Monday, January 04, 2016

Mην πονάς τόσο πολύ, θα κλάψω

Σκεφτόμουν ότι ένας καλός υπότιτλος για αυτό το δεύτερο σημερινό κείμενο θα ήταν: «το δούλεμα και η αλητεία». Ας ξεκινήσουμε με το ωραιότατο, κολοσσιαίο δούλεμα, από δύο υπουργούς της κυβέρνησης μέσα στις τελευταίες εβδομάδες.
Πρώτος πρέπει να αναφερθεί, δικαιωματικά, ο κύριος Σπίρτζης. Που μέχρι να γίνει υπουργός, όπως ξέρετε, ήταν ο αντιμνημονιακότερος αντιμνημονιακός. Τώρα, βέβαια, ως υπουργός, υπέγραψε τη σύμβαση για την παραχώρηση των αεροδρομίων. Και έκανε δύο εκπληκτικές δηλώσεις: α) ότι υπογράφει μεν αλλά «με πολύ πόνο» (αυτή είναι η διαφορά των υπουργών του ΣΥΡΙΖΑ από τους προηγούμενους της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, ότι αυτοί πονάνε όταν υπογράφουν ενώ οι άλλοι έπαιρναν παυσίπονα και δεν πονούσαν) και β) ότι ο περιφερειάρχης Ιονίων Νήσων που θέλει να κάνει δημοψήφισμα για τα αεροδρόμια «κάνει πολύ καλά. Εγώ αν ήμουν στη θέση του θα έκανα χειρότερα», είπε ο κ. Σπίρτζης. Που είναι ο υπουργός! Και υπογράφει! Αλλά αν ήταν περιφερειάρχης, θα ξεσηκωνόταν! Ενάντια στην απόφαση του υπουργού, δηλαδή του εαυτού του! Ε, ρε Σπίρτζης που μας χρειάζεται!
Δεύτερος τη τάξει, στο δούλεμα, ο υπουργός Παιδείας, κ. Φίλης. Που εξήγγειλε αθρόες προσλήψεις εκπαιδευτικών στα σχολεία μέσα στην επόμενη διετία, ξεκινώντας από φέτος. Μόνο που λίγες μέρες μετά τις εξαγγελίες του, το υπουργικό συμβούλιο (ναι, ναι, αυτό στο οποίο φυσικά μετέχει ο κ. Φίλης) αποφάσισε την αναστολή διορισμών και προσλήψεων στο δημόσιο για όλο το 2016. Λεπτομέρειες, θα μου πείτε. Το θέμα είναι ότι ο υπουργός το είπε. Ότι δηλαδή είναι καλός άνθρωπος και θέλει να το κάνει. Το ότι δεν θα το κάνει δεν είναι σημαντικό και δεν πρέπει να μας εξοργίζει. Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι όταν δεν θα κάνει τους διορισμούς, ο κύριος Φίλης θα πονάει, παρέα με τον κύριο Σπίρτζη.
