Διάβασα πριν από μέρες αυτό το ρεπορτάζ,
με τίτλο: «Κυριακή ανοιχτά όλα τα καταστήματα – Νέα βόμβα», που αναφέρεται σε
σχετική απαίτηση του ΔΝΤ.
Και το θέμα βεβαίως δεν είναι το
ρεπορτάζ ενός ειδησεογραφικού site,
αλλά το γεγονός ότι για σημαντική μερίδα των ανθρώπων το να είναι όλα κλειστά
την Κυριακή θεωρείται στοιχειώδες - είναι ισχυρός λόγος διαμαρτυρίας κάθε σκέψη
για ανοιχτά μαγαζιά.
Μόνο που τα βασικά επιχειρήματα εις
βάρος των ανοιχτών καταστημάτων, όπως συνήθως συμβαίνει σε αυτή τη χώρα που
πρώτα ουρλιάζουμε και μετά σκεφτόμαστε, είναι είτε εντελώς άσχετα με το ίδιο το
άνοιγμα των καταστημάτων είτε εξωφρενικά.
Έχοντας πια και την εμπειρία της Αυστραλίας,
μετά τον Καναδά (μιλάω για δύο από τις χώρες που θεωρούνται ευρύτατα
εξαιρετικές για να ζήσει κανείς) μπορώ να πω με σιγουριά ότι όσα ακούγονται
στην Ελλάδα ως επιχειρήματα για το κλείσιμο των καταστημάτων τις Κυριακές, αν
τα έλεγε κάποιος στον Καναδά και την Αυστραλία η συντριπτική πλειοψηφία των
ανθρώπων θα τον κοιτούσε ως εξωγήινο, στην καλύτερη περίπτωση – και σύντομα θα
εξοργιζόταν μαζί του.
Είναι απίστευτο το ότι ζούμε σε μια χώρα
που χρειάζεται τεράστια προσπάθεια για να αποκτήσουμε υγιή οικονομία και
συζητάμε σοβαρά ότι θέλουμε να είναι τα μαγαζιά ανοιχτά 4,5 μέρες την εβδομάδα
και κλειστά τις υπόλοιπες 2,5.
Την γνώμη μου για το θέμα την είχα
γράψει αναλυτικά πριν από τρία χρόνια, εδώ – και, τρία χρόνια μετά, είναι σαν
να μην έχει αλλάξει τίποτα.
No comments:
Post a Comment