Monday, April 27, 2015

Σε είδα την ώρα που σε συνέλαβαν, ωραίος ήσουν



Η καινούργια μόδα στην Αμερική, όπως φαίνεται και από το σχετικό δημοσίευμα των Τάιμς της Νέας Υόρκης  (http://www.nytimes.com/2015/04/27/us/downside-of-police-body-cameras-your-arrest-hits-youtube.html) είναι να φοράνε οι αστυνομικοί κάμερες πάνω στο σώμα τους, ώστε να καταγράφουν τις συλλήψεις τους και το τι συζητούν με τους υπόπτους. 
Το κίνητρο για αυτό το πιλοτικό μέτρο μπορεί να είναι σωστό – οι κάμερες υιοθετήθηκαν μετά τις πολλές καταγγελίες εις βάρος αστυνομικών στις ΗΠΑ για βία, έως και δολοφονίες αθώων, οπότε χρειάζεται σε αυτές τις περιπτώσεις να υπάρχει καταγραφή όσων συνέβησαν, για να μην υπάρχει αμφιβολία για την ευθύνη ή μη του αστυνομικού. Όμως τα βίντεο που τραβούν οι αστυνομικοί έχουν ήδη αρχίσει να ανεβαίνουν με θολωμένες τις εικόνες στο YouTube, και δεν έχει νομίζω κανείς αμφιβολία για την λύσσα με την οποία το αιματολάγνο κοινό θα αναζητά τα βίντεο που θα προκύπτουν μετά από συμπλοκές με όπλα. Και συνήθως αυτή η λύσσα ικανοποιείται, βρίσκεται κάποιος που «διαρρέει» το βίντεο που το κοινό αναζητά. Οπότε, το επόμενο βήμα, μετά τις κάμερες δρόμου που «πιάνουν» κάποιες φορές τις δολοφονικές συμπλοκές που συμβαίνουν στην περιοχή τους, θα είναι να έχουμε κάθε θάνατο υπόπτου και αστυνομικού στις οθόνες μας; Πόσο αίμα πια θέλουμε για να χορτάσουμε;
Το δεύτερο τεράστιο θέμα που προκύπτει είναι η καταπάτηση κάθε προσωπικής στιγμής, με αυτόν τον τρόπο. Διότι, μπορεί ο αστυνομικός διευθυντής να λέει στο άρθρο πως όταν δεν υπάρχει περιστατικό η κάμερα είναι στο pause, αλλά φυσικά δεν μπορεί κανείς να ελέγξει τι κάνουν όλοι οι αστυνομικοί, είτε επίτηδες είτε κατά λάθος. Μια τέτοια, μονίμως ανοιχτή κάμερα, μπορεί να καταγράφει κάθε μας στιγμή στον δρόμο, από ένα φιλί με τους αγαπημένους μας μέχρι τα λίγα δευτερόλεπτα που φταρνιζόμαστε, και μετά να μας ανακαλύπτουμε αναρτημένους στο YouTube. Με τις φάτσες μας φόρα παρτίδα, βορά στο φιλοθεάμον κοινό – τρις χειρότερα δηλαδή από τις κάμερες ασφαλείας που παίρνουν πλάνα από ψηλά και συχνά δεν δείχνουν πρόσωπα.
Μάλλον τα δεκαπέντε λεπτά δημοσιότητας, που είχε προβλέψει ο Άντι Γουόρχολ πως όλοι θα έχουν στο μέλλον, ήταν πολύ λίγα.

