Γιατί πανηγυρίζουμε ακριβώς;

Κατέβηκε λοιπόν ο Τσίπρας στην Κρήτη, έκανε και την βόλτα του στο λιμάνι των Χανίων κι έβγαλε selfies.

Οι αυτοδιοικητικοί του νησιού πολύ καλά έκαναν και συναντήθηκαν επανειλημμένα μαζί του, μπας και πάρουν κάτι για τον τόπο, μια που έτσι είναι στημένο το κράτος ώστε να ελέγχονται υπερβολικά πολλά πράγματα από την Αθήνα.

Δεν καταλαβαίνω όμως γιατί πανηγυρίζουν για τις προφορικές του υποσχέσεις. Ξέρουν ότι συναντήθηκαν με έναν άνθρωπο ο οποίος πρόσφατα δήλωσε σε όλο τον πλανήτη (στην συνέντευξή του στην Guardian) ότι γνωρίζει πως ο λαός της χώρας του τον έχει για ψεύτη, απλώς όχι για απατεώνα. Ξέρουν ότι συναντήθηκαν με τον άνθρωπο που θα γονάτιζε μόνος του την Ευρώπη και τις παγκόσμιες αγορές αλλά τελικά εκχώρησε τον εθνικό πλούτο για 99 χρόνια. Με τον άνθρωπο ο οποίος τον Μάιο έδωσε συνέντευξη τύπου για να ανακοινώσει ότι καταργεί τις πανελλήνιες και αμέσως μετά τις διπλασίασε. Ξέρουν ότι συναντήθηκαν με έναν άνθρωπο που λέει ψέματα πιο γρήγορα από την σκιά του και δεν έχει κανένα πρόβλημα να τα λέει.

Οπότε, όταν πανηγυρίζουν για τις προφορικές του υποσχέσεις, ενώ οι προηγούμενες που τους έχει δώσει για την Κρήτη ακόμα δεν έχουν υλοποιηθεί, είτε ως αφελείς μπορούν να χαρακτηρισθούν είτε ως καθόλου αφελείς, που πανηγυρίζουν μόνο και μόνο για να κάνουν ντόρο με σκοπό την δική τους επανεκλογή, στις επόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές το 2019.

ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ΓΙΑ ΕΝΑ ΑΝΤΙΤΥΠΟ ΤΟΥ "ΑΘΗΝΑΪΚΟΥ ΜΠΛΟΥΖ"

Μπορείτε να κερδίσετε ένα αντίτυπο της αγγλικής έκδοσης του "Αθηναϊκού Μπλουζ" στον διαγωνισμό που γίνεται στο site της Παγκόσμιας Ένωσης Συγγραφέων Θρίλερ, κλικάροντας στο παρακάτω link. Για να συμμετέχετε, αρκεί να γράψετε ένα σχόλιο, και για να διπλασιάσετε τους "λαχνούς" σας στην κλήρωση, μπορείτε να απαντήσετε στην ερώτηση: "Από πού βγαίνει το όνομα της Τέρι, της υψηλά αμειβόμενης τρανσέξουαλ κυρίας της νύχτας που παίζει σημαντικό ρόλο στο βιβλίο;"
http://thrillerwriters.org/bookgiveaway/?p=3246

ΕΜΕΤΩ

Ακολουθεί σύντομο ενημερωτικό μήνυμα της οργάνωσης Έλα ΜωρΈ ΤΏρα (ΕΜΕΤΩ).

Αγαπητέ συμπολίτη, απευθυνόμαστε σε σένα που είσαι ψαγμένος, έχεις τις κεραίες σου ανοιχτές και δεν παρασύρεσαι από τα άθλια ΜΜΕ που προσπαθούν να συκοφαντήσουν τον υπουργό Παιδείας και πρόεδρο της οργάνωσής μας κ. Κώστα Γαβρόγλου. Απευθυνόμαστε σε σένα και σε ενημερώνουμε για το πώς πραγματικά έχουν τα πράγματα σχετικά με τα γεγονότα της τελευταίας εβδομάδας.

