Ένα απλό, λαϊκό, Παναθηναϊκό αγόρι

Εγώ πρέπει να σας πω ότι χάρηκα με την τηλεοπτική συνέντευξη του Αλέξη Τσίπρα. Όχι βέβαια με την ουσία όσων είπε, αλλά χάρηκα επειδή βρήκα την απάντηση σε μια απορία που είχα για καιρό.

Για να σας εξηγήσω την απορία μου, αντιγράφω τις παρακάτω γραμμές από πρόσφατο κείμενο του Γιώργου Παπαδόπουλου-Τετράδη (του «Καιρού» στην παλιά Ελευθεροτυπία):

«Πουθενά στην Ευρώπη δεν αναλαμβάνει την ηγεσία μιας χώρας ένας άνθρωπος που δεν έχει στοιχειώδεις γνώσεις κανενός αντικειμένου οικονομίας, πολιτικής, διπλωματίας, στρατηγικής, διαχείρισης, παιδείας, άμυνας, γεωπολιτικής, τεχνολογίας».

Επειδή τα πράγματα είναι έτσι ακριβώς, η απορία μου ήταν σε τι θα μπορούσε να είναι καλός ο Τσίπρας. Εντάξει, δεν έχει δουλέψει ποτέ, οπότε μπορεί να αδυνατεί να δουλέψει (ακόμα κλαίγεται επειδή έκατσε σε μια σάλα με το σακάκι του για 17 ώρες για να διαπραγματευτεί για την πατρίδα του, μιλάμε για τον νέο Κολοκοτρώνη δηλαδή) αλλά ΑΝ δούλευε, τι θα μπορούσε να κάνει καλά;

Το ανακάλυψα στην συνέντευξη, εκεί που άρχισε να δίνει ρεσιτάλ λέγοντας ότι «κάνει τον σταυρό του για το πλεόνασμα» (ξέχασε πως είναι άθεος), ότι «Σιγά ρε παιδιά» που περνάει ζόρικα ο κόσμος, αφού ο ίδιος κυκλοφόρησε και είδε κόσμο να πηγαίνει βόλτα πασχαλιάτικα, και ότι «ο Μητσοτάκης και ο Βρούτσης κυβερνούσαν 40 χρόνια και τα έκαναν, άντε να μην πω πως τα έκαναν» (ο Μητσοτάκης είναι 49 χρονών και ο Βρούτσης 53, άρα κυβερνούν από τα 9 και τα 13 τους, αντίστοιχα, την χώρα). Όλες αυτές οι λαϊκές εκφράσεις (ο σταυρός, το σιγά ρε παιδιά, άντε να μην πω τώρα) που ήταν προφανώς προβαρισμένες πριν από τη συνέντευξη είχαν τον ξεκάθαρο στόχο να κάνουν όσους θεατές δεν ξέρουν τι να ψηφίσουν να νιώσουν καλά. Πως ο πρωθυπουργός είναι ένας απ’ αυτούς, ένα απλό λαϊκό παιδί. Άρα τους λέει αλήθεια και στα υπόλοιπα, δεν τους λέει παραμύθια του κακού καιρού.

Κάπου εκεί λοιπόν, ακούγοντάς τον, συνδύασα τα λόγια του στο μυαλό μου με το ότι ο Τσίπρας είναι φανατικός Παναθηναϊκός και συνειδητοποίησα τι δουλειά θα έκανε εξαιρετικά: θα γινόταν Έλληνας αθλητικογράφος.

Οι Έλληνες αθλητικογράφοι, με κάποιες μόνο φωτεινές εξαιρέσεις, πιστεύουν πως χρέος τους είναι να ρίξουν όσο περισσότερο παραμύθι μπορούν στα μυαλά των αναγνωστών (όπως ο Τσίπρας στα μυαλά των ψηφοφόρων) για να συνεχίσουν οι αναγνώστες να τους διαβάζουν (και τον Τσίπρα να τον ψηφίζουν).