Monday, April 20, 2015

Αγαπημένοι Ράμπο, καταπληκτικά νέα



Θα ξεκινήσω δηλώνοντας τον μεγάλο σεβασμό μου για την ιστορία του Μανώλη Γλέζου, ενός πραγματικού ήρωα αυτής της χώρας. Όμως, το να είναι κάποιος ήρωας δεν σημαίνει ότι μπορεί να μιλάει επί παντός επιστητού, ή πως ότι λέει είναι σωστό.
Δεν θα αφιέρωνα ένα κομμάτι του blog για να μιλήσω για μια εξωφρενική άποψη του κ. Γλέζου (που στο κάτω-κάτω είναι 93 χρονών και έχει άλλες εμπειρίες ζωής), αν δεν εξέφραζε η άποψή του και ένα σημαντικό κομμάτι της αριστεράς, που δείχνει στο θέμα του ελληνικού πανεπιστημίου να βρίσκεται ακόμα 40-50 χρόνια πίσω, να παλεύει με ανύπαρκτες σκιές χούντας, να υποστηρίζει τα αδιανόητα. Έγραψε λοιπόν ο κ. Γλέζος ότι κακώς έγινε αστυνομική επέμβαση μετά από 19!! μέρες κατάληψης στο πανεπιστήμιο Αθηνών από κάποιους που ο κ. Γλέζος ονομάζει «αυτοαποκαλούμενους αντεξουσιαστές». Και συνέχισε εκφράζοντας την απορία του που οι καθηγητές και οι φοιτητές του πανεπιστημίου δεν μπήκαν στον χώρο για να συνομιλήσουν με τους καταληψίες, ασκώντας τον έλεγχο που οφείλουν να ασκούν, αφού κατά την γνώμη του η αστυνομία δεν έχει καμία θέση στο πανεπιστήμιο.
Με άλλα λόγια, αυτό που στην πραγματικότητα λέει ο κ. Γλέζος και πολλοί μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ (γι’ αυτό και η καθυστέρηση και αναποφασιστικότητα για την επέμβαση της αστυνομίας) είναι ότι οι καθηγητές πανεπιστημίου και οι φοιτητές πρέπει να κάνουν μια παράλληλη εκπαίδευση ως Ράμπο, που θα βγάζουν έξω σηκωτούς όσους εξωπανεπιστημιακούς πάνε να καταλάβουν το πανεπιστήμιο (φαντάζομαι ότι δεν περιμένει κανείς πως με σκέτο διάλογο οι καταληψίες θα φύγουν). Κι αν, μέσα στους καταληψίες, δεν υπάρχουν μόνο ειρηνικοί αντεξουσιαστές, αλλά και βίαιοι; Αν υπάρχουν ανάμεσα στους καταληψίες και κακοποιοί του κοινού ποινικού δικαίου; Ή, αν κάνουν κατάληψη ενός πανεπιστημίου ακροδεξιοί; Πάλι συζήτηση θα γίνει τότε;
Ποια λογική λέει ότι ο καθηγητής πανεπιστημίου ή ο φοιτητής θα πρέπει να παίξει ως και την ζωή του κορόνα-γράμματα για να βγάζει τον κάθε καταληψία μέσα από τα πανεπιστήμια;  Θα σας πω ποια λογική το λέει και ποιο είναι το κίνητρο. Το κίνητρο είναι ότι ένα κομμάτι της αριστεράς θέλει να ελέγχει τα πανεπιστήμια μέσα από τις πολύ βίαιες, λεκτικά, ψυχολογικά και σωματικά, γενικές συνελεύσεις φοιτητών ώστε να «περνάει» αποφάσεις καταλήψεων όποτε γουστάρει. Αφού λοιπόν θέλουν κάθε τρεις και λίγο να είναι κατειλημμένα τα πανεπιστήμια από φοιτητές, χωρίς να υπάρχει αστυνομική επέμβαση, υποστηρίζουν πως δεν πρέπει να γίνεται αστυνομική επέμβαση ούτε όταν μπουκάρουν εξωπανεπιστημιακοί μέσα – «θα το κανονίσει η πανεπιστημιακή κοινότητα», λένε. Ξέρετε πότε «το κανονίζει» η πανεπιστημιακή κοινότητα; Ποτέ δεν το κανονίζει. Απλώς, οι καταλήψεις συνεχίζονται εις το διηνεκές. Από οποιονδήποτε γουστάρει. Ξέφραγο αμπέλι είναι το ελληνικό πανεπιστήμιο. Το κοιτάμε, σφυρίζουμε αδιάφορα και πορευόμαστε χαρούμενοι προς το τέλμα.
Το ότι η παραπάνω άποψη περί καθηγητών/φοιτητών που παίρνουν τον νόμο στα χέρια τους στο πανεπιστήμιο είναι εξωφρενική για όλο τον δυτικό κόσμο δεν τους προβληματίζει, αφού κατά βάση απεχθάνονται τον δυτικό κόσμο. Μόνοι μας θα προχωρήσουμε, εμείς οι λατρεμένοι δημοκράτες επαναστάτες Έλληνες, απέναντι σε όλους τους «κακούς», αυτό πρεσβεύουν επί της ουσίας. 
Και, μια που ξεκίνησα με εξωφρενικά πράγματα, ας πω δυο λόγια και για το καινούργιο νομοσχέδιο για την παιδεία. Όχι πως δεν το περιμέναμε, βέβαια, όσοι έχουμε οποιαδήποτε σχέση με τα ελληνικά πανεπιστήμια.
Το περιμέναμε το νομοσχέδιο και ξέραμε πάνω-κάτω και τι θα περιέχει. Εξάλλου, ο ΣΥΡΙΖΑ είχε εξαγγείλει συγκεκριμένη πολιτική για τα πανεπιστήμια, και τώρα την εφαρμόζει. Και αυτό πρέπει να τονίσω πως είναι δίκαιο, γιατί ο ελληνικός λαός τον ψήφισε βάσει ενός προγράμματος που πρέπει να εφαρμοστεί. Αλλά το ότι μετά από 40 χρόνια καταστροφής της παιδείας από ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, έρχεται να μπει και η ταφόπλακα, από τον ΣΥΡΙΖΑ, με την ψήφο πάντα του Έλληνα πολίτη, δεν μπορεί να μείνει ασχολίαστο.
Τι ψήφισε λοιπόν ο ελληνικός λαός, μέσω του νέου νομοσχεδίου;
1.Ότι για το ποιος θα εκλέγεται πρύτανης θα ψηφίζουν και οι φοιτητές και οι υπάλληλοι του πανεπιστημίου. Όπως έγραφα σε παλιότερο post: Φανταστείτε ένα πανεπιστήμιο όπου ο πρύτανης είναι σε ανοιχτή γραμμή με τον κάθε κομματικό νεολαίο, για να πάρει εντολές ο πρύτανης από τον νεολαίο και τους κομματικούς καθοδηγητές του νεολαίου για το τι πρέπει να γίνει στο πανεπιστήμιο. Φανταστείτε ακόμα ότι οι υπάλληλοι ψηφίζουν ποιος πρύτανης θα τους διοικεί, οπότε όποιος υποψήφιος τάζει στους υπαλλήλους μεγαλύτερη ελαστικότητα και μετακινήσεις σε επιθυμητά πόστα, εκλέγεται με άνεση. Φοβερή ιδέα, τα παραπάνω; Ε, αυτό το πανεπιστήμιο είναι το πανεπιστήμιο στο οποίο ζούσαμε από το 1982 (με ελάχιστες φωτεινές εξαιρέσεις πρυτάνεων μέσα στην τριακονταετία, σε όλη την Ελλάδα). Το πανεπιστήμιο με τους συνδικαλιστές φοιτητές όλων των κομμάτων να είναι κράτος εν κράτει, μαζί βέβαια με τους πρυτάνεις που χάιδευαν και αυτούς και τους υπαλλήλους (καλούς και τεμπέληδες, αφού και οι τεμπέληδες είχαν ψήφο). Έτσι ανανεώνονταν οι κομματικοί στρατοί, χάνονταν εβδομάδες μαθημάτων λόγω καταλήψεων, οι πανεπιστημιακές σπουδές είχαν εξευτελιστεί («το θέμα είναι να μπεις, άμα μπεις, κάποτε θα βγεις» είχε μάθει η ελληνική κοινωνία), λεφτά για τα πανεπιστήμια έρρεαν άφθονα χωρίς ουσιώδη έλεγχο για το τι αποτέλεσμα φέρνουν και όλοι ήταν ευχαριστημένοι, με εξαίρεση κάποιους άθλιους αντιδραστικούς ξένους που στις αξιολογήσεις των πανεπιστημίων έβαζαν τα δικά μας πανεπιστήμια στον πάτο, ή συχνότερα δεν τα ανέφεραν πουθενά – δεν υπήρχαμε καν στον χάρτη.
      2. Ψήφισε, ακόμα, ο ελληνικός λαός, ότι θα υπάρχουν καθηγητές πανεπιστημίου που δεν θα πατούν το πόδι τους στην αίθουσα να κάνουν μάθημα, διότι θα μπορούν να κατεβαίνουν υποψήφιοι για πρυτάνεις ξανά και ξανά. Ο νόμος Διαμαντοπούλου απαγόρευε την υποψηφιότητα κάποιου καθηγητή για δεύτερη συνεχόμενη πρυτανική θητεία – έλεγε, δηλαδή, εμμέσως, ότι τους καθηγητές τους προσλαμβάνει για να κάνουν μάθημα, όχι πολιτική καριέρα. Το καινούργιο νομοσχέδιο του υπουργείου θα δώσει την δυνατότητα στους νυν πρυτάνεις να ξανακατέβουν υποψήφιοι.
Και σαν κερασάκι στην τούρτα, κάτι ακόμα, που το διάβαζα και το ξαναδιάβαζα, και μετά το ξαναδιάβαζα επειδή μου φαινόταν απίθανο ότι το διάβαζα: «Καθορίζονται το ωράριο, οι αργίες και ο έλεγχος των αναλυτικών προγραμμάτων των Φροντιστηρίων και των Κέντρων Ξένων Γλωσσών». Δηλαδή, το κράτος θα ορίζει σε ιδιώτες καθηγητές το πόσες ώρες θα κάνουν μάθημα! Αν το παιδί σου χρειάζεται επιπλέον βοήθεια, δεν θα την έχει, κι ας είναι διαθέσιμος ο καθηγητής, επειδή δεν μπορεί να ξεφύγει από το κρατικά ορισμένο ωράριο!
Επίσης, αν ο καθηγητής του φροντιστηρίου αγγλικών ή θεωρητικών/θετικών επιστημών θέλει να διδάξει ένα βιβλίο που θεωρεί χρήσιμο στους μαθητές του, θα πρέπει να παίρνει το οκ από το κράτος! Έλεγχος του αναλυτικού προγράμματος!
Πάντα αναρωτιόμουν πώς ήταν η ζωή στα κομουνιστικά καθεστώτα της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, της Ρουμανίας, της Αλβανίας, και λοιπών ευτυχισμένων χωρών.
Υποψιάζομαι πως σύντομα θα το μάθουμε όλοι μας.