Και περνάμε τώρα στην αλητεία. Από το υπουργείο Παιδείας, δηλαδή όλη την ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ που αποφασίζει εκεί εδώ και ένα χρόνο. Μια ομάδα που είχε μια καινούργια καταπληκτική ιδέα. Πριν σας πω την καινούργια ιδέα, σας θυμίζω την παλιά. Τον ΦΠΑ στην ιδιωτική εκπαίδευση. Επειδή κατά την γνώμη τους όσοι πηγαίνουν στην ιδιωτική εκπαίδευση τα παιδιά τους είναι πάμπλουτοι. Το να μην είναι πάμπλουτοι αλλά αντίθετα να είναι, π.χ., ιδιωτικοί υπάλληλοι που μόλις καταφέρνουν να τα βγάζουν πέρα οικονομικά αλλά τελειώνουν τις δουλειές τους στις 5 ή στις 6 το απόγευμα και δεν υπάρχει δημόσιο σχολείο που να δουλεύει μέχρι εκείνη την ώρα, άρα δεν έχουν τι να κάνουν τα παιδιά τους, αυτή η εκδοχή ούτε που πέρασε από το μυαλό των φωστήρων. Ούτε πέρασε από το μυαλό τους η περίπτωση να στερούνται οι γονείς ακόμα και βασικά πράγματα για να πληρώνουν τα δίδακτρα, επειδή αρνούνται να πηγαίνουν τα παιδιά τους σε δημόσια σχολεία που λειτουργούν μόνο με το φιλότιμο των δασκάλων, λόγω των φοβερών προβλημάτων τους. Ή ίσως και να πέρασαν αυτές οι εξηγήσεις από το μυαλό τους, αλλά τις έδιωξαν γρήγορα – αρκεί που θα έλεγαν στους εαυτούς τους ότι χτυπούν το μεγάλο κεφάλαιο. Επίσης, διέφυγε στα σαΐνια του υπουργείου μια ακόμα λεπτομέρεια. Ότι όσο τύραννος και να είσαι, όσο κολλημένο μυαλό κι αν έχεις, όσο κι αν μισείς οτιδήποτε ιδιωτικό, πρώτα πρέπει να φτιάξεις την δημόσια εκπαίδευση και μετά – αφού το μίσος σου είναι τέτοιο – να καταργήσεις με όποιον τρόπο σκεφτείς την ιδιωτική. Αν προσπαθείς να αναγκάσεις τον κόσμο να στραφεί στην διαλυμένη δημόσια εκπαίδευση, τότε απλώς θέλεις την εξίσωση όλων προς τα κάτω.
Επειδή δεν τα κατάφεραν, όμως, να περάσουν τον ΦΠΑ στην ιδιωτική εκπαίδευση, αποφάσισαν να βρουν έναν καινούργιο εχθρό. Και να τι σκαρφίστηκαν: αρκετές πανεπιστημιακές σχολές της χώρας, που έχουν άξιους καθηγητές, επεξεργάζονται εδώ και καιρό την ιδέα να ιδρύσουν μεταπτυχιακά προγράμματα για ξένους φοιτητές με δίδακτρα. Μπορεί οι Ευρωπαίοι και οι Αμερικάνοι να είναι δύσκολο να έρθουν, αλλά πολλοί φοιτητές από την Ασία, π.χ., ενδιαφέρονται για καλά μεταπτυχιακά προγράμματα από «δυτικά» πανεπιστήμια και θα ήταν πιθανόν διατεθειμένοι να πληρώσουν για σοβαρά οργανωμένα μεταπτυχιακά προγράμματα στην Ελλάδα. Αυτό όπως καταλαβαίνετε θα σήμαινε σημαντική ροή συναλλάγματος στην χώρα, σε μια στιγμή που η Ελλάδα χρειάζεται χρήματα οπωσδήποτε. Όμως θα σήμαινε και αυξημένο μισθό (σε σχέση με τα εξευτελιστικά ψίχουλα που παίρνουν σήμερα) για τους καθηγητές στα πανεπιστήμια, αφού θα έπρεπε να αμείβονται για τις υπερωρίες τους από τα δίδακτρα που θα έπαιρνε το πανεπιστήμιο. Οπότε, τι λέει το καινούργιο νομοσχέδιο για την Ανώτατη Εκπαίδευση που φέρνει προς συζήτηση το Υπουργείο Παιδείας; Λέει: «απαγορεύεται οι καθηγητές των ΑΕΙ να λαμβάνουν οποιασδήποτε φύσεως και μορφής αμοιβές από την συμμετοχή τους σε προγράμματα μεταπτυχιακών σπουδών».
