. Δεν θα είναι μόνο υποψήφιοι οι 18άρηδες, αλλά υποχρεωτικά θα εκλέγεται ένα ποσοστό αυτών. Είναι ρατσιστικό αυτό εις βάρος των μεγαλύτερων; Εξαρτάται πώς το βλέπει κανείς. Αν ένα είδος, το ανθρώπινο(;) είδος του πολιτευτή έχει αποδείξει και αποδεικνύει καθημερινά την εξευτελιστική έλλειψη ήθους του, δεν πρέπει να γίνει κάτι γι’ αυτό; Και, όλοι οι πολιτικοί δεν λένε πως κάνουν ότι κάνουν «για τα παιδιά μας»; Ε, ας αποκτήσουν αυτά τα παιδιά άμεσα δύναμη για να επηρεάσουν το μέλλον τους. Έχοντας μιλήσει εκτεταμένα με εκατοντάδες εφήβους τα τελευταία χρόνια, είμαι βέβαιος πως θα τα κατάφερναν καλύτερα από αρκετούς πολιτικούς μας επειδή: α) έχουν περισσότερες γνώσεις από κάμποσους από αυτούς, β) έχουν τσίπα.
Χρειαζόμαστε απεγνωσμένα ανθρώπους που διαθέτουν ακόμα σπονδυλική στήλη. Οι έφηβοι δεν έχουν εμπειρία, ναι – αλλά οι περισσότεροι από τους εκλεγμένους μεγαλύτερους, που έχουν εμπειρία, αποδεικνύουν καθημερινά ότι μπορούν να καταπιούν τα πάντα, μπορούν να κάνουν πίσω σε οτιδήποτε είχαν υποσχεθεί, σε οτιδήποτε είχαν ψηφίσει ή υπογράψει, αρκεί να συνεχίσουν να απολαμβάνουν τα προνόμιά τους. Οι έφηβοι δεν έχουν εμπειρία – αλλά διαθέτουν ακόμα, στα 18 τους, αίσθηση ντροπής και ευθύνης. Ας τους βάλουμε στο παιχνίδι πριν προλάβουμε να τους διαφθείρουμε.   

