Για ένα πιάτο φαΐ (σκέψου όπως ο Σάκης)

Η περασμένη Παρασκευή ήταν μια σημαντική μέρα. Γιατί για πρώτη φορά ακούσαμε από το στόμα ενός Έλληνα πρωθυπουργού μέσα στην κρίση ποιο είναι ακριβώς, σε Ευρώ, το όριο της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Μας το είπε ο κύριος Τσίπρας. Θα έχουν γεράματα αξιοπρέπειας οι αγρότες, με 384 Ευρώ, μας είπε. Κι επειδή οι αγρότες δεν είναι κατώτεροι άνθρωποι (ελπίζω) στο μυαλό του πρωθυπουργού μας, η εξήγηση προφανώς αφορά σε όλους τους συνταξιούχους.

Όποιος μαζεύει εισόδημα 384 Ευρώ το μήνα, από τα οποία βέβαια πρέπει να πληρώσει τα φάρμακά του, τους γιατρούς του, τον ΕΝΦΙΑ ή το νοίκι του, οποιεσδήποτε άλλες υποχρεώσεις έχει, καθώς και να φάει, είναι αξιοπρεπής. Αν μάλιστα σε ένα σπίτι δούλευε μόνο ο άντρας, τότε με τα 384 Ευρώ θα πρέπει να ζήσει στα γεράματα και ο ίδιος και η γυναίκα του. 192 Ευρώ το άτομο, με αξιοπρέπεια πάντα. Η αξιοπρέπεια είναι πάνω απ’ όλα.

Όλα αυτά μας τα είπε ο κ. Τσίπρας τονίζοντας πόσο περήφανος είναι που έκανε τις υποσχέσεις του πράξη.

Μιλάμε για έναν άνθρωπο που μαζί με τους υπουργούς και τους βουλευτές του πανηγυρίζουν για το πόσο σημαντικό έργο κάνει η κυβέρνησή τους στην υγεία, την στιγμή που ασθενείς σε πολλά νοσοκομεία φέρνουν σαπούνι, γάζες, βαμβάκι, χαρτιά από το σπίτι τους - κι όταν δεν έχουν να φέρουν, σε κάποιες περιπτώσεις κάνουν έρανο οι γιατροί και οι νοσηλευτές για να αγοράσουν ότι χρειάζεται ο ασθενής. Ο ασθενής, που μην ξεχνάμε, συχνά χρειάζεται μήνες αναμονής μέχρι να μπορέσει να δει κάποιον γιατρό στο νοσοκομείο.

Την ίδια στιγμή που συμβαίνουν όλα αυτά, ο ΣΥΡΙΖΑ διορίζει με χθεσινή τροπολογία τέσσερις δημοσιογράφους στα γραφεία υπουργών με μισθό πάνω από 2500 Ευρώ το μήνα. Με αξιοπρέπεια. 

Αναρωτιέται κανείς, όταν ακούει τον πρωθυπουργό να τολμάει να τα λέει αυτά, πώς είναι δυνατόν να μην υπάρχει ίχνος ντροπής.

Ας προσπαθήσουμε να απαντήσουμε στην ερώτηση «γιατί δεν υπάρχει τσίπα;».

Δεν ξέρω αν έτυχε να παρακολουθήσετε την πρόσφατη τηλεοπτική συνέντευξη του Σάκη Ρουβά, όπου ρωτήθηκε και για θέματα πολιτικής και έκανε την εξής πολύ συνειδητοποιημένη ανάλυση:

«Ξέρετε, εγώ δεν είμαι υπέρ των επαγγελματιών πολιτικών. Όταν κάποιος ασχολείται επαγγελματικά με την πολιτική και εξαρτάται από αυτό η ζωή του, η ζωή των παιδιών του, αν θα έχει να φάει δηλαδή, αμέσως η επόμενη σκέψη του είναι ότι πρέπει να εκλεγεί. Αυτό αμέσως τον οδηγεί σε λανθασμένες αποφάσεις. Αν εγώ σκεφτώ ότι πρέπει να πω κάτι που θα σας γοητεύσει ή που θα ακουστεί καλό στα αυτιά σας, για να συνεχίσω να έχω φαγητό στο σπίτι, θα με κάνει να ερευνήσω τι είναι αυτό που θέλετε να ακούσετε για να με ψηφίσετε».

Εγώ λέω να σκεφτούμε για λίγο όπως ο Σάκης. Να σκεφτούμε το υποθετικό σενάριο όπου ο κ. Τσίπρας στις επόμενες ή στις μεθεπόμενες εκλογές δεν μπαίνει καν στην Βουλή. Τι θα κάνει για να ζήσει, αν υποθέσουμε ότι ισχύουν όσα γνωρίζουμε γι’ αυτόν, ότι δηλαδή δεν έχει άλλα εισοδήματα; Στην αρχή, θα ακολουθήσει πιθανότατα τον δρόμο του Γ.Παπανδρέου και του Γ. Βαρουφάκη, θα πάρει λεφτά για να δώσει μερικές ομιλίες ανά τον κόσμο, να εξηγήσει πώς χειρίστηκε την κρίση. Μετά; Ο κ. Τσίπρας είναι 42 χρονών, θυμίζω. Έχει μπροστά του 25 χρόνια για να βγει στην σύνταξη. Όπως παραδέχτηκε ο κολλητός του κ. Φλαμπουράρης, ο κ. Τσίπρας δεν έχει δουλέψει στη ζωή του γιατί «πότε να προλάβει;». Θα τον προσλάβει μήπως στα 40-φεύγα του κάποιος ως μηχανικό με ασήμαντη εμπειρία; Πού θα πάει να δουλέψει; Με ποια προσόντα; Εσείς, αν είχατε μια δική σας εταιρία, θα τον προσλαμβάνατε, στην θέση ανθρώπων που είναι επί χρόνια επαγγελματικά ενεργοί;

Με λίγα λόγια, την χώρα κυβερνάει ένας άνθρωπος ο οποίος αν σταματήσει να εκλέγεται δεν έχει τρόπο να ζήσει. Ένας άνθρωπος απελπισμένος. Που όταν έρθει η ώρα να ξαναπάμε σε εκλογές θα βρει κάτι καινούργιο απίθανο να υποσχεθεί, για να επιβιώσει. Αυτή είναι η απάντηση στο γιατί θα κάνει τα πάντα, γιατί θα πει τα πάντα, γιατί θα δοκιμάσει τα πάντα, χωρίς ντροπή, για να παραμείνει στην εξουσία.