Πώς να γλιτώσεις το παιδί σου από την ξεφτίλα;

Αν δεν έχετε παιδιά στο Γυμνάσιο, ετοιμαστείτε να μείνετε με το στόμα ανοιχτό με αυτά που θα διαβάσετε. Αν έχετε παιδιά στο Γυμνάσιο, είστε πιο μπροστά από τους υπόλοιπους διότι έχετε ήδη το στόμα ανοιχτό με αυτό που ζείτε.

Θα ξεκινήσω αποκαλύπτοντάς σας ένα μυστικό: μπορεί να νομίζετε πως ο Νίκος ο Φίλης έφυγε από το υπουργείο Παιδείας, αλλά δεν έφυγε. Δεν πήγε πουθενά, ούτε αυτός ούτε ο Αντώνης ο Λιάκος. Όλες τους οι δραματικές για τα παιδιά αποφάσεις και πολιτικές εφαρμόζονται κανονικότατα.

O Αλέξης ο Τσίπρας με την καουμπόικη προφορά απέσυρε τον Φίλη, συνεχίζοντας όμως κανονικά την πολιτική του και περιμένει ότι λόγω του νέου προσώπου (Γαβρόγλου) στο υπουργείο, θα σταματήσει η φασαρία για κάποιο καιρό και η κατεδάφιση της Παιδείας θα συνεχιστεί απρόσκοπτα. 

Η πρώτη μεγάλη αλλαγή ήδη εφαρμόζεται από την κυβέρνηση σε όλα τα Γυμνάσια της χώρας και έχει έναν απλό στόχο: να εξηγήσει στο παιδί που μόλις έχει τελειώσει το δημοτικό ότι το Γυμνάσιο, στο οποίο μπήκε, είναι ένας χώρος ΞΕΦΤΙΛΑΣ. Έτσι, για να ξέρει το παιδί πού βρίσκεται και να συμπεριφέρεται ανάλογα.

Αν λοιπόν δεν το έχετε πάρει χαμπάρι, με το νέο σύστημα στα Γυμνάσια, τα Αρχαία Ελληνικά, η Χημεία και η Βιολογία μπήκαν στην ίδια κατηγορία μαθημάτων με τα Θρησκευτικά και την Οικιακή Οικονομία. Γι’ αυτό το λόγο θα εξετάζονται με μία γραπτή εξέταση σε κάθε τετράμηνο και ΔΕΝ θα εξετάζονται στο τέλος του χρόνου. Αυτό πρακτικά σημαίνει πως για τα Αρχαία, τη Χημεία και την Βιολογία δεν θα υπάρχει σε όλο το Γυμνάσιο καμία εξέταση για το αν ο μαθητής γνωρίζει όλη την ύλη, τουλάχιστον αρκετά ώστε να πάρει την βάση του 10. Α, και αν ο καθηγητής θέλει να βάλει τεστ σε οποιοδήποτε μάθημα, το τεστ απαγορεύεται να διαρκεί πάνω από δέκα λεπτά και επιτρέπεται να έχει ερωτήσεις μόνο για το αμέσως προηγούμενο μάθημα.

Τα παραπάνω δεν είναι τα χειρότερα νέα: σαν να μην έφταναν οι ώρες της Πληροφορικής που έκοψε ο Φίλης από τα δημοτικά σχολεία γιατί του φαινόταν άχρηστο μάθημα, η Πληροφορική στα Γυμνάσια μπήκε στην ομάδα μαθημάτων για τα οποία δεν θα υπάρχει καμία εξέταση! Έτσι, για να είμαστε σίγουροι ότι φτιάχνουμε τους πολίτες του 21^ου αιώνα.

Όμως ακόμα και μετά από όλες αυτές τις «διευκολύνσεις», που γίνονται για να μην κουράζονται οι μαθητές, όπως είχε δηλώσει και ο Φίλης, μπορεί και πάλι να υπάρξουν μαθητές που δεν θα περάσουν κάποια μαθήματα. Και εδώ φτάνουμε στην χαριστική βολή της αξιοπρέπειας του σχολείου. Αυτοί που θα κοπούν σε κάποια μαθήματα χωρίζονται σε δύο κατηγορίες:

α) Όσοι έχουν μέσο όρο βαθμολογίας άνω του 13, μπορούν να περάσουν την τάξη ακόμα και αν σε βασικό μάθημα έχουν πάρει μηδέν!

Σας φαίνεται γελοίο; Πού να δείτε τι ακολουθεί παρακάτω.