Monday, February 12, 2018

Τα κωλόπαιδα δεν γεννιούνται, γίνονται

Δύο διαφορετικά περιστατικά, ένα στην Δανία και ένα στις ΗΠΑ, θα διεκδικούσαν εύκολα το πρώτο βραβείο σε διαγωνισμό σιχαμάρας και δείχνουν πόσο σκοτεινό φεγγάρι περνάει η πολιτική διεθνώς αλλά και οι κάθε λογής εξουσίες.
Στις ΗΠΑ, σε μια από τις «αδελφότητες» (φοιτητικές οργανώσεις) του πανεπιστημίου Κορνέλ, τα νέα μέλη έλαβαν οδηγία από τα παλιότερα να κάνουν σεξ με όσες περισσότερες γυναίκες μπορούσαν, διαλέγοντάς τις με βάση το βάρος τους – όσο μεγαλύτερο το βάρος, τόσο περισσότερους πόντους θα έπαιρναν. Φυσικά, η εντολή ήταν να κρύψουν τον λόγο της σεξουαλικής συνεύρεσης από την κοπέλα/γυναίκα με την οποία θα βρίσκονταν. Το «παιχνίδι» το είχαν ονομάσει «το ψήσιμο του γουρουνιού». Όλο κι όλο το πειθαρχικό μέτρο που έλαβε η διοίκηση του πανεπιστημίου ήταν απλώς να τιμωρήσει με δύο χρόνια στενή παρακολούθηση την φοιτητική οργάνωση και τα μέλη της με υποχρεωτική παρακολούθηση εκπαιδευτικών προγραμμάτων. Ποινές-χάδια δηλαδή, από εκείνες που κλείνουν το μάτι στον κωλοπαιδισμό για να γιγαντωθεί.
Στη Δανία, ένα βίντεο που δείχνει δύο έφηβους να κάνουν σεξ σε ένα πάρτι πριν τρία χρόνια, όταν και το αγόρι και το κορίτσι ήταν δεκαπέντε χρονών, διχάζει αυτές τις μέρες την χώρα. Το βίντεο το τράβηξαν κρυφά από το ζευγάρι δύο αγόρια από το πάρτι, και στην συνέχεια το διέρρευσαν μέσω του Facebook Messenger με συνέπεια να αρχίσει το βίντεο να κυκλοφορεί ευρέως μεταξύ εφήβων που το έστελναν ο ένας στον άλλο.
Σύμφωνα με τον νόμο, στην Δανία, οι έφηβοι και έφηβες που μοιράστηκαν το βίντεο τότε, είναι κατηγορούμενοι για διακίνηση παιδικής πορνογραφίας και θα δικαστούν. Περίπου χίλια άτομα που διακίνησαν το βίντεο κατηγορούνται, στην δίκη που μόλις ξεκίνησε. Θεωρητικά κινδυνεύουν με είκοσι μέρες φυλακή, αλλά πρακτικά θεωρείται απίθανο να καταδικαστούν σε φυλάκιση. Όμως όσοι καταδικαστούν θα έχουν την καταδίκη στο ποινικό τους μητρώο για τουλάχιστον δέκα χρόνια με συνέπεια να μην μπορούν να πάρουν ένα πιστοποιητικό που απαιτείται στην Δανία για όσους θέλουν να εργασθούν ως δάσκαλοι, αστυνομικοί, στελέχη στους προσκόπους ή προπονητές για παιδιά.
Ο επικεφαλής της αστυνομίας στην Δανία για θέματα σεξουαλικών εγκλημάτων στο διαδίκτυο δήλωσε ότι χαίρεται για την προβολή του θέματος από τα ΜΜΕ διότι επιτέλους οι έφηβοι άρχισαν να καταλαβαίνουν ότι είναι έγκλημα να διακινείς σεξουαλικά βίντεο χωρίς να υπάρχει έγκριση εκείνων που εμφανίζονται στο βίντεο. Η αστυνομία είχε κάνει πολλές καμπάνιες για το θέμα χωρίς να ενδιαφέρεται κανείς και ξαφνικά, υπό την απειλή της ποινής, όλοι ασχολούνται με το θέμα.
Γιατί συμβαίνει αυτό; Επειδή για να μπορεί ένας νόμος να σε αποτρέψει από το να κάνεις ένα έγκλημα, πρέπει να ισχύουν τρεις συνθήκες: α) να φοβάσαι την τιμωρία που σχετίζεται με το έγκλημα, β) να ξέρεις ότι είναι πολύ μεγάλη η πιθανότητα να σε πιάσουν και γ) να ξέρεις ότι όταν σε πιάσουν είναι πολύ μεγάλη η πιθανότητα να εφαρμοστεί η ποινή. Αν δεν ισχύουν και τα τρία, τότε είναι βέβαιο πως κάποιοι θα παραβούν τον νόμο. Γι’ αυτό τον λόγο, σε πολλές χώρες της Ευρώπης έχει εμφανιστεί το φαινόμενο της διακίνησης μεταξύ εφήβων σεξουαλικών βίντεο συμμαθητών τους, επειδή δεν αισθάνονται τον κίνδυνο τιμωρίας.
Και τι λέτε ότι υποστηρίζουν ξαφνικά σήμερα τέσσερα κόμματα στην Δανία, μεταξύ των οποίων και το κυβερνητικό; Ότι αν τελικά προχωρήσει η δίκη, πρέπει να αλλάξει ο νόμος ώστε να μην τιμωρηθούν «τα παιδιά» που ήταν τότε έφηβοι και διακινούσαν το βίντεο επειδή «παιδιά ήταν» και επειδή «πολλοί γονείς των κατηγορούμενων διαμαρτύρονται» και επειδή «το βίντεο δεν το είδαν μόνο αυτοί οι 1000, άρα γιατί μόνο αυτοί οι 1000 που το διακίνησαν να τιμωρηθούν» και, και, και.
Όλα τα παραπάνω δείχνουν πως αρκετοί πολιτικοί, διεθνώς, μάλλον ζηλεύουν τους πολιτικούς της Ελλάδας από το 1980 μέχρι σήμερα. Έτσι, έχουν βάλει στόχο να δημιουργήσουν όσο περισσότερους πολίτες-κωλόπαιδα μπορούν, για να κερδίσουν το μόνο που τους νοιάζει – ψήφους, ακόμα και εις βάρος των ψυχών αδύναμων ανθρώπων.