Τις προηγούμενες μέρες, ο πρόεδρος της οργάνωσης είχε την ευκαιρία να διατρανώσει το μήνυμά μας σε δύο περιπτώσεις.

Η πρώτη ήταν όταν η Σύγκλητος και το Πρυτανικό Συμβούλιο του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου ομόφωνα ζήτησαν δικαστική και αστυνομική συνδρομή για την αντιμετώπιση της διακίνησης και χρήσης ναρκωτικών μέσα στο πανεπιστήμιο. Ο πρόεδρός μας, κ. Γαβρόγλου, φυσικά αποδοκίμασε αυτή την εξωφρενική κίνηση. Όπως η οργάνωσή μας έχει δηλώσει: «Έλα μωρέ τώρα, κάνουμε θέμα και τα ναρκωτικά ή την πορνεία μέσα στα πανεπιστήμια. Η παραβατικότητα δεν λύνεται μόνο με την αστυνομία, θα φτιάξουμε μια επιτροπή να το συζητήσουμε το θεματάκι και θα δούμε τι μπορεί να γίνει χωρίς μπάτσους και ιστορίες».

H δεύτερη ήταν όταν πιάστηκαν οι 106 φοιτητές που αντέγραψαν στην Πάτρα. Απέναντι σε όλους τους παλαιολιθικούς τύπους που ήθελαν την τιμωρία των φοιτητών, ο πρόεδρός μας στάθηκε μόνος, ως γίγας που είναι, και κατέθεσε την διαφωνία του. Όπως η οργάνωσή μας έχει δηλώσει: «Έλα μωρέ τώρα, κάνουμε θέμα την αντιγραφή 106 φοιτητών. Δεν χρειάζονται τιμωρίες. Μια ημερίδα θα οργανώσουμε, μια ανοιχτή συζήτηση, να δούμε τι γίνεται, να δούμε τι σημαίνει διδασκαλία στα Πανεπιστήμια, να καταλάβουμε γιατί αντιγράφουν, να μπούμε λίγο στην ψυχολογία τους, να τους βοηθήσουμε να καταλάβουν ότι η αντιγραφή δεν είναι ότι καλύτερο, γιατί παιδιά είναι στο κάτω-κάτω, ένα-δυο-πέντε-δέκα λαθάκια έκαναν και δεν ήταν και 1000 φοιτητές, μόνο 106 αντέγραψαν, οπότε μην τα μεγαλοποιούμε τα πράγματα».

Ένα τελευταίο σχόλιο για εκείνους τους δημοσιογράφους που τόλμησαν να σχολιάσουν την δήλωση του προέδρου μας: «Εγώ είμαι από τη γενιά που δώσαμε μεγάλη μάχη να μην υπάρχουν εξετάσεις και να υπάρχουν εργασίες» και να αναρωτηθούν γιατί, τότε, αυτός που είναι ενάντια στις εξετάσεις διπλασιάζει τις πανελλήνιες.

Η απάντησή μας είναι: Έλα μωρέ τώρα, που θέλετε εσείς οι κακομοίρηδες να συλλάβετε τον τρόπο σκέψης του προέδρου. Πηγαίνετε να κρυφτείτε πίσω στις σπηλιές σας κι αφήστε τον επιτέλους να μεγαλουργήσει. Για τα παιδιά μας και για το μέλλον της χώρας. 

Greek Καμάκι

Είδα και άκουσα τον Τσίπρα να λέει, με αγγλικά επιπέδου καμακιού στο λιμάνι των Χανίων, “Ι hope to come back” στην Μπριζίτ Μακρόν, εννοώντας ότι ελπίζει να επιστρέψει εκείνη στην Ελλάδα. Τον είδα, και η πρώτη μου σκέψη πήγε σε όσους ακόμα υποστηρίζουν ΣΥΡΙΖΑ και έχουν παιδιά από δέκα χρονών και πάνω, τα οποία σίγουρα τα στέλνουν σε φροντιστήρια αγγλικών. Αναρωτήθηκα αν τους φαίνεται φυσιολογικό το παιδί τους να ξέρει καλύτερα αγγλικά από τον πρωθυπουργό της χώρας. 
Η δεύτερη σκέψη μου ήρθε όταν είδα την αντίδραση της Μακρόν, που ευγενικά είπε στον Τσίπρα κάτι μέσα από τα δόντια της και τον ξεφορτώθηκε, και θυμήθηκα την παρακάτω αστεία ιστορία, που θα διηγηθώ χωρίς ονοματεπώνυμα για λόγους που θα γίνουν ευνόητοι.

