ΚΚΕ Εγκώμιον (ή, τι θα ψηφίζαμε στο αληθινό δημοψήφισμα)

Εγώ ΚΚΕ δεν είμαι, όπως γνωρίζουν καλά όσοι μιλούν μαζί μου γύρω από τα πολιτικά. Όχι μόνο δεν είμαι ΚΚΕ, αλλά απέχουν οι απόψεις μου έτη φωτός από τις απόψεις του κόμματος, το οποίο όμως σέβομαι, ιδιαίτερα για το ότι η ΚΝΕ στα πανεπιστήμια είναι η πιο αξιοπρεπής σε όλα τα επίπεδα φοιτητική παράταξη (δεν θα έπρεπε να υπάρχουν κομματικές φοιτητικές παρατάξεις, βέβαια, αλλά αυτό είναι άλλη συζήτηση που την έχουμε κάνει στο παρελθόν στο blog).

Όμως όποιος δεν έχει τυφλωθεί από τον φανατισμό για το ‘ναι’ ή το ‘όχι’ στο δημοψήφισμα της κυβέρνησης, πρέπει να αναγνωρίσει ότι το μόνο κόμμα που στάθηκε απολύτως στο ύψος των περιστάσεων αυτές τις μέρες είναι το ΚΚΕ.

Και ο λόγος είναι ότι το ΚΚΕ ζήτησε να τεθούν τρία ερωτήματα στο δημοψήφισμα: α) αν εγκρίνεται η πρόταση-μνημόνιο των δανειστών, β) αν εγκρίνεται η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ, με μέτρα 8 δις, γ) αν επιθυμεί ο πολίτης την παραμονή της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ευρωζώνη.

Αυτό, κυρίες και κύριοι, είναι αυτό που λέμε «σωστή εξήγηση». Ντόμπρα. Χωρίς κρυφές ατζέντες. Χωρίς να προσβάλλεται η νοημοσύνη των πολιτών. Σε αυτό το δημοψήφισμα, η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών θα ψήφιζε, βάσει των δημοσκοπήσεων, «όχι», «όχι», «ναι», αντίστοιχα. Έτσι θα κατέρρεε αυτομάτως η επιχειρηματολογία του ΣΥΡΙΖΑ ότι ο λαός είναι μαζί του. Ο λαός δεν θέλει μέτρα, γενικά, ούτε από τους δανειστές ούτε από την κυβέρνηση – γι’ αυτό η κυβέρνηση προσπαθεί να του «κλέψει» την ψήφο, όπως ακριβώς λέει το ΚΚΕ, βάζοντας το ερώτημα μόνο για την πρόταση των δανειστών.

Να δούμε τι μας είπαν τα υπόλοιπα κόμματα, εκτός ΚΚΕ; Ξεκινάμε με τον ΣΥΡΙΖΑ. Που μας καλεί να ψηφίσουμε ‘όχι’ στην πρόταση των δανειστών, χωρίς να μας λέει τι θα γίνει αν όντως πούμε όχι. Όπως δεν μας έλεγε πριν τις εκλογές τι θα γινόταν αν του έλεγε όχι η κ. Μέρκελ, αφού «δεν υπήρχε ούτε μία στο εκατομμύριο να πει όχι», σύμφωνα με τον πρωθυπουργό. Ε, λοιπόν, κοίτα να δεις τώρα τι έγινε, κοίτα να δεις μια σύμπτωση, τελικά η Μέρκελ και οι υπόλοιποι είπαν όχι. Μας έκατσε η «μία στο εκατομμύριο».  

Άκουσα με τα αυτιά μου τον κ. Τσακαλώτο την Παρασκευή το βράδυ να απαντάει στο «τι θα γίνει μετά το ‘όχι’», και είπε «θα δούμε». Θα δούμε; Κρέμεται από σένα η τύχη 10 εκατομμυρίων ανθρώπων και το σχέδιό σου είναι «θα δούμε»; Τι είσαι; Ερασιτέχνης δεν μπορεί να είσαι, γιατί και οι ερασιτέχνες τα λάθη τα κάνουν για πάρτη τους, δεν θέλουν να πάρουν στο λαιμό τους ολόκληρους λαούς. Άρα, είσαι εγκληματικά αδιάφορος.