Δεν ξέρω αν διαβάσατε τον τελευταίο μήνα αναλύσεις Ελλήνων αθλητικογράφων για τα παιχνίδια του Παναθηναϊκού με την Φενερμπαχτσέ στην Ευρωλίγκα (και δεν έχει σημασία ότι μιλάμε για τον Παναθηναϊκό, τα ίδια ισχύουν για όλες τις μεγάλες ομάδες στην Ελλάδα).

Πολύ συνοπτικά, για να μην κουράσω, η Φενέρ:

- έχει πολύ μεγαλύτερο προϋπολογισμό από τον Παναθηναϊκό

- έχει πολύ πιο ομοιογενή ομάδα από τον Παναθηναϊκό, αφού στήνεται επί 4 χρόνια τώρα

- έχει ως προπονητή τον Ομπράντοβιτς, έναν από τους καλύτερους προπονητές στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ

- προέρχεται από μια καταπληκτική περυσινή χρονιά, όπου διέλυσε σχεδόν τους πάντες και έχασε την Ευρωλίγκα στον τελικό στην παράταση

- έχει μεγαλύτερο κίνητρο από τον Παναθηναϊκό, αφού το Final Four γίνεται φέτος στην Τουρκία, οπότε έχει ακόμα μεγαλύτερες πιθανότητες, με όλο τον κόσμο στο πλευρό της, να σηκώσει την κούπα.

- έκανε μόλις μία λιγότερη νίκη από τον Παναθηναϊκό όλη τη χρονιά, παίζοντας με σοβαρές απουσίες και τραυματισμούς (και όλοι αυτοί οι παίχτες ήταν πια έτοιμοι). 

Με βάση τα παραπάνω, ο οποιοσδήποτε λογικός άνθρωπος θα περίμενε ότι η ελληνική ομάδα κινδυνεύει να φάει τόσο ξύλο όσο ο Τσακαλώτος κάθε φορά που περνάει τα σύνορα για διαπραγματεύσεις.

Αντί γι’ αυτό, τι συμπέραναν οι Έλληνες αθλητικογράφοι στις αναλύσεις τους πριν τα παιχνίδια; Ότι «είναι η μεγάλη ευκαιρία του Παναθηναϊκού», ότι «μπορεί να ξορκίσει το φάντασμα του Ομπράντοβιτς», ότι «ο Παναθηναϊκός δίκαια θεωρείται φαβορί», ότι, ότι, ότι.

Και βέβαια, ο Παναθηναϊκός έφαγε ένα 3-0 στο κεφάλι και αποχαιρέτησε την Ευρωλίγκα, με τους «ντοπαρισμένους» από τους αθλητικογράφους οπαδούς να μένουν άλαλοι γι’ αυτό που έβλεπαν. Σαν τους ντοπαρισμένους από τον Τσίπρα ψηφοφόρους που έφαγαν 80 δις επιπλέον χρέος και 12 δις επιπλέον μέτρα στο κεφάλι, εκεί που ετοιμαζόντουσαν να δουν τη Μέρκελ να σέρνεται πίσω από τον ηγέτη Αλέξη.

Ο πολιτικός Τσίπρας και οι Έλληνες αθλητικογράφοι κυνηγούν τον επιούσιο, θέλουν να επιβιώσουν. Ζυγίζουν τους πελάτες τους και τους πουλάνε τα παραμύθια που τους αρέσουν.

Οι καλοί νεκροί, οι κακοί νεκροί και οι κακές βιασμένες γυναίκες

Όχι πως είχα καμία αμφιβολία για το ηθικό επίπεδο του κόμματος που κυβερνάει, αλλά οι άνθρωποι δεν κρατιούνται πια, δείχνουν ποιοι είναι σε κάθε ευκαιρία.