Πριν πολλά-πολλά χρόνια, δυο φίλοι στα είκοσι-κάτι τους που ήταν ελεύθεροι και ωραίοι, πήγαν στα Μάλλια με στόχο να βρουν δύο (ή περισσότερες) ωραίες τουρίστριες και να περάσουν καλά. Ο ένας από τους δύο ήταν πιο παλιός στο κουρμπέτι, ο άλλος πιο ανίδεος στο συγκεκριμένο σπορ.

Τα έπιναν λοιπόν σ’ ένα μπαρ και ο ανίδεος είδε, γύρω στη μία το βράδυ, να μπαίνει μια πολύ όμορφη τουρίστρια με την φίλη της. Γύρισε στον «παλιό» και του είπε: «να η ευκαιρία». Ο «παλιός» του εξήγησε πως οι δύο τύπισσες, που χοροπηδούσαν χορεύοντας σε στιλ «τρενάκι» με όσους ήθελαν να μπουν στην παρέα τους και έπιναν χύμα τα σφηνάκια κερασμένα από τους μπάρμεν, μόλις είχαν ξεκινήσει το βράδυ τους στα μπαρ της περιοχής και αν κατέληγαν με κάποιους αυτό θα γινόταν στις 5-6 το πρωί, τύφλα στο μεθύσι, με όποιον ήταν ακόμα μαζί τους μέχρι τότε.

Ο «νέος» ένιωθε πολύ σίγουρος για τον εαυτό του, οπότε αγνόησε την προειδοποίηση του «παλιού», πλησίασε την τουρίστρια, της πρότεινε να την κεράσει ένα ποτό κι εκείνη αρνήθηκε ευγενικά και τον ξεφορτώθηκε περίπου όπως η Μακρόν τον Τσίπρα. Η ιστορία θα τελείωνε εκεί, μόνο που ο «παλιός» την είπε και σε άλλους φίλους από την παρέα τους, και, όπως μετέφερε ο ένας την ιστορία στον άλλον η ιστορία απέκτησε μυθικές διαστάσεις με απίστευτους φανταστικούς διαλόγους ανάμεσα στον «νέο» και στην τουρίστρια, από τους οποίους ο καλύτερος ήταν:

-        “Can I buy you a drink?”

-        “Go! Go back! Go home!”

      Τελικά, είναι διαχρονικά σκληρή η μοίρα για τα Greek καμάκια.

Το ΔΗΠΕΘΕΚ στην κουζίνα σας

Η αγνωμοσύνη είναι πολύ άσχημο πράγμα. Όταν πηγαίνει πακέτο με την ασχετοσύνη και την έλλειψη στοιχειώδους αντίληψης της πραγματικότητας, ε, τότε διαβάζει κανείς ανακοινώσεις όπως αυτή, της δημοτικής παράταξης Σαρρή εις βάρος του καλλιτεχνικού διευθυντή και της διοίκησης του ΔΗΠΕΘΕ Κρήτης: http://bit.ly/2xg7icb

