Mην πονάς τόσο πολύ, θα κλάψω

Σκεφτόμουν ότι ένας καλός υπότιτλος για αυτό το δεύτερο σημερινό κείμενο θα ήταν: «το δούλεμα και η αλητεία». Ας ξεκινήσουμε με το ωραιότατο, κολοσσιαίο δούλεμα, από δύο υπουργούς της κυβέρνησης μέσα στις τελευταίες εβδομάδες.

Πρώτος πρέπει να αναφερθεί, δικαιωματικά, ο κύριος Σπίρτζης. Που μέχρι να γίνει υπουργός, όπως ξέρετε, ήταν ο αντιμνημονιακότερος αντιμνημονιακός. Τώρα, βέβαια, ως υπουργός, υπέγραψε τη σύμβαση για την παραχώρηση των αεροδρομίων. Και έκανε δύο εκπληκτικές δηλώσεις: α) ότι υπογράφει μεν αλλά «με πολύ πόνο» (αυτή είναι η διαφορά των υπουργών του ΣΥΡΙΖΑ από τους προηγούμενους της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, ότι αυτοί πονάνε όταν υπογράφουν ενώ οι άλλοι έπαιρναν παυσίπονα και δεν πονούσαν) και β) ότι ο περιφερειάρχης Ιονίων Νήσων που θέλει να κάνει δημοψήφισμα για τα αεροδρόμια «κάνει πολύ καλά. Εγώ αν ήμουν στη θέση του θα έκανα χειρότερα», είπε ο κ. Σπίρτζης. Που είναι ο υπουργός! Και υπογράφει! Αλλά αν ήταν περιφερειάρχης, θα ξεσηκωνόταν! Ενάντια στην απόφαση του υπουργού, δηλαδή του εαυτού του! Ε, ρε Σπίρτζης που μας χρειάζεται!

Δεύτερος τη τάξει, στο δούλεμα, ο υπουργός Παιδείας, κ. Φίλης. Που εξήγγειλε αθρόες προσλήψεις εκπαιδευτικών στα σχολεία μέσα στην επόμενη διετία, ξεκινώντας από φέτος. Μόνο που λίγες μέρες μετά τις εξαγγελίες του, το υπουργικό συμβούλιο (ναι, ναι, αυτό στο οποίο φυσικά μετέχει ο κ. Φίλης) αποφάσισε την αναστολή διορισμών και προσλήψεων στο δημόσιο για όλο το 2016. Λεπτομέρειες, θα μου πείτε. Το θέμα είναι ότι ο υπουργός το είπε. Ότι δηλαδή είναι καλός άνθρωπος και θέλει να το κάνει. Το ότι δεν θα το κάνει δεν είναι σημαντικό και δεν πρέπει να μας εξοργίζει. Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι όταν δεν θα κάνει τους διορισμούς, ο κύριος Φίλης θα πονάει, παρέα με τον κύριο Σπίρτζη.

Και περνάμε τώρα στην αλητεία. Από το υπουργείο Παιδείας, δηλαδή όλη την ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ που αποφασίζει εκεί εδώ και ένα χρόνο. Μια ομάδα που είχε μια καινούργια καταπληκτική ιδέα. Πριν σας πω την καινούργια ιδέα, σας θυμίζω την παλιά. Τον ΦΠΑ στην ιδιωτική εκπαίδευση. Επειδή κατά την γνώμη τους όσοι πηγαίνουν στην ιδιωτική εκπαίδευση τα παιδιά τους είναι πάμπλουτοι. Το να μην είναι πάμπλουτοι αλλά αντίθετα να είναι, π.χ., ιδιωτικοί υπάλληλοι που μόλις καταφέρνουν να τα βγάζουν πέρα οικονομικά αλλά τελειώνουν τις δουλειές τους στις 5 ή στις 6 το απόγευμα και δεν υπάρχει δημόσιο σχολείο που να δουλεύει μέχρι εκείνη την ώρα, άρα δεν έχουν τι να κάνουν τα παιδιά τους, αυτή η εκδοχή ούτε που πέρασε από το μυαλό των φωστήρων. Ούτε πέρασε από το μυαλό τους η περίπτωση να στερούνται οι γονείς ακόμα και βασικά πράγματα για να πληρώνουν τα δίδακτρα, επειδή αρνούνται να πηγαίνουν τα παιδιά τους σε δημόσια σχολεία που λειτουργούν μόνο με το φιλότιμο των δασκάλων, λόγω των φοβερών προβλημάτων τους. Ή ίσως και να πέρασαν αυτές οι εξηγήσεις από το μυαλό τους, αλλά τις έδιωξαν γρήγορα – αρκεί που θα έλεγαν στους εαυτούς τους ότι χτυπούν το μεγάλο κεφάλαιο. Επίσης, διέφυγε στα σαΐνια του υπουργείου μια ακόμα λεπτομέρεια. Ότι όσο τύραννος και να είσαι, όσο κολλημένο μυαλό κι αν έχεις, όσο κι αν μισείς οτιδήποτε ιδιωτικό, πρώτα πρέπει να φτιάξεις την δημόσια εκπαίδευση και μετά – αφού το μίσος σου είναι τέτοιο – να καταργήσεις με όποιον τρόπο σκεφτείς την ιδιωτική. Αν προσπαθείς να αναγκάσεις τον κόσμο να στραφεί στην διαλυμένη δημόσια εκπαίδευση, τότε απλώς θέλεις την εξίσωση όλων προς τα κάτω.