Με αφορμή τους νεκρούς (πάνω από είκοσι) από την καταστολή που εφαρμόζει το καθεστώς Μαδούρο στην Βενεζουέλα και από την τραγική πείνα στην οποία έχει καταδικάσει τον λαό, το γραφείο τύπου του Σύριζα και ο βουλευτής Τριαντάφυλλος Μηταφίδης έδωσαν ρεσιτάλ ύβρεων (η λέξη ύβρις με την αρχαιοελληνική έννοια) απέναντι στους νεκρούς.

«Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει εκφράσει την ανησυχία του για την κλιμάκωση της βίας στη Βενεζουέλα, για την οποία μεγάλη ευθύνη έχει η αντιπολίτευση», γράφει το γραφείο τύπου του κόμματος.

Έτσι, για να ξέρουμε ότι ο φιλαράκος μας ο Μαδούρο, που έχει τον λαό του να πεινάει και δίνει εντολή στην αστυνομία να πυροβολεί διαδηλωτές, που αρνείται να προκηρύξει νομαρχιακές εκλογές εδώ και ένα χρόνο επειδή έτσι γουστάρει, δεν φταίει.

Τι έχει να πει ο Τριαντάφυλλος Μηταφίδης για όλα αυτά; Έχει να πει απλώς ότι «δεν είναι μια δημοκρατία δυτικού τύπου» και ότι τέλος πάντων αυτός είναι αντίθετος σε κάθε καταστολή, αλλά αυτοί που θέλουν να ανατρέψουν τον Μαδούρο δεν είναι δημοκράτες.

Θυμίζω ότι ο Μηταφίδης είναι αυτός ο καταπληκτικός τύπος που ονειρεύεται να κλείσουν αύριο το πρωί όλα τα ιδιωτικά σχολεία και τα φροντιστήρια στην Ελλάδα, να τα αρπάξει το κράτος χωρίς αποζημίωση από τους ιδιοκτήτες τους και να τα κάνουν δημόσια! (είχα γράψει εδώ, σχετικά: http://polyk.blogspot.com.au/2016/08/blog-post_8.html). Και κάθε φορά που οποιοσδήποτε προσπαθεί να του επισημάνει τις τρέλες που λέει, βάζει μπροστά τον αντιδικτατορικό του αγώνα πριν από 45 χρόνια και νομίζει ότι καθαρίζει. Λες και μια στιγμή στον χρόνο όπου κάποιος έπραξε σωστά μπορεί να τον ξεπλένει για ότι κι αν κάνει στην υπόλοιπη ζωή του.

Το γραφείο τύπου του Σύριζα όμως δεν σταμάτησε εκεί. Προχώρησε υποδεικνύοντας στα ΜΜΕ να μην ασχολούνται τόσο με τη Βενεζουέλα, όσο με την Παραγουάη, εκεί όπου υπάρχει αστυνομική καταστολή και νεκροί από δεξιά κυβέρνηση.

Επειδή υπάρχουν οι καλοί νεκροί, αυτοί που σκοτώνονται από δεξιούς, και οι κακοί νεκροί, αυτοί που τολμούν να τα βάζουν με τα φιλαράκια μας.

Να θυμίσω εδώ και το υπέροχο κοντινό παρελθόν. Πριν τέσσερα χρόνια ο Αλέξης Τσίπρας έστειλε μια επιστολή στον «σύντροφο Μαδούρο». Τότε, κάποιες γυναίκες υπάλληλοι της πρεσβείας της Βενεζουέλας στην Ελλάδα διαμαρτυρήθηκαν επειδή ο πρέσβης τις χούφτωνε όποτε γούσταρε, τις ρωτούσε αν είναι υγρές ή στεγνές, εμφανιζόταν ημίγυμνος και απαιτούσε να του κάνουν μασάζ, προσπάθησε να βιάσει μία από αυτές και τις απειλούσε πως θα τις απολύσει όταν έφτασαν στο σημείο να κάνουν και γραπτές καταγγελίες εις βάρος του. Και ο Τσίπρας έστειλε επιστολή στον Μαδούρο ζητώντας του απλώς να αποσύρει τον πρέσβη, γράφοντας: «Μέχρι στιγμής το προσωπικό της πρεσβείας έχει επιδείξει πολιτική ωριμότητα και δεν θα λάβει μέτρα εντός της Ελλάδας που θα δημοσιοποιούσαν το πρόβλημα, γεγονός που θα το εκμεταλλεύονταν στο έπακρο τα συστημικά μέσα ενημέρωσης για να βλάψουν την Αριστερά τόσο στη Βενεζουέλα όσο και στην Ελλάδα».

