Το μυστικό του πρωθυπουργού-τζάκποτ

Δυο φορές άνοιξε το στόμα του στην Κέρκυρα, δυο ρουκέτες εκτόξευσε. Αυτός δεν είναι πρωθυπουργός, είναι τζάκποτ. Μηδέν στα δύο, δεν πειράζει, ξαναπροσπάθησε την επόμενη εβδομάδα, πού θα πάει, κάτι σωστό θα πεις.

Ρουκέτα 1: «Ας διδαχθούμε από τον πολυμήχανο Οδυσσέα, να κλείσουμε τα αυτιά μας στις σειρήνες, και να ξεπεράσουμε και τις τελευταίες συμπληγάδες», είπε ο Αλέξης Τσίπρας, ο πρωθυπουργός της Ελλάδας. Μόνο που τις συμπληγάδες δεν τις πέρασε ο Οδυσσέας, αλλά ο Ιάσονας στην Αργοναυτική εκστρατεία. Επίσης, τι θέλει να πει ο αγράμματος ποιητής με το «να κλείσουμε τα αυτιά μας στις σειρήνες»; Έχει η Ελλάδα κάποια «σέξι» εναλλακτική λύση που μπορεί να της πάρει τα μυαλά, αλλά ο Τσίπρας μας λέει να χρησιμοποιήσουμε την σοφία μας για να την απορρίψουμε; Ποιες είναι οι σειρήνες; Ή απλώς λέμε ότι να’ ναι, και πάμε να πετάξουμε τη στάμνα;

Ρουκέτα 2: Πάει λοιπόν να πετάξει τη στάμνα και λέει: «Κάτσε μισό λεπτό, μην περνάει ο Σόιμπλε από κάτω». Και οι γύρω του γελάνε με το αστείο. Μπου χα χα χα χα χα, ε ρε γλέντια και γιορτές μεγάλες, ε ρε χαρές που ζούμε. Να καταλάβω κι εγώ ο βλαξ το αστειάκι; Τι είναι αστείο; Ότι μπορεί να περνάει ένας ανάπηρος (ακόμα και εχθρός των συμφερόντων της χώρας μας) και να τον σκοτώσουμε με την στάμνα; Ότι ο Σόιμπλε βρίσκεται παντού, παρά την αναπηρία του; Ότι οι κακοί Γερμανοί δεν θέλουν να μας αφήσουν ούτε να πετάμε στάμνες; Πού-είναι-το-αστείο; Γιατί ξεκαρδίζονται οι παρατρεχάμενοι του Τσίπρα; Επειδή δεν θέλουν να πέσουν σε δυσμένεια, γι’ αυτό ξεκαρδίζονται.

Και βέβαια οι ρουκέτες αυτές προστίθενται στις τόσες άλλες που έχει πετάξει, όπως ότι δεν υπάρχουν θαλάσσια σύνορα μεταξύ των χωρών, ή ότι η Λέσβος και η Μυτιλήνη είναι διαφορετικά νησιά.

Ο Τσίπρας είναι σαν τους νεαρούς που τους βγάζουν οι χιουμοριστικές εκπομπές να απαντούν στο τι γιορτάζουμε την 25^η Μαρτίου και απαντούν «το ΟΧΙ», ή χαμογελάνε και λένε «δεν έχω ιδέα» - και δεν τους πειράζει που δεν έχουν ιδέα. Νιώθουν μια χαρά με την άγνοιά τους.

Ήρθε η ώρα λοιπόν να σας αποκαλύψω ένα μυστικό.

Πολλοί πιστεύουν πως ο Αλέξης Τσίπρας εκλέχτηκε πρωθυπουργός τον Ιανουάριο και τον Σεπτέμβριο του 2015. Κάνουν μεγάλο λάθος. Δεν εκλέχτηκε τότε. Επειδή είμαστε ακριβώς συνομήλικοι (είναι 19 μέρες μεγαλύτερός μου) και έχουμε ζήσει βήμα-βήμα την ίδια εποχή, θα σας πω πώς και πότε εκλέχτηκε.

Εκλεγόταν κάθε χρόνο.

Εκλεγόταν κάθε στιγμή που περήφανοι μαθητές στα δημοτικά, τα γυμνάσια και τα λύκεια της χώρας έκαιγαν τα βιβλία τους, επειδή ήξεραν ότι μπορούν να το κάνουν.

Εκλεγόταν κάθε στιγμή που περήφανοι μαθητές και γονείς μαζί έβαζαν αλυσίδες στα σχολεία και έκαναν καταλήψεις, οι μαθητές κυρίως για να λουφάρουν και οι γονείς είτε για να εξυπηρετήσουν τα κομματικά τους συμφέροντα είτε για να κάνουν τους καλούς στα παιδιά τους που «έλα μωρέ, κάνουν την επανάστασή τους». Ψιτ, μεγάλε, γονιέ, αν υπάρχουν λόγοι αντίδρασης στο (όντως άθλιο) εκπαιδευτικό σύστημα κάνε εσύ την επανάστασή σου, μην βάζεις τον 15χρονο να κλειδώνει το σχολείο όσο εσύ ξαναψηφίζεις αυτούς που τον κάνουν να σιχαίνεται το σχολείο.

Εκλεγόταν κάθε στιγμή που οι συνδικαλιστές όλων των επαγγελμάτων έδειχναν ότι αυτοί κάνουν κουμάντο σ’ αυτή τη χώρα, και ως επιβράβευση συνέχιζαν να εκλέγονται ως συνδικαλιστές ή και ως βουλευτές αργότερα.

Ώρα με την ώρα, μέρα με τη μέρα επί τριάντα χρόνια και βάλε εκλεγόταν ο Αλέξης, όσο η χώρα επέλεγε να βυθίζεται στο σκοτάδι της άγνοιας και στην αποθέωση του ψευτοτσαμπουκά. 

Τριάντα χρόνια. Έτσι είναι τα μεγάλα τζάκποτ, πρέπει να μαζευτούν για καιρό για να σου χαρίσουν την ευτυχία.