Monday, July 14, 2014

Η κατάρα της πολιτικής ορθότητας (ή, μια διαφήμιση που πρέπει να δείτε)



Τις ΗΠΑ έχουμε συνηθίσει να τις κατηγορούμε για χίλια δυο πράγματα, για κάποια από τα οποία νομίζω πως έχουμε απόλυτο δίκιο ενώ για κάποια άλλα θα πρέπει να κοιτάξουμε τα ψευτοεπαναστατικά μας κόμπλεξ που μας οδηγούν να μην αναγνωρίζουμε πόσο μπροστά από μας βρίσκονται οι Αμερικάνοι σε συγκεκριμένους τομείς της ζωής τους.

Το βέβαιο πάντως είναι ότι οι ΗΠΑ έχουν καταφέρει, μέσω της πολιτισμικής επιρροής τους στο μεγαλύτερο κομμάτι του πλανήτη, να μας μεταδώσουν μια μεγάλη κατάρα, την κατάρα της πολιτικής ορθότητας. Η δική τους πολυπολιτισμικότητα και το ρατσιστικό παρελθόν τους που θέλουν να ξορκίσουν έχει οδηγήσει τους Αμερικάνους να είναι φοβερά επιφυλακτικοί, έως επιθετικοί απέναντι σε οτιδήποτε ξεφεύγει από τον μέσο όρο σε επίπεδο έκφρασης, απέναντι σε οτιδήποτε θα μπορούσε να εκληφθεί ως αδικία ή μεροληψία εις βάρος κάποιας ομάδας πληθυσμού.
Έτσι, έχουν «περάσει» και στον υπόλοιπο πλανήτη μια φοβία απέναντι σε κάθε ιδιαίτερο τρόπο έκφρασης, ακόμα και όταν αυτός έχει απολύτως θετικό στόχο.

Μια άλλη χώρα που κουβαλάει τεράστιες ενοχές για το δικό της ρατσιστικό παρελθόν είναι η Νότια Αφρική, που γι’ αυτό βιάστηκε να κάνει μια τεράστια πολιτικά ορθή κουταμάρα: η κατακραυγή, στην χώρα, οδήγησε στην απόσυρση μιας εξαιρετικής διαφήμισης ενάντια στον παιδικό υποσιτισμό. Όπως θα δείτε στο παρακάτω link, η διαφήμιση (την οποία χαρακτηρίζει «απαράδεκτη» και το ελληνικό ειδησεογραφικό site!!) δείχνει μια λευκή κυρία να ταΐζει ένα μαύρο αγόρι σαν να είναι το σκυλί της. Και καταλήγει, η διαφήμιση, με μια γροθιά στο στομάχι όλων μας, λέγοντας ότι κατά μέσο όρο, ένας κατοικίδιος σκύλος τρώει καλύτερα απ’ ότι εκατομμύρια παιδιά, που υποσιτίζονται.

Οι «πολιτικά ορθοί» κύριοι και κυρίες που ξεσηκώθηκαν, έχουν πρόβλημα με την σοκαριστική διαφήμιση και όχι με το σοκαριστικό γεγονός των παιδιών που πεθαίνουν από την πείνα.

Αυτό είναι το link για το ελληνικό άρθρο και για την διαφήμιση:



2 comments:

  1. Πολύχρονη η δύση για δεκαετίες ευημερεί ενώ ολόκληροι λαοί πεινάνε. Η υποκρισία είναι και ένας μηχανισμός της φύσης για την εκλογίκευση παράλογων πράξεων που όμως κρύβουν κάποιο συμφέρον. Από την άλλη πλευρά, με την ίδια λογική, δεν πρέπει κανείς να ταΐζει σκυλάκια, να τρώει κρέας, να πηγαίνει σε ταβέρνες, να προσπαθεί να πραγματοποιήσει προσωπικούς στόχους, κλπ. Σίγουρα η εγκράτεια και η συμπόνια είμαι αρετές αλλά και οι λαοί κάνουν επιλογές και εκεί που ένα παιδί πεθαίνει από την πείνα υπάρχει ένας ζάμπλουτος πρόεδρος. Όπως πάντα, η αλήθεια είναι κάπου στη μέση...

    ReplyDelete
  2. Και που ξέρεις πως θα θυμούνται τον Σκολάρι σε 30 χρόνια; επιλέγεις το θέμα και το παράδειγμα με τα ίδια κριτήρια που στη συνέχεια κεραυνώνεις.

    ReplyDelete