Είναι ανατριχιαστικοί άνθρωποι, αυτοί που κυβερνούν αυτή τη χώρα.

Η δεύτερη ευκαιρία - Απρίλιος 2017

Όπως είχα γράψει εδώ: (http://polyk.blogspot.com.au/2016/10/blog-post_26.html) αποφάσισα, 16 χρόνια μετά την πρώτη μου ποιητική συλλογή που είχε τίτλο «Ο Μυθοποιός», να δημοσιεύσω την 2η ποιητική μου συλλογή στο πολύ φιλόξενο λογοτεχνικό περιοδικό Fractal.

Τα ποιήματα δημοσιεύονται σε τετράδες, και η τετράδα των ποιημάτων του Απριλίου δημοσιεύτηκε μόλις, εδώ: http://fractalart.gr/polychronis-koutsakis-4-poems/

Για όσους θέλουν να διαβάσουν τα ποιήματα των προηγούμενων μηνών, τα links ακολουθούν.

Οκτώβριος: http://fractalart.gr/koutsakis-poems/

Νοέμβριος: http://fractalart.gr/koutsakis-4-poems/

Δεκέμβριος: http://fractalart.gr/4-poems-polichronis-koutsakis/

Ιανουάριος: http://fractalart.gr/polichronis-koutsakis-4-poems/

Φεβρουάριος: http://fractalart.gr/tessera-poiimata-tou-polichroni-koutsaki/
Μάρτιος: http://fractalart.gr/tessera-poiimata-tou-polichronis-koutsakis/

Το μυστικό του πρωθυπουργού-τζάκποτ

Δυο φορές άνοιξε το στόμα του στην Κέρκυρα, δυο ρουκέτες εκτόξευσε. Αυτός δεν είναι πρωθυπουργός, είναι τζάκποτ. Μηδέν στα δύο, δεν πειράζει, ξαναπροσπάθησε την επόμενη εβδομάδα, πού θα πάει, κάτι σωστό θα πεις.

Ρουκέτα 1: «Ας διδαχθούμε από τον πολυμήχανο Οδυσσέα, να κλείσουμε τα αυτιά μας στις σειρήνες, και να ξεπεράσουμε και τις τελευταίες συμπληγάδες», είπε ο Αλέξης Τσίπρας, ο πρωθυπουργός της Ελλάδας. Μόνο που τις συμπληγάδες δεν τις πέρασε ο Οδυσσέας, αλλά ο Ιάσονας στην Αργοναυτική εκστρατεία. Επίσης, τι θέλει να πει ο αγράμματος ποιητής με το «να κλείσουμε τα αυτιά μας στις σειρήνες»; Έχει η Ελλάδα κάποια «σέξι» εναλλακτική λύση που μπορεί να της πάρει τα μυαλά, αλλά ο Τσίπρας μας λέει να χρησιμοποιήσουμε την σοφία μας για να την απορρίψουμε; Ποιες είναι οι σειρήνες; Ή απλώς λέμε ότι να’ ναι, και πάμε να πετάξουμε τη στάμνα;