Monday, February 05, 2018

Εφηβικά μυθιστορήματα και αυτολογοκρισία

Το περιοδικό "Αναγνώστης" ζήτησε από έξι εξαιρετικούς συγγραφείς και από εμένα να συζητήσουμε το θέμα της αυτολογοκρισίας των Ελλήνων συγγραφέων στα εφηβικά βιβλία.
Ευχαριστώ πολύ το περιοδικό για την πρόσκληση. Το κείμενό μου βρίσκεται εδώ:


H απέχθεια για το συλλαλητήριο είναι κόντρα στην λογική

Μπορεί εγώ να μην είμαι συλλαλητηριακός τύπος, γιατί πιστεύω πως οι μόνες αληθινές επαναστάσεις είναι αυτές που γίνονται μέσα μας. Αλλά προσπαθώ να καταλάβω τι είναι αυτό που ενοχλεί πολλούς σχετικά με το συλλαλητήριο. Βγάζω έξω από την συζήτηση τους φανατικούς Συριζαίους, αυτούς ξέρω ότι τους ενοχλεί επειδή φανερώνει την γύμνια τους. Οι υπόλοιποι όμως, τι ζόρι τραβάνε; Να δούμε λίγο ορθολογικά αν στέκουν τα επιχειρήματά τους;
1.     «Στο συλλαλητήριο πήραν μέρος οι ναζί της Χρυσής Αυγής και ένα πολύ οπισθοδρομικό κομμάτι της εκκλησίας».
Ε, και; Αυτό το επιχείρημα μοιάζει με την περίπτωση του γονιού που θέλει να απαγορεύσει στο παιδί του να πάει σε συναυλία με επιχείρημα ότι θα υπάρχουν εκεί και κάποιοι που θα κάνουν ναρκωτικά. Όντως, μέσα σε πολλές χιλιάδες κόσμου βρίσκει κανείς κάθε λογής φυντάνια. Αυτό τι σημαίνει; Σε οποιαδήποτε μαζική εκδήλωση ξέρει κανείς τι φρούτο είναι ο διπλανός του; Στις μεγάλες συγκεντρώσεις των κομμάτων που γέμιζαν δρόμους και πλατείες, ήξερε ο καθένας γιατί ήταν εκεί οι υπόλοιποι; Μοιράζονταν μήπως όλοι ακριβώς τις ίδιες αγωνίες και είχαν τα ίδια συμφέροντα; Άλλος πήγαινε επειδή πίστευε στην ιδεολογία του κόμματος, άλλος επειδή ήθελε να διοριστεί, άλλος για να βγάλει γκόμενα, άλλος για χαβαλέ. Οι χρυσαυγίτες ήταν και ανάμεσα στους «Αγανακτισμένους» στις πλατείες πριν λίγα χρόνια. Εκεί βρίσκονταν και κάποιοι που ήθελαν γενικώς να τα σπάσουν, εκεί βρίσκονταν και συριζοτρόλ που ανταμείφθηκαν όπως έχει αποδειχθεί με θέσεις και λεφτά μόλις ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε την κυβέρνηση. Η ερώτηση είναι η ίδια. Ε, και; Αμφισβητεί κανείς ότι υπήρχαν και άνθρωποι που όντως ένιωθαν αγανακτισμένοι και ήθελαν να εκφράσουν την διαμαρτυρία τους τότε; Το να βρεθείς για μια στιγμή στο ίδιο μετερίζι με κάποιον δεν σε ταυτίζει μαζί του.
2.     «Το συλλαλητήριο ήταν γελοίο επειδή υπήρχαν άνθρωποι ντυμένοι σαν αρχαίοι Έλληνες».
Ε, και; Και στον δρόμο υπάρχουν άνθρωποι που ντύνονται με μη «ορθόδοξο» τρόπο. Να μην συζητήσουμε πόσο ενθουσιασμένοι είναι οι περισσότεροι Έλληνες και πόσο σοβαρά συμμετέχουν στις Απόκριες, για να περάσουν καλά. Επειδή μια-δυο χούφτες άνθρωποι επιλέγουν να εκφραστούν έτσι, αυτό καθορίζει τις εκατοντάδες χιλιάδες των υπόλοιπων;
3.     «Το συλλαλητήριο υποσκάπτει την εθνική προσπάθεια για επίλυση στο πρόβλημα».
Πρώτον, ακριβώς το αντίθετο ισχύει. Μια σοβαρή κυβέρνηση θα το χρησιμοποιούσε ως επιχείρημα για να πιέσει στο εξωτερικό για τις θέσεις της. Δεύτερον, ποια εθνική προσπάθεια; Ο ΣΥΡΙΖΑ μόνος του, χωρίς καν τον Καμμένο σε αυτή την περίπτωση, προσπαθεί να «λύσει» το ζήτημα. Υπήρχε πουθενά το θέμα στο προεκλογικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ; Ζήτησε λαϊκή εντολή για να το λύσει με τον τρόπο που θέλει; Η απάντηση είναι όχι. Αρα θα έπρεπε, για να προχωρήσει, να έχει την συναίνεση της αντιπολίτευσης. Το μόνο κόμμα που φαίνεται να συμφωνεί με τον ΣΥΡΙΖΑ είναι το Ποτάμι, όλη η υπόλοιπη αντιπολίτευση διαφωνεί, για διάφορους λόγους, με τους κυβερνητικούς χειρισμούς. Πού είναι λοιπόν η εθνική προσπάθεια;