Επειδή δεν τα κατάφεραν, όμως, να περάσουν τον ΦΠΑ στην ιδιωτική εκπαίδευση, αποφάσισαν να βρουν έναν καινούργιο εχθρό. Και να τι σκαρφίστηκαν: αρκετές πανεπιστημιακές σχολές της χώρας, που έχουν άξιους καθηγητές, επεξεργάζονται εδώ και καιρό την ιδέα να ιδρύσουν μεταπτυχιακά προγράμματα για ξένους φοιτητές με δίδακτρα. Μπορεί οι Ευρωπαίοι και οι Αμερικάνοι να είναι δύσκολο να έρθουν, αλλά πολλοί φοιτητές από την Ασία, π.χ., ενδιαφέρονται για καλά μεταπτυχιακά προγράμματα από «δυτικά» πανεπιστήμια και θα ήταν πιθανόν διατεθειμένοι να πληρώσουν για σοβαρά οργανωμένα μεταπτυχιακά προγράμματα στην Ελλάδα. Αυτό όπως καταλαβαίνετε θα σήμαινε σημαντική ροή συναλλάγματος στην χώρα, σε μια στιγμή που η Ελλάδα χρειάζεται χρήματα οπωσδήποτε. Όμως θα σήμαινε και αυξημένο μισθό (σε σχέση με τα εξευτελιστικά ψίχουλα που παίρνουν σήμερα) για τους καθηγητές στα πανεπιστήμια, αφού θα έπρεπε να αμείβονται για τις υπερωρίες τους από τα δίδακτρα που θα έπαιρνε το πανεπιστήμιο. Οπότε, τι λέει το καινούργιο νομοσχέδιο για την Ανώτατη Εκπαίδευση που φέρνει προς συζήτηση το Υπουργείο Παιδείας; Λέει: «απαγορεύεται οι καθηγητές των ΑΕΙ να λαμβάνουν οποιασδήποτε φύσεως και μορφής αμοιβές από την συμμετοχή τους σε προγράμματα μεταπτυχιακών σπουδών».

Μετάφραση του κειμένου: καθίστε, εσείς οι καθηγητές πανεπιστημίου που θέλετε να κάνετε αυτά τα διαβολικά προγράμματα με τα δίδακτρα, και καταναλώστε άπειρες ώρες για να σχεδιάσετε ένα σοβαρό μεταπτυχιακό πρόγραμμα σπουδών, εξασφαλίζοντας συνεργασίες με ιδρύματα και καθηγητές από την Ελλάδα ή και το εξωτερικό. Φροντίστε να προσελκύσετε μεγάλο αριθμό φοιτητών από το εξωτερικό. Μετά, προχωρήστε την ερευνητική σας δουλειά, που πρέπει να είναι ανταγωνιστική με τους καλύτερους συναδέλφους σας σε όλο τον κόσμο για να καταφέρνετε να δημοσιεύετε, άρα να είστε γνωστοί, άρα να αξίζει το πανεπιστήμιό σας. Μετά, διδάξτε τα μαθήματά σας στους προπτυχιακούς Έλληνες φοιτητές και στους μεταπτυχιακούς Έλληνες φοιτητές και μετά αναλάβετε τις διοικητικές δουλειές που αναγκάζεστε να κάνετε λόγω έλλειψης προσωπικού. Μετά, με βάση την επιτυχημένη έρευνά σας κυνηγήστε ανταγωνιστικά ερευνητικά προγράμματα από το εξωτερικό για να πληρώνετε τους φοιτητές-συνεργάτες σας, που δεν μπορούν να μείνουν δίπλα σας για συνεργασία διαφορετικά, τα λεφτά που έστελναν οι οικογένειές τους τελείωσαν μαζί με τις «χρυσές εποχές».

Αφού κάνετε όλα μα όλα τα παραπάνω τότε εμείς το καλό υπουργείο σας επιτρέπουμε να δουλεύετε κι άλλο, υπερωριακά, μόνο που θα το κάνετε ΤΖΑΜΠΑ. Τα λεφτά θα τα παίρνουν το πανεπιστήμιο (στο οποίο εμείς το υπουργείο δεν δίνουμε λεφτά ούτε για να πληρώσει την ΔΕΗ) και το κράτος σε φόρους. Εσείς για τις υπερωρίες σας δεν θα παίρνετε ούτε Ευρώ, σας φθάνουν τα ψίχουλα που παίρνετε, σκάστε τώρα που θέλετε και να αμείβεστε για την δουλειά σας.

Με άλλα λόγια, αυτό που λένε είναι: «θέλουμε να σας αναγκάσουμε με τον τρόπο μας να μην κάνετε το μεταπτυχιακό πρόγραμμα. Δεν θέλουμε ούτε συνάλλαγμα να έρθει στην χώρα ούτε τίποτα, εμείς αυτό που θέλουμε είναι να μην υπάρξουν καθηγητές που θα ζουν από την δουλειά τους. Θέλουμε καθηγητές στα πανεπιστήμια που θα επιβιώνουν με το ζόρι, όσο καλοί κι αν είναι. Θέλουμε να μην ξεχωρίζει κανένα κεφάλι από τα υπόλοιπα, όσο σπουδαίο κι αν είναι».

Εξίσωση προς τα κάτω.
Οι άνθρωποι που μας κυβερνούν αυτό ονειρεύονται, σε κάθε έκφανση της ζωής, αρκεί η εξίσωση να μην αφορά τους ίδιους. Και θα κάνουν ότι μπορούν για να την επιβάλλουν.