Monday, March 31, 2014

Μητροπολίτης - ε, και;




Τα κρούσματα από ανατριχιαστικές πράξεις μεγαλοπαπάδων της εκκλησίας της Ελλάδας αυξάνονται και πληθύνονται – ευτυχώς, όπως έχω ξαναγράψει, εμείς εδώ στην Κρήτη έχουμε την ευτυχία να έχουμε εξαιρετικούς μητροπολίτες και η εκκλησία μας να είναι αυτοκέφαλη.

Βλέπουμε λοιπόν ορισμένους μητροπολίτες να αγκαλιάζουν κάθε είδους ρατσιστικό κήρυγμα μίσους, να δίνουν τον υπέρ πάντων αγώνα για να μην έχουν τα ομόφυλα ζευγάρια κανένα δικαίωμα (περίθαλψης, μεταβίβασης περιουσίας), να προσπαθούν να επηρεάσουν εκλογικές αναμετρήσεις ζητώντας από τον κόσμο να καταψηφίσει υποψήφιους (π.χ. Περιφέρεια Αττικής), να καλούν τον κόσμο να «φτύσει κατά πρόσωπο» ανθρώπους οι οποίοι καταθέτουν δημόσια απόψεις που δεν τους αρέσουν (π.χ. στην περίπτωση του Νίκου Δήμου για το πρόσφατο άρθρο του), να αρνούνται να κηδέψουν ανθρώπους επειδή τόλμησαν να κάνουν πολιτικό γάμο και μετά να επιτίθενται μέσω εγκυκλίων ενάντια στην οικογένεια του θανόντος (διαβάστε οπωσδήποτε αυτό το κείμενο: http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.article&id=32578). Και βέβαια έχουμε στο πρόσφατο παρελθόν και τα γνωστά οικονομικά σκάνδαλα από υψηλά ιστάμενους παπάδες.

Αυτό που πρέπει να ξεκαθαρίσουμε μέσα μας και μεταξύ μας είναι ότι ο τίτλος του μητροπολίτη δεν είναι τίποτα το σημαντικό, και ότι εκκλησία δεν είναι εκείνοι, αλλά εμείς. Ο μητροπολίτης είναι ένας ανώτερος δημόσιος υπάλληλος, που όταν κάνει τις παραπάνω αθλιότητες απλώς παραβιάζει (και βιάζει, λόγω της πνευματικότητας που θα έπρεπε να κουβαλάει) τα καθήκοντά του. Δεν κάνει ο τίτλος τον άνθρωπο. Δεν πρέπει να μας σοκάρει ότι ορισμένοι μητροπολίτες συμπεριφέρονται άθλια – αν πηγαίνατε σε μια δημόσια υπηρεσία και ο διευθυντής σας συμπεριφερόταν άσχημα θα αισθανόσασταν σοκ; Ε, διευθυντές είναι και οι μητροπολίτες. Κάποιοι είναι εξαιρετικοί (όπως και πολλοί απλοί παπάδες), κάποιοι άλλοι προσβάλλουν βάναυσα τα ράσα που φοράνε. Αγκαλιάζοντας όσους τιμούν την θέση τους και γυρίζοντας την πλάτη σε όσους εξευτελίζουν το αξίωμά τους, θα λύσουμε το πρόβλημα. Όταν ο μητροπολίτης και ο παπάς της ενορίας αρνούνται να ψάλλουν έναν νεκρό, ας μαζευτούν όλοι οι άνθρωποι του νεκρού και οι φίλοι και ας τον ψάλλουν εκείνοι, διώχνοντας μακριά τους παπάδες που αρνούνται. Αυτή η ψαλμωδία θα είναι ιερότερη.  
Αφού αρνείσαι να κάνεις την δουλειά σου, αφού δεν καταλαβαίνεις ότι υπηρετείς έναν Θεό της αγάπης, ουστ από δω. 
Είναι απλό. Την βρωμιά δεν την αφήνουμε να μας αγγίξει.

Wednesday, March 26, 2014

Η μηχανή του χρόνου που τόσο τους λείπει



Και εκεί που δεν είχαμε προλάβει καλά-καλά να συνέλθουμε από την τοποθέτηση του γενικού γραμματέα της κυβέρνησης κ. Μπαλτάκου, που δήλωσε: «Ασφαλώς και είμαι αντικομμουνιστής, έτσι γεννήθηκα και έτσι θα πεθάνω», ήρθε μια δήλωση του πανεπιστημιακού κ. Κατρούγκαλου, ο οποίος εμφανίζεται στα ΜΜΕ ως αντιμνημονιακός και φιλικά προσκείμενος προς τον ΣΥΡΙΖΑ - το όνομά του μάλιστα ακούγεται ανάμεσα στους πιθανούς υποψήφιους για το ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ. Ο κ. Κατρούγκαλος λοιπόν, σε προχθεσινή τηλεοπτική εκπομπή δήλωσε πως άλλο είναι το ήθος της αριστεράς και άλλο το ήθος της δεξιάς στην Ελλάδα, και πως «οι δοσίλογοι και οι μαυραγορίτες ήταν από την μία πλευρά, και οι αγωνιστές ήταν από την άλλη».