4.     «Εκατόν τριάντα χώρες έχουν αναγνωρίσει τα Σκόπια ως Μακεδονία, εμείς τι παριστάνουμε; Ιδιαίτερα από τη στιγμή που τους έχουμε αναγνωρίσει ως FYROM, που περιλαμβάνει την λέξη Μακεδονία στο ακρωνύμιο. Επίσης δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα από ένα μικρό κράτος όπως τα Σκόπια και το θέμα πρέπει να λυθεί γιατί υπάρχουν προβλήματα εντός των Σκοπίων με τους διαφορετικούς πληθυσμούς που αποτελούν τον λαό της χώρας, οπότε δεν πρέπει να γίνει κάποιο «μπαμ» στα Βαλκάνια, αυτό μας έλειπε τώρα με τόσα προβλήματα που έχουμε».
Καταρχάς, οι εκατόν τριάντα χώρες δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα με τα Σκόπια. Εμείς είμαστε οι άμεσα θιγόμενοι από τις αλυτρωτικές βλέψεις των Σκοπίων τις οποίες δεν σταματούν ακόμα και σήμερα να προβάλλουν βασικά στελέχη της σκοπιανής κυβέρνησης. Ναι, τα Σκόπια είναι πολύ μικρή χώρα για να μας κάνει ζημιά. Αλλά έχουν ήδη ισχυρούς προστάτες και μπορεί να αποκτήσουν κι άλλους, στην περιοχή. Οπότε σε 10, 20 ή 50 χρόνια θα μπορούν συνεργαζόμενοι με την παρέα τους να διεκδικήσουν, εν δυνάμει, ελληνικά εδάφη. Η ελληνική κυβέρνηση μόνο μετά από τις αντιδράσεις της αντιπολίτευσης και του λαού άρχισε να μιλάει για αλλαγές στο σύνταγμα και στα σύμβολα των Σκοπίων, μέχρι τότε ετοιμαζόταν για «πατ κιουτ» λύση στο όνομα, όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Λογικό άλλωστε, οι περισσότεροι μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ έχουν δηλώσει πως και σκέτα Μακεδονία να ονομαστούν τα Σκόπια δεν έχουν πρόβλημα.
Το όνομα FYROM ήταν εξαιρετική επιλογή ως προσωρινή ονομασία, διότι απλώς αναγνωρίζει ότι όταν ήταν κομμάτι της Γιουγκοσλαβίας τα Σκόπια αυτο-ονομάζονταν Μακεδονία. Τίποτα παραπάνω. Το να πέσει μπουρλότο στα Βαλκάνια πάντα δυστυχώς είναι μια απειλή, βάσει της Ιστορίας της περιοχής, αλλά δεν θα πέσει παρά μόνο αν το θέλουν οι μεγάλες δυνάμεις. Και αν το θέλουν, θα πέσει μπουρλότο ακόμα και με λυμένο το ζήτημα των Σκοπίων. Το να κάνεις ως χώρα διαρκώς πίσω με τον φόβο μήπως δεν είσαι το «καλό παιδί» σε όλα, είναι αυτοκτονικό.
Και επειδή βλέπω αρκετές αναφορές στον Ελευθέριο Βενιζέλο, την τελευταία εβδομάδα, να θυμίσω μια φράση που λέει συχνά ο φίλος μου ο Μίμης ο Ανδρουλάκης γι’ αυτόν: η πολιτική του Βενιζέλου ήταν πάντα «τουφέκι και παζάρι». Δηλαδή σε όλη του την διαδρομή προσπαθούσε όταν ήταν «από κάτω» στην διαπραγμάτευση να βρει τρόπο να αποκτήσει ισχύ (είτε με πόλεμο είτε με άλλο τρόπο) και να διαπραγματευτεί μετά, χρησιμοποιώντας το μεγάλο ταλέντο του στις διαπραγματεύσεις. Δεν διαπραγματευόταν όταν δεν μπορούσε να κερδίσει τίποτα. Δεν διαπραγματευόταν όταν δεν είχε καν να κερδίσει κάτι. Σήμερα, χωρίς να έχουμε να κερδίσουμε κάτι και με την διαπραγματευτική μας ισχύ στο ναδίρ λόγω της οικονομικής μας καταστροφής, ποιο το νόημα να κάνουμε το «καλό παιδί» ξανά; Δεν φτάνει η σπουδαία διαπραγμάτευση του Τσίπρα που μας κόστισε 85 δις και την παραχώρηση της δημόσιας περιουσίας στους ξένους για 99 χρόνια; Το «στοπ» πού το λέμε;