Εν συντομία για όσους δεν ξέρουν, ή για όσους θέλουν να ξεχνάνε: το ΔΗΠΕΘΕ Κρήτης, πριν αναλάβει το 2000 καλλιτεχνικός διευθυντής ο Μιχάλης Αεράκης, δεν ήταν καν ανέκδοτο διότι δεν ασχολιόταν κανείς μαζί του ούτε για να γελάσει. Οι παραστάσεις του ήταν για ελάχιστους ανθρώπους, τα σύνορά του δεν έφταναν ούτε καν μέχρι την άλλη άκρη της Κρήτης, στην υπόλοιπη Ελλάδα δεν το γνώριζε κανείς. Δεκαεπτά χρόνια αργότερα είναι το νούμερο ένα ΔΗΠΕΘΕ στη χώρα, το μοναδικό ΔΗΠΕΘΕ που παραμένει έστω και με φοβερές δυσκολίες και θυσίες των ανθρώπων του βιώσιμο μέσα στην κρίση και το γνωρίζει όλη η Ελλάδα, αφού έχουν δουλέψει σε αυτό αναρίθμητοι καταξιωμένοι ηθοποιοί/σκηνοθέτες/σκηνογράφοι και οι παραστάσεις του έχουν ταξιδέψει με επιτυχία σε όλη την Ελλάδα, και έχουν παιχτεί στην Επίδαυρο και επανειλημμένα στο Ηρώδειο. Όλοι αυτοί οι καταξιωμένοι άνθρωποι ήρθαν στην Κρήτη για να δουλέψουν στην αρχή χάρη στις προσωπικές επαφές του Μιχάλη Αεράκη και μετά χάρη στην φήμη που έχτισε για το θέατρο. Η ίδια φήμη και οι προσωπικές του επαφές έφεραν και τους χορηγούς που στήριζαν και στηρίζουν το θέατρο, και η ποιότητά του έφερε και σημαντικά έσοδα με τα οποία καλύπτονταν τα έξοδα των μεγάλων παραστάσεων του θεάτρου.  Ταυτόχρονα, το ΔΗΠΕΘΕΚ έφτιαξε δραστήρια πειραματική σκηνή και εξαιρετικό παιδικό θεατρικό εργαστήρι. Ανεξάρτητα από το αν άρεσαν όλες οι παραστάσεις του (δεν υπάρχει κανένα θέατρο στον κόσμο που όλες οι παραστάσεις του να είναι επιτυχημένες) το ΔΗΠΕΘΕ Κρήτης είναι μοντέλο θεάτρου για τη χώρα. Και μάλιστα, χωρίς ο καλλιτεχνικός διευθυντής να αναλάβει ούτε μία φορά μέσα σε δεκαεπτά χρόνια να σκηνοθετήσει ή να παίξει σε παράσταση του ΔΗΠΕΘΕ, για να μην φανεί ότι με την μία του ιδιότητα «ταΐζει» την άλλη (δεν ξέρω αν έχει συμβεί αυτό σε άλλο δημόσιο/κρατικό θέατρο στην χώρα τις τελευταίες δεκαετίες). 

Και τι έρχεται να μας πει η παράταξη του κυρίου Σαρρή;

Ότι «οι υποδομές του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.Κ. σε προσωπικό και σε εξοπλισμό καθιστούν υπερβολική και έξω από τις αντικειμενικές δυνατότητές του τη λογική παραστάσεων από την Κρήτη στην Αθήνα, την Καλαμάτα, την Ηπειρο και την Καβάλα μέχρι και την Κομοτηνή». Ότι το ΔΗΠΕΘΕΚ πρέπει «να αξιοποιήσει νέους ή και μεγαλύτερους συμπολίτες μας  με αξιόλογες θεατρικές σπουδές που ζουν στη Κρήτη. Να επιδιώξει τη συνεργασία, τη στήριξη και τη μεταφορά τεχνογνωσίας στις ερασιτεχνικές θεατρικές ομάδες του νησιού, σεβόμενο τον αυτόνομο χαρακτήρα τους». Και προτείνουν «οργάνωση μικρών θεατρικών παραγωγών με περιοδείες σε όλο το νησί, κυρίως κατά τη διάρκεια του χειμώνα, με προοπτική λίγων παραστάσεων εκτός Κρήτης και με συμμετοχή σε φεστιβάλ όταν προκύπτει τέτοια δυνατότητα».