Επίσης, όπως θα γνωρίζετε, ο νούμερο ένα θεωρητικός του ΣΥΡΙΖΑ για την δραχμή, ο κ. Λαπαβίτσας, είχε κάνει δηλώσεις σε αμερικάνικο περιοδικό πριν λίγους μήνες, όπου εξηγούσε ότι πρέπει να πάμε στην δραχμή, παρόλο που για κάποιο διάστημα όπως ο ίδιος ο κ. Λαπαβίτσας εξήγησε, οι Έλληνες θα τρώνε με δελτίο τροφίμων και θα κινούνται με δελτίο καυσίμων. Έτσι, για να ξέρουμε τι σημαίνει το ‘όχι’.

Να δούμε τι μας λένε και τα κόμματα του «ευρωπαϊκού τόξου», όπως ονομάζουν τους εαυτούς τους; Δηλαδή η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι; Μας λένε «ψηφίστε ναι για να μείνουμε στο Ευρώ, και για να επαναδιαπραγματευτούμε τη συμφωνία». Όπα, παλικάρια. Αν ψηφίσουμε «ναι» στην πρόταση, οι Ευρωπαίοι τεχνοκράτες είναι άνθρωποι που λατρεύουν την κυριολεξία. Αφού οι Έλληνες θα έχουν ψηφίσει «ναι», τελείωσε, αυτή θα είναι η συμφωνία. Κανένα από τα κόμματα του ‘ναι’ όμως δεν τολμάει να πει ότι είναι πιθανόν να μην υπάρχει περιθώριο επαναδιαπραγμάτευσης, ότι η συμφωνία θα εφαρμοστεί ως έχει ή μπορεί να είναι και χειρότερη – εξάλλου ο κ. Σόιμπλε ήδη δήλωσε ότι αν επανέλθει η Ελλάδα στις διαπραγματεύσεις, αυτές θα γίνουν από μηδενική βάση. Δηλαδή, δεν θα υπάρχει τίποτα από τις σημερινές εγγυήσεις εξαρχής στο τραπέζι.

Τα δημοψηφίσματα, γενικά, είναι μια χαρά ως δημοκρατικές διαδικασίες. Δίνεις στον λαό την δυνατότητα να πει την γνώμη του για πολύ σημαντικά θέματα. Αλλά του δίνεις την δυνατότητα να πει εξ ολοκλήρου την γνώμη του, όχι όπως σε βολεύει.

Νομίζω ότι, όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα την Κυριακή, η Ελλάδα με αυτό το δημοψήφισμα, όπως τέθηκε, μπαίνει στην μεγαλύτερη δίνη των τελευταίων 65 χρόνων, στη μεγαλύτερη περιπέτεια μετά τον εμφύλιο.

Από τα Χανιά, φυσικά, του "προδότη" Ελευθέριου Βενιζέλου

Όπως είναι γνωστό παγκοσμίως, σοβινιστής είναι όποιος πιστεύει ότι ο τόπος του είναι ομορφότερος ή σημαντικότερος από τα Χανιά :))

Ξεκινάω με αυτήν την κατηγορηματική αλήθεια (εντάξει, μισή αλήθεια) για να υπενθυμίσω ότι, επειδή τόσα και τόσα σημαντικά πράγματα συμβαίνουν στα Χανιά, άλλο ένα σημαντικό γεγονός που πολλοί το αγνόησαν συνέβη φέτος, στις 25 Μαρτίου. Την ημέρα που ο κ. Βαρουφάκης, για τον οποίο έγραψα και προχθές εδώ στο blog (http://polyk.blogspot.gr/2015/06/blog-post_27.html) ήρθε ως απεσταλμένος της κυβέρνησης για την παρέλαση, έβγαζε selfies με πολίτες που τον υποδέχτηκαν ως ροκ σταρ, και όταν μια γυναίκα του είπε: «είμαστε μαζί σας», εκείνος απάντησε: «ναι, αλλά να είστε και μετά τη ρήξη, ε;».

Εγώ δεν πιστεύω στα σενάρια συνωμοσίας, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ από την πρώτη μέρα που εκλέχτηκε είχε στόχο να τα σπάσει με την Ευρώπη και να μας πάει στην δραχμή. Αλλά μέσα σε δύο μήνες, ως τις 25 Μαρτίου δηλαδή, είχαν προφανώς καταλάβει οι κυβερνώντες ότι οι Ευρωπαίοι δεν χορεύουν με τα νταούλια που τους παίζει ο κ. Τσίπρας με τον κ. Βαρουφάκη. Ότι όλη η υπόλοιπη Ευρώπη, ακόμα και η Κύπρος, ήταν απέναντι σε όσα έλεγε ο Έλληνας υπουργός Οικονομικών και ότι οι υποσχέσεις της κυβέρνησης για άμεση κατάργηση των μνημονίων και για το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης θα αποδεικνύονταν λόγια του αέρα, αφού οι Ευρωπαίοι δεν θα τους έδιναν άλλα λεφτά χωρίς νέα μέτρα. Έτσι, στα τέλη Μαρτίου ο κ. Βαρουφάκης είπε, εδώ στα Χανιά, την αλήθεια γι' αυτό που έβλεπε ότι θα συμβεί. Ρήξη.