Καταρχάς, θέλω να δηλώσω την ευτυχία μου που ένας άνθρωπος σαν τον κ. Κατρούγκαλο είναι καθηγητής πανεπιστημίου. Διότι τέτοιους ανθρώπους ακριβώς χρειάζονται τα ελληνικά πανεπιστήμια. Ανθρώπους που πιστεύουν ότι όλοι οι δεξιοί είναι/ήταν δοσίλογοι και μαυραγορίτες και όλοι οι αριστεροί είναι/ήταν αγωνιστές. Αν δεν ανοίξει ένας τέτοιος άνθρωπος τα μυαλά των Ελλήνων φοιτητών, ποιος θα τα ανοίξει; Κι αν όντως κατέβει υποψήφιος για την Ευρωβουλή, ποιον καλύτερο θα μπορούσαμε να διαλέξουμε για να συνεργασθεί με τους ευρωβουλευτές των υπόλοιπων κομμάτων και να παρουσιαστεί η χώρα ενωμένη στις διεκδικήσεις της στις Βρυξέλλες;

Καταλαβαίνω την δυστυχία ανθρώπων όπως ο κ. Μπαλτάκος και ο κ. Κατρούγκαλος που δεν βρίσκουν μια μηχανή του χρόνου για να τους γυρίσει 70 χρόνια πίσω, ώστε να ζήσουν την χρυσή (για εκείνους) περίοδο του εμφυλίου όπου θα μπορούσαν να μισούν με την καρδιά τους όσο περισσότερους «αντιπάλους» Έλληνες θα μπορούσαν. Επειδή τους λείπει όμως αυτή η μηχανή του χρόνου φαίνεται να επιθυμούν διακαώς να μας αναγκάσουν να επιστρέψουμε διανοητικά μαζί τους σε εκείνη την εποχή. Ελπίζω και εύχομαι πως οι εκλογές που έρχονται αλλά και οι αμέσως επόμενες, βουλευτικές (όποτε κι αν γίνουν) θα βοηθήσουν να στείλουμε όλους όσους σκέφτονται με τέτοιους όρους στο σπίτι τους, για να συνεχίσουν τις φαντασιώσεις τους μακριά από τον δημόσιο πολιτικό βίο.

Monday, March 24, 2014

Μπόλικη τόλμη και πολύ χαμόγελο



O Jerry Seinfeld θεωρείται, δίκαια, ένας από τους καλύτερους κωμικούς stand-up στην ιστορία. Εκτός από αυτό όμως, έγραφε και πρωταγωνιστούσε στην τηλεοπτική κωμική σειρά “Seinfeld” που επί 9 χρόνια (1989-1998) έσκιζε στην Αμερική και από τότε συνεχίζει να παίζεται καθημερινά, σε πολλά αμερικάνικα τηλεοπτικά δίκτυα, αφού εκατομμύρια ανθρώπων την λατρεύουν και γελάνε ακόμα πολύ, βλέποντάς την. Όσο διαρκούσε η σειρά, ο Seinfeld συνέχιζε να κάνει ζωντανά σόου σε όλη την Αμερική με stand-up κωμωδία μπροστά σε χιλιάδες ανθρώπους που τον παρακολουθούσαν (και ακόμα γεμίζουν τα θέατρα) σε κάθε του εμφάνιση. Όμως τελειώνοντας την τηλεοπτική σειρά, αποφάσισε να ανανεώσει πλήρως το υλικό που έλεγε στις stand-up εμφανίσεις του. Έκανε μια τελευταία παράσταση, με τίτλο «Σας το λέω για τελευταία φορά» σε μεγάλο θέατρο του Μπροντγουέι, και δήλωσε πως δεν θα ξαναπεί ποτέ οποιοδήποτε αστείο έχει χρησιμοποιήσει στο παρελθόν.
Αυτό ήταν μεν πολύ τολμηρό και έδειχνε πως δεν σκόπευε να καθίσει στα αυγά του, όμως σήμαινε πως για να συνεχίσει να δίνει παραστάσεις, έπρεπε να ξεχάσει το υλικό που δούλευε επί 25 χρόνια και να εφεύρει καινούργιο. Άρχισε να πηγαίνει σε μικρά κλαμπάκια για κωμικούς στην Νέα Υόρκη, συχνά χωρίς να έχουν ανακοινώσει καν οι υπεύθυνοι του μαγαζιού πως θα εμφανιστεί, και δοκίμαζε καινούργιο υλικό για να δει πώς φαινόταν στον κόσμο. Το να το κάνει αυτό ένας άνθρωπος τόσο επιτυχημένος και με τέτοια τεράστια, πια, περιουσία (πολλών εκατοντάδων εκατομμυρίων δολαρίων) δείχνει και την αγάπη του για την κωμωδία. Στα πλαίσια αυτής της αγάπης, αποφάσισε να κάνει ένα ντοκιμαντέρ με τίτλο “Comedian” για να δείξει στον κόσμο πόση προσπάθεια χρειάζεται να ξαναβρεί κανείς κωμικό υλικό που να δουλεύει, που να κάνει «γκελ» στον κόσμο. Το ντοκιμαντέρ κυκλοφόρησε το 2002, και για να το διαφημίσει, ο Seinfeld αποφάσισε να κάνει για μια ακόμα φορά κάτι πρωτότυπο: για το διαφημιστικό τρέιλερ του ντοκιμαντέρ προσέλαβε τον Hal Douglas, έναν από τους πιο διάσημους εκφωνητές κινηματογραφικών τρέιλερ, που με την χαρακτηριστική βαθιά φωνή του έδινε τον επικό τόνο που χρειαζόταν για να διαφημίσει περιπέτειες του Χόλιγουντ.
Μόνο που ο Seinfeld κάλεσε τον Douglas (ο οποίος πέθανε πριν 2 εβδομάδες, σε ηλικία 89 ετών) για να παίξει σε ένα τρέιλερ όπου θα παρωδούσε τον εαυτό του και την «επικού ύφους» καριέρα του.
Το υπέροχα αστείο trailer μπορείτε να το δείτε εδώ: