O Αμίρ, ο Τσιάρτας και ο Παύλος ο θεός

Δεν χρειάζεται πολλά πράγματα η αλήθεια για να την βρούμε μέσα μας, στις περισσότερες περιπτώσεις. Λίγο καθαρό μυαλό και μπόλικη ανοιχτή καρδιά φθάνουν.

Ας πούμε, δεν είναι θέμα που σηκώνει συζήτηση το αν πρέπει να συλληφθούν και να τιμωρηθούν παραδειγματικά όσοι έκαναν την επίθεση στο σπίτι του Αμίρ και της οικογένειάς του. Όταν επιτίθεσαι γενικά, αλλά πολύ περισσότερο όταν επιτίθεσαι σε αδύναμους και σε παιδιά είσαι εκτός κοινωνίας.

Δεν χρειάζεται επίσης μεγάλη προσπάθεια για να καταλάβει κανείς ότι ο πρώην ποδοσφαιριστής Βασίλης Τσιάρτας φιλοδοξεί να γίνει η νέα κυρία Λουκά, το μόνο που του λείπει είναι να βγει με πλακάτ στους δρόμους και να ουρλιάζει. Θυμίζω ότι ο Τσιάρτας έγραψε προ καιρού ότι εύχεται οι πρώτες αλλαγές φύλου να γίνουν στα παιδιά όσων ψήφισαν το σχετικό νομοσχέδιο. Το νομοσχέδιο ήταν μεν λάθος, για λόγους που έχω εξηγήσει σε άλλο ποστ, αλλά ο Τσιάρτας ευχήθηκε σε παιδιά άλλων ανθρώπων να πάθουν ψυχική και βιολογική διαταραχή, όπως ορίζει η ιατρική ότι είναι η δυσφορία φύλου. Ο Τσιάρτας καταράστηκε παιδιά. Και υπάρχουν άνθρωποι που τον αποθεώνουν. Επειδή δεν του έφταναν οι κατάρες εις βάρος παιδιών, βγήκε προχθές μετά την επίθεση στο σπίτι του Αμίρ και το επικοινωνιακό σόου του Τσίπρα και έγραψε: «Την ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ πρέπει να κρατάνε Έλληνες. ΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΟ». Όταν βγαίνεις και το γράφεις αυτό μετά την επίθεση εις βάρος παιδιών, καλύπτεις απολύτως την επίθεση. Επίσης, εκείνοι που έκαναν την επίθεση εις βάρος του Αμίρ είναι Έλληνες, που προσβλήθηκαν επειδή κόντεψε να κρατήσει τη σημαία. Άρα, ο Τσιάρτας δεν θα είχε κανένα απολύτως πρόβλημα να κρατήσουν τη σημαία οι Έλληνες που επιτέθηκαν στο παιδί. Έλληνας να’ ναι κι ότι να’ ναι. Κατάρες σε παιδιά, έμμεση υποστήριξη επίθεσης και τρομοκράτησης άλλου παιδιού – ένας καλός καγαθός Έλληνας και Χριστιανός δηλαδή. Οι τοποθετήσεις του Τσιάρτα δείχνουν κάτι ακόμα.  Ότι μπορεί κάποιος που εκπροσωπεί την χώρα παίζοντας οποιοδήποτε σπορ, όπως ο Τσιάρτας που βοήθησε να πάρουμε το Ευρωπαϊκό το 2004, να αγωνίζεται στο μυαλό του για μια χώρα που εσύ θα σιχαινόσουν να ήσουν πολίτης της. Άρα, το να χοροπηδάς επειδή ο Τσιάρτας εκτέλεσε καλά το κόρνερ και μπήκε το γκολ που μας έστειλε για τελικό, σημαίνει πως έχεις την φαντασίωση ότι εσύ και ο Τσιάρτας ταυτίζεστε στην εικόνα που έχετε για την πατρίδα. Εμ, δεν ταυτίζεστε. Συγνώμη που σου χάλασα την φαντασίωση.

Συνεχίζοντας με αλήθειες: το θέμα με τον Αμίρ και την σημαία προέκυψε από την αρρώστια του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στην λέξη «αριστεία». Αποφάσισαν να δίνουν την σημαία με κλήρωση κι έτσι η σημαία κατέληξε στα χέρια ενός παιδιού που είναι λίγους μήνες στο σχολείο και δεν μιλάει καν ελληνικά. Αν η σημαία δινόταν στον καλύτερο μαθητή του σχολείου, τότε ούτε ο Αμίρ θα την σήκωνε ούτε βεβαίως θα υπήρχε περίπτωση να την σηκώσουν εκείνοι που επιτέθηκαν στον Αμίρ. Επίσης, αν την σημαία την σήκωνε ένας μετανάστης που θα ήταν ο καλύτερος μαθητής του σχολείου, πιθανότατα και πάλι θα δεχόταν επίθεση από εκείνους που επιτέθηκαν στον Αμίρ – αλλά η συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας θα ήταν σθεναρά απέναντι, διότι οι άνθρωποι έχουν μάθει να αποδέχονται τους άριστους, άσχετα αν είναι Έλληνες ή ξένοι που θέλουν να γίνουν Έλληνες. Όταν όμως το να σηκώνεις την σημαία μετατρέπεται σε θέμα τύχης, επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει την εξίσωση όλων προς τα κάτω, τότε είναι πολύ δυσκολότερο για μέρος τουλάχιστον της κοινωνίας να το αποδεχτεί - άλλο ο άριστος, άλλο ο κωλόφαρδος - και μένει να κοιτάζει αμήχανη, μπερδεμένη, τους φασίστες να επιτίθενται στο παιδάκι.

Για το τέλος, άφησα τον αναπληρωτή υπουργό υγείας Παύλο Πολάκη, ο οποίος αποφάσισε πλέον ότι είναι θεός. Βλέποντας την Βίκυ Σταμάτη να σηκώνει το μεσαίο δάχτυλο στους δημοσιογράφους (που ο ίδιος ο Πολάκης βρίζει αυτούς και τα «βοθροκάναλά» τους τακτικά!) εκνευρίστηκε τόσο ώστε έγραψε: «Όταν το φτωχό νυμφίδιο αφού γίνει νεόπλουτο τσουλί, τα χάνει όλα και (ξανα)μπαίνει φυλακή, χαιρετάει όπως έμαθε να φέρεται προς το «λαουτζίκο» όταν ήταν στο δεύτερο κλεψιμαίικο στάδιο της ασήμαντης και άχρηστης ύπαρξής της».

Η Βίκυ Σταμάτη μου είναι εξαιρετικά αντιπαθής, όπως και στους περισσότερους ανθρώπους που ξέρω. Από το σημείο αυτό μέχρι το να βγαίνει, ως θεός, ένας υπουργός της κυβέρνησης και να ορίζει αν η ίδια η ζωή ενός ανθρώπου έχει σημασία και αξία, υπάρχει χάος. Και, όταν ορίσει την αξία της ζωής της Βίκυς Σταμάτη, τότε δεν θα σταματήσει εκεί. Θα αρχίσει να ορίζει την αξία της ζωής και άλλων ανθρώπων.

Λίγο καθαρό μυαλό και μπόλικη ανοιχτή καρδιά χρειάζονται, για να αντιστεκόμαστε σε δεξιούς και αριστερούς φασίστες.