Απορίες

Εχω μερικές απορίες για τις περιφερειακές εκλογές, εδώ στην Κρήτη και σκέφτηκα να τις καταθέσω στο Ημερολόγιο, μπας και βρεθεί κανείς από τους αγαπημένους μας πολιτικούς που θα τις απαντήσει.
Εχουμε και λέμε λοιπόν:
1.Η Ν.Δ. κατεβάζει (έστω και άτυπα) υποψήφιο περιφερειάρχη τον κύριο Τσόκα. Αν ο κ. Τσόκας πάρει, π.χ. μονοψήφιο ποσοστό, αυτό δίνει το μήνυμα στη ΝΔ ότι η Κρήτη είναι αγανακτισμένη; Αν ναι, τι σκοπεύει να κάνει η ΝΔ γι’ αυτό; Αν όχι, (αφού σύμφωνα με τον γραμματέα της πολιτικής επιτροπής της ΝΔ κ. Παπαμιμίκο «η ΝΔ έχει αποφασίσει να μη δώσει χρίσματα και στηρίξεις σε υποψηφίους, όπως στο παρελθόν, αλλά να σταθεί δίπλα σε ανθρώπους που είναι καταξιωμένοι κοινωνικά και επαγγελματικά, είναι ικανοί και έχουν αυτοδιοικητική ατζέντα»), αν δηλαδή η ήττα του κ. Τσόκα δεν θα είναι ήττα της ΝΔ, αλλά του ιδίου που θα κριθεί από τον κόσμο ακατάλληλος, τότε προφανώς πρέπει να ισχύει και το ανάποδο: αν δηλαδή ο κ. Τσόκας κερδίσει την Περιφέρεια, η νίκη θα είναι δική του και των συμβούλων του. Δεν θα σημαίνει καθόλου, η επιτυχία του, πως η κυβέρνηση έχει επιδοκιμαστεί. Ο χάρτης της Κρήτης, το βράδυ των εκλογών, δεν θα βαφτεί μπλε στην τηλεόραση. Σωστά, κύριοι της ΝΔ;
2.Ο κύριος Αρναουτάκης εξελέγη το 2010 περιφερειάρχης με την υποστήριξη του ΠΑΣΟΚ (χάρτης πράσινος, για να μην ξεχνιόμαστε). Σήμερα, δηλώνει πως το ψηφοδέλτιό του θα είναι ανεξάρτητο. Αυτό τι σημαίνει; Πώς ήταν εξαρτημένος από το ΠΑΣΟΚ (του οποίου υπήρξε ευρωβουλευτής και βουλευτής και διετέλεσε υφυπουργός στην κυβέρνηση ΓΑΠ) αλλά δεν είναι πια; Αν ναι, πώς πιστοποιείται η ανεξαρτητοποίηση; Και ποια είναι τα λάθη που τυχόν θεωρεί πως έκανε στη μέχρι σήμερα πορεία του ως περιφερειάρχης; Ιδιαίτερα για τις εκτός Ηρακλείου περιοχές του νησιού, μία τέτοια αυτοκριτική μήπως θα ήταν χρήσιμη, για να ξέρουμε κι εμείς στα Χανιά τι έχουμε να περιμένουμε σε περίπτωση επανεκλογής του;
3.Είδα και άκουσα τον κ. Κριτσωτάκη, βουλευτή Ηρακλείου του ΣΥΡΙΖΑ και υποψήφιο περιφερειάρχη, να κάνει τις πρόσφατες δηλώσεις του. Και συνειδητοποίησα πως η κολυμβήθρα του Σιλωάμ δεν υπήρχε μόνο στα χρόνια του Χριστού. Υπάρχει και σήμερα. Κυκλοφορεί ανάμεσά μας. Για την ακρίβεια, κυκλοφορεί μέσα στο στόμα μας, έτοιμη ανά πάσα στιγμή να βοηθήσει κάθε τυφλό να βρει το φως του. Η σημερινή κολυμβήθρα του Σιλωάμ είναι μια φράση: «είμαι αντιμνημονιακός». Την ξεστομίσατε; Μπράβο. Εξαγνιστήκατε. Αυτό, εξάλλου, ήταν και το βασικό επιχείρημα του κ. Κριτσωτάκη σε βάρος των δύο αντιπάλων του, ότι είναι “μνημονιακοί”. Αρα, ανίκανοι; Ρωτώ εγώ. Και ο ίδιος, ως αντιμνημονιακός, είναι εξ ορισμού ικανός; Δεν θα κρίνουμε δηλαδή τον κ. Αρναουτάκη θετικά ή αρνητικά για την απόδοσή του ως περιφερειάρχη και για το αν κατάφερε να βελτιώσει τη ζωή μας, αλλά πρέπει να τον κρίνουμε για το αν έχει κάνει δήλωση μετανοίας επειδή το κόμμα του στήριξε το μνημόνιο – αυτό μας λέει ο κ. Κριτσωτάκης. Μην φοβάται πια κανείς, αδέρφια, όσο κι αν κόπριζε εδώ και μια – δυο δεκαετίες, σε οποιονδήποτε δημόσιο φορέα, όποιες απόψεις κι αν έχει περί παντός επιστητού! Αν είναι αντιμνημονιακός: α) έχει εξασφαλίσει απόλυτη αμνηστία και β) είναι ικανότατος, ότι κι αν του βάλεις να κάνει θα τα καταφέρει, όλοι οι αντιμνημονιακοί έχουν τρελό ταλέντο στα πάντα. Αυτή η στάση του ΣΥΡΙΖΑ, να προωθεί τον νέο διχασμό της χώρας σε μνημονιακούς και αντιμνημονιακούς ανθρώπους, μου θυμίζει εκείνο το παλιό ανέκδοτο: «δεν είμαι εγώ ρατσιστής, εκείνοι είναι μαύροι».
Και μπερδεύομαι, επειδή το θολωμένο μου μυαλό νομίζει πως θυμάται ένα μικρό κόμμα, που το έλεγαν Συνασπισμό της Αριστεράς και της Προόδου, το οποίο φώναζε επί χρόνια να μην κομματικοποιούμε τις αυτοδιοικητικές εκλογές, να μην βάζουν τα μεγάλα κόμματα εκβιαστικά διλήμματα στους ψηφοφόρους για να τους αναγκάζουν να ψηφίζουν ως “γουρούνι στο σακί” τους υποψηφίους τους. Πόσο εύκολη είναι η αμνησία στο χθες μόλις κάποιο κόμμα αποκτήσει δύναμη, ε;
Οποιαδήποτε απάντηση από κομματάρχες κάθε κόμματος, ευπρόσδεκτη.