Ρουκέτα 2: Πάει λοιπόν να πετάξει τη στάμνα και λέει: «Κάτσε μισό λεπτό, μην περνάει ο Σόιμπλε από κάτω». Και οι γύρω του γελάνε με το αστείο. Μπου χα χα χα χα χα, ε ρε γλέντια και γιορτές μεγάλες, ε ρε χαρές που ζούμε. Να καταλάβω κι εγώ ο βλαξ το αστειάκι; Τι είναι αστείο; Ότι μπορεί να περνάει ένας ανάπηρος (ακόμα και εχθρός των συμφερόντων της χώρας μας) και να τον σκοτώσουμε με την στάμνα; Ότι ο Σόιμπλε βρίσκεται παντού, παρά την αναπηρία του; Ότι οι κακοί Γερμανοί δεν θέλουν να μας αφήσουν ούτε να πετάμε στάμνες; Πού-είναι-το-αστείο; Γιατί ξεκαρδίζονται οι παρατρεχάμενοι του Τσίπρα; Επειδή δεν θέλουν να πέσουν σε δυσμένεια, γι’ αυτό ξεκαρδίζονται.

Και βέβαια οι ρουκέτες αυτές προστίθενται στις τόσες άλλες που έχει πετάξει, όπως ότι δεν υπάρχουν θαλάσσια σύνορα μεταξύ των χωρών, ή ότι η Λέσβος και η Μυτιλήνη είναι διαφορετικά νησιά.

Ο Τσίπρας είναι σαν τους νεαρούς που τους βγάζουν οι χιουμοριστικές εκπομπές να απαντούν στο τι γιορτάζουμε την 25^η Μαρτίου και απαντούν «το ΟΧΙ», ή χαμογελάνε και λένε «δεν έχω ιδέα» - και δεν τους πειράζει που δεν έχουν ιδέα. Νιώθουν μια χαρά με την άγνοιά τους.

Ήρθε η ώρα λοιπόν να σας αποκαλύψω ένα μυστικό.

Πολλοί πιστεύουν πως ο Αλέξης Τσίπρας εκλέχτηκε πρωθυπουργός τον Ιανουάριο και τον Σεπτέμβριο του 2015. Κάνουν μεγάλο λάθος. Δεν εκλέχτηκε τότε. Επειδή είμαστε ακριβώς συνομήλικοι (είναι 19 μέρες μεγαλύτερός μου) και έχουμε ζήσει βήμα-βήμα την ίδια εποχή, θα σας πω πώς και πότε εκλέχτηκε.

Εκλεγόταν κάθε χρόνο.

Εκλεγόταν κάθε στιγμή που περήφανοι μαθητές στα δημοτικά, τα γυμνάσια και τα λύκεια της χώρας έκαιγαν τα βιβλία τους, επειδή ήξεραν ότι μπορούν να το κάνουν.

Εκλεγόταν κάθε στιγμή που περήφανοι μαθητές και γονείς μαζί έβαζαν αλυσίδες στα σχολεία και έκαναν καταλήψεις, οι μαθητές κυρίως για να λουφάρουν και οι γονείς είτε για να εξυπηρετήσουν τα κομματικά τους συμφέροντα είτε για να κάνουν τους καλούς στα παιδιά τους που «έλα μωρέ, κάνουν την επανάστασή τους». Ψιτ, μεγάλε, γονιέ, αν υπάρχουν λόγοι αντίδρασης στο (όντως άθλιο) εκπαιδευτικό σύστημα κάνε εσύ την επανάστασή σου, μην βάζεις τον 15χρονο να κλειδώνει το σχολείο όσο εσύ ξαναψηφίζεις αυτούς που τον κάνουν να σιχαίνεται το σχολείο.

Εκλεγόταν κάθε στιγμή που οι συνδικαλιστές όλων των επαγγελμάτων έδειχναν ότι αυτοί κάνουν κουμάντο σ’ αυτή τη χώρα, και ως επιβράβευση συνέχιζαν να εκλέγονται ως συνδικαλιστές ή και ως βουλευτές αργότερα.