Με άλλα λόγια, ζητούν να φύγει ο Αεράκης, να μείνει το ΔΗΠΕΘΕΚ στα στενά όρια της Κρήτης, να δουλέψουν σε αυτό νέοι και παλιοί Κρητικοί επαγγελματίες (με τι λεφτά; Τζάμπα; αφού όπως οι ίδιοι ομολογούν δεν υπάρχουν λεφτά) καθώς και άνθρωποι από τις ερασιτεχνικές ομάδες του νησιού και έτσι όμορφα και «συλλογικά» να χωθούμε κάτω από το καβούκι μας και να εξαφανιστούμε από τον χάρτη. Η ιδέα του να κάνουμε τόσο σπουδαίες παραστάσεις και να τις ταξιδέψουμε παντού στη χώρα ώστε να βγάλουμε τα έξοδά μας και να βγάλουμε και κέρδος δεν υπάρχει καν στο μυαλό τους, μόνο την κρατική επιχορήγηση σκέφτονται, και πώς, μίζερα, θα την διαχειριστούν. Είναι μια λογική που υπάρχει στην χώρα εδώ και 100 χρόνια, σε μεγάλα και μικρότερα θέματα. Στον Βενιζέλο φώναζαν να μην θέλει να μεγαλώσει την Ελλάδα πέρα από την Λάρισα. Στους αγροτικούς συνεταιρισμούς πολλοί δεν έβλεπαν τον λόγο να κυνηγήσουν την αποστολή προϊόντων στο εξωτερικό – έτσι δεν υπάρχει ένα ελληνικό λάδι σε μεγάλα σούπερ μάρκετ στην Αμερική, στον Καναδά, στην Αυστραλία. Σε συνέντευξή του πριν λίγα χρόνια ο Χάρρυ Κλυνν έλεγε πως πρέπει να στείλουμε στο διάολο τους Ευρωπαίους και να ζήσουμε χωρίς υπολογιστές, ηλεκτρονικές συσκευές και αυτοκίνητα, να επιστρέψουμε στην δεκαετία του ’60. Όσο ο κόσμος γύρω μας γίνεται όλο και πιο δύσκολος, υπάρχουν πάντα οι άνθρωποι που αρνούνται την προσπάθεια να γίνουμε όλο και πιο εξωστρεφείς, να διευρύνουμε τα όριά μας, και ονειρεύονται να ζήσουμε ως ιθαγενείς σε κάποιο δάσος του Αμαζονίου. Έτσι και η παράταξη Σαρρή ονειρεύεται το ΔΗΠΕΘΕΚ που θα έρχεται στην κουζίνα μας να κάνει παράσταση, διότι στην κουζίνα μας θα χωράνε όλοι κι όλοι οι θεατές που θα ενδιαφέρονται να δουν την παράστασή του.

Το πόσο σοβαρή είναι η ανακοίνωση βέβαια της παράταξης Σαρρή φαίνεται και από το ότι χαρακτηρίζει ως πιθανή παγκόσμια πρωτοτυπία την 17ετή θητεία του Μ. Αεράκη στο ΔΗΠΕΘΕΚ. Ίσως ο κ. Σαρρής και η παράταξή του να μην γνωρίζουν ένα εργαλείο που το λένε “Google”. Αν το ήξεραν, και το πατούσαν κάνοντας μια στοιχειώδη έρευνα, θα έβρισκαν δεκάδες ανθρώπους ανά τον κόσμο, που έμειναν είκοσι και βάλε χρόνια ως καλλιτεχνικοί διευθυντές στα θέατρα που είχαν αναλάβει.

