Το ανάποδο του πολιτισμού

Για να δούμε το άλλο άκρο, από το post της περασμένης Δευτέρας, να ένα απαίσιο link:

http://en.wikipedia.org/wiki/Life_imprisonment_in_Norway

Πιθανόν να νομίζετε ότι το χαρακτηρίζω απαίσιο λόγω της λίστας των τεράτων που παρουσιάζονται εκεί, μαζί με τα εγκλήματά τους. Ένας από αυτούς είναι ο Μπρέιβικ, που σκότωσε 77 άτομα το 2011, εκ των οποίων τα 33 ήταν έφηβοι, αγόρια και κορίτσια. Οι περισσότεροι είναι καταδικασμένοι για σεξουαλικά εγκλήματα και δολοφονίες, εις βάρος εκατοντάδων παιδιών.

Όχι. Το απαίσιο της ιστορίας είναι ο δήθεν πολιτισμός της Νορβηγίας, ένας "πολιτισμός" που έχει οδηγήσει στην μέγιστη ποινή φυλάκισης να είναι 21 χρόνια, όποιο κι αν είναι το έγκλημα, και στη συνέχεια, αν ο κρατούμενος θεωρείται μεγάλη απειλή για την κοινωνία, να ανανεώνεται η ποινή ανά πέντε χρόνια κι έπειτα να επανεξετάζεται το θέμα.

Βεβαίως υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που έκαναν λάθη και κατέληξαν στη φυλακή και αξίζουν μια δεύτερη ευκαιρία μετά τον σωφρονισμό τους – το κράτος και η κοινωνία οφείλουν να τους την προσφέρουν. Αλλά εδώ δεν μιλάμε γι’ αυτούς τους ανθρώπους. Μιλάμε για τους αναφερόμενους στο παραπάνω link, και για όσους τους μοιάζουν.

Στο post της περασμένης Δευτέρας μιλούσα για ανθρώπους που αφήνουν την οργή τους να τους οδηγήσει στο σκοτάδι. Στην Νορβηγία, ίσως επειδή επί κάποιους μήνες κάθε χρόνο ζουν στο σκοτάδι (δεν εμφανίζεται καθόλου ο ήλιος), οι νομοθέτες ψάχνουν να βρουν φως εκεί που δεν υπάρχει και δεν θα υπάρξει ποτέ. Γιατί όποιος πιστεύει ότι οι τύποι που αναφέρονται στο link μπορούν να σταματήσουν ποτέ να αποτελούν κίνδυνο και άρα ίσως να πρέπει κάποτε για ανθρωπιστικούς λόγους να αποφυλακισθούν, καλά θα κάνει να κουνήσει το κεφάλι του, αριστερά-δεξιά, να δει αν κουδουνίζει.