Ώρα με την ώρα, μέρα με τη μέρα επί τριάντα χρόνια και βάλε εκλεγόταν ο Αλέξης, όσο η χώρα επέλεγε να βυθίζεται στο σκοτάδι της άγνοιας και στην αποθέωση του ψευτοτσαμπουκά. 

Τριάντα χρόνια. Έτσι είναι τα μεγάλα τζάκποτ, πρέπει να μαζευτούν για καιρό για να σου χαρίσουν την ευτυχία.  

Xωρίς IQ

Αρκετοί, στην Ελλάδα, πιστεύουν πως η μεγαλύτερη καταστροφή που έφερε ο ΣΥΡΙΖΑ είναι τα 90 περίπου δισεκατομμύρια Ευρώ επιπλέον που θα κληθούν να πληρώσουν μέσα σε όλο τον 21^ο αιώνα γενιές και γενιές Ελλήνων, μετά την «διαπραγμάτευση» που τάχα έκανε το 2015 και πριν λίγες μέρες.

Κάνουν λάθος, κατά τη γνώμη μου. Η πολύ μεγαλύτερη καταστροφή που έφερε είναι ότι, με τις δηλώσεις των στελεχών του, έχει στείλει στα Τάρταρα τον δείκτη νοημοσύνης της χώρας. Είμαστε πια μια χώρα δίχως IQ. Διότι οι μεν οπαδοί της κυβέρνησης ακούνε τα τέρατα που λένε οι Συριζο-υπουργοί και τα επαναλαμβάνουν σαν να λένε απολύτως φυσιολογικά πράγματα, οι δε αντίπαλοί του έχουν τέτοια λαχτάρα να φύγει επιτέλους ο Σύριζα ώστε είναι διατεθειμένοι ακόμα και να δουν ξανά στην εξουσία ανθρώπους που μας έφεραν μέχρι εδώ. Και βέβαια υπάρχουν και εκείνοι που μέσα στην απελπισία τους θέλουν απλώς να σπάσουν, να καταστρέψουν ότι βλέπουν μπροστά τους, και νομίζουν ότι η τυφλή οργή – που μόνο σε φασισμό και κτηνωδία οδηγεί – θα δώσει τη λύση.

Το πιο πρόσφατο απίθανο που ακούσαμε, σαν να απευθυνόταν σε πιθήκους, ήταν από τον υπουργό Δικαιοσύνης, κ. Κοντονή. Που, σε ερώτηση στην Βουλή για τους ποινικούς κρατούμενους που σωρηδόν απελευθερώνει ο Σύριζα (νόμος Παρασκευόπουλου για αποσυμφόρηση των φυλακών), και μόλις βγουν κάνουν νέα βαρύτατα αδικήματα είπε πως η ερώτηση ήταν λαϊκίστικη, αφού «μετά από την παρέλευση ενός διαστήματος έκτισης ποινής θα ήταν ελεύθεροι ούτως ή άλλως»!!!

Άκουσα τη δήλωση, έκλεισα τον υπολογιστή μου και έψαξα για ώρα στο πάτωμα. Έψαχνα να βρω το μυαλό μου, είχε εξαφανιστεί εντελώς.

Αφού ο κρατούμενος μετά από κάποια χρόνια θα βγει από την φυλακή, γιατί να μην τον βγάλουμε πολύ νωρίτερα;!! Εκπληκτική λογική. Την υιοθετούμε και καταργούμε δικαστήρια, φυλακές, αστυνομία, όλα. Μόνο για όσους πρέπει να πάνε μέσα για ισόβια θα χρειαζόμαστε δικαστικό σύστημα, όλοι οι άλλοι έξω, αμέσως. Γιατί να κουραζόμαστε όλοι, αφού κάποτε θα βγουν; Αυτό μας είπε ο υπουργός Δικαιοσύνης της χώρας.