Μετάφραση του κειμένου: καθίστε, εσείς οι καθηγητές πανεπιστημίου που θέλετε να κάνετε αυτά τα διαβολικά προγράμματα με τα δίδακτρα, και καταναλώστε άπειρες ώρες για να σχεδιάσετε ένα σοβαρό μεταπτυχιακό πρόγραμμα σπουδών, εξασφαλίζοντας συνεργασίες με ιδρύματα και καθηγητές από την Ελλάδα ή και το εξωτερικό. Φροντίστε να προσελκύσετε μεγάλο αριθμό φοιτητών από το εξωτερικό. Μετά, προχωρήστε την ερευνητική σας δουλειά, που πρέπει να είναι ανταγωνιστική με τους καλύτερους συναδέλφους σας σε όλο τον κόσμο για να καταφέρνετε να δημοσιεύετε, άρα να είστε γνωστοί, άρα να αξίζει το πανεπιστήμιό σας. Μετά, διδάξτε τα μαθήματά σας στους προπτυχιακούς Έλληνες φοιτητές και στους μεταπτυχιακούς Έλληνες φοιτητές και μετά αναλάβετε τις διοικητικές δουλειές που αναγκάζεστε να κάνετε λόγω έλλειψης προσωπικού. Μετά, με βάση την επιτυχημένη έρευνά σας κυνηγήστε ανταγωνιστικά ερευνητικά προγράμματα από το εξωτερικό για να πληρώνετε τους φοιτητές-συνεργάτες σας, που δεν μπορούν να μείνουν δίπλα σας για συνεργασία διαφορετικά, τα λεφτά που έστελναν οι οικογένειές τους τελείωσαν μαζί με τις «χρυσές εποχές».
Αφού κάνετε όλα μα όλα τα παραπάνω τότε εμείς το καλό υπουργείο σας επιτρέπουμε να δουλεύετε κι άλλο, υπερωριακά, μόνο που θα το κάνετε ΤΖΑΜΠΑ. Τα λεφτά θα τα παίρνουν το πανεπιστήμιο (στο οποίο εμείς το υπουργείο δεν δίνουμε λεφτά ούτε για να πληρώσει την ΔΕΗ) και το κράτος σε φόρους. Εσείς για τις υπερωρίες σας δεν θα παίρνετε ούτε Ευρώ, σας φθάνουν τα ψίχουλα που παίρνετε, σκάστε τώρα που θέλετε και να αμείβεστε για την δουλειά σας.
Με άλλα λόγια, αυτό που λένε είναι: «θέλουμε να σας αναγκάσουμε με τον τρόπο μας να μην κάνετε το μεταπτυχιακό πρόγραμμα. Δεν θέλουμε ούτε συνάλλαγμα να έρθει στην χώρα ούτε τίποτα, εμείς αυτό που θέλουμε είναι να μην υπάρξουν καθηγητές που θα ζουν από την δουλειά τους. Θέλουμε καθηγητές στα πανεπιστήμια που θα επιβιώνουν με το ζόρι, όσο καλοί κι αν είναι. Θέλουμε να μην ξεχωρίζει κανένα κεφάλι από τα υπόλοιπα, όσο σπουδαίο κι αν είναι».
Εξίσωση προς τα κάτω.
Οι άνθρωποι που μας κυβερνούν αυτό ονειρεύονται, σε κάθε έκφανση της ζωής, αρκεί η εξίσωση να μην αφορά τους ίδιους. Και θα κάνουν ότι μπορούν για να την επιβάλλουν. 

Υστερικές Κατίνες

Υστερικές κατίνες ντυμένες με ράσα πάντα υπήρχαν στην ελληνική εκκλησία, σε διάφορα πόστα, από τα πολύ υψηλά ως τα χαμηλότερα. Φυσικά υπάρχουν και φωτισμένοι άνθρωποι, που προβάλλονται πολύ λιγότερο από τις κατίνες.
Μην ξεχνάμε άλλωστε πως η υστερία των κατίνων δεν είναι καινούργια. Κάποιοι τέτοιοι αναθεμάτισαν τον Ελευθέριο Βενιζέλο. Ολόκληρη η Ιερά Σύνοδος το 1954 ζήτησε με έγγραφό της την απαγόρευση της κυκλοφορίας των βιβλίων του Καζαντζάκη (δεν φαίνεται να τρελαίνονται για τους Κρητικούς).