Monday, April 13, 2015

Οι προδότες που δεν υπάρχουν




Έχει γεμίσει το Facebook και τα σχόλια στα blogs. Με λύσσα. Με μίσος για τους προδότες (το έγκλημα της προδοσίας δεν καταλαβαίνει από άγιες ημέρες). Με ειρωνείες. Με καλυμμένες ή ευθείες απειλές – συζητάμε για το cyber-bullying προς μαθητές, και αγνοούμε το ατέλειωτο ιντερνετικό bullying των ενήλικων μπούληδων. Απέναντι στους προδότες, φυσικά. Που βρίσκονται παντού. Σε κάθε φράση που γράφεις, κινδυνεύει η προδοτική φύση σου να αποκαλυφθεί. Οι μπούληδες είναι εκεί για να σε ξεσκεπάσουν.
Οι κουβέντες μου με τους έφηβους, στα Χανιά και στην υπόλοιπη Ελλάδα, από τότε που κυκλοφόρησαν τα «Καιρός για ήρωες» και «Μια ανάσα μόνο», με κάνουν αισιόδοξο για το βαθύ μέλλον της χώρας. Επειδή οι έφηβοι, στις κουβέντες μας όπου συμφωνούμε και διαφωνούμε σε πολλά, αλλά πάντως συζητάμε, καταλαβαίνουν στην μεγάλη πλειοψηφία τους το στοιχειώδες: ότι ο διπλανός τους (έφηβος ή μεγαλύτερος) που διαφωνεί μαζί τους δεν είναι προδότης. Δεν είναι μίασμα. Δεν είναι βλαξ. Ακόμα κι αν αυτά που λέει τους φαίνονται μπούρδες, ο διπλανός τους δεν είναι εχθρός τους.
Δεν είμαι εξίσου γεμάτος με αισιοδοξία για το άμεσο μέλλον της χώρας. Οι ενήλικοι δεν φαίνεται να σκαμπάζουν από ιστορία. Κι αν σκαμπάζουν, γουστάρουν να καταλαβαίνουν την ιστορία όπως τους βολεύει. Δεν τους λέει τίποτα το αιματοκύλισμα της εποχής του Ελ. Βενιζέλου, ανάμεσα σε βενιζελικούς και βασιλικούς, που οι μεν πίστευαν με φανατισμό για τους δε πως είναι προδότες. Ούτε το επόμενο αιματοκύλισμα, του εμφυλίου (ενώ είχαμε μόλις περάσει έναν παγκόσμιο πόλεμο!). Ούτε το επόμενο μίσος, ανάμεσα σε δεξιούς και αριστερούς, με τις εξορίες των αντιφρονούντων, ούτε το μίσος νεοδημοκρατών και πασόκων για είκοσι-κάτι χρόνια, από το 1981 έως τις αρχές του καινούργιου αιώνα.
Όχι. Οι ενήλικοι Έλληνες, κυκλοφορούν στο Ίντερνετ από σελίδα του Facebook σε blog και το ανάποδο, και επιτίθενται λυσσαλέα. Στους προδότες που τους αρέσει να εφευρίσκουν.
Οι φανατικοί οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ το έχουν ξεκαθαρίσει, μέσα τους: πολλοί απ’ όσους κυβέρνησαν την χώρα (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ) τόσα χρόνια, μαζί με τους σημερινούς υποστηρικτές τους, είναι προδότες. Επειδή έφεραν την χώρα σε αυτήν την κατάσταση. Το ίδιο και όσοι υποστηρίζουν το Ποτάμι, που «είναι το κόμμα του Μπόμπολα και του Λαμπράκη». Βέβαια, πολλά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ αποτελούσαν για χρόνια μέλη ή φανατικούς υποστηρικτές των κυβερνήσεων εκείνων, της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Λεπτομέρειες. Βέβαια, ο ΣΥΡΙΖΑ ζητούσε, διαρκώς, ακόμα περισσότερες προσλήψεις και αυξήσεις στο τεράστιο δημόσιο ενώ τώρα μιλάει για ισορροπημένους προϋπολογισμούς, όπως έκαναν και οι μνημονιακές κυβερνήσεις. Λεπτομέρειες. Βέβαια, ο αρχηγός των ΑΝΕΛ υπέγραψε πρόσφατα απευθείας ανάθεση 500 εκατ. δολαρίων για πολεμικά αεροπλάνα – τα ίδια δηλαδή που έκαναν και