Το μόνο που θέλω να προσθέσω είναι ότι στις εκλογές του 2015, στην Ζάκυνθο, ο κ. Κοντονής πήρε περισσότερες προσωπικές ψήφους (σταυρούς προτίμησης) απ’ όσες κατάφεραν να πάρουν ολόκληρα τα υπόλοιπα κόμματα. Αν κατέβαινε δηλαδή μόνος του, θα ήταν πρώτο κόμμα στην Ζάκυνθο! Σηκώνω τα χέρια ψηλά.

Διπλή χαρά – The Βig Τhrill Interview

Όπως έγραψα στο χθεσινό ποστ, έχω ένα πολύ ωραίο νέο να μοιραστώ μαζί σας σήμερα.

Είναι μεγάλη η χαρά όταν ένα περιοδικό που διαβάζεις επί χρόνια κυκλοφορεί το νέο του τεύχος και, ξαφνικά, είναι το όνομά σου στο εξώφυλλο. Το “The Big Thrill” (στα ελληνικά: «Η μεγάλη συγκίνηση» αφού η λέξη θρίλερ παραπέμπει στην συγκίνηση περισσότερο, όχι στον τρόμο όπως έχει καθιερωθεί στην Ελλάδα) είναι το περιοδικό της Παγκόσμιας Ένωσης Συγγραφέων Θρίλερς (International Thriller Writers, ITW). Το τεύχος Απριλίου μόλις εκδόθηκε, και κυκλοφορεί με δική μου συνέντευξη, όπου απαντάω στις ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες ερωτήσεις του συγγραφέα πολλών μπεστ-σέλερς Layton Green. Η συνέντευξη γίνεται με αφορμή την έκδοση του Αθηναϊκού Μπλουζ στις ΗΠΑ (στο Amazon πωλείται ήδη ως paperback και στο Kindle, στα αμερικάνικα βιβλιοπωλεία θα φτάσει στις 11 Απριλίου: https://www.amazon.com/Athenian-Blues-Pol-Koutsakis/dp/1908524766/ref=tmm_pap_swatch_0?_encoding=UTF8&qid=1491103629&sr=1-1) και ευχαριστώ τον Layton Green για τα τόσο καλά λόγια του για το βιβλίο.

Όμως είναι ακόμα μεγαλύτερη η χαρά μου επειδή ο Layton αποφάσισε να γεμίσει την συνέντευξη με φωτογραφίες από τα Χανιά, ώστε να πάρουν μια ιδέα οι αναγνώστες του περιοδικού από το μέρος που, όπως εξηγώ στην συνέντευξη για όσους άτυχους δεν τα έχουν επισκεφθεί ακόμα, είναι η ομορφότερη πόλη του ομορφότερου νησιού της Ελλάδας.

Μπορείτε να διαβάσετε την συνέντευξη εδώ: http://www.thebigthrill.org/2017/03/international-thrills-pol-koutsakis/

It is a great joy to see a magazine that you’ve long been a fan of circulate its new issue with your name on its cover. The April issue of "The Big Thrill”, the International Thriller Writers’ magazine ,has just been published and contains my interview with best-selling writer Layton Green. The interview coincides with the publication of Athenian Blues in the US (it is already being sold on Amazon, and it officially hits the bookstores on April 11: https://www.amazon.com/Athenian-Blues-Pol-Koutsakis/dp/1908524766/ref=tmm_pap_swatch_0?_encoding=UTF8&qid=1491103629&sr=1-1).

I would like to thank Layton for his very interesting questions and for his praise for the book.

It is an even greater joy to see that he has filled the interview with photos of Chania, which, as I explain in the interview for those who haven’t visited it yet, is simply the most beautiful city of Crete, the most beautiful island in Greece.

You can read the interview here: http://www.thebigthrill.org/2017/03/international-thrills-pol-koutsakis/

Μικρό παιδί, ετών 70

(Εκτάκτως Κυριακή σήμερα το blog, γιατί αύριο Δευτέρα που είναι η σταθερή μέρα για ποστάρισμα έχω ένα πολύ ωραίο νέο να μοιραστώ μαζί σας).