Ο Μιχάλης Αεράκης είναι φίλος μου, από εκείνους τους φίλους που μιλάς δυο φορές το χρόνο αλλά γνωρίζετε πως παραμένετε φίλοι. Μέσα στα 17 χρόνια της θητείας του έχει ανεβάσει ένα έργο μου στο ΔΗΠΕΘΕΚ, το «Χωρίς Εσένα» και ήταν συμπαραγωγός σε άλλο ένα, την «Κρητηΐδα», με την οποία εγκαινιάστηκε το θέατρο Βλησίδη στα Χανιά. Ευτυχώς, και τα δύο έργα δεν πήγαν άσχημα J Μέσα σε αυτά τα χρόνια της γνωριμίας και φιλίας μας είχαμε και οι δύο κάποια παράπονα ο ένας από τον άλλο, και έχουμε ρίξει και έναν ωραίο τσακωμό πριν από χρόνια. Μπορεί να μην είναι ο ευκολότερος άνθρωπος του κόσμου, αλλά ο άνθρωπος αυτός, με την βοήθεια ελάχιστων εξαιρετικών υπαλλήλων, ΕΙΝΑΙ το ΔΗΠΕΘΕ Κρήτης.

Και επιστολές όπως αυτή της δημοτικής παράταξης Σαρρή δεν είναι υβριστικές προς τον ίδιο και τις διοικήσεις του ΔΗΠΕΘΕ που συμφωνούσαν όλα αυτά τα χρόνια με το όραμά του. Τέτοιες επιστολές είναι υβριστικές προς την πόλη, δια της αγνωμοσύνης που δείχνουν. Είναι και αστείες, παράλληλα, όταν γράφουν π.χ.: «Χωρίς να μηδενίζουμε το έργο του, θεωρούμε ότι βασική ευθύνη έχει ο καλλιτεχνικός διευθυντής, Μιχάλης Αεράκης…». Γιάντα μωρέ, αν εθέλατε, θα μπορούσατε να το μηδενίσετε το έργο του;  

Δεν θα σας ξεχάσουμε ποτέ

Ελάτε, τώρα, ομολογήστε το, μεταξύ μας είμαστε. Μετά την δήλωση-σταθμό του τότε υπουργού Παιδείας Α. Μπαλτά ότι «η αριστεία είναι ρετσινιά» και μετά τον όλεθρο που λεγόταν «Νίκος Φίλης, υπουργός Παιδείας», φανταζόσασταν ποτέ ότι τα πράγματα θα μπορούσαν να γίνουν πολύ χειρότερα; Όχι, ε; Είδατε πως ο ΣΥΡΙΖΑ διευρύνει τους περιορισμένους ορίζοντες της φαντασίας σας;

Την προηγούμενη Δευτέρα έγραψα για το τέρας των νέων πανελληνίων εξετάσεων που ετοιμάζει ο Κώστας ο Γαβρόγλου, δημιουργώντας ήδη τεράστιο αναβρασμό σε γονείς και παιδιά. Νόμιζα πως το είχα καλύψει το θέμα. Κούνια που με κούναγε. Μέσα στην εβδομάδα, ο Κώστας, ο άνθρωπος που δήλωσε μέσα στη Βουλή ότι προτρέπει όσους καλούς επιστήμονες θέλουν να πληρώνονται στο ελληνικό πανεπιστήμιο να φύγουν στο εξωτερικό, επανήλθε με δηλώσεις του και έδωσε διευκρινίσεις. Έτσι, για να μας δείξει ότι δεν υπάρχει πάτος σ’ αυτό που ζούμε.
«Οι πανελλήνιες εξετάσεις του Ιανουαρίου θα είναι προαιρετικές», δήλωσε.

Κι όταν του επεσήμαναν πως αυτό δεν είχε ανακοινωθεί πουθενά στο σχέδιο του υπουργείου, είπε: «Ίσως ήταν κρυμμένη έννοια. Δεν ήταν κομπίνα».

Ελπίζω τώρα να νιώσατε όλοι καλύτερα. Η ανακοίνωση του υπουργείου Παιδείας για τις πανελλήνιες εξετάσεις δεν ήταν κομπίνα.

Πάμε να δούμε και την ουσία; Τον Ιανουάριο, στη μέση της τρίτης Λυκείου τα παιδιά θα δίνουν, αν θέλουν, πανελλήνιες εξετάσεις στην μισή ύλη. Αν ο βαθμός είναι καλύτερος από αυτόν που ΘΑ γράψουν τον Ιούνιο, τότε ο βαθμός του Γενάρη θα μετράει, αλλιώς δεν θα μετράει. «Το μπόνους είναι δεύτερη ευκαιρία και παιδαγωγικά έχει μόνο θετικές αντανακλάσεις», δήλωσε ο Κώστας ο παιδαγωγός.

