Δικαιοσύνη, ρε!

Σας βάζω σήμερα να δείτε ένα βίντεο, γιατί πρέπει να το δουν όλοι. Το βίντεο «Δίκαιη διανομή του κοινωνικού μερίσματος στους πολίτες» με  πρωταγωνιστή τον πρωθυπουργό της Ελλάδας Αλέξη Τσίπρα.

Στο βίντεο λέει περήφανος πως θα μοιράσει 1,4 δις στους αδύναμους από την πάταξη της φοροδιαφυγής. Δεν είναι αλήθεια πως τα μοιράζει από την φοροδιαφυγή – δεν έχει βγάλει ούτε 150 εκατομμύρια από την πάταξή της. Δεν είναι αλήθεια ούτε ότι μοιράζει 1,4 δις, αφού τα 700 τα χρωστούσε στην ΔΕΗ και σε συνταξιούχους που είχαν κινηθεί δικαστικά, οπότε ήταν υποχρεωμένος να τα δώσει. Η αλήθεια είναι πως μοιράζει 700 εκατομμύρια, τα οποία αντιστοιχούν κατά μέσο όρο σε 18 Ευρώ το μήνα, δηλαδή 0,6 Ευρώ την ημέρα σε κάθε δικαιούχο. Ούτε μια φρατζόλα ψωμί δεν αγοράζεις με 0,6 Ευρώ την ημέρα. Και βγαίνει να το πανηγυρίσει. Φτιάχνει βίντεο με τους κακούς πλούσιους που καπνίζουν πούρα και γελάνε εις βάρος των καλών φτωχών – ενώ τα πολλά λεφτά δεν τα έχει πάρει από τους πλούσιους, αλλά από την μεσαία τάξη, όπως ομολογούν οι ίδιοι οι υπουργοί του.

Το βίντεο καταλήγει λέγοντάς μας πως τα 0,6 Ευρώ την ημέρα είναι πράξη ανθρώπινη. «Ήταν δίκαιο και έγινε πράξη», μας λέει.

Κι εγώ, εκεί που προσπαθούσα να καταπιώ έτσι καλά μέσα μου αυτή την δικαιοσύνη, βρήκα μπροστά μου αυτούς τους στίχους του Τσαρλς Μπουκόβσκι, γραμμένους πολλά-πολλά χρόνια πριν:

τώρα τελευταία

έχω αυτή τη σκέψη

πως αυτή η χώρα

έχει πάει πίσω

4-5 δεκαετίες

και πως όλη η

κοινωνική πρόοδος

τα καλά συναισθήματα

ενός ανθρώπου για τον άλλο

έχουν εξαφανιστεί

την θέση τους έχουν πάρει

οι γνωστές παλιές προκαταλήψεις.

Έχουμε περισσότερο από ποτέ

τα εγωιστικά θέλω της εξουσίας

την αδιαφορία για τους

αδύναμους

τους γέρους

τους φτωχούς

τους ανήμπορους

Έχουμε πετάξει στα σκουπίδια

όσα είχαμε κερδίσει

έχουμε γρήγορα γίνει

κάτι πολύ λιγότερο.

τώρα κάτι

τόσο θλιβερό

μας έχει αρπάξει

ώστε

η ανάσα μας φεύγει

και δεν μπορούμε ούτε να κλάψουμε.

Ο τίτλος του ποιήματος είναι «Σήψη».