Το είπε, βέβαια, στο λάθος μέρος. Το είπε στον τόπο που γέννησε τον μεγαλύτερο Έλληνα πολιτικό στην ιστορία, τον Ελευθέριο Βενιζέλο. Ο οποίος Ελευθέριος Βενιζέλος έζησε ολόκληρη την πολιτική του καριέρα παλεύοντας με νύχια και με δόντια για να κρατήσει την Ελλάδα δίπλα στις τότε μεγάλες δυνάμεις της Ευρώπης, γιατί αισθανόταν πως μόνο εκεί ήταν η θέση της, πως μόνο εκεί μπορούσε να διασφαλίσει η χώρα το μέλλον της. Σε μια Ευρώπη των αρχών του 20^ου αιώνα που ήταν πολύ πιο σκοτεινή από την σημερινή (όχι πως η σημερινή δεν έχει τα μεγάλα, πανίσχυρα σκοτάδια της). Βεβαίως, ο Ελευθέριος Βενιζέλος συχνά άκουγε την κατηγορία ότι ήταν προδότης, πράκτορας των ξένων, άνθρωπος που ξεπουλούσε την χώρα και λοιπά.  

Βλέπετε, οι αντιευρωπαϊκές δυνάμεις στην Ελλάδα δεν έχουν αλλάξει και πολύ τα συνθήματά τους εδώ και περίπου εκατό χρόνια.

Χωρίς χαρούμενο τέλος

Επιτρέψτε μου να διατυπώσω την άποψη ότι μια είδηση είναι μεγάλη ή μικρή ανάλογα με το πόσο μεγάλοι ή μικροί άνθρωποι είναι οι πρωταγωνιστές της είδησης αυτής.

Κατά συνέπεια, μέσα στις τελευταίες ημέρες είχαμε δύο πολύ μεγάλες ειδήσεις:

1.     Την εκπληκτική επίδοση στις πανελλήνιες της τυφλής μαθήτριας από το Ηράκλειο: http://www.zarpanews.gr/%CE%B7-%CE%BA%CF%81%CE%AE%CF%84%CE%B7-%CF%85%CF%80%CE%BF%CE%BA%CE%BB%CE%AF%CE%BD%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%B9-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%84%CF%85%CF%86%CE%BB%CE%AE-%CE%BC%CE%B1%CE%B8%CE%AE%CF%84%CF%81/

2.     Την επισφράγιση της σπουδαίας θητείας του ηγέτη που λέγεται Μπαράκ Ομπάμα, στις ΗΠΑ. Μετά το Obamacare, που προώθησε εις βάρος τεράστιων συμφερόντων για να αποκτήσουν εκατομμύρια φτωχοί άνθρωποι επιτέλους ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, τώρα ο Μπαράκ Ομπάμα βγήκε μπροστά μετά την απόφαση του δικαστηρίου που αποφάσισε υπέρ της νομιμότητας των γάμων για τα ομόφυλα ζευγάρια σε όλες τις πολιτείες των ΗΠΑ. Και έγραψε πως η αγάπη νίκησε, πως έγινε ένα μεγάλο βήμα για να είναι όλοι οι άνθρωποι ίσοι. Αυτό, φίλες και φίλοι, λέγεται ηγέτης με cojones, ειδικά όταν έχει απέναντί του υπερσυντηρητικά λόμπι, γεμάτα μίσος για το διαφορετικό.

Είχαμε και μια μικρή είδηση. Το δημοψήφισμα. Πολύ μικρή, συγνώμη αν σας απογοητεύω, αλλά πολύ μικρή.

Βλέπει κανείς στην Βουλή από την μία πλευρά τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Τους ανθρώπους δηλαδή που κατέστρεψαν οικονομικά και διέλυσαν ηθικά, την χώρα επί 40 χρόνια. Τους βλέπει να παριστάνουν τους τιμητές, να ωρύονται ενάντια στην κυβέρνηση. Σαν να βγήκαν μόλις από το αυγό, όλοι τους. Αγνοί. Παρθένοι. Σαν να μην έχουν ιδέα πως φθάσαμε στην εξαθλίωση.