Κώστα, για πες μου επειδή δεν είμαι πολύ καλός στην αριθμητική, η δεύτερη ευκαιρία (Γενάρης) δίδεται πριν την πρώτη ευκαιρία (Ιούνης); Επίσης, Κώστα, το μπόνους του Γενάρη το προσφέρεις πάνω στην μισή εξεταστέα ύλη. Οπότε, κάποιος που δίνει εξετάσεις και τον Γενάρη έχει πλεονέκτημα έναντι κάποιου που δίνει μόνο τον Ιούνιο, αφού δεν ανταγωνίζονται στην ίδια ύλη. Αυτό θα ήταν δίκαιο μόνο αν οι πανελλήνιες δεν ήταν διαγωνισμός, δηλαδή αν αρκούσε ο μαθητής να πιάσει μια συγκεκριμένη βαθμολογία για να μπει στην σχολή που θέλει και δεν έπρεπε να ξεπεράσει άλλους. Όμως οι πανελλήνιες είναι διαγωνισμός, και σ’ έναν διαγωνισμό δεν μπορεί να υπάρχουν προαιρετικά μπόνους για κάποιους έναντι άλλων, σωστά; Λάθος! Διότι όπως γράφουν τα ρεπορτάζ, «πηγές του υπουργείου Παιδείας αναφέρουν ότι εξετάζεται σοβαρά η καθιέρωση βάσεων ανά σχολή, αντί του ορισμού συγκεκριμένου αριθμού εισακτέων. Αυτό πρακτικά μεταφράζεται ως ότι κάθε σχολή θα ορίζει μία βάση και όσοι την περνούν θα εισάγονται σε αυτήν ανεξαρτήτως αριθμού».

Ας αγνοήσουμε για λίγο το «εξετάζεται σοβαρά» που μπορεί να είναι και λόγια του αέρα, στην οποία περίπτωση έχουμε άνιση μεταχείριση διαγωνιζόμενων όπως έγραψα πριν. Ας πιστέψουμε ότι όντως «εξετάζεται σοβαρά» να μπει ένας βαθμός βάσης σε κάθε σχολή. Το μόνο που μπορεί να πει κανείς εδώ είναι: Τι-λες-ρε-Κώστα; Αν δηλαδή βάλεις την βάση στην Ιατρική στο 18 και καταφέρουν να περάσουν την βάση δέκα χιλιάδες μαθητές, θα πάρει δέκα χιλιάδες πρωτοετείς γιατρούς η Ιατρική; Ποιοι θα τους εκπαιδεύσουν, σε ποια αμφιθέατρα, σε ποια εργαστήρια, με ποιον εξοπλισμό; Εδώ και χρόνια οι σχολές παρακαλούν για τεράστια μείωση εισακτέων γιατί δεν τα βγάζουν πέρα και οι φοιτητές δεν λαμβάνουν το σωστό επίπεδο σπουδών, τώρα θα μπαίνει ο κόσμος χύμα στο πανεπιστήμιο; Μήπως θα δώσεις μέσα σε μια νύχτα μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια Ευρώ σε όσες σχολές γεμίσουν με κόσμο, για να προσλάβουν καθηγητές, να κατασκευάσουν κτίρια, να αγοράσουν εξοπλισμό;

Ας κάνουμε ένα βήμα πίσω τώρα, να σκεφτούμε και τον μαθητή που επιλέγει να μην πάρει το μπόνους του Γενάρη. Τι θα γίνει μ’ αυτόν; Θα υπάρχει κάποιου είδους ποινή, που δεν πήρε το μπόνους; Σίγουρα ο Κώστας θα έχει μια απάντηση στην ερώτηση αυτή, αφού όπως δήλωσε πριν μια βδομάδα, «το σχέδιό μας είναι καλά επεξεργασμένο». Όταν ρωτήθηκε γι’ αυτό το θέμα λοιπόν, ο Κώστας δήλωσε: «Αυτό είναι κάτι που πρέπει να μελετήσουμε».