Friday, February 02, 2018

Φανταστρουμφική απόφαση

Νομίζω ότι η εγκύκλιος για την υποχρεωτική παραμονή των εκπαιδευτικών  30 ώρες την εβδομάδα εντός σχολείου (δηλαδή πραγματικός φόρτος πολύ μεγαλύτερος) είναι μια ακόμα φανταστρουμφική ιδέα του Κώστα του Γαβρόγλου, αλλά είναι ημίμετρο. Όταν έχεις μια καλή ιδέα για να κάνεις οικονομία πρέπει να την εφαρμόζεις πλήρως: να πάει το ωράριο στις 45 ώρες υποχρεωτική παραμονή στο σχολείο, με υποχρεωτικό σφουγγάρισμα και πλύσιμο τουαλετών από τους δασκάλους/καθηγητές, για να γλιτώσει ο Κώστας όχι μόνο τους νέους διορισμούς αλλά και τα λεφτά για τις καθαρίστριες, και με μείωση μισθού κάτω από τα 600 Ευρώ για τους πρωτοδιόριστους ώστε να έχουν λεφτά μόνο για να τρώνε από την καντίνα του σχολείου - έτσι θα τους αρέσει που ζουν όλη τους τη ζωή εκεί.
Πέρα από την πλάκα: για όποιον κάνει ευσυνείδητα την δουλειά του, οι 23 ώρες στο σχολείο, συν την προετοιμασία του/της για να μπει στην τάξη, συν το πήγαινε-έλα για πολλούς εκπαιδευτικούς που διδάσκουν σε περισσότερα από ένα σχολεία, συν τις εξωδιδακτικές δράσεις τις οποίες διοργανώνουν ή στις οποίες συνοδεύουν τα παιδιά, είναι μια χαρά ωράριο. Για όποιον ξύνεται, και οι 30 ώρες υποχρεωτικής παραμονής στο σχολείο είναι λίγες. Οπότε, για να λυθεί το πρόβλημα, υπάρχει μια λέξη: αξιολόγηση. Μόνο που στο άκουσμα της λέξης ο ΣΥΡΙΖΑ βγάζει σπυράκια.





Thursday, February 01, 2018

Βενιζέλος - Ο άνθρωπος, ο ηγέτης

Το 2017 έκλεισε με ένα πολύ σπουδαίο εκδοτικό γεγονός στην Ελλάδα. Από το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών και Μελετών «Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος» και τις εκδόσεις Εστία εκδόθηκε η πλήρης, δίτομη βιογραφία του Ελευθέριου Βενιζέλου που περιλαμβάνει και σπάνιο εικονογραφικό υλικό από τα αρχεία του Ιδρύματος. Είναι ένα έργο ζωής από τον Γενικό Διευθυντή του Ιδρύματος κ. Νίκο Παπαδάκη και, κυρίως, είναι ένα πολύ χρήσιμο και κρίσιμο βιβλίο για την εποχή μας.
Γιατί ο αναγνώστης δεν διαβάζει μόνο μια πολύ καλογραμμένη βιογραφία, που κυλάει σαν ιστορικό μυθιστόρημα – μια και η ζωή του Βενιζέλου έμοιαζε με μυθιστόρημα και η προσωπική του ιστορία ταυτίστηκε για πολλά χρόνια με την Ιστορία της Ελλάδας. Μέσα από τις μεγάλες, καλές και κακές, στιγμές της Ελλάδας του τότε φαίνονται πεντακάθαρα οι συσχετισμοί με την Ελλάδα του σήμερα. Τα λάθη που δεν είμαστε διατεθειμένοι να σταματήσουμε να ξανακάνουμε, εκατό χρόνια αργότερα και οι τρόποι με τους οποίους θα μπορούσαμε να υπερκεράσουμε τους εαυτούς μας για να αλλάξει η χώρα.