Και από την άλλη, βλέπει κανείς:

α) έναν πρωθυπουργό που είπε άπειρα τερατώδη ψέματα πριν τις εκλογές για να κερδίσει (επειδή ήξερε πως αυτός ο λαός γουστάρει το ψέμα σαν τρελός), και τώρα, εγκλωβισμένος ανάμεσα στα ψέματά του από την μία και στην βούληση των Ελλήνων να μείνουν στο Ευρώ, πετάει το μπαλάκι από πάνω του, και δεν τολμάει καν να βάλει δημοψήφισμα με καθαρή ερώτηση: «ευρώ ή δραχμή», συνεχίζει τα παιχνιδάκια.

β) έναν υπουργό οικονομικών, τον κ. Βαρουφάκη, που δήλωνε πριν ένα μήνα!! ότι το δημοψήφισμα είναι ανοησία, και αν ποτέ γίνει, όποια κι αν είναι η ερώτηση, επί της ουσίας θα είναι δημοψήφισμα για ευρώ ή δραχμή. Ο ίδιος άνθρωπος σήμερα, μετά από ένα μήνα, δηλώνει ότι το δημοψήφισμα είναι τονωτική ένεση για την δημοκρατία, και ότι αν κάνουν βελτιωμένη πρόταση οι Ευρωπαίοι η κυβέρνηση θα εισηγηθεί «ναι» στον λαό, αλλάζοντας την άποψή της. Δηλαδή, μέχρι και την τελευταία μέρα πριν το δημοψήφισμα, μας λέει ότι δεν θα ξέρουμε ούτε ποια θα είναι η ερώτηση του δημοψηφίσματος, ούτε ποια θα είναι η τελική θέση της κυβέρνησης πάνω στην ερώτηση!! Αυτός είναι ο άνθρωπος που διαπραγματεύεται τις τύχες της Ελλάδας επί 5 μήνες.  

γ) την πρόεδρο της Βουλής. Μια κυρία που κουνάει το δάχτυλο σε όλους, μια κυρία υπέρμαχο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που επί χρόνια έτυχε να υπερασπίζεται στα δικαστήρια ως δικηγόρος τον «βιαστή με την τυρόπιτα» και ανάγκαζε, ζητώντας συνεχείς αναβολές (9 αναβολές πήρε η υπόθεση), τις 4 βιασμένες γυναίκες από τον πελάτη της να έρχονται από τον Καναδά και την Αυστραλία κάθε φορά και να φεύγουν άπρακτες. Σαν να μην έφτανε αυτό, με τον καινούργιο νόμο που ψήφισε ο ΣΥΡΙΖΑ για αποσυμφόρηση των φυλακών, ο βιαστής κυκλοφορεί ελεύθερος και πάλι ανάμεσά μας. Έμεινε στην φυλακή για τεσσερισίμισι χρόνια, για τους τέσσερις βιασμούς. Στην Ελλάδα, πια, αν δεν το γνωρίζετε, το να βιάσεις μια γυναίκα κοστίζει ένα χρόνο φυλακή.

δ) τον πρόεδρο των Ανεξάρτητων Ελλήνων, κ. Καμμένο. Που, μιλώντας στον Alpha χθες βράδυ, απάντησε σε ερώτηση δημοσιογράφου «αν πει όχι ο λαός, πού θα βρεθούν τα λεφτά για την χώρα την επόμενη μέρα». Και είπε, ο κ. Καμμένος, ότι ο ελληνικός λαός από τον Αύγουστο του 2014 πληρώνει μόνος του (δηλαδή δεν έχουμε πάρει δανεικά) για την άμυνα, για την παιδεία και για τις υπόλοιπες ανάγκες της χώρας. Ξεχνώντας να αναφέρει, βέβαια, ο κ. Καμμένος, ότι ο ελληνικός λαός τα πληρώνει αυτά μέσω των μνημονίων! Δηλαδή μέσω των νόμων που ψήφισαν εκείνοι που ο ίδιος και το κόμμα του κατηγορούν εδώ και χρόνια ως προδότες, νόμων τους οποίους η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν κατάργησε και πρότεινε κι άλλα 8 δις μέτρα! Τώρα είναι καλοί οι νόμοι των «προδοτών», αφού βοήθησαν να πληρώνεται η άμυνα και η παιδεία της χώρας;

Γι’ αυτό σας λέω. Μικρή είδηση είναι το δημοψήφισμα.

Και μην ξεχνάμε ότι όλους αυτούς τους πολιτικούς – ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ – τους έχει εκλέξει ο ελληνικός λαός, και τους υποστηρίζει ακόμα με πάθος.