Μιλάμε για καταπληκτική επεξεργασία του σχεδίου.

Κι επειδή ο Κώστας είναι ασυγκράτητος, συνέχισε: «Επειδή όμως υπάρχουν οι ενδοσχολικές εξετάσεις, ο προφορικός βαθμός, η συνολική συμμετοχή του μαθητή και η ερευνητική εργασία, βλέπουμε ότι τελικά οι κλειστού τύπου πανελλαδικές εξετάσεις θα αποτελούν ένα απειροελάχιστο ποσοστό. Μπορεί να υπολογίζεται και στο 1%», είπε ο Κώστας.

Δηλαδή μπορεί (ΜΠΟΡΕΙ! ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ!) όλο αυτό το τζέρτζελο με τις πανελλαδικές του Γενάρη να είναι για να πάρουν ή να χάσουν οι μαθητές συν-πλην 1% επί του βαθμού τους. Τόση προσπάθεια για το 1%!

Μα γιατί θα γίνονται τελικά αυτές οι εξετάσεις, τον Γενάρη; «Παιδιά δεκαέξι και δεκαεφτά ετών ξυπνάνε μέσα στο άγχος, σέρνονται στο σχολείο, ύστερα τρέχουν στα φροντιστήρια, δεν έχουν χρόνο να κάνουν τίποτε και ακόμη και τα Σαββατοκύριακά τους είναι κλεισμένα με μαθήματα και δραστηριότητες. Δεν είναι σωστό να τους επιβάλλουμε έναν τέτοιο τρόπο ζωής», είπε ο Κώστας. Και η λύση που βρήκε για να τους αλλάξει τον τρόπο ζωής είναι να διπλασιάσει τις εξετάσεις.

Κανένας άλλος λόγος για να γίνεται η εξέταση τον Γενάρη; Ο Κώστας έρχεται και πάλι να μας βοηθήσει: «Θα είναι ένα τεστάρισμα αν τυχόν αυτή η ύλη είναι ύλη καλή για εξετάσεις»! Οι εξετάσεις θα γίνονται στους μαθητές-πειραματόζωα για να ανακαλύψει το υπουργείο αν η διδακτέα ύλη είναι καλή! 

Επόμενη ανακοίνωση του υπουργείου: «Το διαγώνισμα του Ιανουαρίου μειώνει τις πιέσεις των γονιών προς τους εκπαιδευτικούς για υψηλούς βαθμούς που δεν ανταποκρίνονται στις πραγματικές επιδόσεις των παιδιών τους». Ψιτ, Κώστα, οι πιέσεις θα υπάρχουν επειδή ΕΣΥ αποφάσισες να μετράει ο βαθμός του καθηγητή στο σχολείο για το αν το παιδί θα μπει στο πανεπιστήμιο. Οπότε μας λες ότι βάζεις και τις εξετάσεις του Γενάρη για να βρεις τρόπο να μειώσεις το πρόβλημα που ο ίδιος δημιουργείς!

Και το κερασάκι στην τούρτα: «Δεν είπα ποτέ ότι θα καταργήσω τις πανελλαδικές», δήλωσε ο Κώστας. Σωστά, Κώστα. Δεν το είπες εσύ. Το είπε ο πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, τον Μάιο, στο υπουργείο Παιδείας, σε ειδική συνέντευξη που έδωσε γι' αυτό το θέμα κι εσύ καθόσουν δίπλα του και συγκατένευες. Και δεν υπήρχε μέσο ενημέρωσης στην Ελλάδα που να μην έκανε πρωτοσέλιδη την συνέντευξή σας.

Μπορεί, αν ο ελληνικός λαός λυπηθεί τον εαυτό του, στις επόμενες εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ να πάει από κει που’ ρθε. Το μόνο σίγουρο είναι πως όσα χρόνια κι αν περάσουν, αυτούς τους τύπους δεν θα τους ξεχάσουμε ποτέ.