Γνήσιος, καθαρός εμετός

Το σημερινό κείμενο δεν έχει ίχνος πλάκας, συγγνώμη.

Θυμώνω συχνά, όπως ξέρετε όσοι διαβάζετε το ημερολόγιο, αλλά σπάνια νιώθω να τρέμω από οργή για κάτι που άκουσα. Σπάνια αναρωτιέμαι αν είχα μπροστά μου αυτόν που το είπε, αν θα μπορούσα να κρατηθώ στοιχειωδώς ευπρεπής.

Για μια τέτοια περίπτωση γράφω σήμερα. Άφησα απέξω από το κείμενο της Δευτέρας το πιο εμετικό πράγμα που έχω ακούσει ποτέ να λέει πολιτικός τα τελευταία χρόνια. Φυσικά, και αυτό το είπε ο υπουργός Παιδείας της χώρας, ο Νίκος Φίλης. Ο «αριστερός».

Απαντώντας στο θέμα που έχει δημιουργηθεί με την απαγόρευση να πηγαίνουν στο ολοήμερο δημοτικό τα παιδιά που δεν έχουν και τους δύο γονείς να εργάζονται, είπε:

«Όποιο παιδί έχει δύο γονείς ανέργους – που ανεργία  σημαίνει σε πολλές περιπτώσεις μαύρη εργασία – με μια απλή δήλωση θα μπορεί ο γονιός να στέλνει το παιδί του στο σχολείο. Θα δεχόμαστε μια δήλωση ότι ‘κάνω δουλειές του ποδαριού’».

Φανταστείτε το: Άντρες και γυναίκες που δουλεύουν ανασφάλιστοι/ανασφάλιστες για το μεροκάματο. Συχνά υπό άθλιες συνθήκες εργασίας, στην σημερινή Ελλάδα. Να πηγαίνουν στο σχολείο, στο γραφείο των δασκάλων. Να ζητάνε να υπογράψουν μια δήλωση. Να γράφουν «σας παρακαλώ να πάρετε το παιδί μου στο ολοήμερο δημοτικό, γιατί κάνω δουλειές του ποδαριού για να ζήσω». Να ταπεινώνονται.

Εγώ το φαντάζομαι, από την στιγμή που άκουσα τον Νίκο Φίλη να το λέει. Λόγω τιμής, το φαντάζομαι και ανατριχιάζω.

Μπορεί κανείς να κάνει διάφορες αναλύσεις για την ανακοίνωση. Να δει το θέμα πολιτικά, π.χ., και να σκεφτεί πού έχει βρεθεί αυτή η χώρα ώστε μερικές δεκαετίες μετά τις εξορίες στα ξερονήσια και τους εκβιασμούς που είχαν υποστεί για να κάνουν δηλώσεις μετάνοιας, έρχονται τώρα οι «αριστεροί» πια να απαιτήσουν άλλου τύπου δηλώσεις, από τους πιο αδύναμους ανθρώπους της κοινωνίας.

Αλλά δεν με ενδιαφέρουν άλλες αναλύσεις. Έχει κολλήσει το μυαλό μου στην εικόνα του γονιού που υπογράφει αυτό το χαρτί.

Και μετά από τόσα χρόνια και τόσους άθλιους πολιτικούς που έχουν περάσει από αυτή τη χώρα, δεν νομίζω ότι έχω σιχαθεί ποτέ κάποιον περισσότερο από αυτόν εδώ τον τύπο.