Έχει ενδιαφέρον να διαβάσει κανείς όσα ο διαβόητος ιεροκήρυκας και μετέπειτα μητροπολίτης Καντιώτης είχε γράψει για τον Καζαντζάκη την ημέρα της κηδείας του, λυσσασμένος επειδή o Καζαντζάκης ετάφη κανονικά (αντιγράφω από το http://www.sarantakos.com/fistiki/kaz-anap.html):
«Σήμερα ήταν μια σκοτεινή μέρα του Ελληνικού Έθνους. Ο γλυκύτατος Χριστός ξανασταυρώθηκε από τους αισχρούς αντιπροσώπους της λογοτεχνίας και του κράτους. Ρεζίλια των σκυλιών γίναμε. Η συντέλεια των αιώνων έφτασε! Η πέννα του βρωμερού αντίχριστου ξέσχισε το στήθος του Κυρίου. Βόθρος ρέει από τους ακάθαρτους ποταμούς στις σελίδες του ανήθικου. Σήμερα η Ελλάς κηδεύει με δημόσιον δαπάνη ποιον, τον υβριστή της εκκλησίας μας και ο Υπουργός παιδείας και ο Πρύτανης του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κρατώντας με ασέβεια τα διεστραμμένα βιβλία του βλάσφημου αντί του Ευαγγελίου, παίνεψαν τον αισχρό νεκρό. Φρίκη, φρίκη, ούτε ο υπόνομος των Αθηνών δεν θα ανέδιδε τέτοια δυσωδία. Έφτασε η Δευτέρα παρουσία! Θλίψη, θλίψη και το θλιβερότερο ο Μητροπολίτης Ευγένιος, παρόλο που ειδοποιήθηκε αυστηρά από την Ιεραρχία άφησε το βλάστημο να μπει μέσα σε Χριστιανική εκκλησία και παραστεί στην κηδεία του! Εύγε 'Aγιε της Κρήτης Μητροπολίτη Ευγένιε! Η εκκλησία της Κρήτης έδωσε εξετάσεις σήμερα και μηδενίστηκε στη συνείδηση της Ορθοδοξίας! Ντροπή σας, ντροπή σας χυδαιολόγοι της πίστης μας. Να πάτε στις Χάβρες, να πάτε στα τζαμιά αλλά να μην πατήσετε τα πόδια σας σε ιερό ναό της εκκλησίας μας πρυτάνεις των Πανεπιστημίων, λογοτέχνες και πολιτικοί. Αν ζούσαν σήμερα οι τρεις Ιεράρχες θα σας είχαν αφορέσει όλους σας!».
Όπως είπαμε, δεν φαίνεται να τρελαίνονται για τους Κρητικούς.
Είδαμε και πολύ πρόσφατα κάμποσες κατίνες να κάνουν σόου στα ΜΜΕ με την υστερία τους επειδή δόθηκε στους ομοφυλόφιλους το δικαίωμα να κάνουν ουσιαστικά μια νομική πράξη που θα τους δίνει στοιχειώδη δικαιώματα - να έχουν κοινή περιουσία, να καλύπτει ασφαλιστικά ο ένας τον άλλο αν είναι άνεργος κλπ. Στοιχειώδη πράγματα που έχουν λυθεί σε όλον τον δυτικό κόσμο. Στοιχειώδη πράγματα που οφείλουμε ως κοινωνία να αναγνωρίζουμε σε οποιουσδήποτε δύο ανθρώπους αγαπιούνται και θέλουν να περάσουν την ζωή τους μαζί.  
Φυσικά, οι κατίνες δεν μπορούν να χωρέσουν στο τοσοδούλικο μυαλό τους ότι με όσα κάνουν δημιουργούν την αίσθηση πως η ομοφυλοφιλία είναι κάτι επαναστατικό, αφού το κυνηγάει η εξουσία τόσο πολύ.