προηγούμενοι υπουργοί Άμυνας. Βέβαια, πέταξε και μια ρουκέτα για συνεκμετάλλευση του Αιγαίου σε ποσοστό 70%-30% με τις ΗΠΑ. Λεπτομέρειες. Βέβαια, το τεράστιο ηθικό θέμα με τον κ. Κατρούγκαλο αν συνέβαινε σε προηγούμενη κυβέρνηση θα θεωρείτο σκάνδαλο από τα λίγα. Λεπτομέρειες (εδώ ο κ Κατρούγκαλος έλεγε ότι υπάρχει «καλή και κακή βία», και βγήκε ευρωβουλευτής με τα τσαρούχια). Βέβαια, πρόσφατη ανάλυση του τηλεοπτικού χρόνου της περασμένης χρονιάς έδειξε ότι από όλα τα κόμματα της βουλής, την μακράν μικρότερη τηλεοπτική προβολή όλων είχε το Ποτάμι, με μέσο όρο προβολής κάτω του 2% στα δελτία ειδήσεων. Λεπτομέρειες. Βέβαια, τα κόμματα που κυβέρνησαν την χώρα επί 40 χρόνια την κυβέρνησαν με τις ψήφους πολλών από τους σημερινούς αλαλάζοντες εναντίον τους στο Ίντερνετ. Λεπτομέρειες.
Οι φανατικοί οπαδοί ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, το έχουν ξεκαθαρίσει, μέσα τους. Οι «κομουνιστές» και οι «ακροδεξιοί» που κυβερνούν την χώρα έχουν βαλθεί να την στείλουν στα τάρταρα. Είναι προδότες, και σύντομα, μόλις καταστραφεί η χώρα, θα γίνουν νέες εξεταστικές επιτροπές που θα εξετάσουν το γιατί καταστράφηκε. Βέβαια, η χώρα έφτασε εδώ μετά από σαράντα χρόνια φαύλης διακυβέρνησης από τα κόμματά τους. Λεπτομέρειες. Βέβαια, κάνει μπαμ από μακριά ότι πολλοί (πολίτες και πολιτικοί) των κομμάτων αυτών μοιάζουν να θέλουν να καταστραφεί η χώρα, για να νιώσουν ότι δικαιώθηκαν προσωπικά για τις εκτιμήσεις τους, όσο κι αν κοστίσει αυτό σε όλους μας, και στους ίδιους. Λεπτομέρειες. Βέβαια, κανείς τους δεν έχει να προτείνει κάποια λύση στο αδιέξοδο της χώρας εκτός από το περαιτέρω τσάκισμα των πιο αδύναμων. Λεπτομέρειες.
Για τους φανατικούς της άκρας δεξιάς και της άκρας αριστεράς δεν έχω να πω πολλά. Αυτοί έχουν ήδη κάνει την επιλογή τους, την επιλογή της βίας. Που, αιώνες ιστορίας έχουν δείξει ότι οδηγεί μόνο στον πόνο και στην καταστροφή. Τι σημασία έχει όμως αυτό; Αυτοί θέλουν να τα σπάσουν τώρα. Να σπάσουν κτίρια, ιδιωτικές περιουσίες. Να διαλύσουν ανθρώπους. Όλα τα υπόλοιπα… λεπτομέρειες.
Όσο πίσω κι αν κοιτάξουμε, οι προδότες ήταν πάντα ελάχιστοι. Ο άνθρωπος που διαφωνεί, δίπλα μας, δεν είναι προδότης. Δεν έχει μυστικά κίνητρα. Δεν είναι ηλίθιος. Απλώς, έχει άλλη άποψη. Το δικαιούται. Μόνο αν συζητήσουμε με σεβασμό ίσως να καταλήξουμε κάπου. Το κάθε είδους bullying που γίνεται πια μαζικά στο Ίντερνετ, δείχνει ότι η κακομοιριά της χώρας έχει ενωθεί με την «παντογνωσία» που ανέκαθεν νόμιζε πως είχε ο αδαής Έλληνας και το χωρίς καμία βάση κόμπλεξ ανωτερότητάς του. Έχουν ενωθεί σε ένα εκρηκτικό, φασιστικού τύπου μείγμα που δεν έχει σχέση με ιδεολογία, έχει σχέση μόνο με τυφλό μίσος.
Κι αν δεν ξεφορτωθούμε τον φασίστα μέσα μας, η χώρα δεν έχει μέλλον.

Monday, April 06, 2015

Τρεις λέξεις μόνο



Στέλλα, Στέλιο, Θωμά, Αθηνά, Έλια, Ξανθή, Κατερίνα, Ανδριάνα, Γιάννη, Γιώργο, Μιχάλη, Σπύρο, τρεις λέξεις μόνο: ευχαριστώ, ευχαριστώ, ευχαριστώ.

Κι άλλες τρεις: Όχι τέλος. Παύση.

Ξέρετε εσείς.