Δεν μας άγγιξε το δαιμόνιο όταν ήμασταν στην κούνια

Πριν τέσσερις μέρες μιλούσαμε για την ομοφοβία και τα προβλήματα που ζουν εξαιτίας της έφηβοι και νέοι στην Αμερική. Και μόλις χθες, πολύ πιο κοντά μας, στην Ιταλία, δημοσιεύτηκε στην La Repubblica η συγκλονιστική επιστολή ενός 17χρονου ομοφυλόφιλου που ζητάει απλώς να μπορεί να υπάρχει.

«Δεν είμαστε δαίμονες, δεν μας άγγιξε το δαιμόνιο όταν ήμασταν στην κούνια», γράφει.

Αντίστοιχες επιστολές, για όσα ζουν στα σχολεία και στην κοινωνία της Ελλάδας, θα μπορούσαν να γράψουν εκτός από τους ομοφυλόφιλους νέους και παιδιά με παραπανίσια κιλά, με διαφόρων ειδών αναπηρίες, κλπ.
Δαιμόνιο βέβαια υπάρχει. Και έχει αγγίξει όσους κοροϊδεύουν ή κυνηγούν τους ανθρώπους με ιδιαιτερότητες. Και χρειάζεται κάτι πολύ ισχυρότερο από νόμους, όπως αυτόν που ετοιμάζει η ιταλική Βουλή, για να ξεφορτωθούμε, ως κοινωνία, αυτό το δαιμόνιο. Χρειάζεται ανθρωπιά – δεν ξέρω αν το θυμάστε, αλλά κάποτε περηφανευόμασταν στην Ελλάδα ότι την είχαμε σε αφθονία.

http://news.in.gr/world/article/?aid=1231250230#ref=newsroombox