Τα μαθηματικά λένε μια άλλη ιστορία

Δύο κείμενα σήμερα, με το πρώτο να είναι μαθηματικο-μπασκετικό.

Αυτό που πρέπει, νομίζω, να κρατήσει κανείς ως συμπέρασμα από την χθεσινή ήττα του μπασκετικού Ολυμπιακού, της πιο συμπαθητικής ομάδας που έχει περάσει από την Ελλάδα σε οποιοδήποτε σπορ, είναι ότι το να διδάσκεις ήθος πρέπει να έχει και κάποια λογικά όρια. Ας πούμε, ο Γιανγκ, που αποκτήθηκε πέρυσι ως βασικός σέντερ, είχε την ατυχία στην αρχή της περυσινής χρονιάς να τραυματιστεί πολύ σοβαρά. Δεν κατάφερε να επανέλθει ποτέ. Μπράβο στον Ολυμπιακό που τον κράτησε πέρυσι, τον βοήθησε να συνέλθει. Ε, φέτος που ήταν φανερό ότι το παιδί πάλι δεν μπορεί να προσφέρει παρά μόνο απέναντι σε αδύναμες ομάδες στην Ελλάδα, έπρεπε ο Ολυμπιακός να πάρει έναν άλλο σέντερ – χθες το παιχνίδι χάθηκε από τα ψηλά κορμιά της Φενέρ. Το να κρατήσεις για 2^η χρονιά έναν παίχτη που δεν σε βοηθάει για να τον υποστηρίξεις στην δύσκολη φάση της καριέρας του είναι υπέροχο αν σε ενδιαφέρει να διαχέεις ένα feel good συναίσθημα. Αλλά από τη στιγμή που ήδη έχεις πολύ μικρότερο προϋπολογισμό από τους αντιπάλους δεν μπορείς να περιμένεις ότι θα κάνεις ξανά και ξανά το θαύμα να σηκώσεις την κούπα.

Όμως πιο πολύ με ενδιαφέρει να χρησιμοποιήσω τα μαθηματικά για να σχολιάσω όσα γράφονται για τον Ομπράντοβιτς. Ο οποίος είναι προφανώς ένας πολύ καλός προπονητής, από τους καλύτερους στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ, που αξίζει τα τρόπαια που έχει πάρει. Όμως μπορεί κανείς στ’ αλήθεια να πει ότι είναι ο καλύτερος προπονητής στην ιστορία; Οι δημοσιογράφοι είναι βέβαιοι και τον αποθεώνουν. Τα μαθηματικά λένε μια άλλη ιστορία.

Ο Ομπράντοβιτς σήκωσε σε πολύ νεαρή ηλικία δύο Ευρωλίγκες (1992,1994) με καλές ομάδες που δεν ήταν όμως φαβορί. Τις σήκωσε με μπόλικη δόση τύχης (από τότε τον φωνάζουν «Γκαστόνε») αλλά και με εξαιρετικό κοουτσάρισμα και δεν σηκώνει συζήτηση η επιτυχία του εκείνες τις δύο πρώτες φορές.

Από το 1994 μέχρι σήμερα έχουν περάσει 23 χρόνια, από τα οποία προπονεί ομάδες τα 22. Στα 22 χρόνια έχει σηκώσει άλλες επτά Ευρωλίγκες. Το νούμερο είναι εξαιρετικό. Είναι όμως απίστευτο;

Πρώτη κρίσιμη λεπτομέρεια: σε όλα αυτά τα 22 χρόνια προπονεί πάμπλουτες ομάδες, των οποίων ο προϋπολογισμός είναι κατά μέσο όρο μέσα στους 3-4 μεγαλύτερους προϋπολογισμούς της Ευρωλίγκας.

Δεύτερη κρίσιμη λεπτομέρεια: αντίθετα με το ποδόσφαιρο, στο μπάσκετ η καλύτερη ομάδα (που συνήθως είναι η ομάδα με τους καλύτερους, άρα και ακριβότερους παίχτες) κατά κανόνα κερδίζει. Οι εκπλήξεις στο μπάσκετ είναι σπάνιες και στο κορυφαίο επίπεδο μόνο οι ακριβότερες ομάδες έχουν σοβαρές πιθανότητες να πάρουν την Ευρωλίγκα.

Οπότε, τι μας λένε τα Μαθηματικά; Μας λένε ότι, έχοντας έναν από τους 3-4 μεγαλύτερους προϋπολογισμούς στην Ευρωλίγκα κάθε χρόνο, ο Ομπράντοβιτς θα έπρεπε να παίρνει κατά μέσο όρο μία κούπα κάθε 3-4 χρόνια. Άρα θα έπρεπε στα 22 χρόνια να έχει πάρει 6-7 κούπες. Έχει πάρει 7. Είναι δηλαδή ακριβώς εκεί που θα έπρεπε να είναι.

Φυσικά, ένας μέτριος ή κακός προπονητής, ακόμα και με πανάκριβη ομάδα θα τα θαλάσσωνε, αλλά δεν συζητάμε αυτό εδώ γιατί ο Ομπράντοβιτς είναι πολύ καλός.

Απλώς, τα νούμερα αποδεικνύουν ότι τα αποτελέσματα που φέρνει, με δεδομένο ότι είναι πολύ καλός, είναι περίπου τα αναμενόμενα για ένα σπορ όπως το μπάσκετ, όπου ο καλύτερος (και  ακριβότερος) κερδίζει.