Όλα αυτά τα σόου που βλέπουμε να κάνουν διάφοροι ομοφυλόφιλοι, από τις παρελάσεις των γκέι μέχρι τα πρόσφατα σόου εντός και εκτός βουλής όταν ψηφιζόταν το σύμφωνο συμβίωσης, είναι αποτέλεσμα της καταπίεσης χρόνων που υφίστανται και βέβαια της προσπάθειας κάποιων επιδειξιομανών γκέι να εντυπωσιάσουν, σαν να κάνουν κάτι πολύ σημαντικό. Ο μόνος λόγος που δικαιολογούσε την επιδειξιομανία τους ήταν η καταπίεση από το κατιναριό. Τώρα που η καταπίεση σε μεγάλο βαθμό είναι παρελθόν, είναι καιρός να τελειώσουμε με τις επιδείξεις και να πάμε παρακάτω, ε, παιδιά; Προσωπικά, η επιδειξιομανία οποιουδήποτε γκέι με ενδιαφέρει εξίσου με την δήλωση του κ. Σπαλιάρα ότι έχει κοιμηθεί με 4000 γυναίκες. Μπράβο, το βιβλίο Γκίνες σε περιμένει.
Κι εσύ που κάνεις ότι μπορείς για να μάθει η γη κι ο κόσμος ότι είσαι αγόρι και σου αρέσουν τα αγόρια, ή κορίτσι και σου αρέσουν τα κορίτσια, επίτρεψέ μου να σου πω ότι η ομοφυλοφιλία είναι τόσο επαναστατική όσο το να έρθει κάποιος και να σου πει ότι δεν του αρέσει να τρώει ψάρι, αλλά προτιμάει τις φακές. Δεν είναι επαναστατικό να έχεις διαφορετικά γούστα – και δεν με ενδιαφέρουν τα γούστα σου στο κρεβάτι, για τον ίδιο λόγο που δεν με ενδιαφέρουν τα γούστα σου στην διατροφή. Με ενδιαφέρει μόνο τι ποιότητας άνθρωπος είσαι εσύ που έχω απέναντί μου.    
Όπως έχω γράψει, πάντως, και εδώ: http://polyk.blogspot.gr/2013/12/blog-post_2.html
είμαι πολύ ευτυχής που η εκκλησία μας, εδώ στην Κρήτη, είναι ανεξάρτητη από την εκκλησία της Ελλάδος.
Και λυπάμαι, που είδα δίπλα στις Κατίνες να συντάσσονται και άνθρωποι της εκκλησίας της Ελλάδας που δεν ανήκουν σε αυτή την κατηγορία, άνθρωποι για τους οποίους είχα σεβασμό, όπως π.χ. ο μητροπολίτης Μεσογαίας, ένας άνθρωπος με λαμπρές σπουδές και συχνά με πολύ ενδιαφέροντα και φωτεινό λόγο. Οι δηλώσεις του ότι το νομοσχέδιο για το σύμφωνο συμβίωσης για τους ομοφυλόφιλους είναι «ιδιαίτερα προκλητικό για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια» και ότι «Κανένα Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων δεν μπορεί να τιμωρήσει την λογική, το ήθος, τον αυτοσεβασμό», ήταν για μένα σοκαριστικές. Δεν υπάρχουν ανθρώπινα δικαιώματα, αν αυτά δεν συμβαδίζουν με ότι η εκκλησία θεωρεί λογικό! Τα μόνα δικαιώματά σου είναι αυτά που αναγνωρίζουμε εμείς, μας λέει ο μητροπολίτης!  