Φαντάζομαι ότι οι περισσότεροι ξέρετε το μαύρο ανέκδοτο που πάει ο ασθενής στον γιατρό, γεμάτος ανησυχία για να μάθει τα αποτελέσματα των εξετάσεων, και ο διάλογος εξελίσσεται ως εξής:

Γιατρός:  Έχω καλά και κακά νέα, ποια θέλετε πρώτα;.

Ασθενής (τρέμοντας): Τα καλά.

Γιατρός (ψύχραιμος): Η ασθένειά σας είναι πάρα πολύ σοβαρή, αλλά τουλάχιστον έχετε 48 ώρες ζωής.

Ασθενής (κλαίει): Αυτά είναι τα καλά; Ποια είναι τα κακά δηλαδή;

Γιατρός (ψύχραιμος): Σας ψάχνω από προχθές για να σας το πω.

Αυτό το ανέκδοτο θυμήθηκα ακούγοντας τις νέες δηλώσεις του υπουργού Παιδείας, Κώστα Γαβρόγλου, που λέει σε όλες τις δηλώσεις και τις συνεντεύξεις του το ίδιο ακριβώς πράγμα: «να αποδραματοποιήσουμε τις πανελλήνιες εξετάσεις». Το δήλωσε πάλι προχθές, ως απάντηση στις διαμαρτυρίες για την μείωση των εισακτέων στις σχολές υψηλής ζήτησης στα πανεπιστήμια. Θα μου πείτε, συγνώμη, ποιος Γαβρόγλου είναι αυτός, δεν είναι ο ίδιος που πριν δυο μήνες δήλωνε αντίθετος στην μείωση των εισακτέων στα ΑΕΙ και έλεγε ότι κάνουν λάθος όλοι οι πρυτάνεις που την ζητούν; (http://www.cnn.gr/focus/story/65588/k-gavrogloy-sto-cnn-greece-ligotera-mathimata-se-v-g-lykeioy-oxi-meiosi-eisakteon-sta-aei)

Θα σας απαντήσω πως είναι μικρό παιδί, 70 ετών μόλις, εύπλαστος ακόμη, δικαιούται να αλλάζει γνώμη.  

Σοβαρά τώρα: ο Γαβρόγλου είναι ο γιατρός, στο ανέκδοτο. Λέει στον ασθενή (στους υποψήφιους φοιτητές και στους γονείς τους) ότι απλώς θα έχουν μικρότερες πιθανότητες να κάνουν το όνειρό τους πραγματικότητα. Και παραμένει ψύχραιμος, ο ίδιος, δίνει μάλιστα και αφ’ υψηλού συμβουλές να μην κάνουμε τα πράγματα δραματικά. Χαλαρώστε, τους λέει, δεν τρέχει και τίποτα.

Εδώ έρχεται η κρίσιμη ερώτηση: πρέπει να μειωθεί ο αριθμός των εισακτέων στα ΑΕΙ; Βεβαίως και πρέπει, έχω γράψει σχετικά εδώ: http://polyk.blogspot.com.au/2015/09/2.html

Όμως η μείωση αυτή πρέπει να συνδυαστεί με εξαιρετικό επαγγελματικό προσανατολισμό στα σχολεία, ώστε τα παιδιά να στρέφονται προς τα πραγματικά τους ταλέντα, και με επιλογές για όσους δεν πάνε στο πανεπιστήμιο για να μάθουν τεχνικά επαγγέλματα. Όταν δεν προσφέρεις καμία ενημέρωση της προκοπής και καμία εναλλακτική για να προχωρήσει κάποιος στην ζωή του, και μετά του λες να μην δραματοποιεί και πολύ τα πράγματα, ε, τότε είσαι ο Κώστας Γαβρόγλου.