Όχι ΕΡΤ - ΈΡωΤας

Μια που και οι δύο αντιμαχόμενες "παρατάξεις" γύρω από το θέμα της ΕΡΤ κουβαλάνε τόνους υποκρισίας, και δεν σκέφτονται ως λύση να πετάξουν την υποκρισία από πάνω τους για να συνεννοηθούν (πώς να την πετάξεις όταν έχεις μάθει να ζεις μαζί της για χρόνια;), λέω εν συντομία πως το "μαύρο" στην οθόνη έστω και για ένα λεπτό είναι απλώς απαράδεκτο, πως δεν δικαιούσαι ως κυβέρνηση/αφεντικό ενός δημόσιου φορέα να αφήνεις 2500 ανθρώπους και τις οικογένειές τους στην άγνοια για το μέλλον τους (η άγνοια είναι πιο βασανιστική και από την απόλυση), πως η λογική "μέσα στους 1500000 ανέργους του ιδιωτικού τομέα τι πειράζει που μπαίνουν κι άλλοι 2500 του δημοσίου;" είναι βαθιά ανήθικη, και πως η πλειοψηφία των συνδικαλιστών της ΠΟΣΠΕΡΤ όπως και των συνδικαλιστών παντού στο δημόσιο αποτελούν τεράστια ντροπή και κατάντια για την κοινωνία μας. Σταματώ εδώ. Όταν όλοι μιλάνε για κάτι, και με τόσο φανατισμό οι περισσότεροι, δεν χρειάζεται να προσθέτει κανείς άλλη μια αναλυτική άποψη-σταγόνα στον ωκεανό.
Αντίθετα, θα δώσω το παρακάτω link, για εφήβους και νέους, πάνω σε ένα θέμα που δεν "καίει" μόνο σήμερα, όπως η ΕΡΤ, αλλά έκαιγε και θα καίει πάντα.
Το πώς τα βγάζει πέρα κανείς (ειδικά σε τρυφερές ηλικίες) σε έναν χωρισμό, μετά από έναν μεγάλο έρωτα.
Η 19χρονη Alexis Jane Torre γράφει στο Huffington Post και η γνώμη της, για τις περιπτώσεις όπου δεν πειράζει να χωρίζει ένας νέος άνθρωπος, έχει πολύ ενδιαφέρον:
http://www.huffingtonpost.com/alexis-jane-torre/maybe-its-time-to-fall-ou_b_3447551.html?utm_hp_ref=teen