Ο πολιτισμός που βλάπτει

Θα έχετε παρατηρήσει ότι τον τελευταίο καιρό δημοσιοποιούνται όλο και περισσότερες περιπτώσεις παιδοφιλίας. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει απαραίτητα ότι τα κρούσματα και οι παιδόφιλοι αυξάνονται, αφού στο παρελθόν απλώς αποσιωπούνταν πάρα πολλά περιστατικά.

Έτσι, μάθαμε μέσα στις τελευταίες 15 μέρες, εδώ στην Ελλάδα, για την δράση του 40χρονου που βίαζε αγόρια και κορίτσια, για κύκλωμα έξι παιδόφιλων που είχαν ιντερνετικό εγχειρίδιο για το πώς πρέπει να πλησιάζουν ανήλικα παιδιά, για τον 67χρονο που επί πέντε χρόνια βίαζε ένα κοριτσάκι. Στο εξωτερικό υπάρχουν πολλές πρόσφατες περιπτώσεις με κυκλώματα παιδόφιλων που βιάζουν κατ’ εξακολούθηση ως και μωρά και βιντεοσκοπούν τους βιασμούς.

Τα βήματα ή άλματα πολιτισμού που προσπάθησε να κάνει η ανθρωπότητα μέσα στον 20^ο αιώνα για να ξεφύγει από την φοβερή φρίκη των πολέμων που έζησε, έχουν οδηγήσει το μεγαλύτερο κομμάτι του «πολιτισμένου» κόσμου στην πεποίθηση/απόφαση ότι η θανατική ποινή δεν πρέπει να εφαρμόζεται σε καμία περίπτωση. Σε αυτήν την απόφαση βοήθησαν περιπτώσεις όπου έγιναν τραγικά σφάλματα στην εφαρμογή της θανατικής ποινής, αλλά και η γενικότερη θεώρηση ότι κανείς άνθρωπος ή δικαστής δεν μπορεί να αποφασίσει να τερματίσει την ζωή ενός άλλου ανθρώπου. Έτσι, αυτό που συμβαίνει με τους παιδόφιλους είναι ότι μπαίνουν για κάποια χρόνια στην φυλακή (όταν γίνει η δίκη τους, εντωμεταξύ συχνά κυκλοφορούν ελεύθεροι) και μετά απελευθερώνονται. Αρκετοί επιστήμονες έχουν προσπαθήσει να εφαρμόσουν τεχνικές για να «γιατρέψουν» τους παιδόφιλους από τα ένστικτά τους, χωρίς καμία μέθοδος να αποδειχθεί επιτυχής.

Όλα τα παραπάνω αποδεικνύουν το προφανές, για μένα, που είμαι αντίθετος γενικά στην εφαρμογή της θανατικής ποινής. Ότι ο πολύς πολιτισμός μπορεί και να βλάψει. Ότι υπάρχει μια «κόκκινη γραμμή» που είναι η ψυχική και σωματική υγεία των παιδιών, μια κόκκινη γραμμή που όποιος την προσπερνάει δεν μπορεί να λογίζεται άνθρωπος ανάμεσά μας. Ότι όσοι πιστεύουν πως πρέπει και οι παιδόφιλοι να αντιμετωπίζονται με κατανόηση και να γίνεται προσπάθεια να βοηθηθούν είναι υποκριτικά πολιτισμένοι και δεν έχουν ηθικό έρμα – ή δεν έχουν παιδιά.

Προσωπικά, δεν γνωρίζω κανέναν που θα στενοχωριόταν αν μάθαινε ότι οι παιδόφιλοι σταματούσαν να ζουν ανάμεσά μας. Και δεν αισθάνομαι και την ανάγκη να γνωρίσω κάποιον που θα το υποστηρίξει.