Νομίζω πως οι πιο ταιριαστοί στίχοι για την χώρα μας, οι στίχοι που θα τραγουδούσε η χώρα προς τους πολίτες της για τις επιλογές τους εδώ και δεκαετίες, είναι ενός υπέροχου ξένου τραγουδιού, του Happy Ending, από τον Mika: https://www.youtube.com/watch?v=pxA26LGI2Mc

“Τhis is the hardest story that I’ve ever told

This is the way you left me, I’m not pretending

No hope, no love, no glory

No happy ending”.

(Αυτή είναι η πιο δύσκολη ιστορία που διηγήθηκα ποτέ

Αυτή είναι η κατάσταση στην οποία με άφησες, δεν υποκρίνομαι

Χωρίς ελπίδα, χωρίς αγάπη, χωρίς δόξα

Χωρίς χαρούμενο τέλος).

Περήφανοι λεβέντες Κρητικοί

Προχτές το απόγευμα, εδώ στα Χανιά στο Κάτω Κουμ Καπί, ένας γαμπρός ή μια νύφη (δεν πρόλαβα να δω) έφευγε από το σπίτι του με κατεύθυνση προς την εκκλησία. Και όπως ήταν λογικό, οι συγγενείς και οι φίλοι ήταν πανευτυχείς. Κι επειδή εμείς εδώ στην Κρήτη ξέρουμε να δείχνουμε τι σημαίνει ευτυχία και χαρά, έβγαλαν πιστόλια. Και άρχισαν να ρίχνουν ασταμάτητα, σε μια πυκνοκατοικημένη περιοχή, ενώ λίγα μέτρα παρακάτω έπαιζαν παιδιά στον δρόμο μπροστά στην παραλία, και αρκετοί άνθρωποι κάθονταν σε γνωστή καφετέρια της πόλης.

Ελπίζω να μην ανήκετε στους φοβιτσιάρηδες προσκυνημένους ευρωλιγούρηδες φλώρους που πιστεύουν πως αυτό που έγινε ήταν τραγικό, πως ήταν πανεύκολο να χαθούν ζωές από τους πιστολέρο, πως δεν υπήρχε λόγος να τρομάξουν για την ζωή τους μεγάλοι και παιδιά, πως δεν είναι δυνατόν να απέχουμε τόσο από τον στοιχειώδη πολιτισμό που απολαμβάνουν τόσες χώρες στον κόσμο. Ελπίζω να μην σκέφτεστε τα τόσα τραγικά περιστατικά με θανάτους, αναπηρίες, και άλλα που έχουν προκύψει σε κρητικούς γάμους από τις μπαλωθιές όπλων που στόχευσαν λάθος ή που οι σφαίρες τους εξοστρακίστηκαν.

Ελπίζω να συμφωνείτε μαζί μου πως το να πεθάνουν μερικοί άνθρωποι δεν είναι τόσο σημαντικό όσο το να δείχνουμε πόσο μάγκες είμαστε, πόσο ξεχωριστοί, πόσο δεν θα μοιάσουμε ποτέ στους σκατοξένους που δεν έχουν τέτοιες συνήθειες. Πως το να βγαίνουν πιστόλια δίπλα σε παιδιά, ανάμεσα σε δεκάδες κατοίκους μιας περιοχής είναι πολύ φυσιολογικό, είναι κομμάτι της υγιούς μας παράδοσης. Ελπίζω να συμφωνείτε πως κάθε περήφανος λεβέντης Κρητικός αυτά πρέπει να κάνει (α, και να πίνει ατελείωτα και μετά να οδηγεί μεθυσμένος), για να δείχνει πόσο περήφανος και λεβέντης είναι. Άλλωστε και στις διπλανές πολυκατοικίες, απ’ ότι είδα, είχαν βγει έξω διάφοροι κάτοικοι και έκαναν χάζι τους πυροβολισμούς σαν να μην τρέχει τίποτα, σαν να ήταν οι πυροβολισμοί απλώς ένας λόγος για κουτσομπολιό και χαζά γέλια.

Όχι, δεν είμαστε όλοι οι Κρητικοί έτσι. Και υπάρχουν πραγματικοί περήφανοι λεβέντες Κρητικοί. Αλλά στην συντριπτική μας πλειοψηφία ανεχόμαστε αυτές τις συμπεριφορές, επιτρέποντας έτσι να διαιωνίζονται. Κι όταν δεν εξεγείρεσαι απέναντι στο κακό, γίνεσαι κομμάτι του.