β) Όσοι κοπούν σε μαθήματα και δεν έχουν μέσο όρο 13, μετά το τέλος των εξετάσεων Ιουνίου θα κάνουν ενισχυτική διδασκαλία εντός του σχολείου για 5 έως 10 το πολύ ώρες για το μάθημα στο οποίο κόπηκαν, και στο τέλος του ίδιου μήνα (Ιούνιος) θα εξεταστούν ξανά. Δηλαδή, αυτό που έλειπε στον μαθητή όλη τη χρονιά για να περάσει το μάθημα, ήταν ελάχιστες ώρες μάθημα ακόμα και μέσα σε λίγες μέρες θα το έχει ξεπετάξει! 

Το έχω ξαναγράψει και εδώ (http://polyk.blogspot.com.au/2016/10/blog-post_6.html) πως υπάρχει ξεκάθαρη στόχευση από την κυβέρνηση, να δημιουργήσει ένα εξευτελιστικά εύκολο (τετραετές τελικά) Γυμνάσιο για όλους, ένα σχολείο «παιδική χαρά» και στη συνέχεια ένα πολύ δύσκολο διετές λύκειο το οποίο θα ακολουθούν μόνο όσοι έχουν τα κότσια να πάνε στο πανεπιστήμιο. Οπότε, οι μέτριοι και αδύναμοι μαθητές δεν θα τελειώνουν πια την εκπαίδευσή τους στα 18, αλλά στα 16. Και θα έχουν περάσει τέσσερα χρόνια στο Γυμνάσιο με ένα σχολείο που θα τους σπρώχνει προς τα κάτω, θα τους λέει με κάθε τρόπο ότι δεν είναι σοβαρά πράγματα αυτά που κάνουμε εδώ, κοροϊδευόμαστε για να περνάει η ώρα. Η κυβέρνηση ετοιμάζει τους μελλοντικούς εργάτες/υπαλλήλους των 400 Ευρώ, και το πλασάρει στα παιδιά και στους γονείς τους ως εκδούλευση και συμπόνια: «εμείς δεν θέλουμε να κουράζουμε και να αγχώνουμε τα παιδιά». Λες και απέκτησε ποτέ κανείς γνώση χωρίς να κουραστεί (και δεν εννοώ ως θετική κούραση την παπαγαλία του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος των τελευταίων δεκαετιών, βέβαια).

Θα μου πείτε, και τι μπορεί να κάνει ο γονιός; Δεν του φτάνουν όλα όσα έχει να αντιμετωπίσει καθημερινά, πώς να βοηθήσει και το παιδί του που πάει στο Γυμνάσιο;

Η γνώμη μου είναι ότι μπορεί ο γονιός να ανατρέψει τα πάντα. Αντί, π.χ., να αφήνει το παιδί του να κάνει κατάληψη, όπως γινόταν επί δεκαετίες, να πει στο παιδί του να μπει μέσα στο σχολείο να κάνει μάθημα και να κάτσει ο γονιός έξω από το σχολείο, ως διαμαρτυρία. Και να βρει κι άλλους γονείς που θα κάνουν το ίδιο – ένα χαρακτηριστικό της τραγωδίας που ζει η χώρα είναι ότι σε λίγα σπίτια πια έχουν δουλειά και οι δύο γονείς. Εκείνος που δεν δουλεύει, ας οργανωθεί, μέσω του συλλόγου γονέων ή αλλιώς, ώστε μαζικά να εμφανίζονται οι γονείς και να κάθονται ειρηνικά έξω από το σχολείο. Αν δεν μπορεί να οργανωθεί, ας πάει μόνος του και θα πείθει σιγά-σιγά κάθε μέρα και κάποιον να κάθεται μαζί του. Μα, είναι λύση αυτή; θα σκέφτεστε ίσως. Βεβαίως είναι. Απλώς μάθαμε τόσα χρόνια στους «αγώνες» που δεν ήταν τίποτα άλλο από τσαμπουκάδες για να εκτονωνόμαστε. Και τίποτα ποτέ δεν άλλαζε ουσιαστικά. Η ειρηνική επανάσταση δεν είναι λόγια του αέρα, είναι κάτι που γίνεται, αρκεί να νιώθουν δυνατοί οι άνθρωποι που θέλουν να επαναστατήσουν. Μόνο αν υπάρξει ένα κύμα διαμαρτυρόμενων γονέων σε όλη την χώρα, που απολύτως ήσυχα κάθονται έξω από τα γυμνάσια για να δηλώσουν πως δεν θέλουν τα παιδιά τους να ζουν τέτοια ξεφτίλα στο σχολείο, μπορεί επιτέλους ο Νίκος Φίλης, ο Αντώνης Λιάκος και οι πολιτικές τους να μας αδειάσουν την γωνιά.