Ένας άθλιος ανθρωπάκος

Βγήκε λοιπόν ο Μπερνάρντο Μπερτολούτσι - του οποίου οι ταινίες ποτέ δεν με συγκίνησαν και νιώθω ευτυχής γι’ αυτό -  και δήλωσε πως η 19χρονη Μαρία Σνάιντερ, στο «Τελευταίο Ταγκό στο Παρίσι» δεν είχε ιδέα για την σκηνή του βιασμού. Ήταν μια δική του ιδέα, μαζί με τον Μπράντο, και αποφάσισαν να μην της πουν τίποτα για να δει «την αντίδρασή της ως κορίτσι, όχι ως ηθοποιός».

Είναι σαν να λες πως αποφασίζεις χωρίς να το πεις σ’ έναν ηθοποιό να προσθέσεις στο σενάριο έναν πυροβολισμό εις βάρος του, με πραγματικό όπλο, για να δεις την γνήσια αντίδρασή του, μην τύχει και φανεί 1% λιγότερο τρομαγμένος.

Η Σνάιντερ μετά το τέλος της ταινίας δεν είχε ποτέ ξανά επαφή με τον Μπερτολούτσι τον οποίο μισούσε. Έζησε τα επόμενα χρόνια μέσα στα ναρκωτικά και τις κλινικές αποτοξίνωσης, ενώ έκανε και απόπειρα αυτοκτονίας.

Ο Μπερτολούτσι στην προχθεσινή του δήλωση είπε πως «κατά κάποιον τρόπο» ήταν απαίσια η συμπεριφορά του στην Σνάιντερ αλλά δεν το μετανιώνει γιατί πήρε το πλάνο που ήθελε από αυτό το κοριτσάκι που δεν είχε ξαναπρωταγωνιστήσει σε ταινία.

Αναρωτιέμαι αν στην βίλα του Μπερτολούτσι, στην Τραστεβέρε, την πιο ωραία γειτονιά της Ρώμης, υπάρχουν αρκετές μύγες. Αν τον φτύνουν όσο συχνά του αξίζει.