Δεν είναι βέβαια λίγες οι φορές που σημαντικά μυαλά πέφτουν θύματα του ακραίου φανατισμού που τα καταλαμβάνει και τα θολώνει. Από τον χώρο της λογοτεχνίας, πρόχειρα μπορεί κάποιος να αναφέρει δύο διάσημα παραδείγματα, του Πάουντ και του Σελίν, που παρά το σπουδαίο έργο τους ήταν βαθύτατα ρατσιστές και φασίστες, συντασσόμενοι με τις πιο σκοτεινές δυνάμεις στον 2ο παγκόσμιο πόλεμο.
Απλώς, θα περίμενε κανείς ότι θα υπήρχαν στην ελληνική εκκλησία του 21ου αιώνα και κάποιοι μητροπολίτες που θα στέκονταν δημοσίως απέναντι στο σκοτάδι. Που θα θυμόντουσαν ότι βρίσκονται στη θέση τους για να κηρύττουν μόνο την αγάπη, και θα έβγαιναν μπροστά για να αντιτεθούν στους υπόλοιπους.
Δεν πειράζει, η αγάπη τελικά, βήμα-βήμα, όσος καιρός κι αν χρειαστεί, θα έρθει.  

Sunday, January 03, 2016

To μέλλον του Μικρού Θυμωμένου Ημερολογίου

Εδώ και καιρό, βλέποντας τις μέρες που θα φύγω ξανά από την Ελλάδα να πλησιάζουν, σκεφτόμουν τι πρέπει να κάνω με το blog.
Από τη μία πλευρά, προφανώς ήθελα να το συνεχίσω, αφού υπάρχουν τόσα πράγματα που με θυμώνουν (αλλά και ορισμένα που μου αρέσουν πολύ) στην Ελλάδα.
Από την άλλη πλευρά, επειδή ακριβώς φεύγω, αναρωτιόμουν αν είχα το δικαίωμα να συνεχίζω να γράφω για την Ελλάδα, αφού εγώ δεν θα υφίσταμαι άμεσα τις συνέπειες όσων άσχημων συμβαίνουν. Δεν θα ήθελα να διαβάζει κάποιος τα κείμενά μου και να σκέφτεται: «καλά, αυτός τώρα τι κάνει, μας κουνάει το δάχτυλο από μακριά για να μας πει πόσο λάθος είμαστε;»
Τελικά, μετά από αρκετή συζήτηση με τον εαυτό μου, κατέληξα ότι έχω απολύτως το δικαίωμα να συνεχίσω να γράφω. Διότι πριν επτά χρόνια άφησα μια στρωμένη ζωή στον Καναδά για να γυρίσω στην Ελλάδα όπου οι συνθήκες (ακόμα και τότε, πριν την κρίση) ήταν χειρότερες απ' ότι στον Καναδά, ελπίζοντας ότι θα μεγαλώσω τα παιδιά μου και θα γεράσω κι εγώ στην χώρα μου, και ιδιαίτερα στα Χανιά, στην πόλη που αγαπάω τόσο πολύ. Το ότι αναγκάζομαι να ξαναφύγω μου δίνει το δικαίωμα, νομίζω, να είμαι όσο οργισμένος θέλω, και να γράφω γι’ αυτό. Το ότι ελπίζω κάποια στιγμή να επιστρέψω, κάνει ακόμα ισχυρότερο αυτό το δικαίωμα.
Όλα τα παραπάνω κάνουν όμως ακόμα μεγαλύτερο και τον θυμό μου.
Οπότε, το Μικρό Θυμωμένο Ημερολόγιο, όπως θα δείτε από τον Μάρτιο που θα επανέλθει μετά από μια αναγκαστική μικρή διακοπή, θα είναι πια πολύ-πολύ θυμωμένο.
Για να καταλάβετε πόσο θυμωμένο θα είναι, θα ποστάρω αύριο δύο κείμενα που θα δώσουν το καινούργιο του στίγμα. Μετά, θα γίνει η διακοπή που ανέφερα μέχρι τον Μάρτιο, οπότε θα επανέλθει κανονικά κάθε Δευτέρα.

Καλή χρονιά, τα λέμε αύριο.